Triest...

Ik groeide niet op met internet, social media en straattaal.
In mijn tijd giebelde meisjes van 13 nog over de jongens in de klas, ging je niet op zaterdagavond pas rond middernacht uit.
De zuipketen waren nog niet uitgevonden, de breezers ook nog niet.

Wat een heerlijke overzichtelijke tijd denk ik nu. Twee zenders en eens per week Top Pop.
Zit nu zelf even te lachen, en denk : oude tut!
Maar ik ben wel blij dat ik geen kinderen heb.
Niet omdat ik een hekel aan kinderen heb, maar de zorgen om de kinderen.

De jeugd is niet rotter dan generaties geleden. De omgangsvormen vaak wel.
En niet alleen van de jeugd!  Ik hoorde gisteren een oudere dame met rollator ook tamelijk bot zijn tegen een behulpzame jonge dame achter de kassa.

Wat ik wel erg vind is hoe veel mensen omgaan met en op internet.
Denken mensen nu echt mij een plezier te doen met een link van een onthoofding?
Dat zijn dan volwassen mensen. Kijken naar de beelden is een kick voor de makers.
Lezen van sommige fora? Je kan er op wachten tot iemand de boel gaat verzieken.

Internet kan zoveel plezier opleveren. Maar even zoveel leed.
Neem het pesten.  Dat is van alle tijden, ongeacht of er een pestprotocol bestaat of niet.
Met de social media gaat het nu 24/7 door.
Zoals de Banga lijsten.  Meisjes die door andere meisjes als slet worden bestempeld.
Een paar jaar geleden vernam ik dat tienermeisjes het woord slet nog als compliment beschouwden.
Maar nu alle tieners tegenwoordig op Facebook, Hyves en Twitter aanwezig zijn heeft het weer een nare betekenis gekregen.

Moord op een meisje, vanwege een uit de hand gelopen ruzie op Facebook.
Zelfmoord van een meisje op een Bangalijst.
Die via social media elkaar het leven zo zuur kunnen maken. Ondragelijk zelfs.
Zij zijn de eerste generatie die met dit alles opgroeien.  
Tijd voor een nieuw soort onderwijs.  Met respect op internet.

Het kan namelijk allemaal leerzaam, leuk en vriendelijk zijn.
Zegt opoe.

Heempad

Wat was het  afgelopen zondag toch een heerlijke lentedag!
Leuke middag gehad, ben met de eerste natuurexcursie van het seizoen mee geweest.
Hier hebben wij een stedelijke ecoloog, werkzaam voor het afvalbedrijf maar hij wordt op pad gestuurd door de gemeente.

Het was nu een rondleiding over het heempad.
Het heempad  is een beetje het uitprobeersel in ecologisch groenbeleid.
Een uitprobeersel in een aantal soorten gebiedjes rondom Gouda.
Minimoerasje, mini grasland gebiedje, houtkade, alles op kleine schaal.

Ik gun iedere gemeente zulke rondleidingen want zo leer je veel over je woongebied maar kom je soms ook in een stukje van je eigen stad waar je anders gewoon aan voorbij kan fietsen.
Sommige mensen komen met een notitieblokje, anderen gaan al  jaren fanatiek mee.
De ecoloog doet het leuk. In gewone mensentaal , met hier en daar een grapje.

Ik weet sinds gisteren dat Gouda 22 kilometer aan ecologische wandelingen heeft.
Dat er vlakbij waar ik woon dus ook de grote bonte specht roffelt.
En hoe een stinzeplant  soms een stinzeplant heet en elders een inheemse plant is.

Vroeger toen de noordelijke provincies nog rijke kooplieden hadden, die vaak handel dreven met het oosten ( Midden Oosten) daar geregeld leuke planten zagen en voor thuis wat bolletjes meenamen.
De bolletjes die zij plantten konden soms goed gedijen.  En langzaam wisten die planten ook de rest van het land te veroveren.
Een stinzeplant die dat doet, langzaam veroveren en ineens bijvoorbeeld in Limburg groeit heet dan een kwart eeuw later een inheemse soort.
Dat gaat met de term allochtoon wel wat langzamer.

Leuk is ook wat streeknamen van planten te horen.  Ellende is dat ik dan ben vergeten hoe dat ene witte bloemetje echt heet. De streeknaam uit de Achterhoek weet ik nog wel. Het achteromkiekertje.
Een bloem die meedraait met de zon.  Hoe je kan zien welk bloemkelkje van het longkruid al door een zoemer was bezocht. Soort clear blue systeem.
Leuke weetjes, en met mooi weer leuk om er even uit te zijn.

Dan zijn er van die momentjes dat het ook even niet loopt als in de planning.
De hele tijd tjiftjaffen de tjiftjaffen, wil de ecoloog ons de tjiftjaf laten horen.
In deze moderne tijd heeft hij het geluid op zijn mobiel, bedoeling is dat de tjiftjaf gaat reageren.
Mis dus, ze hielden spontaan en masse hun snavel.

Er is geen mobieltje voor nodig, het barst van die vogeltjes. Persoonlijk vind ik het een vrij saai deuntje. Maar het is wel een heerlijk lente geluid.
De excursie agenda van 2012 ligt op tafel. Ik ga vast een fanatieke regelmatige excursiste  zijn.

Eenden

Ik woon langs een vaart. Waar water is, zijn eenden. Meestal de gewone wilde eend met af en toe als variatie  wat kuifeenden.
Tot een tijdje geleden ik wel een hele vreemde eend ontdekte.
Ik woon hier toch al 23 jaar maar heb dit soort niet eerder hier gezien.

Een ontsnapte lokeend?
Geen eend die daar in zal trappen. De meerkoeten, die in deze tijd van het jaar knap fel zijn, vertrekken geen veer.
Dit grijze geval heeft hier toch wel een dag of 10 rondgedreven en even plotseling weer verdwenen.

Is het wel een lokeend? Misschien is het een verspieder? Een uitprobeersel voor een komend evenement.
Volgende week zullen de buurteenden wel reageren. Vermoedelijk in overspannen toestand de sloot verlaten.
Dan is het de badeenden race.
Een golf van geel geweld zal hun rustige bestaan even verstoren.
Geen nood, in de sloot zitten geen nesten.

De badeendenrace,, ook ik heb zo'n geel gevalletje aangeschaft. Met het borstnummer 90 wat als je makkelijk kan lezen als "go".

De badeend is gekocht bij de lokale krant. De opbrengst gaat naar de dierenambulance, sympathiek doel.
Toch vermoed ik bij zulks een onschuldig evenement ook doping gevallen.
De meneer die tijdelijk de eendenadministratie deed vertelde mij dat hij zijn eend gaat verzwaren met zand.

Bovenstaande eend is reeds wat opgepimpt, anders haal ik die er nooit meer uit. Snavel rood gelakt, het kuifje paars en om de hals twee roze pompoms.
Drijfvermogen getest...eend is er klaar voor!

Volgende week weet ik meer. 

Lente!!!

En toen werd het…. lente.
Gelukkig wisten de weergoden het ook.

Lente geeft altijd iets joligs.  Kom ik bij de fysio, trek voor de massage mijn  shirt uit
en ik hoor “oh wat mooi..”
Ik dacht “huh?”  Het sloeg op de beha.  Op de kleur van de beha. Proest!
Hij werd er zelf even stil van “nou uh…dat is mijn lievelingskleur”. Grinnik.

Met nog een grijns op mijn snuit haal ik wat boodschapjes, bij de kassa een grijns terug en
extra spaarzegels.
Thuis gekomen, rieten stoel pakken en die op het balkon gezet.
In een korte broek achterstevoren op de stoel, want hoe worden die kuiten anders ooit eens bruin?
Ik geef toe, het is geen aangename houding.

Het is ieder jaar weer ellende, die melkflessen!  Na het in gewone houding gaan zitten zag ik ineens haar.  Gezocht en gevonden, de bijna antieke ladyshave. Grovere werk komt nog.
Oh ja denken aan de onderkin, even zonnen met hoofd in de nek.
Om me na een tijdje weer te vermaken met een boekje van Martin Bril “Rokjesdag en andere lenteverhalen”.
En als je zo lekker zit kunnen je gedachten afdwalen naar dat kwartlitertje rosé in de koelkast.
Het is tenslotte lente.

Van dat bekertje rosé kreeg ik spijt. Niet van het drinken, maar ik voelde me even later betrapt!
Weer binnen keek ik even naar de mailtjes. Ah, weer een vragenlijst.
En wat voor één! Wat ik de afgelopen 3 dagdelen heb gedronken.
Waar ik de genuttigde drankjes had gekocht,  hoelang geleden, in welke verpakking en of ik ze ook zo uit de verpakking had gedronken.
Lijkt me maar niks, filterkoffie zo uit het pak!

Ik drink misschien eens per maand iets alcoholisch voor half 10 in de avond en net vanmiddag komen ze met die vragen.
Of ik het dronk tijdens het sporten? Ja hoor, jog, jog, slurp, slurp.
Onderweg naar mijn werk?  Nee, maar ik drink wel tijdens mijn werk.
Gelukkig vroegen ze niet of ik het leiding water uit de verpakking dronk.

De middag werd avond, en de vredige dag werd wreed verstoord door een raar iets op de computer.
Cookies opruimen werd gelijk Fire Fox vermorzelen en Adobe Flash erbij???

Morgen een minder vredige onderneming, het prijzencircus van V&D.  God zegene de greep!

Domme vragen

Ik vul al lange tijd online enquêtes in.  Je kunt er een zakcentje mee verdienen, werkelijk ene centje per vragenlijst. Of sparen voor credits waar je weer een cadeaubon mee kan “verdienen”.
Mhhh, is het wel een cadeau als je het eerst moet verdienen?

Na een ruim jaar kan ik de vragen over interesse in keukens, trapliften, kunststof kozijnen enz niet meer zien!
Sinds kort andere enquêtes en het gezegde domme vragen bestaan niet, wel, dan tenminste wel een domme volgorde in vragenlijsten.

Een vragenlijst over koffiemerken. Ze laten 6 foto’s zien en dan gaat het psychologisch worden.
Welke vrouw drinkt welke koffie met welke achterliggende gedachte en op welk uur.
Weet ik veel!
Al weken worstel ik me door de vreemdste vragenlijsten heen.
Een vragenlijst over drop, of iets vernieuwend is,  drop is drop.
Nu kwam de drop gelijk achter de online reisbureaus aan.

Of ik gebruik maak van online reisbureaus? Nee. Of ik er onlangs een ticket heb geboekt, nee dus.
Wellicht een hotel besproken? Nee-hee.  Een auto gehuurd, neeee-heeee.
Dat is net zo dom als de vraag “heeft u een hond of een kat?” met nee beantwoorden en dan vragen of je interesse hebt in een huisdierenverzekering voor je hond of kat.

Maar de allerergste lijst de afgelopen tijd ging dan over maandverband en aanverwante artikelen.
Na 50 vragen over hoe hip en trendy de OB tampon is en welk merk verband je koopt en je vult overal in nee, of niet, dan blijkt vraag 51 eigenlijk als eerste vraag te moeten verschijnen.
Menstrueert u? Dan hadden ze aan één nee genoeg kunnen hebben.

Ik vul ze in, waarom eigenlijk? Ach, voor een cadeaucheque.
Al loopt dat ook vaak anders dan ik in gedachten had.
Ik moest nog één onderzoek invullen, dan genoeg voor die ene bon. Het onderzoek kwam, jippie.
Hebben ze net die bonnen niet meer. Ik had het kunnen weten. Dan maar op voor de pannenset.

De leukste enquête ooit kwam dan per telefoon. Het AD, was ten tijde van een kampioenschap voetbal. Ik wilde vast wel een abonnement? Nee. Maar mevrouw, doe het dan voor hem!
Hem? Ik ken geen hem. 
Mevrouw hij zal er zo blij mee zijn, later lezen hoe die rotmoffen verliezen.
Oh…hem!  “Meneer de verkoper, ik denk niet dat Dieter daar van gaat genieten”.
Dieter? “Ja mijn vriend Dieter  Löwenbrau.”
Het benepen oh, het spijt me mevrouw is dan zo geinig.

Niet dat ik een Dieter Löwenbrau ken.   

Verpretparkiseren

Soms kan iemand onbedoeld leuk reclame maken voor iets waar hij/zij eigenlijk op tegen is.
Zoals afgelopen avond bij Pauw en Witteman.
Verpretparkisering van de natuur.

Midas Dekkers, de bioloog die eigenlijk van voren Wandert heet, maar zich de naam van een stripfiguur toe-eigent,  heeft altijd de mond vol van wat kan en wat niet kan.
Wat niet kan is een ander stripfiguur, Donald Duck, want eenden dragen geen matrozenpakjes.

Laat ik duidelijk zijn, ik ben geen fan van Midas.

En heb mij dan wellicht in tegenstelling tot velen vanavond wel zitten verkneukelen.
Hij ging in “debat” met Kees de Pater van Vogelbescherming.
Midas is namelijk tegen webcams in de natuur.  Een webcam in een nestkast is zoiets als een webcam bij je buurvrouw in de slaapkamer. Blote vogels kijken.
Persoonlijk denk ik dan dat Midas wat meer veldwerk had moeten verrichten?

Wat is er nu tegen het kijken naar webcams waar je ziet hoe vogels nestelen,  hoe ze hun kuikens voeren en ga zo maar door?
Hij denkt dat mensen zo vanuit hun luie stoel lekker natuur kijken en niet meer naar buiten gaan.
Terwijl hij even later beweert dat als mensen naar buiten gaan in een raar pakje. Zelf denk ik als eerste aan mensen met stokken, maar goed.
Webcams zijn dan verpretparkisering.

Wat Midas blijkbaar niet begrijpt is dat het voor veel mensen een kennismaking is met vogels.
Dat je tijdens het kijken veel kan leren,  ook over andere vogels.
Het wakkert de nieuwsgierigheid aan. Je gaat anders naar dingen kijken.
Je wilt meer weten over vogels.

Ergens heeft hij een punt als hij zegt dat Staatsbosbeheer en Vogelbescherming zo ook hopen op meer leden.
Net zo goed als hij met zijn columns hoopt op meer verkochte boekjes.
Maar Midas lulde zichzelf al klem met de vraag waarom geen camera bij ganzen.
Midas, Midas toch!  Nestvlieders zijn zo lastig te volgen, zeker sloot of plas in.

Ik heb het vermoeden dat Kees de Pater die er relaxed bijzat met een brede grijns huiswaarts keerde.
Educatief voor kinderen, leuk voor volwassenen.
En een groot genoegen voor een ieder die niet in staat is zomaar even de natuur in te lopen.

Goed beschouwd was zijn rondje azijn pissen meer een goede reclame voor Beleefdelente.nl
Kees de Pater had een erg sterk punt, hoe komen de biologen aan hun kennis?
Ringen, observeren of volières vol koolmezen.  Oh, maar dan heet het vast wetenschap.

In deze tijd van www ( wordt wakker Wandert), kijken leken uren naar een cam, noteren gegevens die worden verzameld.
Dat is geen wetenschap, dat is teamwork.