Verziekingen, deel 1

Komt een vrouw in het stemhokje.  U kunt zich daar achter het gordijntje blootgeven.
De vrouw loopt het stemhokje in en voelt reeds de pijn. Wie ga ik verraden?
Zij die ons land hebben opgebouwd? Maar die nu nog genieten van de door mij betaalde premies?
Of zij, de toekomst, die lijden onder onze spendering in het verleden?

Had ik als vrouw niet moeten weten dat "een appeltje voor de dorst" mislukte oogst zou worden?
Dat er altijd een slang, in dit geval een addertje onder het gras ligt?

Ik wil kiezen voor mezelf, voor mijn clan. De clan "niks". Te jong om babyboomer te zijn, te oud voor de achterbank generatie. Geen kinderen die later voor me kunnen zorgen, geen cent te makken om zelf de zorg te betalen en nee, ook geen huis om op te eten.

Iemand die twee jaar langer moet sappelen voor de AOW, als die dan nog bestaat.
Ga maar lekker slapen, God en de staat zorgt voor je. Niet dus.
Ik zal er geen God op aankijken, maar de staat? Ja die wel.

Al jaren hoor ik van "we mogen onze kinderen niet met onze schulden opzadelen".
Duidelijk, ik ben niemands kind meer en heb er zelf geen.
Moeten ze me het maar niet kwalijk nemen dat ik in het stemhokje lak heb aan de kinderen van een ander.
Wat ik den Haag wel kwalijk neem dat zij er maar van uitgaan dat iedereen een modaal inkomen heeft en een huis koopt. Terwijl juist de modale inkomens een te hoge hypotheek kregen  en dat we nu in de crisis eigenlijk ook eens moeten kijken naar de hypotheek schulden.

De vinger wijzen naar Griekenland? Je zult maar een hardwerkende Griek zijn en nu worden uitgekotst?
Hoeveel mensen weten eigenlijk hoe het is om te worden uitgekotst?  Om een uitvreter of een "niks"te  worden genoemd door ruim betaalde heren in net pak? Die nu draaiende langstudeerders blijken?

Als ik dan Fleur van PVV hoor hoe ze klaagt over de ouderenzorg en dan lachend begint over "en in Griekenland nemen ze er nog een Ouzo op" denk ik van doorroeien Fleur en graag ver weg van hier.
Dat is probleem verschuiving. Zonder Griekenland werd de ouderenzorg al triest. Zorgfabrieken.
Net als met schoonmaakbedrijven, zij met de laagste offerte krijgen de klus.

Mensen klagen steen en been en boeken nog een reisje en geven hun kids nog een tablet.
De enige tablet die ik soms heb is een pijnstiller die ik natuurlijk zelf moet betalen. Een reisje?
Een wandeling en een pannenkoek.  Tegen de tijd dat ik oude ben en intensive zorg nodig heb?
Wellicht harikiri met het rode stempotlood!