Ik heb dit jaar weinig van de hoedjes meegekregen, zag alleen mijn zusters in het Red Hat gebeuren.
En de hoed van de Majesteit.
Het circus mocht weer van stal. Een leuke traditie maar het moet wel droog zijn.
Die mensen staan daar uren om een glimp op te vangen van een rijtuig en een koets.
Zelf heb ik wat flitsen tijdens het journaal meegekregen en me zitten verbazen.
De Majesteit, ik verwacht geen flitsende H&M outfit, maar dit jaar viel ze wel erg weg tegen de achtergrond van haar zetel. Ik zag eerst slechts een gezicht en een toef veren.
De Majesteit als gecamoufleerde weidevogel. Dat past haar niet!
De minister van de centen, prachtige das om, mijn complimenten, maar het vermoedelijk gehuurde jasje zat wat strak? Terwijl de inhoud van het koffertje de broekriem aanhalen betekende.
Hij deed het de laatste keer, jammer, zeker nu ik weet dat hij best als partijloos minister aan kan blijven.
Zijn toespraak had echter wel een hoog Hansje Brinkers gehalte met hoog water en dijken.
Maar wat een leuke terminologie in de politiek.
We hadden een verkenner, de verkenner heeft het pad gevonden en gaat nu samen met Bos op stap.
Henk en Wouter moeten samen door de bomen het bos vinden. Zeg maar rustig, een woud vol tegenstrijdige belangen.
Terwijl de Majesteit iets voorleest wat wellicht al oud nieuws is viel Samson in slaap.
Dat is zijn Bijbelse naamgenoot eens slecht bekomen, tukje doen, weg lange lokken.
Misschien is de hedendaagse Samson zo ook zijn bos krullen kwijtgeraakt?
Een Majesteit, een gouden koets een glazen rijtuig, het heeft bijna iets sprookjesachtig.
Een Jager met een koffertje met daarin het uitgesneden hart van het volk?
Hier kreeg het sprookje een modernere afloop, de Prinsjesdag-tablet.
De boodschap blijft hetzelfde, we moeten bloeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten