Ja, zo'n beschaafde man als Adriaan van Dis.
Afgelopen avond kwam zijn duistere zijde naar boven, voor de zotten die meeschrijven met het Groot Dictee.
Ik vind het vrijwel elk jaar wel een soort masochistisch pleziertje om mee te pennen.
Pennen op een rij, glaasje water voor het grijpen, telefoon van de haak en dan lelijke woorden
mompelen als ze de tekst gaan voorlezen.
Wat ik me steeds vaker afvraag, wanneer zijn de Vlamingen de รจ in het woord "het" kwijtgeraakt?
Op tv hoor ik ze altijd hut zeggen. Ik ben het gewoon bij een als "un".
Het zou ook fijn zijn als Freriks ook eens minder zou haspelen.
Waarom doet een mens zichzelf iets aan als meeschrijven met dat jaarlijks uurtje zweten?
Een soort zelfscan? Net als de Nationale IQ test?
Een groot verstand is mooi meegenomen. Het wijselijk gebruiken, nog mooier.
Soms toegeven dat je enorm dom kan zijn is het allermooist.
Af en toe denk ik handig te zijn om halverwege het traject in te zien dat mijn heldere inzicht verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Rest mij om er vreselijk om te gaan lachen.
Het dictee weer overleefd. Volgend jaar gewoon weer meedoen.
Maar onze taal blijft een mooi iets.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen