Verstop uw kostbare tafelzilver! Oplossing van crisis: plan 68.
De grappigste oplossing vliegen me om de oren. Koop een huis volgens Rutte, graai in de pensioenpot zegt Samson, verkoop het tafelzilver zegt die zijlijnpoliticus Wientjes.
Het tafelzilver? Gelukkig weet De Nederlander in de media te melden dat we dan maar de Gouden Koets moeten verkopen. Lijkt me geen staatseigendom. Verkoop onze goudvoorraad? Dat is ook geen staatseigendom plus is dankzij Cyprus de goudprijs sterk onderuit gehaald.
Daarbij, goud is geen tafelzilver.
Maar gelukkig, in een oude lade in de kast vond men nog een restantje tafelzilver.
Gebaksvorkjes? Nee. Theelepeltjes dan? Nee.
Maar met wat oppoetsen kunnen we nog wel even lekker bezuinigen op 240.000 Wajongers.
De ooit door mij gewaardeerde Jetta Klijnsma is me toch met een knal van haar voetstuk gevallen!
Nee,nee, dat is geen bezuinigen, het is gewoon het beste voor de Wajongers.
Mag ik even een teiltje? En vervolgens een diazepam of twee?
Natuurlijk is dit een bezuiniging! Maar eentje die heel veel gaat kosten en niet alleen de centen, maar ook de onrust en de vette pech voor een groot aantal mensen.
Duizenden mensen verliezen hun baan, jongeren komen niet aan de slag, perfecte tijd om dan eens met de botte bijl een groep mensen te lijf te gaan.
We moeten niet kijken wat ze niet kunnen, maar kijken naar wat ze wel kunnen.
Goh, waar heb ik dat eerder gehoord?
Als zij nu echt denken dat de ineens wonderbaarlijk genezen Wajongers allemaal een aangepaste baan vinden?
Blijf lekker dromen! Of beter, was niet onder die steen vandaan gekropen.
Deze hele oefening gaat miljoenen kosten, dan krijgen we weer te maken met zogenaamde experts in vinden van een voor jou passende baan. Die verdienen een vermogen aan onvermogen.
Nee, men gaat werkgevers niet dwingen een quotum "kneuzen" in dienst te nemen.
Ik kan alvast zeggen dat in deze tijd een werkgever geen investering gaat doen in aangepaste werkplekken, invalide toiletten, of rekening gaat houden met dagen dat het minder gaat.
Want....alles gaat toch met half jaarcontracten als het al mee zit.
Maar het is toch goed als ze elk jaar een keer een dokter zien hoor ik een oudere meneer zeggen.
Wat wel lief, maar die heeft geen idee wat het is.
Een keuringsarts, of wie je dan ook gaat keuren is vaak niet eens een echte arts.
Je komt in een papierencircus en de computer bepaald, drie keer kers of citroen, u boft!
Twee keer kers en één keer citroen, beetje zoet en beetje zuur. Ja, u kunt best kamelenzadels in elkaar zetten!
Oh ja, er komen natuurlijk bijscholingstrajecten, en sollicitatietraining.
En vreugde, blijdschap, ze vinden allemaal werk. Kom op zeg!
Hup, allemaal de sociale werkplaats in. En die er al zitten? Och die hebben al bijstand?
Ontslaan we werkende mensen met een redelijk loon en laten we hun werk doen door mensen die dan uit de sociale werkplaats getrapt zijn.
En wij maar denken dat de slavernij is afgeschaft...vergeet het maar.
De komende maanden lopen bijna een kwart miljoen mensen op de toppen van hun zenuwen en reken maar dat zeker 80% een armoede val maakt.
Ach, als we maar we andere dingen maar weer eens uit kunnen stellen.
Tjonge, heb nog wel een teiltje nodig, ik ga toch echt kotsmisselijk worden van het beleid vandaag de dag.
De sterkste schouders? Die worden ontzien!
Schaam jullie! Schaam jullie heren/dames politici!
Nee, ik heb geen Wajong uitkering, wel een deels goedgekeurde wao-er en het is onmenselijk en onwaardig.
Om een computerprogramma te laten bepalen wat iemand wel of niet kan. En dan te zeggen we helpen je met....om dan te zeggen met een keus uit opleidingen, keuze uit 1 opleiding.
Dan maar roepen van onze economie staat er in vergelijking met.... nog goed voor.
We moeten aan de volgende generatie denken. Ammehoela!
Steek dan maar wat meer in onderwijs.Zorg er voor dat kinderen niet in armoede opgroeien.
Ik ben al wegbezuinigd, want iedere idioot kan bedenken dat je voor 10 uur per week geen werk kan vinden.
Als je dan een kwart van de 70% laatst verdiende loon ook nog kwijtraakt is het geen menselijke maat meer.
Maar dat zal ze in Den Haag, onverschillig wie er op het pluche zit een worst wezen.
Jullie moeten je echt heel diep gaan schamen!
zaterdag 29 juni 2013
donderdag 27 juni 2013
Naam van de vader
Weer eens wat zitten rommelen met oude papieren.
Oude schrijverij van mijn pa.
Verhaaltjes, toneelstukjes, en een onontdekt manuscript?
Zo ontdekte ik vandaag het niet afgemaakte verhaal over het geheim van Ben-Ali.
En een zoveelste pseudoniem van mijn pa. Kan ie wel doen, maar als alle personen in het toneelstukje erg bekende voornamen hebben, dan gaat het opvallen.
Mijn pa was geen Mulisch of Wolkers, al zag ik wel een Olga voorbijflitsen, maar die was braaf.
Aan de bergen toneelstukjes heeft hij ooit wel wat verdiend, dat zag ik toen ik mezelf door kilo's papier heen moest worstelen. Een dossier vol met betaling vanwege auteursrechten.
Willy en Kees, Karel en Mevrouw, zij bestonden slechts in de kleine toneelverenigingen van Vlodrop of Gorredijk.
Allemaal heel erg jaren 50, knus, noeste arbeiders en brave huisvrouwen.
Ik probeer me wel eens voor te stellen wat hij vandaag de dag zou schrijven.
Behalve de stukjes kwam ik ook nog wat ijverig huiswerk tegen. Een hobby van zijn laatste jaren,
kalligrafie.
Ik kwam zojuist een aantal Onze Vaders tegen, dat, en de rijmpjes van Toon Hermans waren zijn oefenprojecten.
Het grote grijze gebied ertussen heb ik nooit kunnen ontdekken.
Maar van één ding ben ik zeker, als hij in deze tijd leefde had hij zeker een weblog aangemaakt.
Oude schrijverij van mijn pa.
Verhaaltjes, toneelstukjes, en een onontdekt manuscript?
Zo ontdekte ik vandaag het niet afgemaakte verhaal over het geheim van Ben-Ali.
En een zoveelste pseudoniem van mijn pa. Kan ie wel doen, maar als alle personen in het toneelstukje erg bekende voornamen hebben, dan gaat het opvallen.
Mijn pa was geen Mulisch of Wolkers, al zag ik wel een Olga voorbijflitsen, maar die was braaf.
Aan de bergen toneelstukjes heeft hij ooit wel wat verdiend, dat zag ik toen ik mezelf door kilo's papier heen moest worstelen. Een dossier vol met betaling vanwege auteursrechten.
Willy en Kees, Karel en Mevrouw, zij bestonden slechts in de kleine toneelverenigingen van Vlodrop of Gorredijk.
Allemaal heel erg jaren 50, knus, noeste arbeiders en brave huisvrouwen.
Ik probeer me wel eens voor te stellen wat hij vandaag de dag zou schrijven.
Behalve de stukjes kwam ik ook nog wat ijverig huiswerk tegen. Een hobby van zijn laatste jaren,
kalligrafie.
Ik kwam zojuist een aantal Onze Vaders tegen, dat, en de rijmpjes van Toon Hermans waren zijn oefenprojecten.
Het grote grijze gebied ertussen heb ik nooit kunnen ontdekken.
Maar van één ding ben ik zeker, als hij in deze tijd leefde had hij zeker een weblog aangemaakt.
dinsdag 25 juni 2013
Palin(g)droom
De menselijke geest is af en toe een warboel. Dat is mijn excuus dat ik erg laat in de avond geen nieuws meer wil zien.
Of vroeg in de ochtend politici op de radio wil horen. Ik val toch weer in slaap en geheid dat de politicus dan mijn droom binnendringt.
Het is heus niet zo erg als je naar je schoolbal gaat met Clinton en je in je lichtblauwe jurk van de markt, door een zaaltje waar ooit een bibliotheekfiliaal zat, loopt te walsen. En ja, ik had ooit zo'n jurk.
Maar het is echt knap beroerd wakker worden als er chantage in het spel is.
Als ik dan met een niet nader te noemen kopstuk een dagje op stap gaat hij wel een levensreddende operatie voor mijn ma zal regelen.
Dan is je dag echt naar de barrebiesjes!
Vannacht verschenen er palingen en woorden in mijn droom.
Dat kwam door een kreet in een natuurbericht. Men had het over diadrome vissen.
Nog nooit van gehoord!
Dus, ga ik zoeken wat dat nu toch voor vissen zijn.
Aha, trekvissen, zal ik maar zeggen.
Als je dan zoekt op bepaalde sites slaan ze je met nog meer vreemde termen om de oren.
De diadrome vissen zijn onder te verdelen in anadrome vissen , die leeft in zout water maar paait in zoet water, de zalm. En de katadrome vissen.
Katadrome vissen leven in zoet water, maar paaien weer in zoutwater, de paling.
Ware trekvissen, en ik kreeg inmiddels lekkere trek!
Maar vannacht, wat er maar in mijn hoofd bleef woelen, een kok, een palingoproer in 1886.
Dat was een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Amsterdam.
Er vielen 26 doden en ik meen 150 gewonden.
De paling mag dan een trekvis zijn, maar in 1886 was het palingtrekken verboden.
Men zag het toen al als dierenmishandeling. De deels arme bevolking vond dat hen een pleziertje en de kans op een gratis maal werd afgepakt.
En men ging op de vuist toen de politie ingreep.
Dankzij Google belandde ik via een begrip in de vissenwereld zo hopsakee in een stukje Amsterdamse geschiedenis.
Of vroeg in de ochtend politici op de radio wil horen. Ik val toch weer in slaap en geheid dat de politicus dan mijn droom binnendringt.
Het is heus niet zo erg als je naar je schoolbal gaat met Clinton en je in je lichtblauwe jurk van de markt, door een zaaltje waar ooit een bibliotheekfiliaal zat, loopt te walsen. En ja, ik had ooit zo'n jurk.
Maar het is echt knap beroerd wakker worden als er chantage in het spel is.
Als ik dan met een niet nader te noemen kopstuk een dagje op stap gaat hij wel een levensreddende operatie voor mijn ma zal regelen.
Dan is je dag echt naar de barrebiesjes!
Vannacht verschenen er palingen en woorden in mijn droom.
Dat kwam door een kreet in een natuurbericht. Men had het over diadrome vissen.
Nog nooit van gehoord!
Dus, ga ik zoeken wat dat nu toch voor vissen zijn.
Aha, trekvissen, zal ik maar zeggen.
Als je dan zoekt op bepaalde sites slaan ze je met nog meer vreemde termen om de oren.
De diadrome vissen zijn onder te verdelen in anadrome vissen , die leeft in zout water maar paait in zoet water, de zalm. En de katadrome vissen.
Katadrome vissen leven in zoet water, maar paaien weer in zoutwater, de paling.
Ware trekvissen, en ik kreeg inmiddels lekkere trek!
Maar vannacht, wat er maar in mijn hoofd bleef woelen, een kok, een palingoproer in 1886.
Dat was een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Amsterdam.
Er vielen 26 doden en ik meen 150 gewonden.
De paling mag dan een trekvis zijn, maar in 1886 was het palingtrekken verboden.
Men zag het toen al als dierenmishandeling. De deels arme bevolking vond dat hen een pleziertje en de kans op een gratis maal werd afgepakt.
En men ging op de vuist toen de politie ingreep.
Dankzij Google belandde ik via een begrip in de vissenwereld zo hopsakee in een stukje Amsterdamse geschiedenis.
zaterdag 22 juni 2013
Keukennar?
Logica, werkelijk, het is vaak geregeld te zoeken.
Ik ben bezig met een grote opruimronde, dat houdt in, verplaatsen van A naar B.
A staat soms voor afval en B voor berging.
Wat zeker niet onder de categorie logica valt is mijn ruimtelijk inzicht, maar hee, ik heb een prima excuus, ik ben een vrouw!
Ik hoor sommige mensen over ben je nu alweer aan het opruimen? Ja dus. Ik begrijp het zelf ook niet helemaal, mijn flatje zou toch uit de voegen moeten barsten.
Maar het stelt zich flexibel op. Ik iets minder, iets van 80 kilo naar de stort laten brengen.
En over een tijdje nog een zelfde hoeveelheid. Alleen vervang ik het meeste daarvan voor nieuw.
Tussen alle bedrijven vond ik een recept voor asperges. En laten die nu net in de aanbieding zijn.
Het recept, met zelfgemaakte saus, leek me een uitdaging. Daar ik geen dragon kon vinden dat vervangen door basilicum.
Bij het zien van de prijs van Hollandse garnalen die vervangen voor roze garnalen, was tenslotte vooral voor de garnering.
Ik me dus gewaagd aan het witte goud. Asperges geschild, gekookt laten na garen.
Ik had van te voren ook 4 eieren klaargelegd, 3 moest ik er hard koken. De 4e was voor de saus.
En daar ging het mis! Laat de hard gekookte eieren schrikken, pel ze en prak ze fijn en snij de in partjes.
Ho even! Blij dat ik na ei 1 doorhad van "kan niet". Je kan niet een hardgekookt ei fijn prakken om het vervolgens in partjes te snijden.
Ik vond de saus verre van smakelijk, gelukkig heb ik voor asperges deel 2 ook nog een zakje Hollandaise saus gekocht.
Het witte goud? Nee zal mijn groente niet worden. Doe mij dan maar de groene variant.
Weer een les, kijk naar een recept en smijt het dan weg en ga zelf experimenteren.
Prak het fijn en snij het in partjes...de zotten!
Ik ben bezig met een grote opruimronde, dat houdt in, verplaatsen van A naar B.
A staat soms voor afval en B voor berging.
Wat zeker niet onder de categorie logica valt is mijn ruimtelijk inzicht, maar hee, ik heb een prima excuus, ik ben een vrouw!
Ik hoor sommige mensen over ben je nu alweer aan het opruimen? Ja dus. Ik begrijp het zelf ook niet helemaal, mijn flatje zou toch uit de voegen moeten barsten.
Maar het stelt zich flexibel op. Ik iets minder, iets van 80 kilo naar de stort laten brengen.
En over een tijdje nog een zelfde hoeveelheid. Alleen vervang ik het meeste daarvan voor nieuw.
Tussen alle bedrijven vond ik een recept voor asperges. En laten die nu net in de aanbieding zijn.
Het recept, met zelfgemaakte saus, leek me een uitdaging. Daar ik geen dragon kon vinden dat vervangen door basilicum.
Bij het zien van de prijs van Hollandse garnalen die vervangen voor roze garnalen, was tenslotte vooral voor de garnering.
Ik me dus gewaagd aan het witte goud. Asperges geschild, gekookt laten na garen.
Ik had van te voren ook 4 eieren klaargelegd, 3 moest ik er hard koken. De 4e was voor de saus.
En daar ging het mis! Laat de hard gekookte eieren schrikken, pel ze en prak ze fijn en snij de in partjes.
Ho even! Blij dat ik na ei 1 doorhad van "kan niet". Je kan niet een hardgekookt ei fijn prakken om het vervolgens in partjes te snijden.
Ik vond de saus verre van smakelijk, gelukkig heb ik voor asperges deel 2 ook nog een zakje Hollandaise saus gekocht.
Het witte goud? Nee zal mijn groente niet worden. Doe mij dan maar de groene variant.
Weer een les, kijk naar een recept en smijt het dan weg en ga zelf experimenteren.
Prak het fijn en snij het in partjes...de zotten!
donderdag 20 juni 2013
Het lokale sufferdje
Wekelijks blader ik de 2 gratis weekkranten door.
Maar als de betere dan dagen te laat komt of zelfs helemaal niet meer begin ik te balen.
Tja, als ie niet wordt bezorgd staat er in de krant een telefoonnummer wat je kan bellen.
Leuk, maar je kan er niet in kijken omdat ie niet werd bezorgd.
Via internet dat maar? Ik vond een klachten formulier, maar daar heb ik inmiddels ook een klacht over!
Bij postcode blijft het hangen.
Gelukkig lag ie vandaag in de brievenbus, wel een dag te laat, want als er iets leuks was op woensdagavond? Pech gehad!
Ik blader en blader en kom bij de rouwadvertenties aan. Een paar, mij onbekende mensen zijn overleden of een jaar geleden of men bedankt iedereen. Daarnaast de advertenties van uitvaartmensen.
De enige advertentie die ik er niet echt tussen vond passen "Denk eens aan herstofferen."
Geef een tweede leven aan uw goedzittende bank. Daaronder dan de unieke assieraden.
Dan maar eens lezen over de grootse plannen met het Buytenerf, ooit het gebouw waar ons stadskantoor zat en het UWV werkbedrijf.
Het stadskantoor zit nu in het niet over de kop te zien Huis van de Stad, niet te verwarren met ons mooie stadhuis.
Volgende bestemming van het Buytenerf, daar komt onze centrale bibliotheek in. En het stadsarchief en een drukkerij-iets.
De naam van dit alles, ik had 'm niet zien aankomen, De Chocoladefabriek. Als ik niet verder was gaan lezen had ik er geen chocola van kunnen maken, maar het blijkt dat daar ooit een chocoladefabriek heeft gestaan.
Dus hebben we in januari een nieuw pand met een oude naam. Maar wat ben ik benieuwd wat ze gaan doen met de 2 panden die leegkomen? Het oude weeshuis, waar ik nu mijn leesvoer haal en het mooie pand van het streekarchief. Die binnenplaatsen schreeuwen om een soort hofjes-tuin.
Maar degene met de dikste portemonnee kan het hardst schreeuwen.
Ik moet dan voor die tijd snel een keer foto's maken.
Maar als de betere dan dagen te laat komt of zelfs helemaal niet meer begin ik te balen.
Tja, als ie niet wordt bezorgd staat er in de krant een telefoonnummer wat je kan bellen.
Leuk, maar je kan er niet in kijken omdat ie niet werd bezorgd.
Via internet dat maar? Ik vond een klachten formulier, maar daar heb ik inmiddels ook een klacht over!
Bij postcode blijft het hangen.
Gelukkig lag ie vandaag in de brievenbus, wel een dag te laat, want als er iets leuks was op woensdagavond? Pech gehad!
Ik blader en blader en kom bij de rouwadvertenties aan. Een paar, mij onbekende mensen zijn overleden of een jaar geleden of men bedankt iedereen. Daarnaast de advertenties van uitvaartmensen.
De enige advertentie die ik er niet echt tussen vond passen "Denk eens aan herstofferen."
Geef een tweede leven aan uw goedzittende bank. Daaronder dan de unieke assieraden.
Dan maar eens lezen over de grootse plannen met het Buytenerf, ooit het gebouw waar ons stadskantoor zat en het UWV werkbedrijf.
Het stadskantoor zit nu in het niet over de kop te zien Huis van de Stad, niet te verwarren met ons mooie stadhuis.
Volgende bestemming van het Buytenerf, daar komt onze centrale bibliotheek in. En het stadsarchief en een drukkerij-iets.
De naam van dit alles, ik had 'm niet zien aankomen, De Chocoladefabriek. Als ik niet verder was gaan lezen had ik er geen chocola van kunnen maken, maar het blijkt dat daar ooit een chocoladefabriek heeft gestaan.
Dus hebben we in januari een nieuw pand met een oude naam. Maar wat ben ik benieuwd wat ze gaan doen met de 2 panden die leegkomen? Het oude weeshuis, waar ik nu mijn leesvoer haal en het mooie pand van het streekarchief. Die binnenplaatsen schreeuwen om een soort hofjes-tuin.
Maar degene met de dikste portemonnee kan het hardst schreeuwen.
Ik moet dan voor die tijd snel een keer foto's maken.
maandag 17 juni 2013
1684
Oh jee, een geschiedenislesje?
Hoor ik nu krakende hersenen, het opgraven van jaartallen?
Ik zal een beetje helpen, het was lang na de slag bij Nieuwpoort en kort na het rampjaar.
Er gebeurde best wat in 1684 hoor. Het einde van de Frans-Spaanse oorlog die ook wel Luxemburgse oorlog heette.
Zie hier, een voordeel van de EU, geen gemier met met al die jaartallen met zeeslagen en oorlogen tussen soms ministaatjes ongeachte welke Lodewijk, Willem of Karel nu eigenlijk is begonnen.
In 1684 werd Justus van Effen geboren, een schrijver. Er was een aanslag op de toenmalige burgemeester van Amsterdam, een W.I.C.-slavenschip komt na een geslaagde reis weer thuis.
Geslaagde reis, voor de kooplieden dan.
Oh ja, en in 1684 dronken Newton en Halley (ja, die van die komeet) een kopje thee.
Waarom die feitjes? In dit geval gaat het niet om een jaartal, maar een getal.
Het aantal grote grazers in de Oostvaardersplassen wat de winterperiode niet is doorgekomen.
Volgens de site van Staatsbosbeheer is daar 88% van afgeschoten.
Niet voor de lol, maar om verzwakte dieren niet te laten lijden. De kadavers van runderen en paarden worden afgevoerd, van herten blijft het liggen voor de aaseters.
Ik hoop dat als het gewoon verzwakte maar niet zieke dieren waren, ze naar de scharrelslager zijn gebracht.
En nee, geen grappen over Konikvlees in de Heckrunderhamburgers. (Verdorie, doe ik het toch!)
Het vlees kan naar dure restaurants, naar een voedselbank, of.... als voedsel voor roofvogels en uilen in gevangenschap.
Dankzij een paar wijze opmerkingen en het kijken naar een weesuil die maar niet werd gevoerd door mogelijk adoptieouders heb ik daar soms over na zitten denken.
Het weesje kreeg overigens wel te eten, van een koene klimmer die het dagelijks een rat kwam brengen.
Als het goed vlees is, dan hoeven ze voor de roofvogels en uilen geen andere dieren te fokken.
Er zitten al genoeg dieren in hokjes, als voedsel voor onze honden, katten en voor ons mensen zelf.
Het is maar een overdenking.
Hoor ik nu krakende hersenen, het opgraven van jaartallen?
Ik zal een beetje helpen, het was lang na de slag bij Nieuwpoort en kort na het rampjaar.
Er gebeurde best wat in 1684 hoor. Het einde van de Frans-Spaanse oorlog die ook wel Luxemburgse oorlog heette.
Zie hier, een voordeel van de EU, geen gemier met met al die jaartallen met zeeslagen en oorlogen tussen soms ministaatjes ongeachte welke Lodewijk, Willem of Karel nu eigenlijk is begonnen.
In 1684 werd Justus van Effen geboren, een schrijver. Er was een aanslag op de toenmalige burgemeester van Amsterdam, een W.I.C.-slavenschip komt na een geslaagde reis weer thuis.
Geslaagde reis, voor de kooplieden dan.
Oh ja, en in 1684 dronken Newton en Halley (ja, die van die komeet) een kopje thee.
Waarom die feitjes? In dit geval gaat het niet om een jaartal, maar een getal.
Het aantal grote grazers in de Oostvaardersplassen wat de winterperiode niet is doorgekomen.
Volgens de site van Staatsbosbeheer is daar 88% van afgeschoten.
Niet voor de lol, maar om verzwakte dieren niet te laten lijden. De kadavers van runderen en paarden worden afgevoerd, van herten blijft het liggen voor de aaseters.
Ik hoop dat als het gewoon verzwakte maar niet zieke dieren waren, ze naar de scharrelslager zijn gebracht.
En nee, geen grappen over Konikvlees in de Heckrunderhamburgers. (Verdorie, doe ik het toch!)
Het vlees kan naar dure restaurants, naar een voedselbank, of.... als voedsel voor roofvogels en uilen in gevangenschap.
Dankzij een paar wijze opmerkingen en het kijken naar een weesuil die maar niet werd gevoerd door mogelijk adoptieouders heb ik daar soms over na zitten denken.
Het weesje kreeg overigens wel te eten, van een koene klimmer die het dagelijks een rat kwam brengen.
Als het goed vlees is, dan hoeven ze voor de roofvogels en uilen geen andere dieren te fokken.
Er zitten al genoeg dieren in hokjes, als voedsel voor onze honden, katten en voor ons mensen zelf.
Het is maar een overdenking.
dinsdag 11 juni 2013
Een sprankje hoop?
Dagje radio en tv kan zo vermoeiend zijn.
Ik vang flarden van het radio nieuws op, over Dominique Strauss-Kahn, of hij nu wel of niet een souteneur is? Goh, dat is nu echt iets om je druk over te maken. Tenzij hij de meiskes brandmerkt met een euro logo.
Wat gejammer over een radioprogramma wat weg moet, zelf had ik liever gezien dat ze "zakmaarzeggen" Sven in die bus zetten en een enkeltje aardig oord geven.
Nogmaals een boze voetballer, hij mag geen aanvoerder meer zijn.
Ik begin wel te somberen bij Living on the Edge, uitgezonden door Vroege Vogels.
Aan de andere kant ben ik dan wel erg blij dat steeds meer mensen zich sterk maken voor vogels, ook al om het feit dat ze er zelf ook baat bij hebben.
Net als je denkt, pff, nu eens iets leukers, zie ik op tafel nog een folder van Praxis liggen.
Ik blader door de folder, allemaal vaderdag-tips. Boormachines, me dunkt dat alle klussende vaders er wel eentje hebben. Een palm in een pot, is dat wat voor vader?
Ik blader door, ah kabels en slangen, en Jan Smit, deuren en toiletpotten.
Wacht even, even een pagina terug. Inderdaad, Jan Smit.
Had hij niet een onderbroeken lijn?
Hoe dan ook, hij zit nu in de fietsen. Hoe heerlijk Hollands kan het worden?
Een heuse transportfiets designed by Jan Smit. Dat kan dan blijkbaar niet in het Nederlands.
Zou hij nu heus zelf een fiets hebben ontworpen? Een transportfiets is een transportfiets.
Maakt niet uit, voor alle prinsjes en prinsesjes uit Amsterdam Zuidoost, als die komende donderdag een nieuwe fiets kunnen kopen wordt ie nog gesigneerd ook.
Dan kan je zeggen "Ik rij op een heuse Jan Smit".
Waar een klein land groot in kan zijn..
Ik vang flarden van het radio nieuws op, over Dominique Strauss-Kahn, of hij nu wel of niet een souteneur is? Goh, dat is nu echt iets om je druk over te maken. Tenzij hij de meiskes brandmerkt met een euro logo.
Wat gejammer over een radioprogramma wat weg moet, zelf had ik liever gezien dat ze "zakmaarzeggen" Sven in die bus zetten en een enkeltje aardig oord geven.
Nogmaals een boze voetballer, hij mag geen aanvoerder meer zijn.
Ik begin wel te somberen bij Living on the Edge, uitgezonden door Vroege Vogels.
Aan de andere kant ben ik dan wel erg blij dat steeds meer mensen zich sterk maken voor vogels, ook al om het feit dat ze er zelf ook baat bij hebben.
Net als je denkt, pff, nu eens iets leukers, zie ik op tafel nog een folder van Praxis liggen.
Ik blader door de folder, allemaal vaderdag-tips. Boormachines, me dunkt dat alle klussende vaders er wel eentje hebben. Een palm in een pot, is dat wat voor vader?
Ik blader door, ah kabels en slangen, en Jan Smit, deuren en toiletpotten.
Wacht even, even een pagina terug. Inderdaad, Jan Smit.
Had hij niet een onderbroeken lijn?
Hoe dan ook, hij zit nu in de fietsen. Hoe heerlijk Hollands kan het worden?
Een heuse transportfiets designed by Jan Smit. Dat kan dan blijkbaar niet in het Nederlands.
Zou hij nu heus zelf een fiets hebben ontworpen? Een transportfiets is een transportfiets.
Maakt niet uit, voor alle prinsjes en prinsesjes uit Amsterdam Zuidoost, als die komende donderdag een nieuwe fiets kunnen kopen wordt ie nog gesigneerd ook.
Dan kan je zeggen "Ik rij op een heuse Jan Smit".
Waar een klein land groot in kan zijn..
zaterdag 8 juni 2013
Natuur als buur
Met het mooie weer wil ik buiten zijn. Lekker in de frisse buitenlucht.
Maar daarvoor moet ik wel weg van mijn kleine buiten, het balkon.
Ik probeer mijn balkon wel aantrekkelijk te maken, toch valt dat niet mee als je hele dagen tussen de ronkende auto's zit.
Op zondag dan? Nee, dan komen de motoren uit het vet en de stereo's moeten dan blijkbaar op voluit staan.
Om aan die ellende te ontkomen, want ik vind het heus ellende de muziek van een ander te moeten horen, ga ik dan aan de wandel.
Voordeel aan dat nadeel, twee projecten voor mezelf, elke week tenminste 5 kilometer lopen en elke maand op een bepaalde plek foto's maken.
Nu is 5 kilometer lopen geen prestatie voor een gewone wandelaar, voor iemand met een bijna versleten grote teen en een bouwpakket onder in de rug best wel wat.
Oh ja, dat elke week, dan wel op één middag, niet uitgesmeerd over een hele week.
Waar ik woon is het niet echt leuk wandelen, dus moest ik even zoeken.
En natuur is een leuke buur! Hoe natuurlijk is de natuur? Oh, aangeharkt, zeker in het begin.
In overleg met experts, lollig ingericht. Ook uit noodzaak, als geluidswal tegen de snelweg.
De eerste keer toen ik onze stedelijk ecoloog hoorde zeggen "voor natuur hoef je niet naar de Veluwe" dacht ik van "nou.."
Maar de Veluwe is ook aangeharkte natuur.
Sinds ik op kleine excursies meega, elke week wat rondloop ga ik steeds meer ontdekken.
Eerst zie je het grote plaatje, paden, bomen, struiken en bankjes. Met uitleg ga je er anders naar kijken.
Paddenstoelen en bloemen zijn blikvangers, maar ik zie nu ook het kleinere spul.
Kende ik 2 jaar geleden misschien 100 wilde bloemen bij naam, zijn er nu dan het dubbele.
Is dat belangrijk? Nee, totaal niet, maar wel leuk.
Wat ik dan afgelopen week ook hoorde en wat ik positief vond, dat er in een groengebiedje in mijn stad vosjes zijn geboren.
Goed, langs de rand van een stad zal je geen zwijnen treffen, of ander groot wild.
Maar ik ben wel heel anders gaan kijken naar de natuur. Tussen al die grassen sluipt en kruipt van alles.
Soms vind ik het wel jammer dat ik het niet vanuit huis mee heb gekregen.
Dat belet me niet er nu volop te van genieten, verrukt te kijken naar het veenpluis of een koekoeksbloem.
Te staan luisteren naar het hakken van een grote bonte specht, of het hysterische gelach van zijn groene neef.
Om als iedereen met verstand binnen blijft buiten te gaan genieten van kramsvogels en staartmeesjes.
Mijn balkon aantrekkelijk maken doe ik deels voor mezelf, maar vooral ook voor insecten die in mijn wijk zo weinig tussenstations hebben. Ik geniet ook van de metselbijtjes die mijn balkon bezoeken.
En een balkon vol bloemen hoeft niet veel te kosten. Ik zaai veel. Dit jaar wat later maar zie aan sommig groen wat boven de grond uitsteekt dat hommels veelal op de nectarborrel gaan komen. Dat ik straks heel wat dille heb staan, wellicht te veel? Het gaat een allegaartje worden. Maar er kunnen insecten even op adempauze komen voor die laatste tientallen meters. Net uitgevlogen juffers en libellen, maar soms ook sprinkhanen.
En de solitaire wespen en wilde bijen kunnen hun ei kwijt.
Een beetje groen balkon is ook gewoon leuk.
Maar voor het meer groen, dan maar buiten spelen.
Maar daarvoor moet ik wel weg van mijn kleine buiten, het balkon.
Ik probeer mijn balkon wel aantrekkelijk te maken, toch valt dat niet mee als je hele dagen tussen de ronkende auto's zit.
Op zondag dan? Nee, dan komen de motoren uit het vet en de stereo's moeten dan blijkbaar op voluit staan.
Om aan die ellende te ontkomen, want ik vind het heus ellende de muziek van een ander te moeten horen, ga ik dan aan de wandel.
Voordeel aan dat nadeel, twee projecten voor mezelf, elke week tenminste 5 kilometer lopen en elke maand op een bepaalde plek foto's maken.
Nu is 5 kilometer lopen geen prestatie voor een gewone wandelaar, voor iemand met een bijna versleten grote teen en een bouwpakket onder in de rug best wel wat.
Oh ja, dat elke week, dan wel op één middag, niet uitgesmeerd over een hele week.
Waar ik woon is het niet echt leuk wandelen, dus moest ik even zoeken.
En natuur is een leuke buur! Hoe natuurlijk is de natuur? Oh, aangeharkt, zeker in het begin.
In overleg met experts, lollig ingericht. Ook uit noodzaak, als geluidswal tegen de snelweg.
De eerste keer toen ik onze stedelijk ecoloog hoorde zeggen "voor natuur hoef je niet naar de Veluwe" dacht ik van "nou.."
Maar de Veluwe is ook aangeharkte natuur.
Sinds ik op kleine excursies meega, elke week wat rondloop ga ik steeds meer ontdekken.
Eerst zie je het grote plaatje, paden, bomen, struiken en bankjes. Met uitleg ga je er anders naar kijken.
Paddenstoelen en bloemen zijn blikvangers, maar ik zie nu ook het kleinere spul.
Kende ik 2 jaar geleden misschien 100 wilde bloemen bij naam, zijn er nu dan het dubbele.
Is dat belangrijk? Nee, totaal niet, maar wel leuk.
Wat ik dan afgelopen week ook hoorde en wat ik positief vond, dat er in een groengebiedje in mijn stad vosjes zijn geboren.
Goed, langs de rand van een stad zal je geen zwijnen treffen, of ander groot wild.
Maar ik ben wel heel anders gaan kijken naar de natuur. Tussen al die grassen sluipt en kruipt van alles.
Soms vind ik het wel jammer dat ik het niet vanuit huis mee heb gekregen.
Dat belet me niet er nu volop te van genieten, verrukt te kijken naar het veenpluis of een koekoeksbloem.
Te staan luisteren naar het hakken van een grote bonte specht, of het hysterische gelach van zijn groene neef.
Om als iedereen met verstand binnen blijft buiten te gaan genieten van kramsvogels en staartmeesjes.
Mijn balkon aantrekkelijk maken doe ik deels voor mezelf, maar vooral ook voor insecten die in mijn wijk zo weinig tussenstations hebben. Ik geniet ook van de metselbijtjes die mijn balkon bezoeken.
En een balkon vol bloemen hoeft niet veel te kosten. Ik zaai veel. Dit jaar wat later maar zie aan sommig groen wat boven de grond uitsteekt dat hommels veelal op de nectarborrel gaan komen. Dat ik straks heel wat dille heb staan, wellicht te veel? Het gaat een allegaartje worden. Maar er kunnen insecten even op adempauze komen voor die laatste tientallen meters. Net uitgevlogen juffers en libellen, maar soms ook sprinkhanen.
En de solitaire wespen en wilde bijen kunnen hun ei kwijt.
Een beetje groen balkon is ook gewoon leuk.
Maar voor het meer groen, dan maar buiten spelen.
vrijdag 7 juni 2013
Lijden, leed, geleden
Ik lees de laatste dagen veel artikeltjes over dierenleed.
Intriest, maar er zijn momenten dat ik denk "ho maar".
Verwaarlozing van dieren kan en wil ik niet goedpraten. Het zinloos doden van dieren ook niet.
Maar daar botsen de meningen soms over.
Er is een hoop commotie over de vangst van vogeltjes in netten in Egypte. Ik lees dat ook met enig afgrijzen.
Zeker als het gaat over zeldzame soorten.
Maar zeg nu zelf, je zal maar een inkomen van minder dan te weinig hebben en je kunt die vogeltjes voor een voor jou behoorlijke som geld aan een restaurant verkopen?
Wie zijn wij om daar over te oordelen?
Dan nog maar te zwijgen over dat die vogeltjes, en nee, leuk is het niet, maar tenminste meer vrijheid hebben gekend dan wat wij straks op de barbecue gooien?
Oh, dan maar vegetariër worden? Ik behoor tot de soort Homo Sapiens, een omnivoor.
Ik gruw van tofu, ben geen echte groente eter, maar wel een flexitariër.
Eet niet alle dagen vlees of vis, voor mij is alles van een dier gewoon vlees.
Soja? Dat vind ik in veel gevallen een verachtelijk product. Moeten ook bossen voor gekapt worden en juist daar waar mensen al weinig aan voedsel hebben.
Waar bossen gekapt worden sterven ook dieren, niet voor voedsel voor de mens, maar aan jacht en verdrijven.
Dan komen er velden vol sojagewassen maar de lokale bevolking kan dat niet eten.
Dat is het lastige met vlees en zuivel vervangers. Sojamelk? Cocosmelk? Komt ook van plantages.
Scheelt misschien het leed van een melkkoe in Nederland, of een aantal kippen.
Maar ook het akkertje van een lokaal gezin wat werd weggepest door een groot bedrijf.
Zij kunnen geen voedselgewassen meer verbouwen.
Van die hele sojabranche klopt de helft ook niet. Het kost veel bestrijdingsmiddelen, er komt kindslavernij bij kijken en geweld tegen de kleine boeren.
Het is makkelijk te protesteren tegen het vangen van zangvogeltjes, vanuit de luie stoel.
Maar als jij je kinderen amper van voedsel kan voorzien, heb je daar gewoon geen boodschap aan.
Net zo min als de stropers in Afrika of elders. Als je met een een enorme slagtand je gezin een jaar te eten kan geven, ga je niet miepen over een olifant.
Ik denk dan, voor ik een petitie teken, ook eens van de andere kant bekijken.
Tenzij het een petitie is tegen het zoveelste leegstaande bedrijven terrein.
Intriest, maar er zijn momenten dat ik denk "ho maar".
Verwaarlozing van dieren kan en wil ik niet goedpraten. Het zinloos doden van dieren ook niet.
Maar daar botsen de meningen soms over.
Er is een hoop commotie over de vangst van vogeltjes in netten in Egypte. Ik lees dat ook met enig afgrijzen.
Zeker als het gaat over zeldzame soorten.
Maar zeg nu zelf, je zal maar een inkomen van minder dan te weinig hebben en je kunt die vogeltjes voor een voor jou behoorlijke som geld aan een restaurant verkopen?
Wie zijn wij om daar over te oordelen?
Dan nog maar te zwijgen over dat die vogeltjes, en nee, leuk is het niet, maar tenminste meer vrijheid hebben gekend dan wat wij straks op de barbecue gooien?
Oh, dan maar vegetariër worden? Ik behoor tot de soort Homo Sapiens, een omnivoor.
Ik gruw van tofu, ben geen echte groente eter, maar wel een flexitariër.
Eet niet alle dagen vlees of vis, voor mij is alles van een dier gewoon vlees.
Soja? Dat vind ik in veel gevallen een verachtelijk product. Moeten ook bossen voor gekapt worden en juist daar waar mensen al weinig aan voedsel hebben.
Waar bossen gekapt worden sterven ook dieren, niet voor voedsel voor de mens, maar aan jacht en verdrijven.
Dan komen er velden vol sojagewassen maar de lokale bevolking kan dat niet eten.
Dat is het lastige met vlees en zuivel vervangers. Sojamelk? Cocosmelk? Komt ook van plantages.
Scheelt misschien het leed van een melkkoe in Nederland, of een aantal kippen.
Maar ook het akkertje van een lokaal gezin wat werd weggepest door een groot bedrijf.
Zij kunnen geen voedselgewassen meer verbouwen.
Van die hele sojabranche klopt de helft ook niet. Het kost veel bestrijdingsmiddelen, er komt kindslavernij bij kijken en geweld tegen de kleine boeren.
Het is makkelijk te protesteren tegen het vangen van zangvogeltjes, vanuit de luie stoel.
Maar als jij je kinderen amper van voedsel kan voorzien, heb je daar gewoon geen boodschap aan.
Net zo min als de stropers in Afrika of elders. Als je met een een enorme slagtand je gezin een jaar te eten kan geven, ga je niet miepen over een olifant.
Ik denk dan, voor ik een petitie teken, ook eens van de andere kant bekijken.
Tenzij het een petitie is tegen het zoveelste leegstaande bedrijven terrein.
donderdag 6 juni 2013
Vroeger was alles beter
Met die uitspraak kan ik redelijk mee.
Een aantal zaken waren overzichtelijker.
Maar in wat voor mij vroeger was is er ook best ellende begonnen.
Enorme lelijke wijken werden er uit de grond gestampt, er moest van alles verdwijnen voor de welvaart, het gemak.
Plastic bleek zo'n gemak.
Sloten dempen, grachten dichtgooien, meer parkeerplaatsen. Het leek zo'n gemak.
Meer nieuwe wijken, in de uiterwaarden , mooi uitzicht en meer ruimte, oh wat een gemak.
Gemak, welvaart, nu weten we dat het eigenlijk armoe is.
Plastic is een vloek, gedempte grachten gaan weer open, wonen in de uiterwaarden is ronduit debiel.
Gemak, ah ja, een mooie rappe trein naar Brussel. Die Italianen maken zulk mooi trendy spul.
Maar dit werd dus een nachtmerrie dossier. Alleen maar ongemak.
In dat hele gebeuren zit er een soort duiveltje op mijn schouder me dingen in het oor te fluisteren.
Zaken als waarom heeft KLM 10% van de aandelen?
Mijn brein gaat dan verder zoemen. Camiel Eurlings, minister van Verkeer en Waterstaat.
Dat was hij dan van 2007 tot oktober 2010.
In 2007 zou die Fyra er moeten zijn, maar was er nog niet. Had hij niet eens even boos moeten worden op die Italianen?
Maar dan blijft de vraag wat moet KLM met die aandelen? KLM denkt nog altijd groots te zijn op Schiphol, maar KLM is niet eens meer een Nederlands bedrijf.
Waar onze voormalige minister Eurlings een mooie baan kreeg.
Straks nog een mooiere baan.
Nu wil KLM kleinere luchtvaartmaatschappijen ook nog eens naar een ander vliegveld sturen.
Het duiveltje op mijn schouder krabt zich achter de oren.
Normen van overlast worden opgerekt, een vliegmaatschappij bemoeit zich met een trein.
Wanneer willen andere luchtvaartmaatschappijen dan een snelle lijn naar de Flevopolder?
Een aantal zaken waren overzichtelijker.
Maar in wat voor mij vroeger was is er ook best ellende begonnen.
Enorme lelijke wijken werden er uit de grond gestampt, er moest van alles verdwijnen voor de welvaart, het gemak.
Plastic bleek zo'n gemak.
Sloten dempen, grachten dichtgooien, meer parkeerplaatsen. Het leek zo'n gemak.
Meer nieuwe wijken, in de uiterwaarden , mooi uitzicht en meer ruimte, oh wat een gemak.
Gemak, welvaart, nu weten we dat het eigenlijk armoe is.
Plastic is een vloek, gedempte grachten gaan weer open, wonen in de uiterwaarden is ronduit debiel.
Gemak, ah ja, een mooie rappe trein naar Brussel. Die Italianen maken zulk mooi trendy spul.
Maar dit werd dus een nachtmerrie dossier. Alleen maar ongemak.
In dat hele gebeuren zit er een soort duiveltje op mijn schouder me dingen in het oor te fluisteren.
Zaken als waarom heeft KLM 10% van de aandelen?
Mijn brein gaat dan verder zoemen. Camiel Eurlings, minister van Verkeer en Waterstaat.
Dat was hij dan van 2007 tot oktober 2010.
In 2007 zou die Fyra er moeten zijn, maar was er nog niet. Had hij niet eens even boos moeten worden op die Italianen?
Maar dan blijft de vraag wat moet KLM met die aandelen? KLM denkt nog altijd groots te zijn op Schiphol, maar KLM is niet eens meer een Nederlands bedrijf.
Waar onze voormalige minister Eurlings een mooie baan kreeg.
Straks nog een mooiere baan.
Nu wil KLM kleinere luchtvaartmaatschappijen ook nog eens naar een ander vliegveld sturen.
Het duiveltje op mijn schouder krabt zich achter de oren.
Normen van overlast worden opgerekt, een vliegmaatschappij bemoeit zich met een trein.
Wanneer willen andere luchtvaartmaatschappijen dan een snelle lijn naar de Flevopolder?
zondag 2 juni 2013
Mosterd na de maaltijd
Een betere titel kon ik niet bedenken.
Wat is het geval? Ik had schoonzus gevraagd om voor mij een Volkskrant magazine te bewaren.
En dat was maanden geleden, het nummer van 2 februari.
Zoiets wordt dan al snel vergeten tot ik tijdens een bezoek daar er ineens aan dacht.
Ze had 'm nog liggen.
Het ging me om het artikel over Freek Vonk, de slangenman. Maar uiteindelijk ben ik verder gaan lezen en viel mijn oog op jeugdsentiment.
Als het mosterdglas leeg was kreeg het een nieuwe bestemming. Afhankelijk van het model natuurlijk.
Dat deden wij vroeger thuis en we waren vast niet het enige gezin.
Maar ook dat soort gebruiken kent gradaties.
In het magazine staat ook een artikel over smaakmakers.
Een kunstenaar die al jaren zijn wijn uit een mosterdglas uit Lyon drinkt.
Die glazen, je kunt ze nu in antiekwinkels kopen voor slechts 20 euro per stuk.
Huh? 20 euro voor een leeg mosterdglas? Dan te bedenken dat je een behoorlijk gelijkend glas bij HEMA kan kopen, voor net iets minder. Misschien net iets meer dan 10% van die prijs.
Het is een grote hit geworden onder kampeerders. Ze zijn makkelijk te vervoeren, geen hals en voet, je stapelt ze makkelijk. En ze kunnen ook nog tegen een stootje.
Kan ik niet zeggen van de goedkopere versie van Action.
Dat model glas heeft nog een aantal voordelen. Een beetje onhandig mens gooit ze niet zomaar om,
en ze staan redelijk stabiel op een kleedje.
Wat is het geval? Ik had schoonzus gevraagd om voor mij een Volkskrant magazine te bewaren.
En dat was maanden geleden, het nummer van 2 februari.
Zoiets wordt dan al snel vergeten tot ik tijdens een bezoek daar er ineens aan dacht.
Ze had 'm nog liggen.
Het ging me om het artikel over Freek Vonk, de slangenman. Maar uiteindelijk ben ik verder gaan lezen en viel mijn oog op jeugdsentiment.
Als het mosterdglas leeg was kreeg het een nieuwe bestemming. Afhankelijk van het model natuurlijk.
Dat deden wij vroeger thuis en we waren vast niet het enige gezin.
Maar ook dat soort gebruiken kent gradaties.
In het magazine staat ook een artikel over smaakmakers.
Een kunstenaar die al jaren zijn wijn uit een mosterdglas uit Lyon drinkt.
Die glazen, je kunt ze nu in antiekwinkels kopen voor slechts 20 euro per stuk.
Huh? 20 euro voor een leeg mosterdglas? Dan te bedenken dat je een behoorlijk gelijkend glas bij HEMA kan kopen, voor net iets minder. Misschien net iets meer dan 10% van die prijs.
Het is een grote hit geworden onder kampeerders. Ze zijn makkelijk te vervoeren, geen hals en voet, je stapelt ze makkelijk. En ze kunnen ook nog tegen een stootje.
Kan ik niet zeggen van de goedkopere versie van Action.
Dat model glas heeft nog een aantal voordelen. Een beetje onhandig mens gooit ze niet zomaar om,
en ze staan redelijk stabiel op een kleedje.
Abonneren op:
Posts (Atom)