Geachte mevrouw, een aanhef die ik liever niet tegenkom.
Zodra men je gaat achten is het meestal foute boel.
Zo ook vandaag, ik ontving bericht en het antwoord bevalt me totaal niet.
Het voelt als een persoonlijk verlies.
Ik had een bijzondere band met die grijze.
Grijze? Ja, de grijze fles van Glorix. Het enige middel waarmee ik mijn toiletpot kon laten glimmen als een spiegeltje.
Kon, want de grijze is niet meer.
Van meet af aan was het al moeilijk verkrijgbaar, en was het er dan gelijk enorm in de aanbieding.
Als hamsteraar roofde ik dan bijna het schap leeg en kon ik er weer een tijd tegen.
Maar aan alles komt een eind.
De grijze verdween, maar er verscheen een blondje in het schap.
Ik had nog hoop dat het een waardige opvolger zou zijn. Bleek (oh nee, zonder bleek) niet het geval te zijn.
Na alle kleuren en merken te hebben geprobeerd begin ik een desperate housewife te worden.
Ja, ik zocht hulp bij de fabrikant, hellup! Waar oh waar kan ik het nog kopen?
Nergens meer. Mijn eerste gedachte was "zijn ze nu helemaal van de pot gerukt?"
De waarheid is hard, er was niet genoeg vraag naar, en zij, Unilever, doen aan vraag en aanbod.
Ze vonden het jammer dat ze niet nog ergens een voorraadje hebben staan.
En zijn blij met mijn tevredenheid over een product.
Voor dat laatste koop ik natuurlijk niets.
Mijn trouwe hulpje, ik mis je!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten