De grote boze...

Ja, de wolven haalden het nieuws. De één zal blij zijn, de ander ziet het somber in.
Ik groeide op met die horrorverhalen. Oude oma's die werden opgepeuzeld, geitjes die in een klok wegkropen.
De enige keer dat ik wolven heb horen huilen was in een dierentuin.
Zelfs toen, het zweet stond me bijna tussen de tenen.

Verstand komt met de jaren, in mijn geval ook leergierigheid.
Ik zeg het eerlijk, zou ik ergens wandelen en een wolf kruist mijn pad? Ik zou verstijven!
Om vervolgens te denken: foto maken!

De wolf is bijna terug. En ik vind het goed nieuws.
Op eigen poten de grens over gewandeld. Natuurlijk begrijp ik de zorgen van schapenhouders wel.
Maar bladerend in Roots las ik een artikel over schade door loslopende honden.
Als het aantal nullen klopt, van doodgebeten lammeren en schapen, dan zou ik als schapenhouder die honden meer vrezen.
Dan valt de ophef over 10 wolven me knap tegen.
Het zal ook een groot deel oer angst zijn. Soms merk je ineens dat het in ieder mens zit, die angst.

Verre van echt gevaar, in een park vol acteurs, heb ik toch ook eens mijn leven aan me voorbij zien trekken. Een bronstijdnepper kwam met een speer op ons afgerend. Op dat moment wist ik niet of ik moest gillen of rennen. Ik stond er als een zoutpilaar met een ongezond adrenalinegehalte.

Terug naar de wolf, dat is geen nepper. Helaas bij voorbaat al een onbetrouwbaar sujet.
Jammer, want het werd hoog tijd dat er weer eens een roofdier zonder kogels of strikken komt.
Het is toch prachtig, hoe sommige dieren zich hier zelfstandig weer vestigen.

Neem nu de grote zilverreiger, bijna weg. Nu zie ik ze geregeld. Ik hoef niet ver te reizen voor de lepelaar. De aalscholver, bijna weg, nu zie je ze volop.
Natuurlijk zijn er ook exoten (kunnen zij ook niks aan doen) die goed gedijen. De één iets leuker dan de ander.

Ik zeg: laten we genieten van het feit dat een aantal dieren zich hier thuis gaat voelen.
Denk maar aan de slechtvalken, het gaat ze goed. Denk aan de oehoes, prachtige uilen.

Geniet van deze vrije dag, laat de winkelboulevard links liggen en ga lekker naar buiten.

Strenger straffen?

Ik roep dat vaak richting tv of radio als ik hoor dat een ettertje wat minderjarig is een misdaad pleegt waarvan ik denk: ho effe!

Dan hoor ik dat vandaag een Amerikaanse rechter een illegale hertendoder wel een speciale straf geeft.
Ik weet niet wat de misdadiger nu echt illegaal deed, jagen mag op veel plaatsen. Maar deze meneer nam alleen de koppen mee.
Hij krijgt een jaar cel en moet elke maand verplicht Bambi kijken.

Ik ben een animatiefan, maar Bambi valt bij mij in de categorie "zeikfilms". Ik heb er nooit een traan om gelaten.
Erger nog, behalve het ree vind ik herten niet eens mooi.
Waar ik bij zat te snotteren was de Disneyversie van "The Ugly Duckling."

Persoonlijk denk ik niet dat deze creatieve taakstraf de dader laat huilen.
Ik zou hem minstens eens per week de Sissi trilogie laten kijken en de andere dag Lord of The Rings trilogie.  Dan nog 2 dagen Home Alone deel 1 tot weet ik hoeveel. Al zal dat dan weer martelen heten. Gewoon een jaar lang kerstfilms, dat zal 'm leren!

Ik ben geen voorstander van de jacht, maar als je iets schiet, eet het dan ook op!
Niet gewoon een kop als trofee.  Trofee jagen is iets wat ik veracht. En sportvissen vind ik geen sport.
Ik woon ergens bij een vaart waar voeger veel viswedstrijden waren. Er zit nog steeds veel vis en zie nu soms groepsvissen, maar dat door aalscholvers. Een ander dapper vissertje is het visdiefje.

Maar moeten we dan de illegale vissers verplicht naar Finding Nemo laten kijken?
Men is nog steeds aan het onderzoeken of vissen pijn voelen of stress.  Ik denk dat ze het voelen, waarom zouden ze niet?  Er worden straks weer heel veel karpers op illegale wijze gevangen.
Wij eten ze niet maar in Oost Europa wel, vooral met Kerst.

Ik hoop dat er strengere straffen op stropen komen. Enorme geldboetes. Net als op het massale wegsnijden van paddenstoelen en ze dan thuis op de keukentafel wel gaan uitzoeken wat eetbaar is.
Maar het handhaven?  Tegenwoordig moet je overal een peloton ME inzetten.

Voetbalwedstrijden, dance events en weet ik waar. Oh ja en we moeten dan XTC maar legaliseren.
Waarom? Dat die brave burgers dan in het weekend uit hun dak kunnen gaan en de teringzooi maar laten dumpen?  Dood aan de rokers! Leve de pillenslikkers en de snuivers!  Het moet kunnen.

Ga vooral jullie gang schaamtevliegers, yogasnuivers en zuipschuiten. Verban de sigaret maar zuip en snuif maar lekker en jaag vooral door op een trofee of ga op de foto met een enorme  vis die heeft moeten lijden voor jouw plezier. Vreet maar 6 dagen per week je Goj bessen en je tarwegras. Wat zo braaf met 80x teveel gif op de markt komt voor schofterige prijzen. 

Jammer dat er geen animatie is over planten, of eigenlijk degene die voor de oogst moeten zorgen.
Dat zou een straf zijn voor de consument.
Ik als deels vleeseter denk altijd van eet iets op en gebruik alles, ja ook de huid en de botten in beenderlijm.

Vraag me nu ook af wat het lot van de bevers bij Wijhe gaat zijn.  Zij hebben een dijk ondermijnd, stoute bevers! Gaat hun lot nu zijn als eeuwen geleden? Dan worden ze opgegeten. Tja de katholieke kerk kwam ooit met iets van we mogen op vrijdag geen vlees eten, maar de bevers hebben een geschubde staart dus valt ie onder vis. Pas toen er geen meer was , oh jee!

En zo gaat het ook met herten. We willen herten dus plemp er maar neer.  In veel gebieden zou het goed gaan met konijnen en met soms wat grotere grazers als schapen en koeien. Toen moesten de konijnen er weer aan....  Hou toch op met dat van alles uitzetten.  Anders zitten er straks honderden mensen verplicht Bambi te kijken, al zou ik ze heus verplicht de Sissi trilogie voorzetten.

Kwijtmaakkabouters deel heel erg veel

Kwijtmaakkabouters zijn net fruitvliegjes. Ineens heb je een huis vol.
En ineens zijn ze weer weg.

Mijn talent is chaotisch zijn. Ja heus, dat is een talent. Maar de donkere kant van het talent is dat je soms overzichtelijk wil opruimen. En daar gaat het mis.
Vooral in de feestmaand. Ik hoef geen cadeautje in te pakken, dat scheelt. Maar ik wil een touwtje aan mijn deur plakken, voor de kerstkaarten.
Waar is de plakbandhouder?  Natuurlijk weer ondergedoken!

Week na week kom ik ook van die correctie rollers tegen, behalve als ik ze nodig heb.
Scharen, ook al van die louche artikelen. Ik weet dat ik er minstens 7 heb liggen, maar is de nood aan de vrouw, scharen pleite.
Dan haal je er maar eentje, die natuurlijk in een blisterverpakking zit die je alleen open krijgt met...
Juist, een schaar.

Dan maar een mesje gebruiken. Natuurlijk snij ik me niet aan het mesje maar wel aan de blisterverpakking, vinger open. Opzoek naar pleisters (die ik snel vind), maar dat is dan een paar meter pleister aan een stuk. De nieuwe schaar pakken, als ie al uit de verpakking is.
Anders losse pleisters en dat is een drama aangezien ik het soort heb waar je het papier niet van los krijgt. Ik had het kunnen weten bij de naam van de pleisters, "Buurman & Buurman" pleisters.
Nooit bewust gekocht maar het bovenste vakje bij Kinderpostzegels aangekruist.
Dan verwacht je postzegels, geen pleisters.

Het bloedspoor dan maar wegwissen, neem je schoonmaakazijn, laat de pleister weer los. Nieuwe pleister erop en ineens bedenken ah, er is nog een tweede plakbandhouder. Opgelost!
Nou nee, want van die houder besluit dat scherpe onderdeel waar je het plakband mee doorsnijdt los te laten. Dat staat dan venijnig in een andere vinger te bijten.
Inmiddels zit de schaar nog deels in die valse verpakking. Aan het eind van de middag 4 pleisters armer en een frustratie rijker.
Dus maar een borrel.
Op zulke dagen tref je dan zo'n doordraai dop. Razernij overvalt je en ja hoor, nog een pleister!

Al doende leert men? Ik blijkbaar niet. Ik bewaar nu losse artikelen in van die afhaalchinees doosjes. Die ik ook zelden open krijg. Per doosje een zelfklevend label.

U leest het, het leven van een chaoot is niet saai en soms op het randje. Gelukkig bestaat het chaotische leven grotendeels uit kantoor- en hobby artikelen.

Voornemen voor 2019: aanschaf van minstens 5 fluorkleurige plakbandhouders.
En elk artikel wat geregeld zoekraakt, dat gaat onverbiddelijk bij hernieuwde kennismaking naar de kringloop.

Bij de wilde spinnen af

Dat was het nieuws wat ik vanmiddag op radio hoorde. Het soort bericht waarvan ik denk: het moet niet gekker worden!

Een aantal muggenzifters -nu mag het nog- van een dierenrechten organisatie hebben bedacht dat we onze uitdrukkingen ook maar vegan moeten maken.
Alsof  PETA niets beters heeft te doen.

Vegan uitdrukkingen? Het komt er bijna op neer dat je met taal geen dier mag beledigen.
Gij zult een koe niet schofferen door het spreekwoordelijk bij de hoorns te vatten.
Mocht je een paard krijgen? Kijk het vooral niet in de bek. Komt het paard te overlijden, niet aan trekken!
Kat in het bakkie? Nee,nee, dat is affreus!
Wat een uilskuiken... Hoe moet ik een kuiken van een uil dan noemen?

Krokodillentranen, na-apen, dom gansje zijn, angsthaas, zo bang als een wezel, bokkenpootjes, paardenstaart, een pony bij laten punten. Zo ziek als een hond, misselijk als een kat, stress kikker.

Sorry stelletje mierenneukers van PETA, in dit geval ben ik zo koppig als een ezel en zo doof als een kwartel. Jullie muizenissen zijn de mijne niet.

Dieren hebben rechten, terecht. Ik ken katten die Muis heten, of Beertje, denk maar niet dat de kat er mee zit.
Ik zou zeggen : ga stropers vangen!

B&B&B

Oh wat een feest vandaag. Voor de VVD dan.
Bier,bitterballen en...ballonnen.

Die eerste twee mogen vast niet meer na de preventietafels. Alcohol en vet, foei toch.
Maar die ballonnen, vallen vast niet onder de klimaattafel, maar heus...
Als voormalig Slimste mens had ie toch beter moeten weten? Of het boeit hem gewoon niet.

Nog meer troep in de zee, oh, domme domme Klaas toch!

AllerHandig

Een halve week na de onsmakelijke spreekkoren over een traditie hebben we gelukkig weer iets te mekkeren.
En deze ronde vind ik het vrij vermakelijk. Het gaat dus over een gratis blad wat je bij die winkel die zo op de kleintjes let gewoon uit een vak kan pakken. De Allerhande.

Wat is er loos? Een deel van de bevolking is woest omdat er niet genoeg vleesrecepten in staan.
Teveel vegetarisch, oh welks een leed! Blijkt dus weer een splijtzwam te zijn, al heb ik geen idee of er gerechten met paddenstoelen in staan? Ik moet 'm heus eens halen om te begrijpen waarom er zo'n boosheid is.

Waarom is het land weer boos? We schijnen wat te mekkeren moeten hebben?
Elkaar uitmaken voor alles wat fout is en het liefst een ziekte er nog in.
Maar dit vanwege een gratis blad? Mijn idee is dan: doe effe normaal!

Sinds wanneer hebben wij dat blad nodig voor recepten? Internet heeft er miljoenen!
Voor alle gezindte wel iets of heel veel.
Wat ik dan weer zo sneu vind: dat gebek over eten.

En soms ook de aanvallen. Vegetariërs die zeuren dat ze steeds worden aangevallen door vleeseters. Ik eet vlees en vis, maar heb nooit een vegetariër verbaal aangevallen. In het echt ook niet want ik heb vegetariërs in de familie. Andersom ben ik online een paar maal vergeleken met Hitler en een massamoordenaar.  En dan noemen ze vleeseters agressief.

Ik doe nooit lelijk tegen vegetariërs of veganisten. Al zou ik niet weten hoe veganistisch te koken.
En nee dan is er nog palmolie vrij...mijn grens is bereikt. Er zijn mensen die geen noten en zaden verteren, ik ben er één van dus dat valt af.  Ik eet geen paprika of hete kruiden. Dat is geen principe maar omdat ik er naar van kan worden.  Dus als ik kook hou ik overal rekening mee. Ik moet geen kruiden, een ander geen fruit een derde geen vlees of vis. Is te doen, met moeite.

Toch hebben voor koken geen Allerhande nodig. En de deceptie begrijp ik dus niet.
Mensen die blèren dat het teveel vegetarisch is. Als iemand quinoa wil eten, lekker laten eten.
Mensen die alleen hele donkere chocolade willen, laat ze. Zelf hou ik niet van chocolade.

Maar oorlog voeren om eten? Hebben we niks beter te doen? Behalve elkaar afzeiken op internet?
Laat elkaar eens in de waarde als iemand geniet van eten en daar hebben we geen Allerhande voor nodig.

Het IJ woord is gevallen

Het zal eens niet zo zijn, de eerste nachtvorst is geweest en het volgende traditieterreur wil de aandacht.
Wij eisen ijs! Wij willen de hel van '63 maar dan in 2018-2019.



De romantiek, het (valse) sentiment. Stoere mannen, grootgebracht met pindakaas, kranten onder de trui. Die dan met half afgevroren neuzen in het donker de kanalen bedwingen.
Binnen gehaald als helden, de onbekende koeienboer of de spruitjeskweker.

Nachtvorst: de ijsmeesters uit het ver halen. DWDD die er al aandacht aan besteedde.
Wij willen weer een tocht der tochten. Een dweilorkest bij elke stempelpost, de Bonkervaart.

Die goeie oude tijd. Geen huilende Wennemars als het niet doorgaat. Geen uitgemolken docu's over de winters van vroeger.  Geen per seconde berichten van Twitter. Nee, ademloos bij de radio zitten om de verlossende woorden te horen. It giet oan. En Nederland huilt van vreugde.

Wellicht dat de gemiddelde millennial dan denkt: waar gaat dit over?  En spijt krijgt als ie het opa gaat vragen.
Reken maar dat dan ineens alle winters weer winters waren en zij vroeger door een meter sneeuw naar school moesten lopen. Met een kooltje in de klompen, dat hadden ze tenslotte tot vervelends toe weer van hun opa's gehoord.

De rookworstreclames kunnen weer van stal en ik durf te wedden dat Jumbo dan onze Frank ook het ijs opsturen, alles voor de commercie.

Mocht de tocht doorgaan, ik hoop voor een ieder op een zaterdag. Het komt zo zelden voor en het is geen sport voor verwende jochies.

Toch vrees ik voor de echte liefhebbers dat het blijft wachten.



Dit was het ijs op zondag: It giet net oan.

The last post(office)

Terwijl de wereld in brand staat, al zeker Californië, en onderbelicht, Jemen, maak ik me even druk om een ander fenomeen.
Het laatste postkantoor wat haar deuren moest sluiten.

Ik begin te vermoeden dat wij het eerste westerse land zijn wat nu postkantoorloos is.
Is dat erg? Ik vind van wel. Het postkantoor was een instituut.
Ik heb er heel wat uren rondgebracht.

Toegegeven als 50+ ken ik nog heel veel van die zaken die de jeugd nu onbekend in de oren klinkt.
Een brief versturen? Kom op zeg, er is e-mail! Tuurlijk, en dat gebruik ik ook, al kan je rapper even een appje sturen.

Het postkantoor, waar is de romantiek gebleven? Waar is de romantiek van post gebleven?
Het schrijfpapier, de envelop en de postzegel? Tegenwoordig is een brief posten bijna een halve marathon lopen omdat de brievenbussen uitsterven. Ze kunnen nog zo oranje zijn, ze staan wat mijn betreft op de rode lijst.

Het postkantoor, je haalde er elk jaar een tarievenboekje. Voor hen die dat niet kennen: korte uitleg.
Een ansicht versturen was voordeliger dan een brief vesturen. Dan waren er nog briefkaarten.
Er bestonden nog luchtpostvellen met voorgedrukte zegels. Griezelig dun papier en een kunst die open te krijgen.
Brieven naar bijvoorbeeld België waren stukken goedkoper dan die naar Australië. De hele wereld was verdeeld in posttarieven.

Je bracht er je pakjes, en kon nog kiezen uit land, zee, of luchtpost. Je kon er brieven met ontvangstbevestiging halen. En je kon er nog postzegels per stuk kopen.
En de travellercheques. Die je dan tijdens je vakantie bij een lokaal kantoor kon omwisselen.
Dan bij een kiosk of een tabakswinkel postzegels halen en met je adressenlijstje dan op een terrasje vakantiekaarten ging schrijven.

Nu hebben we afhaal punten voor pakjes, maar dat zijn geen postagentschappen, die zitten dan weer elders. Ja, afhaalpunten omdat de buren geen zin meer hebben om een soort opslagpunt te zijn.

Vanavond besteld, morgen in huis? Dus breng maar bij de buren. Want tja die pakketbezorgers krijgen betaald per afgeleverd pakketje.

Helaas is nu de wereld de fysieke postwereld verdeeld in wij en hun. Mijn eerste brief kostte 12 gulden centen, in NL , nu is het 83 eurocenten. Kon het ooit naar België voor 75 centen nu is het 1,40.

Dat de post zo duur is geworden en de brievenbussen uitsterven is jullie schuld! Gij briefbarbaren!
Maar zonder dollen, nu komt Post.nl met het geinige nieuwtje, dit jaar kunnen jullie ook buitenlandse vrienden een kaart sturen met onze kerstzegels. Plak er gewoon 2 op de envelop of kaart!

Grapjassen, dat levert ze 16 cent extra op!

Soepzooi

U kent het vast wel. Lekker een dag op stap geweest en dan moet er nog worden gegeten.
Wat is soep met stokbrood dan een heerlijk alternatief.

Helaas kunnen we nu het woord heerlijk wel vergeten.
Ik kocht een blik kippensoep, van dat bekende rookworstmerk.
Een blik voor 4 borden.

Blik openen, de inhoud in de pan gieten. Ik kijk naar het laagje vocht, dat kan heus geen 4 borden vullen.
Oh, ik moet nog een blik water toevoegen.
Roeren en wachten. Wachten op... weinig.

Wellicht is er een kip langs het blik gelopen? Die 4 knullige stukjes vlees, het had een zebravink kunnen zijn.
Ik verwachtte eigenlijk nog een langs peddelend worteltje, of een vlokje peterselie.
Niets van dat al.
Het bleek dus zout water met vermicelli te zijn.

Mocht u zo'n blik in de kast hebben staan: voeg zelf een kip en een zak groente toe, wie weet wordt het dan nog wat.

Zij versus wij

Wat was er een boosheid op de radio.
Onderwerp? Het is oktober, dus gaat het gedoe over paasvuren.
Ja, we zijn een volkje van vooruitdenken.In mei gaat het over Zwarte Piet, in augustus liggen de pepernoten al in de schappen. Zijn we net terug van zomervakantie, de reisbureaus willen dat we gelijk vakantie voor de winter boeken. Of vast kerst vieren in Disneyland op 10 november. 

De boosheid, kort samengevat poten af van onze paasvuren.
Daar wil ik mijn vingers niet aan branden!
De stichting Houtrook vrij wilde een vlammend betoog over hoeveel uitstoot aan kwalijke dampen die paasvuren veroorzaken.

En toen sloeg de boosheid om naar hun in het Westen.
Hullie willen alles afschaffen. Sinterklaas, kermis, carnaval en paasvuren.
Het Westen doet naar tegen het Oosten. Laat het Westen maar eens kijken naar alle overvolle wegen, de havens, de zware industrie. Die meneer heeft gelijk.

Wij (westen) moeten maar eens bij een paasvuur komen kijken.
Nou, als ik zoveel boosheid hoor ga ik toch eerst even nazoeken of ze er alleen hout opgooien en geen westerlingen offeren.

Zonder dollen, DE westerling bestaat niet. Men zou maar eens een regio ambassade moeten bedenken.
Er bestaan veel mythes over westerlingen. Neerbuigend tegenover het platteland.
Hee, wij hebben ook platteland! Er zijn heus westerlingen die het verschil tussen een koe en een stier zien. Dan niet vanwege ontbrekende hoorns.
Niet alle westerlingen spreken ABN (tenzij het hun bank is.)

Ik lees soms blogs en voel plaatsvervangende schaamte. Een Hagenaar die verhuisde naar Drenthe, genoot van de rust maar volgens hem kennen ze daar geen cappuccino.
Dat kennen ze er wel, maar al was het niet zo, geen halsmisdaad.
En als het dat Amerikaanse slootwater is, wees blij!

Ik begrijp de boosheid wel, het onbegrip zal nog wel even duren. Zelfs in deze tijd van glasvezel.
Misschien moeten de oosterlingen eens op vakantie gaan in het Westen. Dan niet de gebaande paden als de grote steden, maar een fietsvakantie door de Krimpenerwaard.  Het is er heus mooi.

Duur uur

Er bestaan happy hours, spitsuren, daluren en dat kwijtgeraakte uur. Dat laatste kennen we dan als zomertijd.
Weg ermee! Dat roept de goegemeente. En daar begint het gegooi in de glazen weer.
Dit alles moet dan gelijk in de hele EU. Nou, dan weten het we wel!

Een aantal politici denken op iets kleinere schaal. Laten we eens beginnen met de Benelux.
Laat de burgers er eens hun mening over geven. Dat geeft al gevoel tot enig cynisme.
Het doet me denken aan de lange stammenstrijd die we uit menig Asterixboek wel kennen.

Natuurlijk dreigt een slok koffie mijn mond te verlaten bij de kreet: de burgers..
Burgers mogen wel denken, liefst niet hardop. Denkt dan een goedmoedige Belgische politicus dat "de burgers" hier zinvol mogen meedenken?
Dat riekt naar een referendum! En als er toch iets is waarvan Nederlandse politici spontaan zonneallergie krijgen, het referendum.

Ze komen met een mooiere omschrijven, meedenken mag, maar dan door focusgroepen en belanghebbenden.

Wat is in geval van de klok verzetten een focusgroep? En welke mazzelaars behoren tot de belanghebbenden? En zijn juist die twee al niet onderling verdeeld?

We mogen er vast weer een paar seizoenen over hakketakken. Ben benieuwd of ze in Luxemburg nu ook moeten polderen.

Nieuwe natuur

Gefeliciteerd landgenoten! Vanaf heden is ons grondgebied weer groter geworden.
Het eerste eiland van de Marker Wadden kunnen we bezoeken.
Rijst bij mij de vraag: krijgen die eilanden elk een naam?

Nieuwe natuur, na jaren baggeren en graven, spelen met zand en water, is het eindelijk zover.
Een paar kilometers meer wandelpad. Weer een plaats om te recreëren. En ik zal er vast eens gaan kijken.
Dat was in ieder geval het plan.

Ik liet het plan al bijna varen tijdens het journaal. Het ziet er boeiend genoeg uit.
Daar issie dan, de grote maar... Vlonderpaden.

Heus, ik ben niet de enige die daar een tikkeltje "naar"van kan worden.
Is het een fobie? Zo ja, dan ken ik de naam niet. Maar ik heb 'm vast!
Ieder vlonderpad langer dan een meter of 6 houdt mij tegen.  Ik word gewoon draaierig als ik er wel op loop.
Da's raar. Nou, het is eerder naar.

Het zou ontzettend fijn zijn als de inrichters van groengebieden daar ook eens even bij stilstaan.
Ik doe dat niet, want dan val ik om. Waarom niet om de zoveel meter een paal als houvast?
Of er desnoods een halfzijdige brug van maken?  Dat is ook prettig voor mensen die soms niet goed ter been zijn.

Hoe dan ook, ik wens iedereen die er hard aan heeft gewerkt morgen een hele fijne dag.
En de vogels een geweldige plek.

School stress

Ik kan me soms verheugen op een programma.
Aanstaande maandag begint een nieuw experiment van de EO.
Een Klas Vol Ouders.

De titel klinkt als de ultieme nachtmerrie voor menig docent, maar nu zijn de ouders de leerlingen.
Die moeten dan een tijdje Groep 8 zijn. Voor de kijkers misschien hilarisch, voor de ouders die er aan meedoen wellicht traumatisch?

Ik ben vast niet de enige die soms droomt dat ik ineens terug naar school moet. Je weet niets meer, zelfs niet eens dat je bent vergeten om vooral niet in pyjama naar school te gaan.
De lesstof lijkt uit een ander universum te komen.

Groep 8 bestond in de tijd dat ik naar de lagere school ging niet eens.
Het rekenonderwijs was geheel anders, geschiedenis ook wel.
Topografie moet een ramp zijn, na 1970 zijn er een aantal landen bijgekomen of ze hebben doodleuk een andere hoofdstad gekregen. Of was dat nog geen vak in die tijd?

Ik zou op maandag met buikpijn naar school gaan, niet meer weten welke berijming psalmversje ik zou moeten weten. Bestaat de bordenwisser nog? Of is alles nu digitaal?
Bestaan staartdelingen nog? En breuken?

Moedig van die ouders! Ik ga maandag zeker kijken!

Het K woord

Nee, verwacht van mij geen geschreven schuttingtaal.
En eigenlijk zou men van mij ook geen winterse post moeten verwachten. Maar ach, de pepernoten liggen al sinds begin augustus in de winkel.
Voor de chocoladeletters was het toen nog te warm?

Ergens via de media kwam de vroege pepernoot al ter sprake. Blijkbaar de juiste gelegenheid om er gelijk maar de nieuwe trend kerstdecoraties achteraan te smijten.
Wat hangen we dit jaar in onze boom? Of beter gezegd: wat hangt u in uw boom?

Doe de pluche uiltjes maar weg, het worden nu flamingo's.
En nog erger, cupcakes. Voor de knutselaars onder u, maak er er roze koeken van, in de vorm van een flamingo. Half Holland kan gaan bakken.

Wie verzint er eigenlijk zoiets? Flamingo's in een kerstboom.
Gaan we straks voortuinen krijgen, vol met lichtgevende flamingo's.
Elk dorp zijn rosse buurt...

Het boeit me al jaren, hoe lanceert men een trend. En hoe vluchtig ze zijn.
Al waren schoudervullingen best hardnekkig!

Misschien is het eens leuker om trendbreker te zijn. Lekker alternatief gaan doen.
Koop eens een boom bij Stichting wAarde.
Een rijtje voordelen? U hoeft er niet mee te slepen, geen eeuwig rondzwervende naalden.
Geen dozen vol decoraties want deze bomen decoreren vanzelf. Heeft u geen ruimte? Dat komt goed uit, u zult de boom nooit zien.

Ja zeg, wat moet ik met een boom die ik nooit zie?  Geen ruzie met buren over afvallend blad, scheelt weer een aflevering Rijdende Rechter. Geen blaadjes in de vijver of op het tuinpad, hup, de bladblazer te koop aanbieden.

Wie schiet er dan wat mee op? Het soms naar schaduw smachtend vee.
Vermoedelijk heel wat vogels en insecten.
Och, het is maar een idee.

Oh gottegot, een zeldzaam bot

Soms trekt men oud nieuws van de plank. Deze ronde een broeder van het gilde der kluivenduikers, helemaal blij.
Er was een bot gevonden. Beter bot vinden dan bot vangen...
Een bot van een rechtstreekse nakomeling van twee soorten mensachtigen.

Dat prikkelt mijn nieuwsgierigheid, mensachtigen. Haar moeder was een westerse nazaat van een Neaderthaler, haar vader deels Neaderthalerman, dan van het "soort" wat Denisovamens heette.
De oosterse versie van de Neaderthalers?

Ik kan er van in de war raken. De twee kwamen elkaar zelden tegen. 
Ze leefden een slordige 50.000 jaar geleden, dus van uitwisselingsstudenten was er vast geen sprake.
TUI verzorgde nog geen rondreizen, vakantieliefde valt ook weg.


Waren het oorlogsmigranten? Klimaatvluchtelingen? Waren de westelijke Neaderthalers dan allochtonen met een migratieachtergrond?  Of zat men zo klem dat men dacht: we maken er het beste van.

De kreet mensachtigen boeit me enorm. Het doet me in dit geval denken aan paard-achtigen.
De wetenschap heeft het over paren. Ze kwamen elkaar tegen en ze hebben gepaard.
Wie weet? Vonden ze elkaar bij het tegenkomen, ondanks de verschillen, wellicht sympathiek of aantrekkelijk? Dat komt heus wel eens voor bij mensachtigen.
Vergeet niet dat menigeen van ons nog wat drupjes Neaderthalerbloed door de aderen heeft stromen.

Daar zal men geen vooroudertest voor aanvragen, nazaat zijn van de schoenmaker van de derde stuurman van een VOC schip  schijnt meer aanzien te geven.

Mensachtigen, het blijven raadselachtige wezens. 
Ik ben één van die dromers die zonder gevaar voor eigen leven -zo laf ben ik wel- eens in een tijdmachine willen stappen en deze medemensachtigen zien.

De rek is er uit

De vakanties zijn bijna voorbij, het kwik daalt. Wij hebben de zomer overleefd, ondanks de hitte.
Maar het was afzien. Zwijnen stierven bij bosjes, niet genoeg voedsel. Honderden zwanen werden het slachtoffer van olie, gelukkig zijn er veel gered.

Door het gebrek aan hemelwater verschroeide het gras, boeren moesten al aan de wintervoorraad beginnen. Voor menig bosbewoner zal het moeilijk worden, de eikels vielen al uit de bomen voor ze rijp werden.Onze vliegende vriendjes, afhankelijk van nectar, hebben het ook zwaar gehad.

Nog zo'n ramp, die vileine buxusmot. Leerzaam diertje, ik wist voorheen amper buxus te staan, nu zie  ik  het zielige hoop bruin volop.
Ook vreselijk, de blauwalg.  Arme gezinnen die niet lekker konden spartelen in onze wateren.
Dat er vissen naar adem hapten vond ik eigenlijk sneuer.

Nee, het leven was niet zo makkelijk. En net als je denkt: we hebben het gehad..
Niet dus. We hebben met een volgende catastrofe van doen. Het tekort aan dahlia's.

Misschien denkt u net als ik, gebruik je toch andere bloemen? Mis! Traditie is traditie!
Het bloemencorso in Rekken gaat dus om dahlia's. Ze komen er duizenden tekort.
Rampzalig!
Ik vraag me af... en gun heus ieder een verzetje, maar hoe rampzalig is het als men nu één keer een oogje dichtknijpt?
Er staat tenslotte al een bloemencorso op de werelderfgoedlijst.

Laten we wel wezen, zo'n rij opgeprikte wagens zal ons landje vast niet beter verkopen dan het afschaffen van de dividendbelasting.
Of zijn er hier brievenbusfirma's die hun geld witwassen in dahlia's?

Zo ja, even doorwassen, want juist van die witte komen ze tekort.

Wat een droevige dag

Aanslagen ver weg, een ingestorte brug, minder ver weg. 
En dan een uitspraak van een rechter. Pastafarisme is geen religie.

Het wat??? Pastafarisme. De aanhangers van de kerk van het Vliegende Spaghetti Monster.
Bij die kreet denk ik aan vreselijke peuters, die hun handen in een bord spaghetti duwen en met de bijpassende saus door de kamer slingeren.

Waarom de rechter? Een vrolijke jonge dame stond er op dat zij met een vergiet op haar hoofd op een officiële pasfoto mocht.  Een gemeente weigerde dat en zo kwam het. Dat van die rechter dus.

Natuurlijk lopen pastafarians te hoop, zij hebben recht op. Een ander draagt een hoofddoek, dus...
Satire is leuk, maar kent denk ook grenzen. Als Lubach zich wil laten uitroepen tot een farao, doe je best knul.

Ik deed mijn best, wanneer zag ik ooit iemand met een vergiet op het hoofd? . Oh ja, in een tv serie.
De ouwe moer van de duvel droeg er eentje. Voor hen die het gemist hebben; de serie Kulderzipken.
Een geweldige "kinderserie" waar ik onbedaarlijk om kon lachen.

Pastafaristen gruwen van het creationisme? Dan creëer je zelf toch een nieuwe stroming!
Ik slaap er geen seconde minder om.
Maar voor hen met die slierten, je kan proberen asiel aan te vragen in Tsjechië.
Of beginnen aan een nieuwe Mayflower en naar Nieuw Zeeland varen. Voor de erkenning.

De E van eindelijk

Ja hoor, ik besta nog.
Nee, geen wereldreis gemaakt. Ik heb mijn hoofd en handen een slordige 5 maanden uitgeleend.
Voor een goed doel, laat ik het zo maar zeggen.


Een een tijd met iets bezig zijn is leuk. Nadeel is echter wel dat diverse plannen lagen te verstoffen.
Neem dat laatste maar gerust letterlijk. Achterstallig huishouden, nog een berg tijdschriften om bij te lezen. Oh ja, dat ene boek wat ik nu heus eens zou lezen? Ligt nog steeds op de plank.

Als ik er nu eens de sokken in zet? Zou het met 2 weken zijn gedaan.
Oh wacht, nog een excuus, het weer.
En zo groeide het "nog te doen lijstje."

Het lezen van een tijdschrift uit december 2017 gaf wel verkoelende plaatjes.
Punt met een niet actueel blad is dat je soms even vergeet dat die leuke aanbieding niet langer geldig is. Of ook knullig, dat je blij wordt van een onderwerp voor een fotowedstrijd. Ah ik heb nog een foto van dat! Oh, inzenden voor een bepaalde datum. Van 8 maanden eerder.

Ga je naar foto's zoeken, dan zinkt mij in ieder geval de moed in de schoenen. Duizenden moet ik nog eens op onderwerp sorteren. Zet maar op het lijstje. Wat inmiddels de lengte van een volle toiletrol krijgt.

Nu eerst maar eens wat structuur in het dagelijkse leven zien te krijgen.
Goed, ik zit er zelf al om te lachen.

De D van...

De donorwet leek me een aardig onderwerp, maar dat is al een heftige discussie her en der.
Behalve dat, het werd de D van dilemma. Een soort doet ze het of doet ze het niet?


"Ze" ik dus, heeft besloten het te doen. Mij is gevraagd deze lente elders te bloggen.
En hoe kan je eigenlijk nee zeggen als het onderwerp de perfecte muze is? Een vogel.

Mijn grote kleine liefde, de steenuil. Die kleine vogel is mijn grote liefde geworden, ik zou bijna zeggen, een vakantieliefde.

Op een zonnige avond op een balkon in Turkije zag ik een vogel op het gebouw  tegenover het hotel waar ik zat, op het dak landen. Ik had geen kijker, geen teletoeter en het was nog het analoge tijdperk. Ik schroefde mijn 150 mm lens op de camera en keek. Duidelijk een uil en als de eeuwige bladeraar door vogelboeken was het me duidelijk, een steenuiltje. Wat een kleine frummel! Maar daar is het mee begonnen.

Het duurde nog jaren voor ik eens een bericht op Vroege Vogels hoorde, webcams. Gericht op en in vogelnesten. Dat was dan tegen het eind van een seizoen. Vanaf 2009 helemaal mee gaan kijken.
De kleine frummel had al rap mijn hart gestolen.  Mijn grote kleine liefde.

Nooit verwacht dat het een bepaalde impact kan hebben.  Die heeft het dus. En nu mag ik via Beleefdelente.nl over mijn grote kleine liefde gaan bloggen. Is natuurlijk wel even anders dan mijn eigen blogomgeving, maar ik zal jullie in de toekomst ook wel eens lastigvallen of wakker schudden.

Toch even de tip, bekijk mijn grote kleine liefde op Beleefdelente.nl en klik de steenuil aan, ik kan bijna beloven dat jullie er ook voor gaan vallen.

De C van....

Nooit geweten dat er eigenlijk best veel woorden met de letter C beginnen.
En ik van te voren maar piekeren.

Dom, want ik kom geregeld bij een C. Nee niet die Clemence van Clemence en August, die toch voordeliger zijn.

De C is de beginletter van het gebouw waar ik mijn boeken haal, in de zomer graag een mokka frappe drink.
Het is de Chocoladefabriek, tegenwoordig de bibliotheek. Wie noemt een bieb nu chocoladefabriek?
Op de plek van het pand stond ooit een chocoladefabriek. Daarna werd het een deel gemeentekantoor, en een deel UWV.

Ooit kreeg ik een uitnodiging om eens te komen kijken toen het geheel nog in de verbouwing was.
Ik zeg het eerlijk, ik had er een hard hoofd in, maar dat bleek achteraf onterecht.
Nog even en het is weer zover, op zaterdagen even over de markt slenteren, harinkje eten en dan met een tijdschrift uit de bieb lekker op het terrasje van Kruim, onder het genot van een koffie.

Dat alles onder het goedkeurend oog van Leo Vroman wiens beeltenis op het dak staat.

Te voet: 2

Tjonge, ik heb nog 6 dagen en bijna 2 uur om tevreden naar mijn stappenteller te kijken.
Dat is, als ik nog 11.636 van die vermaledijde meters loop.

Eigenlijk zijn de stappen voor iemand korter dan een "gemiddelde"lengte van zeg 1.73 een soort tropenstappen. Iemand van die lengte doet per stap denk 65 centimeter? Ik slechts 54 centimeter.
Kortom, mijn ik moet 12 centimeter per stap meer lopen.
Nee, ik ben geen roadrunner, eerder een gemankeerde drieteenstrandloper. 

Dan heb ik nog een handicap, ik zie onderweg gewoon teveel. Eigenlijk heet die handicap "camera".
Er zijn mensen die met een stevige vaart doorlopen, niet ik. Zit daar een aparte vlinder? Wat hoor ik toch in die boom?
Maar ook zonder camera, in de stad. Snel halen wat gehaald moet worden, langs een winkel lopen en dan vol in de remmen. Las ik nu heus de titel van dat boekje goed? Dus weer terug, ja, ik zag het goed.

Lopen schiet gewoon niet op. Gelukkig maar dat ik geen haast heb. Ik doe het wel omdat het van mezelf moet, tikkeltje fanatisme, maar niet als sport.
Gelukkig kom ik vaak leuke mensen tegen, gewoon, spontaan. Nog vaker kom ik dieren tegen.
Meestal vogels. Ik ga dan stil op een bankje zitten en ze bekijken. Of ik sta een tijdje stil.

Zo was ik vandaag verbaasd om op de radio te horen dat "onze" kraaien niet zo slim zijn als die in Japan die noten op de weg gooien, liefst op een zebrapad zodat een auto ze kraakt.
Waar ik vaak kom rijden geen auto's. Maar ik zie "onze kraaien" er noten op het fietspad laten vallen.
En dat is heus geen "oeps wat dom van me"actie. Dan doen ze zeer bewust.

Maar ja, ik heb geen lab, ik krijg geen subsidie voor onderzoek. Toch vermoed ik dat de slome wandelaar heel wat leuke beelden zou kunnen maken. Behalve de lokale waterhoentjes. Wat hebben die een hekel aan de camera!

De B van....

Heel soms rolt er zomaar een onderwerp de brievenbus in.

Een tijdje geleden werd is als één van de gelukkigen uitgekozen om een leuk pakket postpapier en stickers te ontvangen.
Ja heus, het bestaat nog, postpapier. Nog steeds mateloos populair, ook onder de oudere jongeren.

Zo'n pakket ontvangen is spannend omdat ik geen idee had wat er in zou zitten.
Dat bleken dus hele mooie vellen met Venetiaanse taferelen, zeehonden, bloemen en...

Ik wist niet dat het bestond, Barbiebriefpapier.
Wel Hello Kitty, Friends Forever, Didl en noem de bekende en minder bekende figuurtjes maar op.

Aan gezien Barbie in tweevoud kwam komt het wel op.
Uit mijn rijkere tijd vond ik zelf nog vellen papier, die jaren ongebruikt en totaal vergeten in een lade lagen.
Dolfijnen, tijgers, zeeleven en katten.

Eigenlijk kan ik weer een jaar vooruit als ik alle brieven met de hand zou schrijven. Iets wat ik de ontvanger eigenlijk niet aan kan doen.
Het begint netjes, na 5 regels is het vrijwel spijkerschrift geworden.

Ik benijd veel handschriften, mensen die mooi en regelmatig iets op kunnen schrijven.
Ik zie het niet gebeuren.




Lang leve het toetsenbord!

Te voet: 1

Voornemens zijn leuk, en vaak al snel weer onder de mat geveegd.

Wat betreft het voornemen 600 kilometer te lopen, och, noem het startproblemen.
Nog maar 590 te gaan.

Het meeste lopen is vaak in het groen, of onderweg. Ik mag graag een ommetje in de buurt maken.
Nu las ik gisteren tot mijn afschuw dat daar een stuk groen op de schop gaat.
Van de natuurspeeltuin wist ik al, dat was niet de schrik.

In het buurtkrantje zag ik nu een artist impression van het "ontmoetingsplein" en dat er 2 eilandjes in die plas worden verbonden door een looppad.
Zonder twijfel, om mij te plagen, een vlonderpad. Mijn evenwicht werkt niet op vlonderpaden.

Mijn vrees is dat er door toenemende drukte in die hoek het ijsvogeltje verdwijnt.
Maar erger, het feit dat die eilandjes bereikbaar zijn, waar vinden de overwinterende smienten dan hun rust? 
Ik hoop toch zo dat ze iets minder gaan doen.

De A van....

In dit geval een vers hoofdpijndossier. Ik ha eigenlijk weken geleden met een aanloopje kunnen beginnen, maar een maandag en nog wel 1 januari leek me een leuke start.

Het voornemen is er wel eentje die te doen is, wekelijks een blogje. De ene week over een letter, de andere week een wandelupdate. Hoe suf kan het worden?

Ik wil dit jaar meer lopen, sneller post beantwoorden, vaker ramen zemen (dat gaat het lastigste onderdeel worden) en vaker jullie vervelen.

De A, tja ik heb geen aap in huis, die valt af, een Appel is me te melig.
Met het gepieker van alle 26 letters bleef er eentje over, tegen een hoofdpijn dossier.