We joegen op noordkapers, we besloten op Kaap de Goede Hoop te gaan wonen.
Er is wat afgekaapt.
Dankzij veel van die reizen en ondernemingen zijn we op den duur veel nieuwe dingen gaan eten.
Meegebracht, tegen een vergoeding of gewoon onder dwang meegekregen. Fair Trade kende men niet.
Als ik nu toch denk wat onze voorvaderen eeuwen geleden aten, vis en brood en uien.
Tenzij je voorvader een rijk man was of een goede stroper. Dan lukte een stuk vlees soms nog wel.
Maar als je nu rond de feestdagen eens in de winkels kijkt? Dan lijkt er geen crisis te bestaan.
Vruchten uit alle continenten, luxe vleesgerechten, het kan niet op.
Koken op de doordeweekse dag. Ik kaap wat recepten van internet waarin ik doodleuk een paar ingrediënten vervang door iets anders.
Er is zoveel keus. En soms ontdek je iets wat je erg lekker blijkt te vinden.
Nu krijg ik zondag mensen over de vloer en die wil ik een lekker soep voorzetten.
Dus controleer ik mijn voorraad zeezout, knoflook en uien alvast.
Mhh, ik heb alleen rode uien en die zijn iets te pittig voor de soep. Ik kijk nog eens naar het zakje en zie staan "mild/pittig van smaak en decoratief". Ik gebruik al jaren rode uien maar de decoratiewaarde is me steeds ontgaan. Kunstbarbaar die ik ben.
De knoflook, die had ik in het loopje uit een schap geplukt. Chileense knoflook uit China.
Daar in China weten ze nog van opgebonden voetjes want dit soort knoflook heeft geen teentjes.
Het kwam in een decoratief mandje. Gokken is het wel, hoeveel teentjes gaan er in zo'n bolletje?
Aan het begin van mijn "eens wat nieuws koken" kocht ik braaf de genoemde ingrediënten.
Nu vraag ik me toch af wat zeezout nu zo anders maakt? Persoonlijk gebruik ik liever zout met 70% minder natrium....
Als nu iets vraagt om witte peper gebruik ik rustig zwarte peper.
Peper en zout, smaakmakers met een lange geschiedenis. Zout, ooit als salaris, maar daar kon je een gepeperde rekening niet mee betalen.
Peper en zoutvaatjes zijn vrijwel uit de mode, alles komt nu in van die leuke flesjes met molen.
Kruidenrekjes zie ik ook zelden meer.
Maar wat hebben die bolgewasjes en de smaakmakers met kapers te maken?
In gedachten was ik weer even op reis, op Cyprus. In een klein familiehotel. Twee sterren hotelletje met een zwembad voor mij alleen omdat de overige gasten bang waren voor de overvliegende zwaluwen die er ijverig insecten kwamen vangen.
Heerlijk uitzicht op een eeuwenoude vuurtoren, op loopafstand van mooie Romeinse mozaïekvloeren.
En terug in het hotelletje zag ik daar iets anders moois. Een klein wijnflesje gevuld met schitterende bloemen.
Zo mooi!
Natuurlijk vroeg ik de opa achter de balie naar de naam. Picked them near the coast. Naam van de bloem?
Kapers. Kapers?? You know kapers? Uh, ja, maar hebbie die dan nog bij Cyprus?
Yes, near the coast. Dat werd een Cypriotische spraakverwarring. Kapers bij de kust??
Nu liet opa zich niet zo snel onbegrepen. Na een partijtje hints.
You pickle them in a jar and eat them with fish, kapers.
Ohhhh, kappertjes. Wist ik veel dat die in het Engels capers heten.
Ik gebruikte ze al nooit, die nog niet uitgekomen bloemknoppen, en eerlijk gezegd, daar zijn ze gewoon veel te mooi voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten