Telkens als ik denk van ik laat de kerst gewoon ongeschreven voorbij gaan, daarmee bedoel ik geen gesputter van mijn kant, komt er wel weer iets voorbij waar ik me mateloos aan kan ergeren.
De Duitse reclame van een supermarktketen Edeka.
Het begint zoals elke reclame voor de feestdagen met allemaal van die blije gezinnetjes.
Mooie decoraties, knuffelende kleinkinderen, mooie kaartjes. De gewone meuk.
Dat ziet een eenzame oude man. Hij wil dat ook, maar zijn kinderen wonen in het buitenland of
moeten weken met de kerstdagen.
Dan maar een list bedenken om ze allemaal thuis te krijgen.
Daar zit dan het creatieve deel van de reclame bedenker wel in.
Zijn kinderen krijgen bericht dat hij is overleden, ze haasten zich allemaal naar het ouderlijk huis.
Daar zien ze een fraai gedekte tafel en komt de dood gewaande oude man uit de keuken.
Oh wat erg, als je zo je familie moet uitnodigen! Het geeft te denken?
Reken maar dat het geeft te denken! Hoe onsmakelijk het idee is. Alsof al die halsoverkop vertrekkende kinderen, al een dag zwaar overstuur in de stress een vlucht moeten boeken.
Op en top chantage, maar natuurlijk, daar zijn ze allemaal blij en gelijk in een feeststemming. Dat kan, in zo'n reclame.
In het eggie? Ik denk dat ze hem gaan haten!
Mijn ergernis is niet de scène op zich, maar weer dat uitgemolken idee van de commercie van kerst.
De rest van het jaar mag de oude eenzame man wellicht eenzaam zijn, maar op papier kan je dat alleen met kerst zijn.
Geen bedrijf zal het in het hoofd halen om zoiets met hoogzomer te doen. Alle kinderen op vakantie aan een Costa of op een eiland en dan die grap uithalen, want tja, de vrijwilligers zijn allemaal weg.
Opa is dan nog veel alleener en wil misschien gezellig met zijn kinderen genieten van een terras langs de kust.
Vals sentiment, dat is het!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten