Als één van de jongste in de familie heb ik menig verjaardag heel veel oude verhalen gehoord.
En mocht ik bij oma graag in de fotodoos snuffelen. Op familie verjaardagen kakelden de zussen van mijn vader heel wat af. Oortjes open houden dus.
Net als veel jonge mannen toen moest mijn vader na de oorlog ook in dienst.
Zijn ambitie was eigenlijk om in Indië te dienen. Niet zozeer om het dienen, maar lekker ver weg, de wereld verkennen.
Het ministerie dacht er anders over, hup, gewoon in Holland.
Daar is nog een pittige briefwisseling over geweest, een beetje S. is wel ietwat opstandig.
Die brieven vond ik later terug, want mensenlief die had de gewoonte om administratie van een halve eeuw te bewaren!
Over zijn soldatenleven heb ik niet al teveel gehoord. Ja, dat het de beste tijd van zijn leven was?
Maar dat was een verblijf van meer dan een jaar in een sanatorium ook.
Toch, dat had hij vast van zijn moeder, waren we op weg naar familie en reden we over een stenen brug.
"Die hebben wij veroverd op de vijand." En daar kwam dan weer het verhaal over een oefening want hij is nooit in een gevechtssituatie geweest.
Gelukkig maar ook.
Mijn pa had in Indië ongetwijfeld een trauma opgelopen.
Mensen doden zat niet in zijn gestel. Dieren doden kon hij ook al niet.
Dat weet ik nog van zijn dagen als nachtwaker, hij kocht een luchtbuks om ratten te schieten.
Verder dan worstenblikjes en koffiebekertjes kwam de "moord" nooit.
Als ik de foto's bekijk van die tijd van "Jan Soldaat" was hij duidelijk fier op zijn uniform.
Van mijn ma weet ik dat hij haar vanuit de kazerne heel veel mooie brieven schreef.
Dat hij op de enveloppen tekeningetjes maakte.
Helaas voor mij, toen ze wist dat ze niet lang meer had te leven heeft ze alle brieven vernietigd.
Al wat restte was een envelopje.
Maar van Jan Soldaat zijn er nog diverse foto's.
Mijn pa in een tankje, een bren carrier. Ik betwijfel of hij bij de cavalerie heeft gezeten.
De kazerne waar de foto is gemaakt was tegen die tijd al buiten gebruik.
Maar stoer ziet het er wel uit, voor die tijd dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten