Spijkerbroeken de tweede ronde

Maar weer eens een poging gewaagd. Na wat bakkeleien bij een winkel al wat mopperig naar de outlet.
Bui werd er beter vanwege het meer dan behulpzame personeel.
De dienstdoende verkoopster voor Oost-Europese makelij heeft werkelijk alle rekken voor me afgezocht.
Een 28 broek.

Zij blij, ze vond een witte broek. Ik niet blij want ik zoek een spijkerbroek. Ik zag de bijna perfecte, 100% katoen. Maar een halve meter te lang.
Winkelen is voor mij een soort 2 meter sessie geworden.
Niet alleen qua maten, maar ook hoe onmogelijk hoog ze dingen zetten of hangen.
Een shirtje? Kijk maar eens bij V&D, hangen allemaal buiten bereik voor iemand onder de 1.60m

Wie niet groot is moet ook slim zijn en leren in hinderlaag te staan. Op gezette tijden een hulpeloze blik op kunnen zetten en tegen de eerste de best lange slungel te glimlachen "ach jonge man..."
En jonge mannen zijn behulpzaam.

Ah ja, gedienstige verkoopsters, het is niet gelukt maar ik heb haar oprecht vriendelijk bedankt voor al haar moeite. Waarop ik een stralende snuit zag.
Volgende winkel, daar de omgekeerde wereld.
Kauwgom kauwend miepje met een blik van "lekker belangrijk".

Daar zocht ik naar een joggingbroek van, jawel katoen. De katoenoogst is vast jammerlijk mislukt?
Maar er hing een model, natuurlijk een halve meter te lang maar 100% katoen. Nu zijn er met van die boorden aan de pijpen , dat geval niet.
Ik ben naar de kassa getogen en gevraagd of ze die dingen ook in korte maten hebben.

Nu had ik een aantal dingen verwacht. Een "als het er niet hangt hebben we het niet" of "mot je aan me collega vragen" Niets van dat alles.
Ze slentert voor me door de winkel en wijst me op een rek "kaik, daar hanguh se"
Ik keek, en nog eens maar zie ze niet. "Ja daar" hoor ik nog ongeduldig.
Heeft ze me voor een rek met korte sportbroekjes gezet.
U zocht toch korte maten?

*zucht*! (al dacht ik op dat moment iets anders)