Er is licht aan het einde van de tunnel. Ik ben blij gemaakt met een dode mus.
Ja, er zijn vaccinaties en we gaan snel beginnen met de prikpret.
Gisteren was er al zo'n gozer die zei we kunnen weer alles als het weer is om zonder jas naar buiten te gaan.
Even overwoog ik het om het te wagen, zonder jas naar buiten, maar ja, liep nog met die opgestroopte mouw. Om te tonen van "kom maar op met die naald!"
Mhh, klinkt een beetje als een junk nu. Nee, het is ongeduld.
Natuurlijk begrijp ik wel dat eerst de zwakken, de mensen in de gezondheidszorg enz aan de beurt zijn.
In de loop van de dag ontrolde zich weer een decemberdepressie, moet ik heus wachten tot augustus?
Dan heb ik hopelijk al weken zonder jas gelopen!
Het is geen verveling, het is geen eenzaamheid, maar onderhand wel totale onrust.
We kunnen een 11-stedentocht organiseren (als het mag) , we kunnen in een paar dagen een kwart miljoen mensen evacueren, maar misschien kunnen we dat omdat we zo graag spelen met water.
Geen steekhoudend argument, ik weet het.
Dan hoor ik een horecameneer die zegt we gaan of het mag of niet op 17 januari open. Maar het heet geen muiten. Nou, ik vind het wel die kant opgaan. Ik begrijp het ook wel, maar dan gaan mijn nekharen overeind staan als er dan mensen de dag erna vrij nemen om op die bewuste dag een kroegentocht te gaan houden. Na kroeg nummer drie zo lam als een balletje. Dat worden dus boetes en vechtpartijen.
En geweldig, vast nog wat extra besmettingen.
Als ik dan eindelijk, zo rond augustus weer eens mag terrassen, dan zou het wel zo leuk zijn, als die niet allemaal gesloten zijn wegens muiterij.
Als ik dan eindelijk weer eens met mijn vriendjes op stap mag, dan willen we gezellig oeverloos bijkleppen met een biertje, een wijntje, een koffie.
Ga ik nu maar eens opzoek naar ene spinnewiel en vraag dan of het me een appje wil sturen als ik weer wakker kan worden.
Braaf blijven gaat slapend een stuk makkelijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten