Wat te doen?

Je zal maar een zeezoogdier zijn.  Een orka. Mensen houden van zeezoogdieren.
Beschermen graag heel veel meter walvis, wenen bij het zien van grote zeehondenogen en er worden mythische krachten toegekend  aan dolfijnen.

Dolfijnen  hebben iets magisch. Ik heb zelf een keer een paar wilde dolfijnen vanaf een bootje in de ogen kunnen kijken. Heerlijke ervaring. Er zijn geweldige verhalen van dolfijnen die mensen redden.
Er zijn ook genoeg verhalen van dolfijnen die mensen aanvallen, maar dat willen we niet lezen.

De orka, killer whale. Net als ieder ander dolfijnensoort is het een roofdier.
Alleen zijn orka’s groot.
Toch, als zeegzoogdier hebben ze dan een bepaalde status.  Knuffelbaar zou ik het niet willen noemen.
Dan is er Morgan. Een jonge orka die om mij onduidelijke reden haar familie kwijtraakte, en sterk verzwakt aan de Waddenkust werd gevonden.
Beschermers stortten zich op het arme dier, en het kwam in Harderwijk terecht.
De naamloze arme orka kreeg een naam en tokkende landzoogdieren die zich om haar bekommeren.

Inmiddels is Morgan  een weldoorvoede “puber” of als een goudvis in een borrelglaasje.
Morgan mag naar Tenerife, naar een zeezoogdierpark. Maar daar is ze een attractie.
Oh ja, ook geschikt als koe voor meer nazaten.  Een groepering is daar ernstig tegen : Morgan moet de vrijheid krijgen. Eerst wat wennen rond de Oosterschelde en dan vervoeren naar Noorwegen.

Noorwegen? Ja de dichtstbijzijnde plek waar orka’s leven.  Misschien wordt ze opgenomen in een familiegroep?
Wat kost het overbrengen van een orka eigenlijk?  Wat kost het redden van een orka eigenlijk?
Ik gun Morgan het beste, maar als ik dan hoor hoe wetenschappers weer over elkaar heen vallen.
Wat de kosten eventueel in deze tijden van bezuinigingen zijn…. Ik heb zo twijfels.

Moet Morgan op hoop van zegen naar Noorwegen? Of met alle pech naar Tenerife?
Ze is een pech zoogdier dat verzwakt deze kant op kwam, moeten we alles doen om het op te kalefateren, om haar als fok koe te laten gebruiken?
Of terugzetten en laten verkommeren?  Draaien we niet een beetje teveel door met het beschermen?

Misschien was het voor Morgan, hoe triest ook, het beste dat ze toen was gestorven.
De roep van “niet ingrijpen” is vaak groot.  Men greep in en zie, hoe onzeker het lot.
En in deze tijd van veel bijna uitgehongerde mensen, tonnen stoppen in een orka? 

Ik zie de prioriteit toch iets anders.

Overdreven

Eens in de zoveel weken maak ik van gewoon douchen eens een ritueel.
Lekker tutten zoals vrouwen dat kunnen doen. Zondag was het zo’n dag.
En voor het eerst schrok ik van de hoeveelheid producten die in mijn badkamer staan en liggen.

Ben ik zo’n ijdeltuit? Blijkbaar. Als het om make-up gaat valt het best mee. Zeg nu zelf dames, 3 luchtjes, 5 lipsticks, 4 kleurtjes oogschaduw, een mascara en een poedertje is toch bijna niks?

Waarom heb ik dan een berg aan haarproducten? Kort haar, lang haar, gekleurd en ongekleurd haar.
Voor kort haar de styling producten.  Voor lang haar weer wat anders.
Nu moeder natuur mijn haarkleur mag kiezen scheelt het een hoop aan alle veldboeketten die ik in mijn haar smeer.

Waarom een enorme collectie gezichtsproducten?  Voor de winter iets, voor de zomer iets, voor de thuisblijf dagen iets. En dan zijn er mensen die je op je verjaardag dan nachtcrème voor de rijpere huid geven (au).  Bij al die smeersels horen antismeersels. Een wattenschijfje met reinigingslotion.
Een wascrème , gezichstdoekjes die groot genoeg zijn om een auto mee te wassen en ik doodleuk in vieren knip. Scrubje en ja een gezichtsmasker.

Voor de lastige delen van het lijf, kwa huid, Dermalex en uiercrème, voor na het douchen en ontharen weer andere zaken.
In de zomer natuurlijk scheerschuim, mesje en verzachtende lotion.  Laat ik de licht zelfbruinende bodymilk niet vergeten!  Die je zonder goed uitsmeren weer moet verwijderen met bodyscrub.

Maar mijn onderdanen spannen de kroon. De voetproducten.  Bruistabletten,  zachte voetencrème, vloeibare talkpoeder ( wie verzint zoiets?).  Eeltvijlen,raspen en schillers.

Ik keek rond en dacht: met de helft kan het ook.  En zo zal het worden. De rituelen blijven.
Gezichtsmasker, haarmasker en dan met de voeten in een teiltje lauw water.

Tutten tutten nu eenmaal graag.

Tropische verrassing

De zoveelste regenachtige dag. Gelukkig kwam Canvas met een mooie documentaire serie.
Van  BBC, dan zit het wel snor. En de titel "South Pacific", klinkt ook zo veelbelovend.

Als kind bladerde ik eindeloos door de atlas, kijken naar al die stipjes in die onmetelijke zee.
Stukjes rots/lava met wat palmen. Andere eilanden met prachtige namen.

Riffen, kano's en witte stranden. Woest uitziende bruine mannen in de kano's, haaientand om de nek en zwarte parels. Ja, ik weet het, stereotypen.
Muiterij op de Bounty, kapitein Cook, spannende verhalen. Al liep het met Cook niet echt goed af.
En dan tot de ontdekking komen dat ik vrijwel niets over die eilanden weet.

Met koffie op de bank, laat maar komen die zonnige beelden.
Mis, het begint een eiland waar het ruim 6 dagen per week regent en als het niet regent valt er sneeuw.
Da's niet tropisch, wel verrassend.

Na dat kille feit werd het lachen om de baltsende fruitvliegjes van Hawaï. Verbazing om de roofrupsen.
Beelden van het dichtbevolkste stukje land, een eilandje van 25 hectare met 300 mensen.
Die 300 mensen van het eiland Anuta leven wel een stuk vreedzamer dan de mensen op Paaseiland ooit deden. Kaalgekapt en uitgeroeid dat is de flora en fauna van Paaseiland. En ze hadden er geen blanke voor nodig.

Een overgewaaid evenement van één van de eilanden, het bungeejumpen.
Wij doen het als kick, maar misschien moeten we het net als zij doen, uit dank voor de oogst.
Al zie ik de SGP broeders in mijn stad op dankdag voor het gewas niet massaal aan de elastieken hangen.

Mooie serie, al hadden ze van mij een verteller met een meer boeiende stem mogen zoeken.

Hoppa

In mijn jonge jaren had ik nooit kunnen vermoeden dat ik nog eens spijt zou krijgen dat ik geen economie ben gaan studeren. Af en toe, toegegeven, zelden, maar toch.

Nu loop ik geregeld vast op het nieuws.  Griekenland, het land met de mooiste 1 euromunt,
moet wederom worden geholpen. Meer euro’s naar Athene, in dit geval letterlijk uilen naar Athene brengen.
We bezuinigen op ontwikkelingshulp?

Als we Griekenland niet helpen gaan wellicht Ierland, Spanje, Portugal, Italië en ik hoorde vandaag ook België noemen, ten onder. Een soort Europees Atlantis?
Is het luchtkasteel  Europese Unie lek? 
Ik hoor onze Jan Kees (minister van de centen) ferme taal uitslaan. Liever geeft hij geen cent aan de Grieken, maar slaat onderwijl nog een spaarvarken stuk.

Niet alleen wij, de burgers, moeten betalen, maar ook de banken. En dan ben ik het kwijt.
Begrijp het gewoon niet. Moesten wij niet een aantal jaren geleden de banken financieel ondersteunen?  Veel daarvan is terugbetaald, maar nu die weer boven water zijn moeten zij hun reserves dan weer naar Griekenland sturen?
Buiten de vraag van wie het geld op de bank nu eigenlijk is, ik noem het ”het ene gat met het andere vullen”.

Griekenland, de bakermat van onze democratie. Voorlopig leefden ze als Zeus op de Olympus, nu is het tijd voor de Spartaanse leefwijze.  Ik geloof niet dat het stukgeslagen spaarvarken weer gelijmd kan worden.

Mislukt het plan, dan rest er slechts één vraag, wie betaald de veerman?

Pulpfictie?

Sinds kort zie ik geregeld een commercial over investeren. Een twijfelachtige commercial die tracht "netjes"over te komen.
APP, Asian Paper& pulp.  In het begin van de spot laten ze ongecultiveerd land zien. Wellicht heb ik een sombere bril op, maar ik zie niets anders dan een stuk platgebrand oerwoud.
Een dame vertelt dat er nooit een betere tijd was om te investeren in die ongecultiveerde grond.
Nergens is het beter bomen planten dan in Indonesië. Wat een investering en wat goed voor het milieu!
Miljoenen bomen aanplanten. Jippie!

Vergeet het jippie maar. Ongecultiveerd land, gewoon ordinair platgebrand om als landbouw grond te dienen. Waarop men in dit geval grof geld kan verdienen. Eerst bomen rooien, wellicht eeuwen oude bomen.
Met die oude bomen verdween dan ook het aanwezige ecosysteem.
Sofie! Nieuwe bomen is dan toch goed? Prima, met een druppeltje toverdrank van een bekende Gallische druïde.

Die nieuwe bomen worden nooit oerwoudreuzen. Het zal wel een keurig soort boom zijn. Snel groeien en dan hopsakee, de zaag er in. Tot papier en pulp zullen zijn opgroeien.
De groene tak van de bio-industrie.

Foute planning

Dit kunnen ze niet maken! Niet hartje zomer, midden in de vakantietijd. Wat een slechte planning!
Gestreste banken, omvallende vakantielanden en verregende vakanties. Hoeveel ellende kan een mens nog hebben?
Sofie, waar gaat dit over?


Over de hoorn van Afrika.  Hadden wij in mei zorgen over code rood wat betreft de droogte, zij hebben dat al heel lang, roder dan rood zelfs.
Hongerende kindertjes met oedeembuikjes, zo jaren-70.
Dat blijkt wel uit het al aanwezige en aankomende sarcasme. Bij het noemen van Giro 555 hoor ik al schrapende kelen.
Rampen in de zomer zijn niet goed voor de donaties. En hongerige Afrikaanse kindjes, ach tja.

Gelukkig zijn er toch nog een aantal stemmingmakers in het land. Zoals Prem.
Hij weet de oplossing wel, daar moeten die Afrikanen zelf maar voor zorgen. Eigen schuld, corruptie, wanbeleid en noem het maar op.  Als dat er niet was, natuurlijk zou het dan genoeg gaan regenen.
Meneer Prem vindt dat we met z'n allen maar lekker op vakantie moeten gaan naar die landen.

Wie weet, een goed idee voor iedereen die nog een zonnige last minute bestemming zoekt?
Te gek, een onverzorgde voetreis door Somalië.  Op bezoek bij de boeren in Ethiopië. En als toetje dan een week in een 5 sterren hotel in Mombassa. Het is zo simpel Afrika te redden.

Nee heus, ik vind niet dat ze het kunnen maken, honger te hebben, hartje zomer.

Tv

Ik had het kunnen weten!  Geen onderbouwde wetenschap, maar ervaring.
Als klant van een milieuvriendelijke bank  en als slimme meid krijg ik zo eens per jaar van de bank een DVD.  Een film of een serie. Over de aarde en/of beesten.

Dat is leuk, en ik ben er zuinig op. De film van vorig jaar bewaarde ik voor een donkere decemberavond.  Als er verder alleen maar kerstfilms zijn.
Zodoende bleef de film Earth in het cellofaan. Daar zit ie trouwens nog in aangezien de tv meneren die eind december lieten zien.

Afgelopen voorjaar was er weer een leuk pakketje. Een natuurserie “Life”.
Om er zeker van te zijn dat ze me niet weer voor zijn stond de serie voor komende weken op mijn program.
Gisteren hoorde ik een vooraankondiging  op tv. Vanaf volgende week woensdag elke week een mooie afleveren van….u raadt het al! Zucht.

Ook al had ik het kunnen weten, toch enige verbazing omdat de serie niet eerder op Nederlandse tv was.    
Nou ja, kunnen ze ‘m volgend jaar zomer weer herhalen.  Zo gaat Sir David nog heel veel  jaren mee.

Vakantieperikelen

Het is zomer, nog even en half Nederland is met het vliegtuig, trein of caravan onderweg naar een buurland of heel ver weg.
Vakantietijd. Een gruwelwoord voor heel veel mensen. Alleen mag je niet zeggen dat je helemaal niet van vakantie houdt.
Dat kwam mij laatst ter oren.
Wat ik heb met Kerst, hebben zij met vakantie.  In april komt de vraag dan al “waar ga jij heen met vakantie?”  Als je zegt “nergens heen” volgt er best een vreemde reactie. “Ja maar je moet wel op vakantie hoor.”  Nog net geen echo’s als “heb je recht op” of erger, “het hoort zo”.

Dat “recht op” is makkelijk weg te wuiven.  Als je geen gewone huis- tuin en keukenbaan hebt heb je sowieso minder rechten. 
Het “hoort zo”, dat is een lastige. Er zijn mensen die een bloedhekel hebben aan musea, stranden, andere toeristen  en het obligate rondsjokken op slippers.
Mensen die liever thuis genieten in hun eigen tuin, met een boek.  Maar “hoort niet”.
Of eens willen slenteren door een stad waar ze verder nooit aan toekomen. 

Dan de mensen met een ongeschikte of ontbrekende reisgenoot.  Ongeschikt kan de eigen partner zijn,  de ontbrekende,  de ex-partner. Tegen vrouwen zegt men dan al snel “ga je toch met een vriendin?”
Om gemakshalve te vergeten dat dan de vriendin in kwestie daarna aan een vakantie toe is.

Triest is het voor mensen met kinderen die gewoon niet op vakantie kunnen. Geldgebrek.
Vriendjes en vriendinnetjes zijn allemaal weg en in het nieuwe schooljaar komen  dan de verhalen.
Eens een dagje pretpark zit er voor die kinderen dan ook niet in. Niet te betalen!

Vakantie, recht hebben op, het hoort nu eenmaal.

Maar wat zijn de rechten van de thuisblijvers?  Half Nederland is weg, heerlijke rustige winkels.
Winkels die in die tijd de gekste aanbiedingen hebben.
Zelf heb ik allemaal mini-vakantietjes in de planning. Een ijsje eten bij de kinderboerderij en onder weg foto’s maken.
Een tijdschrift lezen onder het genot van een kopje koffie en een gebakje op de binnenplaats van de bibliotheek.  Dingen die ik anders nooit doe.
De kleine simpele zaken in het leven kunnen ook vakantie heten. 

Blijft er nog één wens over, een meer aangename zomerprogrammering op tv.