Rollebollen

Heerlijke zonnige zondag, nieuwe camera, dus op de fiets het groen in.
Fiets bij de ingang gestald, onder een boom want soms vind je bij terugkomst een verrassing.
Dat kan variëren van een spechtenveertje, een luie kleine wespenbok die een lift wil, of... een vogelflats.

Lekker aan de wandel, op het eerste pad kom ik niemand tegen, een pad verder had iemand een blik Golden Retrievers opengetrokken.
Ik wilde opzoek naar de koraalzwammetjes, maar wist niet meer welke route daarheen.
Bruggetje over, nog een bruggetje over, bankje links laten liggen, maar het liep dood.
Dan een zijpaadje in. Ik zie er een mooie boom, Even eens wat rommelen aan de instellingen van de camera, ik richt de lens en zoom in.

Tja, bleek het decor ineens anders te zijn, naast de boom staat een man die daar rustig de broek open ritst,
"de handel" even tevoorschijn trekt en gaat plassen.
Toch maar geen foto gemaakt, soms is natuur verre van fraai.
Maar weer een ander paadje gezocht, nog meer honden. En veel mensen met kleine kinderen op zoek naar spulletjes voor de herfsttafel.

Helaas zie ik weinig klein spul om eens de camera op lost te laten, en van het donkere deel loop ik zo het zonovergoten stuk in. Niet het mooiste stuk qua uitzicht, maar die omgevallen boom zit prima.
Lekker briesje, lekker zonnetje. Je hebt er zicht op de natuurspeeltuin.
Hapje eten, slokje water en weer door. Maar het zonnetje was zo heerlijk, dus ik even verderop het Sound of Music gevoel gekregen. Op een met gras bedekt heuveltje jas uit en daar even op gaan zitten.

En natuurlijk, als je net lekker zit komt er iets interessants voorbij. Een wel erg gele vlinder.
Ik kwam vrij soepel overeind, zou ik nog een luzerne vlinder kunnen kieken?
Het beestje verdween in een boom. Verdikkeme!
Nou ja, nog tijdje van de zon genoten en weer verder.

Daar ontdekte ik een nieuw element in het gebied, een wenteltrapje. Daar is over nagedacht!
Het afdalen wordt zo veel makkelijker.
Maar het kan ook sneller. Niet aan te raden, maar het kan wel.
Net het wenteltrapje af, loop langs een stuk wal met takkenrillen, en daar komt weer dat gele geval aan wapperen.
Ik tegen de wal op, maar dat ding bleef niet zitten, weer naar beneden tot het aan van het paadje, zie de vlinder nog steeds, dus ik weer naar boven klauteren, ligt het daar vol met losse kluiten opgedroogde klei.
En ja hoor, onderuit. De vlinder was intussen op een tegel gaan zitten, kon 'm wel goed bekijken.
Geen luzerne, maar geel met een heleboel rode spikkeltjes. De naam grasgeeltje schoot me te binnen.

Tja, een hier onlangs voor het eerst gespotte vlinder zou wel een erg leuke cameravangst zijn!

Helaas niet gelukt, thuis nog eens even op een vlindersite gekeken, het was er heus eentje.
Vlinders, het zijn gevaarlijke beestjes, ik let gewoon niet meer op waar ik loop.

Wel een erg leuke camera optie voor zo af en toe gevonden, panorama.

G...oh nee, DVD

Ik wou dat ik twee hondjes was Nee, ik wou dat ik twee mensen was, dan kon ik het verdelen.

Daar zijn van die dagen dat je denkt, kan het niet in één ronde?  Soms niet dus.
Vandaag moest ik mijn nieuwe wachtwoordbrief afhalen.
Dat moet in het centrum, op zich geen straf, behalve als je allemaal tussenstops maakt.

Kijkshop, heeft zilveren ringen met 50% korting.  Eerste stop, liep gelijk al fout.
Ik vroeg de meneer achter de balie of ik er mocht passen. Nee, tenzij ik eerst een bestel formulier invul.
Goed joh, vul ik toch heel zo'n briefje in.  Ik gaf hem het briefje en zei "ik weet niet de juiste maat".
Zijn vraag "en, wat is uw maat". Dat zeg ik net, weet ik niet. Met een hoop gesteun kwam er zo'n ringenmaat ring met ringen tevoorschijn. Ik vroeg 18. Hebben we niet. De ringen niet? Nee, we hebben geen tussenmaten.
Gegroet, ik ga wel een keer naar de markt!

Door naar de bank, moest een nummertje trekken voor één van de diensten. Ienemienemutten.
Dat nummertjes geval maakt geen geluid, ik werd afgeleid door een groot scherm met de heren politici.
Kijk vanuit mijn ooghoeken, verderrie, mijn nummer was al geweest. Loop toch maar even naar de balie,
de meneer die toen aan de beurt was deed vriendelijk een stap naar achteren.

Met mijn wachtwoord veilig opgeborgen even stoppen bij Zeeman. Daar binnen werd ik hoorndol van het kermislawaai.
Keek even naar joggingbroeken, maar die ik zocht, die hadden ze niet (tuurlijk niet).
Moest weer langs de kermis, zag er een man in een standje met pijl en boog, nee, niet doen!

Tja, dan een stop bij een opheffingsuitverkoop die volgens mij al 3 jaar aan de gang is.
Dvd's voor een prikkie, en ik wilde er nog meer prikkie van maken, vliegertje ging niet op.
Door naar Blokker, voor de aanbieding uit hun folder.

Dan merk ik dat ik zelden meer in de stad kom, Blokker zag er heel anders uit. Geen 2 verdiepingen meer.
Ik zou voor iemand een natuurserie op dvd halen, ik loop de schappen met van alles af, spit in de boxen met de uitverkoopjes, noppes.
Dan maar een winkel meneer aanschieten (nee had geen pijl en boog mee gejat). Ja mevrouw, nee mevrouw, moment mevrouw.
Al wat ik had gezegd was "mag ik u wat vragen?" Dat moment? Ik stond bijna wortel te schieten.

Duurde me te lang, maar ik vond een winkel mevrouw.  Zij had wel even tijd. Ik vroeg haar waar de dvd's uit de folder staan. Nou, in het dvd schap? Nee.
Oh, u bedoelt dus die uit de folder? Ja. Die mooie natuur dvd's? Ja die. Ah die van die vogels en die apen? Jaha!  Ah, die hebben we niet.
Niet? Nee, maar ze komen nog wel. Op vrijdag komen ze binnen.  Kan ik er vast reserveren?
Nee, dat kan niet. Maar als u nu zaterdag vroeg belt...

Ik vind het heus niet erg nog een keertje extra te komen, maar had al plan om donderdag ook naar de stad te gaan (afgelast)  want dan pas begint prijzen circus van V&D, zou ik op zaterdag weer moeten om op maandag weer ander stukje van de stad te zien omdat dan weer ergens een andere aanbieding is.
Dat met de wetenschap dat ik eind volgende week nog eens een pittige ronde moet maken.

En ik me maar afvragen hoe het komt dat ik afval zonder een dieet. Koopjesjacht dus.

Van zomerjuweeltjes naar herfstschatten

Tjonge, soms komt een mens tot een conclusie.
Er was een tijd dat ik vlindertuinen helemaal geweldig vond. Dan zag je nog eens wat.

In deze vlinderrijke zomer, die wat laat begon, ben ik er achter gekomen dat "onze" vlinders niet onderdoen voor hun tropische neefjes.
Ze zijn wellicht wat kleiner en tonen minder blauw, maar wat een juweeltjes!
En wat kan een mens blij worden bij het zien van je eerste gehakkelde aurelia.

Tjonge, lekker belangrijk, een gehakkelde aurelia. Nee, belangrijk is het niet, maar wel erg leuk.
Het lost de wereldproblemen niet op, de crisis gaat er niet mee weg, maar mijn hart maakt een vreugde sprongetje.
En op zulke momenten denk ik soms van geef bepaalde mensen een simpele camera, stuur ze op pad met een opdracht van maak foto's van tenminste 5 soorten vlinders, 3 soorten zoemers en 10 soorten bloemen.
Eens kijken of ze het dan te pakken krijgen. Want groen is behoorlijk therapeutisch.


Nu het bijna herfst is zijn er weinig vlinders meer, maar herfst heeft ook haar schatten.
Goed rondkijken en je vind eikels, kastanjes en beukennootjes. Ik raap er altijd wel een paar op.
Voor de herfstschaal op tafel.
Tja, een ruim half jaar geleden wilde iemand weten wat ik op een verlanglijstje had staan.
Nou, een middelgrote kleurloos glazen bord. Dat werd vertaald naar een erg grote zilverkleurige schotel.
Ook leuk! En die is nu mijn herfstschotel. Diverse maten dennenappels/sparrenappels, een opgeraapte kastanje in bolster, een stukje hout, een fazantenveer en wat eikels.
Het geheel wat opleuken met een spotgoedkoop zakje nepblaadjes in herfstkleuren van Xenos en het lijkt heel wat.

Dat is in huis, maar buiten is de herfst serieuzer. Je ruikt het, je hoort het, tja en voelt het soms als er een plensbui je overvalt.
Maar als het dan droog is, zeker dit weekend, dan lekker op jacht naar de schatten in het groen.
De "bloemen" van de herfst, paddenstoelen. Wat een enorme variatie.

Van hele kleine parasolletjes tot de enorme reuzenzwam.
Tonderzwammen, elfenbankjes, aardsterren, tot gevallen afmeting tractorzadel.
Wilde champignons, de bekende rood met witte stippen, het kan niet op in de herfst.

Maar dan, dan komt de winter. Niet mijn jaargetijde, maar in het groen, kan het zijn dat we veel wintergasten treffen.
Buiten zijn heeft een charme. En in tijden van crisis is het ook nog eens goedkoop.
Broodje mee, thermosfles warme thee indien nodig en van wandelen krijg je het wel warm.

Kiekjes klus

Afgelopen zondag was het na een plensbui toch nog even zonnig in de middag.
Mooi weer voor even een frisse neus halen.
Tja, vrijwel elke zondag zit ik wel op een bankje.
Daar zit al gelijk een verschil in, vroeger, op zondag in een bank, nu op een bank.

Geen orgeltonen, al zijn die soms best mooi, geen dogma's, geen zware woorden.
Maar er is ook een gelijkenis.  Schepping. De muziek wordt vervangen door een gekwinkeleer van vogelgeluiden.

Mijn zondagse uitstapjes, de meeste gaan richting heempad.
Ik zou het inmiddels kunnen dromen, zo groot is het tenslotte niet. Gaat het niet vervelen?
Blijkbaar niet. Ondanks dat er grote flats staan is het een oase van rust.
Op die manier ontvlucht ik de zondagse herrie van buren, het is gezond voor het lijf, stukje lopen,
mijn camera gaat altijd mee.
En juist vanwege mijn trouwe camera kijk ik steeds scherper om me heen.

Om dat alles eens goed te bekijken besloot ik begin dit jaar tenminste elke maand daar foto's te maken.
Als je het kleine eert zie je soms adembenemende dingen.
De schattige kievitsbloempjes, de bijna exotische wilde orchideeën.
Tere vergeet-me-nietjes, de statige zwanenbloem, struiken vol bessen, ik zie het allemaal.

Dankzij die zondagse bankjes ben ik bekeerd. Niet tot een religie, maar door de verwondering wat er allemaal groeit en bloeit.
Ik zag het altijd wel, maar nu "zie" ik het pas echt.
Ik ga op mijn knieën om kleine bloemen eens goed te bekijken. Ware kunstwerkjes.
Maar een grote bloem, als de kaardenbol, een feest voor het oog.
En ik mag het graag vastleggen.

De kiekjes klus voor volgend jaar, nou ja, een klus is het niet echt.
Het gaat zeker niet nog 4 seizoenen heempad worden.
Misschien kleine en grote objecten in de stad. Gevelsteentjes, etalages, stukjes stad, maar dan net wat anders.

Natuurlijk zal ik mijn geliefde heempad blijven bezoek. Want waar anders komt een eend gezellig naast je voeten zitten en luisteren als je er tegen praat?
Waar anders scheert er soms een visdiefje vlak langs je schouder?

En, waar anders kan je dus niet voorzichtig even een stengel opzij schuiven zonder het risico zo'n krengerig rivierkreeftje in de rode vlekken te krijgen?

Deze maand was het uitzicht op de kikkerpoel nog zo fraai!

Wat mis ik toch een hoop

Mis ik echt veel? Of ik moet de advertentie blokkade opheffen.
Nee, niet van plan, maar het is best lollig eens een avond alle advertenties op Facebook te zien.

Het is toch heerlijk dat een voetenkliniek je van alle voetklachten af kan helpen, zodat je gelijk de nieuwe hippe laarsjes van Zalando kan bestellen.
Wonderbaarlijke afvaldingen, en blijkbaar wogen alle BN-ers eerst 70 kilo en plotsklaps allemaal 55 kilo.
Maar misschien hebben zij die super buikvetoplosser gebruikt.

Een dag met reclame en er gaat weer een wereld voor me open. Een buikvetsmelter.
Klinkt griezelig, toch is er een troost, wil het maar niet smelten, kan je rap een XXL jurk bestellen bij Bon Prix.

Het is bijzonder wat er zoal langskomt, en wat een consuminderaar allemaal mis kan lopen.
Hoe wel, wat niet weet...

Helaas komt mijn inspiratie niet meer uit reclamefolders.
Gelukkig zal het nieuwe tv seizoen wel weer een ergernisje of een complete verbazing opleveren.
Morgen, dan gaat het feest van Boer zoekt Vrouw weer beginnen. Die gaan nu internationaal.
Daar kan ik me behoorlijk op verheugen.
Kom maar op met Bertus in Berner Oberland, of Cees uit de Cevennen, al betwijfel ik dat het daar goed boeren is.

Twee (rouw)vliegen in één klap

En ja hoor, weer een opkomende trend, de natuurbegraafplaats.
Natuurliefhebbers die hun laatste rustplaats in de natuur willen hebben. Ik vind het wel mooi.
Op de graven mogen geen monumenten, tierelantijntjes of bloemen.
Het stoffelijk overschot gaat op in de natuur.

Het was een item bij Eenvandaag. Een vrouw die verrukt keek over de reeën sporen over het graf van haar man.
Ik heb wegens tijdgebrek niet verder zitten zoeken, maar vraag me af of iemand dan in een eventuele spaanplaten kist daar in een graf mag komen te liggen? Of in slechts een lijkwade van afbreekbaar materiaal?
Hoe anders kan het stoffelijk overschot opgaan in de natuur?

Het is ergens wel goed nieuws voor delen natuur, tevens goed nieuws voor de eigenaren met grote landgoederen die het allemaal niet meer kunnen opbrengen.
En misschien ook iets voor enkele natuurverenigingen?

Nee, ik steek er niet de draak mee, ik vind het heus wat moois hebben.
Van dust to dust.  Totaal ongeschikt voor mensen die graag het graf van hun dierbaren bezoeken.
Maar mooi voor hen die willen opgaan in de natuur. Of beter, terug naar de natuur.

De eeuwige rust in een rustige omgeving, waar het ree dartelt, de varens je insluiten.
Milieuvriendelijk.  En dan net als in Velsen te zien: deze begraafplaats is tevens een vogelreservaat.

Toch denk ik dat je je voor die laatste natuurexcursie ruim van te voren moet opgeven en dat er een pittig prijskaartje aan hangt.

Watevver..

Zal ik vast een klok luiden voordat ie zelfs gegoten is?
En waar nu exact de klepel hangt, ben er nog niet zeker van.
Wel dat er een voortschrijdende techniek is die het nieuwe winkelen makkelijker gaat maken.

Makkelijker? Klinkt toch aangenaam? Maar makkelijker voor wie?
Voor de klant natuurlijk. Hoewel...
Eigenlijk denk ik eerder voor de winkelier en de producent.

Het makkelijke winkelen werkt vrij simpel.
Men moet wel over een smartfoon met waaifaai beschikken en die moet aanstaan.
De klant wordt bij het benaderen van de winkel al via het netwerk opgepikt.
En dan? Wel, dan begint de achtervolging.

Meneer X loopt richting een grote super, buiten wordt het signaal al opgepikt.
Het systeem wil weten welke route Meneer X door de winkel loopt, of hij lang stilstaat bij het bier en de braadworsten, of liever bij de watten en de wijn.
Dat willen rietelers weten, lekker proveilen die klant.
Zo kunnen ze op den duur de klant bij het binnenlopen van de winkel vast persunelaizen en als een bulk aan de sjoppers dan een bepaalde route loopt, dan snel de winkel herindelen.

Iemand roept gelijk dat is schending van de praivasie! Als iemand dat wil moet ie maar een ep daunlooden!
Nee roept de maker, die moet zich dan maar afmelden bij.. een volg me niet register?

Dat is wel even wat anders dan die vermaledijde zelfscanners bij hij die op de kleintjes let.
Wat? We zien camera's in het straatbeeld? Heej, mu praivasie!

Je wattus? Oh, dat wat vroeger nog bestond.
Het leukste zou zijn als er veel dwarse mensen een winkel bestormen en als zotten door elkaar gaan lopen en op de gekste plekken een tijdje blijven staan.
Het systeem een beetje dwarszitten.

Vlinders

Dan ben ik blij dat ik een vlinder herken, of althans denk die te herkennen, zijn er ware kenners die me vertellen dat ik er naast zit.
Wat overigens heel erg leerzaam is. Ik weet nu dat bepaalde vlinders rupsen in diverse varianten hebben, dat de zomergeneratie van een klein koolwitje groter is dan die lente fladderaars. Ontzettend verwarrend.
Dus ja, ik zal eens aan een vlindergids moeten. En een libellengids en een uitgebreide Flora. Oh jee.

Ik begin met de flora, bloemen zijn er straks weer eerder dan vlinders. Maar eerst komt nog het gepuzzel van welke paddenstoel is dit?
Niet willen weten wat iets is kijkt toch een stuk rustiger, maar ja.

Het was weer een zondagsrondje door het groen. De door mij gezochte bloem heb ik helaas weer niet kunnen ontdekken.
Het was wel weer uitkijken waar je loopt. Deze keer bijzonder nodig want ik stond bijna op een wespennest.
Laten we wel wezen, die beestjes staan niet echt bekend om hun gevoel voor humor.

Toch jammer, geen klokjesgentianen. Wel ontzettend veel kikkers en genoeg munt voor een jaar aan thee.
Nee, ik heb geen munt geplukt. Wel een tweetal wetsartikelen aan de laars gelapt, foei.
Ik heb wat bramen geplukt, een afgevallen vrucht opgeraapt en een roofvogel veer gevonden, en in mijn rugzakje laten verdwijnen.
Ook jammer, dat de krakeenden net iets te ver op een plasje zaten.
Dat het september is, is nu goed te merken.

Maar ook dat is een mooi seizoen.
Op mijn tafel is het reeds herfst, wat van die kleine herfstkleurige nepblaadjes gekocht, over een schaal uitgestrooid, een afgevallen kastanje (nog in de bolster) en de dennen en sparrenappels die ik al had.
Buiten licht nog een stukje hout te drogen...het oogt net weer even wat anders.