Schoon

Vanmiddag eens een tijd zitten kijken naar het bijeenbrengen van mensen die nooit opruimen en mensen die de hele dag niets anders doen.

Mensen met een fobie van erg vaak schoonmaken of een dodelijke angst voor welke bacterie dan ook.
Die mochten zich dan uitleven in huizen waar al jaren niet schoongemaakt was.
Eerlijk gezegd, ik weet niet wat er erger is.

Ik heb altijd gedacht dat het extreem poetsen iets voor vrouwen is, mis dus.
Een man die werkelijk na alles wat ie aanraakte steeds zijn handen met ontsmettingsmiddel reinigde.
Mensen die hun eigen kind niet knuffelen wat oh jee, bacterie-hysterie.
Nog een andere dame, 5 keer per dag de wc pot reinigen met het liefst een halve liter bleek per keer.

Gelukkig was er dan een heuse poetsmiep die het zo regelde, de schoonmaakfreaks gaan mensen met chaos in het hoofd helpen.
Ik vraag me af, het gebruik van een paar liter bleek per dag, zou het je hersenen niet aantasten?
Dat extreme schoonmaken is ook een chaos in je hoofd.

De vervuilde huizen, ik heb geen miep kraak, maar daar zat ik echt van te gruwen. Dat de huisraad nog niet vanzelf wegliep verbaasde me. Kamers vol rommel, dus je kon er ook niet stofzuigen.
Ik vind het zo triest voor de mensen.

Dan is het wel mooi als de twee soorten chaoten en wanhopigen elkaar kunnen helpen.

Bij de één mocht nooit iemand op visite komen, die zouden dingen aanraken. Bij de ander wilde niemand op visite komen, je kon ook nergens zitten.

Wat aan het eind dan weer wel leuk was, een studente die nooit iemand aan wilde raken knuffelde uiteindelijk de mevrouw die ze had geholpen en ze is nu in therapie.

En ik denk dan, blij dat ik gewoon een chaoot ben.