Heel ver hier vandaan, niet zo lang geleden besloot een regering dat het maar eens afgelopen moet zijn met al die lui op bootjes die maar bij hun willen komen wonen.
Dat hele grote eiland, daar zitten mensen die denken zet die lui maar op een kleiner eiland, uit het zicht.
Honderden jaren geleden woonde er ook al mensen op dat grote eiland, maar een minder groot eiland wat daar ooit een vlag in de grond stak als teken "van ons" kreeg weinig tegenstand.
Dat grote eiland ver weg was het ideale oord om hun bajesklanten, maar ook landlopers en ander onfortuinlijk spul te dumpen.
Die werden op een boot gezet, zij die het overleefden werden vanaf de boot als dwangarbeiders te werk gesteld.
Als ze dat dan ook overleefden, dan kregen ze na jaren zelf met wat geluk een stukje land. Land zat tenslotte.
En de mensen die er al woonden? Die zouden ze wel even "beschaven". Ja, Australië.
Niet zo ver hier vandaan zijn er landen in oorlog.
Je zult maar een gewone burger zijn, met een winkeltje of wellicht een aardige baan.
Strijdende partijen waar je wellicht niets mee van doen hebt schieten je huis aan puin, doden je familie of verminken je kinderen.
Dan wil je wel ten koste van alles op een boot naar het eiland Europa.
De reis is wat korter, de overtocht duurder, en welkom? Vergeet het maar.
En als het lijkt dat je het gaat halen, bijna bij de kust van een klein eilandje bij het grote eiland Europa,
vergaat de boot.
Geen kans meer op een veiliger leven voor je gezin, geen kans meer om misschien iets van je eigen leven te maken. Ook al had een eigen stukje land er niet ingezeten. Ja, Europa.
En na de zoveelste ramp met een boot vol mensen komt er nu een dag van nationale rouw.
Sterker nog, De niet welkome slachtoffers krijgen een staatsbegrafenis.
Oh, oh wat zijn we geweldig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten