Tjonge, ik heb nog 6 dagen en bijna 2 uur om tevreden naar mijn stappenteller te kijken.
Dat is, als ik nog 11.636 van die vermaledijde meters loop.
Eigenlijk zijn de stappen voor iemand korter dan een "gemiddelde"lengte van zeg 1.73 een soort tropenstappen. Iemand van die lengte doet per stap denk 65 centimeter? Ik slechts 54 centimeter.
Kortom, mijn ik moet 12 centimeter per stap meer lopen.
Nee, ik ben geen roadrunner, eerder een gemankeerde drieteenstrandloper.
Dan heb ik nog een handicap, ik zie onderweg gewoon teveel. Eigenlijk heet die handicap "camera".
Er zijn mensen die met een stevige vaart doorlopen, niet ik. Zit daar een aparte vlinder? Wat hoor ik toch in die boom?
Maar ook zonder camera, in de stad. Snel halen wat gehaald moet worden, langs een winkel lopen en dan vol in de remmen. Las ik nu heus de titel van dat boekje goed? Dus weer terug, ja, ik zag het goed.
Lopen schiet gewoon niet op. Gelukkig maar dat ik geen haast heb. Ik doe het wel omdat het van mezelf moet, tikkeltje fanatisme, maar niet als sport.
Gelukkig kom ik vaak leuke mensen tegen, gewoon, spontaan. Nog vaker kom ik dieren tegen.
Meestal vogels. Ik ga dan stil op een bankje zitten en ze bekijken. Of ik sta een tijdje stil.
Zo was ik vandaag verbaasd om op de radio te horen dat "onze" kraaien niet zo slim zijn als die in Japan die noten op de weg gooien, liefst op een zebrapad zodat een auto ze kraakt.
Waar ik vaak kom rijden geen auto's. Maar ik zie "onze kraaien" er noten op het fietspad laten vallen.
En dat is heus geen "oeps wat dom van me"actie. Dan doen ze zeer bewust.
Maar ja, ik heb geen lab, ik krijg geen subsidie voor onderzoek. Toch vermoed ik dat de slome wandelaar heel wat leuke beelden zou kunnen maken. Behalve de lokale waterhoentjes. Wat hebben die een hekel aan de camera!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten