Een kwart eeuw geleden

Het was weer "Boer zoekt" avond. Boer Aad  helemaal op de versiertoer, de nieuwe lief van boer Willem, zat onwennig te schommelen op een paard, en terwijl er op Malta romantische werd gedineerd worstelde
Henrieke in de stad van de romantiek met de afstandelijke houding van Bert.
Ik genoot van het plezier van Martin en Wilma. Zij lijkt me toch zo'n warme vrouw.
De sterren in haar ogen bij het zien hoe hij genoot van al het vreemde. Lang niet op vakantie en duidelijk zelden tot nooit over de grens geweest.

Uit ervaring weet ik hoe leuk het is als iemand op reis maar niet uitgekeken raakt.
Mijn moeder had als kind ergens in hun boerderij twee schilderijen hangen.
Iets met een meer en bergen en iets met een palmboom. Als kind droomde ze er van om eens bergen te zien en ja, ook palmbomen. Maar dat was in 1935 nog vrij ongebruikelijk voor een boerendochter uit de Krimpenerwaard.

In de eerste jaren van haar getrouwde leven kwam het ook niet van eens naar het buitenland te gaan.
Pas begin jaren 60 zijn ze in Engeland geweest. Vooraf heeft ze stevig zitten studeren in thuiscursus lesboekjes van Walter en Connie.
Ik was toen een jaar, logeerde elders, weet er verder niets meer van. Pas later toen ik de foto's zag begreep ik niet dat ik er nooit enthousiaste verhalen over heb gehoord.
Tijdens bezoekjes aan Zeeland beperkte het buitenland zich ook vaak tot een dagje Brugge.

Toen, ergens 1984 of 1985 eens een midweek met haar naar de Eifel geweest. Met een busreis.
De eerste blauwe plek liep ik op toen ze 7 dorpjes in een dal zag. Geen bergen, maar heuvels kwamen al wat in de buurt.
In 1986 overleed mijn vader. Het huisje huren op een camping wilde ze niet langer.
Duidelijk, de tijd voor bergen en palmbomen was daar.

Haar wensenlijstje werd steeds langer, er moest ook nog een waterval bij. Iets gevonden in Oostenrijk wat op de valreep niet doorging. Het werd Zwitserland.
Met nog in gedachten het deprimerende gevoel van dagen tegen de Eiger aan te kijken kwamen we uit op Lugano. Een prima keus, met een busreis zodat je overal en nergens komt.

De reisgenoten genoten extra van haar enthousiasme. Soms leek ze vacuüm gezogen tegen het busraampje.
Moest af en toe wel zeggen "stomp me niet steeds" want oh kijk een echte berg! Daar, een palmboom!
Op de plaats van bestemming heb ik heel wat diepe zuchten gehoord. Uitzicht op het meer met aan de overkant een berg. Boottochtjes, bezoekjes aan een markt in Italië
Een luide "ahhhhhh"in Stresa waar ze een pleintje met schommelbanken ontdekte, tussen palmen in een pot.
En een nieuwe passie, handdoeken en kleedjeswinkels.

Aan het einde van de reis nog een bezoekje aan Schaffhausen, toch nog een waterval.
Tijdens de hele reis is ze één halve dag stilgevallen. Het dal van Verzasca, wat ook wel heel erg mooi is.
Daar heeft ze denk een half uur in stilte op een brug staan rondkijken. Soms zijn als die indrukken net iets te veel of te overweldigend.