Ik las vanmiddag een, vond ik, verontrustend nieuwtje in één van de kaaskrantjes.
Ons afvalbedrijf, tevens beheerder van het openbare groen gaat meer in het afval en op den duur niet meer in het groen.
Dan komt er wel een ander, oh, vast wel. Maar gaat dat geen firma worden die maar in het wilde weg de boel om maait?
Dat is eigenlijk mijn grote angst.
Na al die jaren van beheer, met een redelijke soortenrijkdom, hoe gaat dat verder?
Ik houd mijn hart vast. Het groen is voor de stadsmens zo belangrijk. En nog belangrijker voor alle beestjes die er leven.
Zo vaak lees ik dat men elders de hele boel maar weghaalt zodra het gras nog amper één kontje hoog is.
Mooie bloemen als de rietorchis, hup, ineens weg.
Zal ook wel het einde zijn van de excursies. En dat is zo jammer, zeker voor de mensen die het net als ik per ongeluk ontdekte.
Nu valt mijn favoriete stuk groen gelukkig onder iets anders. het idee dat ik er in het voorjaar niet meer naar de koekoek zou kunnen luisteren.
Of de machtige havik met zo'n snertkraai aan de staart kunnen bewonderen.
Ik moet er niet aan denken.
Ik kan alleen maar hopen dat de volgende beheerder er eentje met verstand van en liefde voor het groen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten