Cultuur? Lekker belangrijk

Internet, Facebook, Twitter, heerlijk dat het bestaat. Jammer dat het gebruikt wordt voor stemmen op iets,of een eindeloze rij petities.

Nu zijn petities over het algemeen beschaafder dan een hoop gemopper, of eigenlijk gevloek.
Ik zag het al met Zwarte Piet. Prima dat men het wil behouden, ben ik ook een voorstander van.
Jammer dat een verdwaalde Papoea op het Malieveld dan bijna klappen krijgt.

Het komt veelvuldig voor dat Papoea's een donkere huidskleur hebben, die mevrouw staat daar alleen met een vlag, in de hoop aandacht te krijgen voor problemen in "haar" land.
Maar ze is donker, staat met een vlag dus ze zal wel anti Zwarte Piet zijn.

Een fotojournalist ter plekke ziet dat het er lelijk uit gaat zien voor die mevrouw en duwt een arm weg van iemand die haar wil vastpakken of wegduwen, krijgt die later in de media de wind van voren.
Die moet zich nergens mee bemoeien, gewoon foto's maken, verder niets.
Petje af voor die man!

Een ander stukje cultuur dreigt nu in het verdomhoekje te geraken. En daar maak me meer zorgen om.
Zwarte Piet bestaat niet, maar wel die mooie zwart bonte griet, de koe.
Is een koe cultuur? Wat mij betreft wel. Net zoveel cultuur als het cultuurlandschap waar ze in dient te staan.
Een mooi, sociaal dier wat behalve voor het gebruik ook nog bijzonder decoratief is.
We drinken haar melk, maken er kaas en boter van, veel van ons eten haar vlees en dragen haar leer.

Er zijn boeren die heel veel investeren in hun koeien, dat niet alleen voor een hogere melkopbrengst, maar dat de koe een zo'n prettig mogelijk leven heeft.
Scrubborstels, ligmatten, af en toe eens een traktatie. Maar ook zo lang mogelijk in een weiland.
Met natuurlijk bomen als beschutting bij felle zon.
Heerlijk loom gezicht toch, liggende herkauwende meiden in een weiland.

Maar behalve Us Mem, en die staat ook maar stil te zijn, gaan koeien nooit beroemd worden.
Paarden soms wel. Neem nu Bonfire. Natuurlijk is het verdrietig voor Anky.
De aandacht in de media vond ik ietwat overdreven, maar een paard staat nu eenmaal hoger op de ranglijst dan de koe.

Ik vind Bonfire geen cultuur, al was het een prachtig paard met een welverdiende oude dag, Bonfire was sport.
In mijn opinie is sport geen cultuur.  Eerder een hoop geblaat, match fixing, doping, televisie uren verslindend, tot op het bot uitgemolken gedoe.
Respect voor de top atleten, maar cultuur? Nee.
Een huismoeder met twee kinderen op de fiets en nog een boodschappentas aan het stuur vind ik meer cultuur dan al die tour de dit, ronde van dat fietsers. Pardon, wielrenners.


Dat een boekje van de Bassie onder de voetbalanalisten zo populair is kan ik niet begrijpen.
Maar het echte pijnpunt, en dat redt het alleen dankzij het stemmen via internet, is stemmen op het archiefstuk van het jaar 2013.
Bijna een gevalletje match fixing!

Een handschrift van diverse nonnen, wiens handschriften vlekkeloos in elkaar overlopen, geschreven in de 15e eeuw, dat gaat het onderspit delven. Want nee ECHTE cultuur is een voetbalkaartje.
Een kaartje van 6 mei 1970, de wedstrijd Feyenoord-Celtic.

Dat noem ik een culturele recessie.