En in die dagen... Welke dagen? Nou, de donkere dagen voor Kerst.
Er zou een volkstelling komen, en een ieder moest op reis naar de plek van geboorte. Tja, tijdens een lockdown geen loket open. Dan maar naar het hoofdbureau.
Een kwieke timmerman en zijn verloofde moesten best een eindje reizen en je begrijpt al, rond die dagen geen Uber meer te krijgen. De verloofde, hoogzwanger en natuurlijk met dikke enkels vroege haar lief dan een ezel te huren.
Zo gingen zij op pad. Boterhammen mee mee, want een McDrive met een ezel? Zie die maar eens bij de sla weg te houden.
De kwieke timmerman kreeg het voor elkaar wat warme kleding in te pakken, viel niet mee met een zere duim. Hij had helaas naast de spijker geslagen toen hij plotsklaps een appje kreeg. Zijn verloofde liet hem al eerder een appje zien, toen moest hij nog lachen, fake news!
Zo gingen zij op pad, ruim 100 kilometer reizen door de kou.
Wie had dat nu bedacht? Waarom nu die reis? Tja, dat was die Twitter keizer Augustus.
De baas ben ik, en ik wil weten baas over hoeveel mensen! Ik wil het laten tellen en desnoods natellen en desnoods nog eens natellen. Fraude ligt altijd op de loer!
Een paar landen verderop, kregen drie wijze mannen ook een Tweet. Wat, er wordt een kind geboren? Nou en? Maar ja, tijdens de lockdown, je moet iets en hee dit zou dan met alle reisrestricties een noodzakelijke reis worden.
De vrouw van één van hen schudde haar hoofd. "Moet je nu echt Mel?" Hij knikte overtuigend.
Ze haalde haar wijze schouders op, want wijze mannen hebben wijze vrouwen met wijze schouders.
"Neem dan tenminste wel wat cadeautjes mee voor de kleine. Ik kan nu de de schapen niet scheren en wol spinnen want het is winter. Maar haal onderweg wat rompertjes mee want..." Ze werd onderbroken door een postduif. "Oh nee! De HEMA is weer dicht!" Ze opende een kast, vond nog wat wierook ende mirre.
Zo vertrokken 3 wijze mannen uit het oosten naar het Nabije oosten. Leuk met de maten op stap? Gelukkig hadden ze voldoende mondkapjes mee, want die zandstormen onderweg. Niet te hachelen!
Onderweg troffen ze soms nog een B&B of een half verlaten camping. Ze debatteerden vanaf hun schepen der woestijn over de heldere hemel, dat Jupiter en Saturnus op één lijn stonden.
Over Venus en Mars.
Intussen waren de kwieke timmerman en zijn verloofde tot de conclusie gekomen dat hun B&B was overboekt. Ze mochten dan in het rustieke bijgebouw. De verloofde had zich nog verheugd op een Pipowagen, maar het werd een stal. De eigenaar toonde die vol trots, hier is nog steeds de stal, maar volgend voorjaar... u wilt een kinderbedje?
Sorry de matrasjes zijn allemaal in de was vanwege bedwantsen, maar kijk eens hoe rustiek, stro!
Hij gaf de verloofde wat hammamdoeken. "U krijgt een voucher voor een lang weekend volgend voorjaar."
Inmiddels was het buiten een drukte van belang met herders. De stal verhuurd? Waar moeten onze schapen dan? In de verte geneurie. Oh nee! Dat zijn er vast meer dan 30 en geen gezang! Het werd bijna een opstootje.
En in die chaos werd er een kindje geboren. Het koor stond buiten te sippen, het mocht niet zingen.
De herders lazen bij kaarslicht een oud Asterix boek, verboden lectuur want oei de vorige keizer!
Gelukkig had de herbergier nog wat bitterballen en linzensoep die hij na de lockdown niet meer mocht serveren.
De kwieke timmerman keek naar de baby, een tikkeltje bedroeft dat ie op niemand van zijn familie leek.
Maar zijn verloofde was goed waard en het kind was nog onschuldig.
Dat ze later nog eens moesten vluchten kon hij niet bevroeden, gelukkig lag kamp Moria niet op de route.
Ik wens u allen een goede Kerst die ondanks alle ellende voor sommige moeilijker klinkt dan het is.
Ik wens de mensen die hun dierbaren zijn verloren, heel veel sterkte en liefde om jullie heen.
En de ouders die zo vreselijk slachtoffer zijn geworden door willekeur een snelle compensatie en weg met het stempel fraudeur.
Hopelijk wordt 2021 een veel beter jaar met minder gezeur en gezever en het liefst een totale lockdown op doodsbedreigingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten