Renovatie, irritatie!

Op 2 mei begon het circus. Bijna 4 weken verder en het blijkt vooral veel geblaat en weinig wol.
Irritatie werd wanhoop, en nu vooral grijze haren!

Het zijn weken van herrie en wanorde. Eén bedrijf doet de gevelreiniging, een ander bedrijf levert de schilders maar ook de glaszetters die dan eigenlijk ook weer van een ander bedrijf zijn.

Stap 1:  het freesen van de voegen.  Stap 2: het reinigen van de gevel aan parkeerplaatszijde. Dat is dan ook de galerij.
Galerij was gespoten, en daarna ging men de regenpijpen vervangen en de rioolbuis eens doorspoelen. Dolletjes! Schone galerij en gelijk stront voor de deur. Waar men dan nog een paar emmertjes water overheen heeft gemikt?

Stap 3: het reinigen van de balkons. Trieste ervaring. Waren ze eindelijk zo ver aan mijn kant, bleek dat het trottoir niet tegen 11 ton aan hoogwerker kan. Goh! Dus moesten er eerst rijplaten komen en dan blijken ze slechts 6 balkons op een dag te kunnen reinigen.
Nou ja, reinigen? Ik haalde er na de reiniging eens een dubrodoekje over, geel werd pikzwart!

Stap 4: dubbelglas in de slaapkamers. Je moet een afspraak maken, deed ik. Ik zou de tweede zijn.
 Men begint om 8 uur, ik stond in de planning tussen 11 en 12. Dus werd ik uit bed gebeld , de glasmeneren om 8 uur. Ach heb je het maar gehad, zo dacht ik. Dom gedacht. Hoop herrie, twee nieuwe ramen en toen waren ze weg. Koffie pauze? Lunch pauze? Nee dus gewoon weg en een open gat waar ooit een klapraampje zat.

Inmiddels was er ook al een houtrotknul geweest.
Ik maar wachten en wachten, maar nergens meer die glasmeneren. Nou ja zeg!
Elders zag ik een andere glasgozer. Die maar eens gevraagd van "hoe zit dat?" Oh nee die raampjes zijn nog niet binnen. Pardon? Dus ze gaan weg zonder iets te zeggen??
Die glasgozer heeft een oud raampje teruggezet. De dag erna of de week erna zou er een nieuw raampje komen.
Dat is inmiddels 2 weken geleden. Raampje heb ik nog niet.

Stap 5: nieuwe deurklinken. Dat natuurlijk niet op afspraak. Nee, ze bellen willekeurig aan, bij mij om half 10 om te vragen of ik om 1 uur thuis ben. Is prima. Komt Ali baba zijn "Sesam open u" truc doen. Nooit problemen gehad met de voordeur tot hij kwam.
Nieuwe klinken maar geen nieuwe cilinders. deur ging niet meer dicht. Zaag, slijp, hamer. Sleutel kon niet meer worden omgedraaid. Hij was tevreden, ik niet.
Deur bijschaven, nog eens proberen, nee was het ook niet. Iets wat 15 minuten had moeten duren werd 2 uur.

Het is nu weer wachten op de glaszetter. Daarna het volgende evenement, de schilders.
Ik vernam dat die al met stellingen kwamen, dat iemand keek en nee, die stellingen kunnen hier niet.

Het is van een enorme naast elkaar werk domheid. Als je aan een project begint ga dan eerst zorgen dat je weet wat waar kan en zorg dat je alle spullen hebt eer je gaat beginnen.
Daar is duidelijk geen vrouw aan te pas gekomen!

Ik heb dus 3 weken met planten lopen slepen voor iets wat ik zelf met een natte lap beter en zeker 100x zo snel had kunnen doen.  Zij renoveren en ik ben bekant gesloopt!

In de nesten

Echt weer iets voor mij. Ik schreef eerder over mijn bijenhotelletje.
Maar het hotelletje heeft een dependance. Een geheel andere stijl.
Vijf kleine stenen kruikjes aan een stukje touw.

Een paar weken geleden zag ik vanuit mijn ooghoeken daar iets in verdwijnen. Een wesp.
In, uit, in, uit. Inmiddels is één van de kruikjes "vol" en heeft ze het heel netjes afgedekt met een grijs kleiachtig laagje. De ijverige wesp slaapt zelf in het kruikje er naast. Wat dan wel iets aandoenlijks heeft.
Maar de renovatiewerkzaamheden.

Ik keek gisteren dan eens in het kruikje, lag moe wesp te slapen. Dat kan ik dus niet binnenhalen.
Vanmiddag, nog eens een blik. Moeders was niet thuis. In kruikje nummer 2 zie ik rommeltjes en bovenop de rommeltjes 3-4 mm kleine groene dingetjes. Eitjes? Mini-larfjes die als voedsel dienen?
Mij een raadsel. Moe niet thuis, dan maar snel binnenhalen. Ach gossie, zie ik steeds een zoekende wesp.

Dan maar terughangen. En ja, er hangt een gele post it naast. Een kleur die wespen niet echt waarderen.
Die dan ook maar weer verplaatst. Een mens kan het maar druk hebben met een wesp!
Is ze het waard? Wespen zijn erg nuttige insecten, alleen jammer dat ze soms zo venijnig uit de hoek komen.
"Mijn" wesp heeft me niet onheus behandelt. Ik weet niet welk soort het is, maar ze is alleen en dat stelt mij gerust.

Per e-mail nu maar eens een imker vereniging wat vragen gestuurd.
Wie weet, kunnen zij mij vertellen welk soort het kan zijn. Wat het ook is, het is een goed moedertje. Ik hoop dat de reinigers voorzichtig zijn.

Wespen: ik zie ze liever gaan dan komen. Maar dit exemplaar, gevoelens van sympathie.

Brieven boven water

Gisteren hoorde ik op de radio een nieuwtje en ik moest gelijk denken aan het nieuwe programma van Derk Bolt.

In het programma zagen we een aantal Neerlandici die in de Engelse National Archives dozen met brieven open mogen maken.
Brieven van Nederlanders, zelf geschreven of via een broodschrijver. Smeekbeden, liefdesbrieven en wat al niet in een brief kan staan.
Een mooi beeld van de gewone man in de 17e en 18e eeuw. Mannen die tijdens of na een lange reis de familie in Nederland op de hoogte wilde houden. 

Waarom liggen die brieven in Londen? De brieven zijn afkomstig van gekaapte schepen. En er werd wat afgekaapt in die dagen. Kapers, eigenlijk zeerovers met vergunning, maakte de wateren onveilig.
In naam van de koning, en om er zelf ook een aardig centje aan te verdienen. 
Engelse kapers kaapten onze schepen en andersom.

De buit, met alle handel op de oost zal daar vaak wat leuks hebben tussen gezeten.
En veel brieven. Gelukkig zijn er stapels bewaard gebleven, brieven die nooit de geadresseerde bereikten.
Maar nu is Derk Bolt er. Die mag in dat programma een aantal van die brieven alsnog bij de verre nazaten bezorgen.
Dat er in die tijd brieven zoek raakte is  niet zo verwonderlijk.

Toch komt het in deze tijd ook voor. Het nieuwtje op de radio, in de woning van een Helmondse postbezorgster vond men 5000 brieven en kaarten.
Haar eigen archief begonnen? Wat ik las op internet bleek dat ze geen zin had in de winterse kou te gaan bezorgen. En de winter bij haar duurde beduidend langer dan in de rest van het land.

Die brieven zijn boven water, maar wat met eventuele aanmaningen? Boze brieven van uitkeringsinstellingen en Belastingdienst?  Bij oom Piet en tante Sjaan spontaan op de koffie en blijkt dat één van hen is overleden?
Lijkt me een pijnlijk momentje.

Drie Dwaze Dagen

Of moet ik het feestelijke dagen noemen? Vrijdag, de bruiloft van Will en Kate.
Dat de Britten in de ban zijn van..logisch. Maar moeten wij dan in elk Nederlands mediaprogramma het dagenlang van te voren aanhoren?
Hoe het openingsshot dient te zijn, wie de jurk heeft ontworpen en zulks meer?
Ik vond het een mooie jurk en ik gun hen een lang en gelukkig huwelijk.

Zaterdag, de oranje gekte die aan buitenlanders niet valt uit te leggen.
Zien we vrijdag het ingetogen Britse gebeuren, lijken wij op zaterdag wel weer een losgeslagen bende. Maar ik houd van die bende.
Het is een leuk volksfeest wat redelijk voorspelbaar is. En ik hoop van harte dat de majesteit en haar kinderen en neefjes er ook enig plezier aan beleven. Respect voor de prinsessen op die paalhakken en voor de prinsen met lange armen die dan samen met de fans op de foto gaan.

Zondag, maar Sofie, wat was er dan zondag voor feestelijks?  Wel, toch iets waar veel volk voor op de been kwam. De zaligverklaring van Johannes Paulus II.
Dat is iets waar ik met mijn verstand niet bij kan.
Nu heb ik als meisje uit een Calvinistisch nest niets met dit soort rituelen.
Ik wil er ook niet de draak mee steken, maar ik vind het tamelijk ontluisterend dat er een "jury" op deze aardkloot rondloopt die iemand die overleden is heilig kan verklaren.

Eigenlijk net zo ontluisterend als een lintjesregen. Dat iemand (postuum) voor goede daden een onderscheiding krijgt, ik denk dan "liever bij leven".
Dat een grappenmaker geridderd wordt vind ik al over de grens. Beter een lintje voor mensen die zich jarenlang belangeloos inzetten voor een goed doel, of iemand die anderen helpt zonder dat er een stichting aan vast zit.  Ik heb het dan over de "kookmoeders" die in arme wijken kinderen die zonder ontbijt naar school moeten hen van eten voorzien. Of de vrijwilligers in een hospice. Er zijn enorm veel mensen die naar mijn idee meer een lintje verdienen dan Linda of André.

Natuurlijk is een onderscheiding geen zaligverklaring. Of andersom.
Toch zie ik een kleine overeenkomst, je lintje kan een upgrade krijgen, een zaligverklaring kan een heiligverklaring worden. Als men maar aan kan tonen dat je als zalige toch echt een tweede wonder op je naam hebt staan.
Mijn zegen heeft het niet nodig, maar als alle mensen met Parkinson spontaan zouden genezen, ja DAT zou een wonder zijn. Nu denk ik "had ze het wel"?

Poppen

Na maanden van uitstel eindelijk eens een koffer met oud speelgoed opengeritst.
En voor eens en altijd afscheid genomen van eens dierbaar goed. De oude poppen die mijn tante voor mij spaarde met de Van Nelle punten.
Die zijn met de vuilnisboer meegegaan. Net als de kleinere poppen die wij vroeger mini-popjes noemden.

Wat blijft dan over?  Een paar heuse Barbie's,  waarvan ééntje met weg geschroeid  haar en de ander met een spijkertje in haar heup. Een goedkope Chinese versie van een G.I. Joe, want Barbie zonder man vond ik sneu.
Ah ja, en dan de Olympische Skipper, het jongere zusje van Barbie. De benjamin tot men Shelly bedacht.
Barbie was al tegen de 50 en ineens kreeg ze nog een klein zusje.  In de poppenwereld is alles mogelijk.

Vroeger kwamen poppen met een snoezig jurkje of met een flesje en een badje.
Barbie kreeg eerst een kledingkast, met hangertjes. Later kwamen er complete Barbie huizen.
Die blonde meid kon uit heel veel banen kiezen, ze kreeg haar enge roze camper, cabriolet of hing met vriendinnen rond in een zwembad.
Voor mijn Barbie had ik veel over. Spaarcenten, maar verder ook het beste van het beste. Ze kreeg een heerlijk bed , een schoenendoos. Haar lakens waren ouderwetse herenzakdoeken en haar deken een mooie stofdoek. Eens door zitten sparen, ik kocht haar knalroze lingerie.

Tegenwoordig komen alle poppen met extra zaken op de proppen.
Baby Born , oke een luiertje en een flesje, maar die kale griezel heeft ook al een scooter?  Baby Born op een scooter en Barbie heeft al design kleding.
Het is niet bij te houden.

Terwijl ik dit schrijf zit links van mij Minetti. Minetti is een pop van ruim 40 jaar oud, een klassieker.
Een Schildpad pop. Dat is een merk.  Ik kreeg haar toen ik klein was. Ik denk dat de naam van het model Minetti was, ik zou de naam zelf nooit hebben verzonnen.
Ze is nooit een favoriet geweest. Te groot voor bij de andere poppen. Maar ze kwam wel met een uitgebreide garderobe.

De garderobe, het meeste heb ik nog. Een gehaakt jurkje, een tuinbroek , truitje, een dirndl , een wollen jasje , een badstof zonnejurkje en heel vreemd, ook een bruidsjapon. Mijn moeder heeft avonden achter de naaimachine gezeten en ik wist van niks.
Er zal ook nog een pyjama zijn...wel zijn de muts en sjaal vergaan en de sokjes gesneuveld.

Minetti, de pop waar ik zelden mee speelde, zit nu op een stoel. Ze kijkt me met haar blauwe ogen aan, de kuiltjes in haar wangen.  Pas nu zie ik haar charme.
Ze mag blijven. Met haar stugge donkerblonde krullenbol.

En dan heel soms, zal ik haar eens anders aankleden.