Bag lady

Er zijn van die momenten dat je denkt "heb ik dat?"
Vroeg in de avond was er zo'n moment.

Vanmiddag liep ik in het zonnetje naar de lokale kinderboerderij, er was een geitje geboren en volgens de krant was iedereen welkom om... ik trof het niet, geitje stond binnen en er was net een schaap aan het bevallen dus ik mocht geitje niet zien.

Nou ja, ik was er toch en zag een bord staan "Groente te koop, andijvie, bloemkool, radijsjes en aardbeien"
Oh jee, fruit is dus ook groente? Ik naar binnen en vroeg om een bloemkool van boer Jan.
Antwoord, staat ie in de moestuin? Vraag, wie boer Jan? Antwoord, nee de bloemkool. Er staat nog niks in de moestuin. Zet dat bord dan niet neer.
Bedoelen ze dat met de geit en de kool sparen?

Dan maar naar het heempad. Even op een bankje genieten van de zon. Genieten? Ik werd er verdrietig van!
De hele poel lag vol rommel. Lege bierblikjes, een lege wodkafles, plastic tasjes.  Ik zag dat de deur van het infocentrum open stond, aangeklopt met de vraag of ze een hark en een vuilniszak hebben.
Twee verbaasde blikken. Of ik dat op wilde ruimen? Ja. Was niet nodig, komt morgen iemand voor.

Toen maar door naar een winkel, vervolgens op de thee. De thee schenkster schonk mij ook een tasje kleding.
Vroeg in de avond weer te voet huiswaarts, met iets meer bagage dan op de heenweg.

Het gewicht was het niet, maar mijn voeten deden zeer. Ik had zoiets van "gewoon doorlopen" maar een paar honderd meter van huis moest ik echt even zitten. En daar ging het mis.
Ik steek een sigaretje op, de tassen staan naast mij op het bankje. Hoor ik ineens een mannenstem.
"Mevrouw? Gaat het wel goed met u?" Ik kijk over mijn schouder en zeg "jazeker meneer."

Ineens dringt het tot me door, ik zit daar op een bankje in het schemer tegen een paar meerkoeten te praten, rij tassen naast me, waarvan uit eentje de mouw van een sweater hangt. En diep van binnen voel ik een lachborrel opkomen.

"Weet u heel zeker dat het goed met u gaat mevrouw?" Ja,ja. "Heeft u wel wat te eten? Want anders haal ik wel even wat te eten en te drinken daar bij de Chinees."
Vriendelijk van u meneer, maar ik ben even gaan zitten omdat mijn voeten moe zijn, straks loop ik weer verder.
"Moet u ver? Weet u zeker dat het lukt?" Ja heus.

Toen hij uit het zicht was ben ik snel naar huis gelopen, voor je het weet staat er iemand van een opvang voor je neus!