De D van...

De donorwet leek me een aardig onderwerp, maar dat is al een heftige discussie her en der.
Behalve dat, het werd de D van dilemma. Een soort doet ze het of doet ze het niet?


"Ze" ik dus, heeft besloten het te doen. Mij is gevraagd deze lente elders te bloggen.
En hoe kan je eigenlijk nee zeggen als het onderwerp de perfecte muze is? Een vogel.

Mijn grote kleine liefde, de steenuil. Die kleine vogel is mijn grote liefde geworden, ik zou bijna zeggen, een vakantieliefde.

Op een zonnige avond op een balkon in Turkije zag ik een vogel op het gebouw  tegenover het hotel waar ik zat, op het dak landen. Ik had geen kijker, geen teletoeter en het was nog het analoge tijdperk. Ik schroefde mijn 150 mm lens op de camera en keek. Duidelijk een uil en als de eeuwige bladeraar door vogelboeken was het me duidelijk, een steenuiltje. Wat een kleine frummel! Maar daar is het mee begonnen.

Het duurde nog jaren voor ik eens een bericht op Vroege Vogels hoorde, webcams. Gericht op en in vogelnesten. Dat was dan tegen het eind van een seizoen. Vanaf 2009 helemaal mee gaan kijken.
De kleine frummel had al rap mijn hart gestolen.  Mijn grote kleine liefde.

Nooit verwacht dat het een bepaalde impact kan hebben.  Die heeft het dus. En nu mag ik via Beleefdelente.nl over mijn grote kleine liefde gaan bloggen. Is natuurlijk wel even anders dan mijn eigen blogomgeving, maar ik zal jullie in de toekomst ook wel eens lastigvallen of wakker schudden.

Toch even de tip, bekijk mijn grote kleine liefde op Beleefdelente.nl en klik de steenuil aan, ik kan bijna beloven dat jullie er ook voor gaan vallen.

De C van....

Nooit geweten dat er eigenlijk best veel woorden met de letter C beginnen.
En ik van te voren maar piekeren.

Dom, want ik kom geregeld bij een C. Nee niet die Clemence van Clemence en August, die toch voordeliger zijn.

De C is de beginletter van het gebouw waar ik mijn boeken haal, in de zomer graag een mokka frappe drink.
Het is de Chocoladefabriek, tegenwoordig de bibliotheek. Wie noemt een bieb nu chocoladefabriek?
Op de plek van het pand stond ooit een chocoladefabriek. Daarna werd het een deel gemeentekantoor, en een deel UWV.

Ooit kreeg ik een uitnodiging om eens te komen kijken toen het geheel nog in de verbouwing was.
Ik zeg het eerlijk, ik had er een hard hoofd in, maar dat bleek achteraf onterecht.
Nog even en het is weer zover, op zaterdagen even over de markt slenteren, harinkje eten en dan met een tijdschrift uit de bieb lekker op het terrasje van Kruim, onder het genot van een koffie.

Dat alles onder het goedkeurend oog van Leo Vroman wiens beeltenis op het dak staat.