Twiggy

De ietwat ouderen onder ons kennen de naam wel. De nog iets ouderen weten ook wel wat ze deed.
Ze was een model, maatje strijkplank.

Als hobbyfotografe bof ik enorm, ik heb een eigen Twiggy. Dat mijn Twiggy X-benen heeft maakt me niet uit. Of het een hij of zij is, geen idee. Maar ook dat is niet belangrijk.
Het enige wat Twiggy eist is aandacht. Maar soms loopt de communicatie wat stroef, wat ongetwijfeld mijn schuld is.

Negeren is in ieder geval geen optie, dan gaat Twiggy stalken. Geen dreigmails of nare appjes, nee het is een soort geknor of anders een hese kreet.
Twiggy is een reiger. Zo'n doodgewone blauwe reiger, hoewel, doodgewoon? Een vogel met een attitude.

Tijdens mijn wekelijkse blokje om weet ik precies waar Twiggy staat, net voorbij een bruggetje, aan de slootkant.
Zodra mijn camera in zicht komt begint het feest. Eerst een fiere rechtop houding. Daarna de "ik zie iets lekkers in het water" houding. Ik kan gewoon doorlopen, wat ik vaak ook doe, maar dat is duidelijk niet de bedoeling. Als ik dat doe wordt ik nageroepen. Dan volgt het geklap van de vleugels als Twiggy opvliegt om dichterbij te zitten. Aan de andere kant van de sloot loopt hij/zij dan gewoon mee, onderweg even in pose paalhouding.

Als ik dan maar een paar foto's maak en dank je wel zeg is het goed.
Nu deed ik gisteren de kortere route, ik was natuurlijk al gespot, maar ik draaide om.
Dat was natuurlijk niet de bedoeling, en tot mijn verbazing en plezier, vlak voor een bruggetje richting huis stond daar een reiger ijverig te poseren en tegen me te knorren.

Toegegeven, al die gasten lijken op elkaar, maar dit moest Twiggy zijn.
Met een grijns maar weer even de camera uit de tas gehaald. Gewillige modellen zijn tenslotte vaak lastig te vinden.