Foute reclame

Telkens als ik denk van ik laat de kerst gewoon ongeschreven voorbij gaan, daarmee bedoel ik geen gesputter van mijn kant, komt er wel weer iets voorbij waar ik me mateloos aan kan ergeren.

De Duitse reclame van een supermarktketen Edeka.

Het begint zoals elke reclame voor de feestdagen met allemaal van die blije gezinnetjes.
Mooie decoraties, knuffelende kleinkinderen, mooie kaartjes. De gewone meuk.
Dat ziet een eenzame oude man. Hij wil dat ook, maar zijn kinderen wonen in het buitenland of
moeten weken met de kerstdagen.
Dan maar een list bedenken om ze allemaal thuis te krijgen.
Daar zit dan het creatieve deel van de reclame bedenker wel in.

Zijn kinderen krijgen bericht dat hij is overleden, ze haasten zich allemaal naar het ouderlijk huis.
Daar zien ze een fraai gedekte tafel en komt de dood gewaande oude man uit de keuken.
Oh wat erg, als je zo je familie moet uitnodigen! Het geeft te denken?


Reken maar dat het geeft te denken! Hoe onsmakelijk het idee is. Alsof al die halsoverkop vertrekkende kinderen, al een dag zwaar overstuur  in de stress een vlucht moeten boeken.
Op en top chantage, maar natuurlijk, daar zijn ze allemaal blij en gelijk in een feeststemming. Dat kan, in zo'n reclame.
In het eggie? Ik denk dat ze hem gaan haten!

Mijn ergernis is niet de scène op zich, maar weer dat uitgemolken idee van de commercie van kerst.
De rest van het jaar mag de oude eenzame man wellicht eenzaam zijn, maar op papier kan je dat alleen met kerst zijn.

Geen bedrijf zal het in het hoofd halen om zoiets met hoogzomer te doen. Alle kinderen op vakantie aan een Costa of op een eiland en dan die grap uithalen, want tja, de vrijwilligers zijn allemaal weg.
Opa is dan nog veel alleener en wil misschien gezellig met zijn kinderen genieten van een terras langs de kust.

Vals sentiment, dat is het!

Jassen passen

Wat een rampenplan, een jas aanschaffen.  Het is ook best lang geleden dat ik een jas kocht. Al gauw een jaar of 10.

Ik zoek de perfecte buitenspeeljas. dat is dan niet te lang en niet te kort. Een aansluitende capuchon en graag aansluitende mouwboorden. Oh ja, en een binnenzak. Verder moet ie niet kleurrijk zijn en winddicht.

Je loopt een winkel in en ja hoor, allemaal knalroze jacks model Michelin mannetje.
Of pluizig wol wit. Leuke getailleerde mantels met een halslijn waarbij je dus nog 3 meter sjaal nodig hebt.
Overigens kan ik jullie 3 meter sjaal afraden, ik heb mezelf al bijna een keer gewurgd met de fietsbel.

Gelukkig, bij die winkel waar vroeger volgens Johnny en Rijk alles zo voordeliger was hingen ook de wat degelijkere jassen. Herenjassen. De damesjassen zijn allemaal afgezet met iets wat verdacht veel op een dood dier lijkt wat er totaal zinloos aan bungelt.
Zet je die capuchon op en wil je op de fiets omkijken heb je slechts een harige dode hoek.

Aha, eentje zonder beest. Dan blijkt de grootste maat maat 42 te zijn. Zie daar nog maar eens een vest onder te proppen.

Een winkel of 5 verder heb ik het maar opgegeven. En wederom vraag ik me af als het om een modebeeld gaat waarom men met 30 graden van die warme Uggs draagt en met kerst griezelig dunne jurken, liefst zonder mouwen en van het meest brandbare materiaal.
Nou ja, ik begrijp zoveel niet.

Waterpas

Alles in Gouda is scheef. Ik wist het al langer, maar dat mijn eigen woonkamer nu ook al deels lijkt te verzakken? Dat is griezelig.

Hoe kom je daar achter? Nee, ik loop niet hele dagen met een waterpas door de kamer.
Het bewijs is er na de aankoop van een koelkast. Eentje die tamelijk luidruchtig bleek.
Dan maar eens verzetten. Mocht niet baten.

De winkel gebeld, oh dan moet u even de pootjes aan de voorkant iets losdraaien.
Niet een gevalletje zo gezegd, zo gedaan. Koelkast leeg, uit en dan uit de kleine ruimte schuiven.
Kantelen en dan met één hand wat omhoog houden, met de andere hand die pootjes los zien te draaien.
Dat lukte uiteindelijk.
Koelkast weer terug, weer aan en weer spullen er in.

Het vage brommen werd vals brommen. Met die pootjes wat losser staat ie dus nog minder waterpas.
Pootjes weer vastdraaien, verdorie!
Waterpas er weer opleggen, oh de pootjes aan de achterzijde zouden wat omhoog moeten. Als die er zouden zitten.

Een stuk oud zeil uit de berging gehaald, repen geknipt, in de hoek gelegd, met veel geworstel en een complete waterval van zweet en lelijke woorden meet veel moeite op het zeil gekregen.
Jekkes! Stond de achterzijde weer te hoog. Een reep zeil weggehaald. Nog te hoog. Dus maar onderzetters onder de pootjes, waterpas er weer op en bingo!

Mochten er van die verstelbare pootjes aan de achterzijde zitten, ik heb ze niet gevonden, maar na al dat geworstel ook vrijwel geen gevoel meer in de handen.

Zodra er een nieuwe vloer komt wil ik een plateau met wieltjes, verstelbaar en een rem!

Oh kom er eens..kijk nou toch

Schreef ik onlangs nog over de wonderbaarlijke benamingen op sauszakjes waar je dus van alles aan moet toevoegen, gelukkig, er is weer iets nieuws.

Ik blader door de folderwebsite en daar staat het dan. Appeltaartpakket.
Wat zit er in het genoemde pakket? Appels, 4 jonagolds, een zakje kaneel, een zakje rozijnen en een doos mix voor appeltaart.
Zelf toevoegen: eieren en boter.
Nu 2 euro voordeliger dan de zogenaamde echte prijs.

Ik voel een lachborrel omhoog komen. Wie verzint er nu toch zoiets? Een appeltaartpakket.
Zeker gezien het feit dat je voor 1,50 meer een complete bake off appeltaart hebt.
Dat scheelt me de eieren, de boter en menig risico zoals een mislukte taart.

Overigens ken ik de bake off appeltaart ook nog niet. Ik koop nooit appeltaart. Nuttig hooguit een punt in een horecagelegenheid.

Maar zou dit nog een uitvloeisel zijn van Heel Holland bakt?
Is het nu wachten op weer een seizoen Boer zoekt Vrouw en dat men daarna komt met een "maak uw eigen kaas"pakket?

Je weet het maar nooit.

 

Die roteksters

De dagen worden korter, het wordt kouder  en hoe moet het nu met onze vogeltjes?

Lang voordat de pindanetjes en de vetbollen werden uitgevonden waren de vogeltjes er ook.
net als de mensen voor de uitvinding van het wiel, het vuur en weet ik veel er ook al waren.

Rare vergelijking? Eigenlijk niet. Hoe beter we het krijgen hoe meer we anderen gunnen.
Mensen, als ze zijn zoals wij willen, en dat gaat ook op voor vogels.

Ik beperk me nu even tot de vogels.Toen ik een kind was waren de ooievaars zeldzaam, de aalscholvers uit beeld en de grauwe gans moest worden beschermd.

De tuinen? Daar zag je volop mussen en spreeuwen. De merel was nog geen tuinvogel en de mezen bleven liever in de bossen.
Tijden veranderen. Waar ik woon zijn de mezen en de merels de nieuwe mussen en spreeuwen.
Ik zien nu volop aalscholvers en met de grauwe gans gaat het te goed. Want als vogel moet je dus niet teveel aanwezig zijn. Mag wel, als je maar klein bent en er lief uitziet.

We moeten die kraaien, kauwen , gaaien en eksters niet, die stelen het voer van die lieve meesjes.
En nu die rot exoten als halsbandparkieten, niet voeren gaan ze misschien lekker dood?

Natuurlijk hebben we allemaal wel een voorkeur voor een aantal soorten vogels, maar als vogelliefhebber kan je niets uitsluiten. Wel de kleintjes, niet de grote.
Je kunt de kleintjes voeren en er een metalen korfje over zetten dat de grote er niet bij kunnen.
Maar dan hoop ik niet dat de grote maar moeten creperen.

Trap vooral niet in dat uiterlijk van dat kerstkaartkrengetje, de roodborst. Dat zijn namelijk hoogst onaangename typjes.
Net als dat zo schattig ogende pimpelmeesje.

Denk met het voeren ook aan de grotere vogels, ook zij hebben honger.
En gooi alsjeblieft geen pakken vol brood neer. Sluit de voorraad voer goed af want anders krijg je muizen en ratten.
En schrik niet als er ineens een sperwer op je voerplank verschijnt die één van die pluizige schattekes vangt.
Ook de sperwer moet eten.

Zelf toevoegen

Ik geef het gelijk toe, ik ben vaak een luie kok. Ik eet omdat een mens moet eten, niet omdat ik koken dolletjes vind.
Dat komt een enkele keer voor, maar tegen de tijd dat er een berg vaat staat denk ik er weer anders over.

Gelukkig bestaan er van die zakjes met droge sauzen.
Vroeger at ik spaghetti met de mix voor chili con carne, maar die hebben een kruidje of iets toegevoegd dat ik dat niet meer verdraag. Dus mengen met mix spaghetti con fungi.
Natuurlijk is dat laatste onvindbaar in de winkel waar ik het altijd kocht.

Wat te doen? Een ander soort proberen, macaroni carbonara.
Het venijn zit 'm duidelijk weer in de staart.
Het zakje chili con carne waar ze lollig bijzetten dat het met ui en rode paprika is vermeldt dan bij het lijstje zelf toevoegen: ui en paprika.

Spaghetti con fungi, met tomaat en champignons, zelf toevoegen: de fungi, en de tomaten.
Dan denk ik, met macaroni carbonara kan ik de mist niet in gaan.
Ook al staat er onder met ham en kaas.
'T zal wel.

Ik gruw van kaas! Ik doe wat van de inhoud in een pannetje en zie nog staan zelf toevoegen: hamblokjes.
Oh jee, geen kaas toevoegen? De inhoud van het zakje werd warm en verderrie, ik ruik kaas.
Heb ik weer, van alle zakjes waar je zelf van alles bij moet doen tref ik natuurlijk die ene waar de kaas dan al in zit.
Bah!

Oud brein

De term oude ziel kennen we wel, maar vandaag hoorde ik iets op de radio over een oud breintje.

Een aantal kluivenduikers (paleontologen) helemaal uit hun dak, er waren geleedpotige diertjes gevonden waar nog een restje brein in zat.

Dat werd een welles nietes tussen de deskundigen onderling.
Het reeds uitgestorven diertje bleek dus 520 miljoen jaar geleden te zijn gestorven, gelijk een modderlaag er overheen en, nog eentje en nog eentje. Zo bleef het breinweefsel deels heel.

Het diertje leefde in zee, het was van net na de Cambrische explosie. Nooit van gehoord!
Maar dat bleek dus het begin te zijn van het ontstaan van veel nieuwe diersoorten.
Die allemaal nog in zee leefden, de landrotten waren er nog niet.

Als ik naar zoiets luister begrijp ik de opwinding wel , zo'n oud breintje wat nog doorliep naar de oogjes en de antennes.
Creationisten zullen het afdoen als onzin, zelf denk ik dan maar dat het een leuke vondst is.

Blijven doorgraven lui , wie weet wat jullie nog meer tegenkomen.

Wat weten wij eigenlijk van

Ik zag vanavond een stukje van DWDD waar een in Nederland wonende Vlaming wat mopperde over dat wij zo weinig weten over België.

De politici, klopt, weinig. Ze hebben er gewoon zo ontzettend veel!
Ik weet hoe de koning en koningin heten, ik weet wie Tom Barman is, ken een paar schrijvers en die verschrikkelijk Philippe Geubels.

Dat wij zo weinig naar Vlaamse zenders kijken. Wel dat is simpel, series die ik volg zijn eerder op Nederlandse tv.
Ken ik dan Vlaamse series? Jazeker en de allerleukste was toch wel Kulderzipken.
Voor K3 en kornuiten hoef ik niet te zappen, die komen ongevraagd wel voorbij.

De oude meesters dan? Die tel ik even niet mee als Belgen.
Dus ja, ik weet eigenlijk verdacht weinig van het landje onder ons.
Maar ja, als een vooraanstaand Belgisch politicus gevraag wordt om het volkslied aan te heffen en hij het Franse gaat zingen, is mijn gebrek aan kennis dan erg?

Misschien zijn we weggezakt in desinteresse, want ik heb al jaren geen Belgenmop meer gehoord.
Ik kan prima zonder hoor, de gemiddelde mop is tenslotte niet zo erg geestig.

Mocht het een troost zijn, er zijn landjes, ook niet ver weg waar ik nog minder van weet.


 

Mens, durf te leven

Eerst was brood ongezond, toen werd een liga geprakt met sinaasappel en een banaan ongezond.
Snoep verstandig, eet een appel, weg tandglazuur. Joris en zijn drie glazen melk? Ongezond.

Twee glazen wijn per dag, zou goed voor je zijn, mis.
Een smoothie, oei even slecht als Cola, maar vaak net zo lekker.
Dood aan de perssinaasappel!

Worstjes zijn dodelijk, oh nee, toch niet zo slecht en nu weer wel.
Je kunt sterven aan zelf geteelde courgettes, en al die bespoten rommel?

Ik geef het op, ik stap denk maar over op een dieet van haring en bananen, dan kauw ik tussendoor wel een colafles weg.

De ganzenveer en de meneer

De ganzenveer, de kroontjespen, allemaal verleden tijd. Het uitsterven der balpennen lag ook al op de loer.
Gelukkig is er nog een groot aantal die hards die de balpen wil behouden.
Mensen die nog ouderwets postpapier kopen, fraaie enveloppen aanschaffen en steeds de nieuwste postzegels op die enveloppen plakken.

Ik kan jullie vertellen, het is een feest om het in de brievenbus te vinden.
Veelal handgeschreven brieven op fraai papier, of getypte brieven voor de non-kalligrafen zoals ik.
Want als je een ander iets op papier wil vertellen is het wel zo prettig als ze dat ook kunnen lezen.

Tja, ik heb gisteren even staan mopperen over het feit dat een brief naar het buitenland vanaf 1 januari 2016 weer 10 cent duurder moet worden.
Eigenlijk best veel, 1 euro en 25 cent voor een brief tot 20 gram.

Tuurlijk, je kunt ook e-mail sturen, dat is gratis. En omdat zoveel mensen e-mails sturen wordt het gewone postverkeer steeds duurder. Jammer.

Ik heb nu ongeveer 12 nieuwe schrijfmevrouwen gevonden. Wil ik dan alleen maar schrijven met mevrouwen?
Nee, maar andere mevrouwen vinden het bezwaarlijk als er ook meneren in die groep mee willen doen.

Misschien is het mijn Nederlandse kijk op dingen dat ik het geen bezwaar zou vinden.
Maar ooit was ik lid van een correspondentieclub, één van de huisregels was dat ik als ongehuwde vrouw niet met een getrouwde man mocht schrijven. Ook niet met eentje die gescheiden was.

Inmiddels voelt één van mijn schrijfmeneren zich in de kuif getast, hij wil ook meer mensen om mee te schrijven.
Hij heeft gelijk, al zou ik het persoonlijk geen racisme noemen.
Misschien moet ik dan maar eens een groep beginnen. Voor schrijfmevrouwen en schrijfmeneren.
Het bijt elkaar heus niet.

Gezwam

Waarom zit de natuur niet wat logischer in elkaar? Dan is het voor ons mensen makkelijker te volgen.
Onze medeschepselen zijn soms een beetje dwars.

De zoogdieren, lijkt nog eenvoudig, maar dan zijn er die vliegen en er zijn er die eieren leggen, kom op lui, pas je toch eens aan.

Kijk je met een peuter naar een natuurfilm, kind in de bonen want ze ziet een krokodil eieren leggen.
Vogels dienen eieren te leggen. Opa's kippen leggen eieren, maar een krokodil?
Ben je weer een halve dag zoet uit te leggen dat reptielen en vissen , tenminste veel van hen, ook eieren leggen.

Namen brengen veelal verwarring. Een gierzwaluw is geen zwaluw, een spitsmuis is geen muis en een koalabeer is geen beer. Verwarrend.

En heel soms, als je denkt nu snap ik het, stuit je weer op iets geheimzinnigs.
Zwammen.  Die dingen met een steel heten dan paddenstoelen, behalve het elfenbankje, wat geen steel of hoed heeft maar toch paddenstoel heet.
Zwammen zijn dat die dingen op een stam op een stronk al dan niet dood.

Is nog te volgen toch? Mooi, dan gaan we nu de boel in de war schoppen, moeten die zwamneuzen hebben gedacht.
De blote billetjeszwam die ook bloedweizwam heet is dus geen zwam maar een amoebe geval.
Als je als zoiets klein rozigs 3 namen hebt waarvan 2 eindigen op zwam? Dan verwacht ik dat het een zwam is.

Eigenlijk staan de bomen nu vol met enge zaken. Heksenboter dat aan de wandel gaat, echte zwammen die op geweitjes lijken, vieze blobs die dan een boompuist heten.
Hoe meer ik er zie, hoe minder ik er van weet.

Een ding moet ik de zwamneuzen nageven, de hoeveelheid hilarische namen die ze hebben bedacht is geweldig.