Een rondje om het stadhuys

Dat doldrieste Gouda toch, komt er volgend jaar een ijsbaan rond het oude stadhuis.
Na vermoedelijk oververhitte onderhandelingen komt die kouwe klus er dus.

Men heeft het al zo te pakken dat ze zelfs al denken aan een kampioenschap, iets met kinderen.
De nozems mogen er dan op noren en de senioren, die persen zich maar in die griezelig oranje schaatsgevallen.



Leuk, dat "winterse" gevoel rond een monument op de markt, maar waar moeten dan de kramen?
Die gaan deel uitmaken van het geheel. En dan begin ik te vrezen.
Gaan dan de kramen hummus en herenondergoed een soort koek en zopie fusie aan?
Moet ik al klunend een broodje haring halen?

Heus, ik vind het wat hebben, een ijsbaan, alleen jammer van die vreselijke overstemmende muziek.
Misschien wil de lokale toet en blaasclub wel een mini dweilorkestje neerzetten?

Curlen, dat willen ze ook gaan doen. Dat is dat sjoelen op het ijs met een bezem.
Doldriest Gouda toch!

Gelukkig heeft één van de kaaskrantjes nu ook een senioren deel. En ik zag al gelijk iets handigs, een airbag helm. Handig voor als je bang bent om te mis-klunen.
Alleen zal hoongelach je deel worden, want een helm die er uitziet als een opblaas droogkap staat wel erg alsof je in een redelijk demente bui het pand hebt verlaten.

Reken maar dat ik desnoods blauwbekkend een keer met mijn camera sta te wachten. En daarna lekker bij een terras van tentenkamp Gouda onder een fleece dekentje van een warme chocomel ga genieten.

Televaag

Och here, was ik zo blij dat we van dat zwarte pieten gezever af zijn, kopt de Telegraaf er een non-discussie in.
Nu moet kerst ook maar verdwijnen.

Maar van wie? Van niemand dus. Men is het na gaan vragen, geen enkele groepering is anti-kerst.
Wat is het nut van zo'n artikel? Juist, beetje stoken. En de boze burger blaat wel mee? Jammer.

Aan de andere kant, wel leuk dat onze zo gewaardeerde tolerantie zo heerlijk in rook opgaat.
Die is er niet, die was er nooit en zal er nooit komen.
Men moet gewoon ergens boos over zijn.
Zijn het niet storingen bij de NS, dan is het wel een tekort aan strooizout.

Die laatste komt natuurlijk al klacht bij sneeuw, maar als er geen sneeuw valt is het ook niet goed.
We hebben tenslotte recht op een witte kerst!

Ik hoop wel dat we nu één ding eens rap afleren, al die uit Amerika overgewaaide gewoontes de rug toe te keren.
Bolle kerels met een spraakgebrek en zijn rendieren, de bacchanalen en zo meer.
Dat men daar nu veelal Happy Holidays gebruikt is best handig.

Om het dan maar compleet te doen;

Vrolijke/fijne/zalige kerstdagen
Fijne Chanoeka
Mooie Dag van de Verzoening
Fijne Kwanzaa

Voor alle boze burgers, vrees niet er komen nog verkiezingen.

Happy new...HIPS

Vergeet de nepnieuwtjes op de social media. Luister vooral naar de radio, daar hoor je soms de grappigste dingen.

Laat ik nu denken dat de tijd van ruilhandel al lang achter ons ligt. Spiegeltjes en kralen zijn geen betaalmiddelen meer en bij de dorpsdokter kan je ook niet langer terecht met een kip.
Hoewel dat de kreet natura polis wel beter zou verklaren.

Maar de ruilhandel of betalen in natura bestaat nog steeds.
Neem nu Cuba. Die moeten Tsjechië nog betalen, een oude schuld van ruim 263 miljoen euro.
Mijn fantasie slaat gelijk op hol.

Ergens in de jaren 50, een zwoele zomeravond, al vermoed ik dat alle avonden op Cuba zwoel zijn, qua temperatuur dan.
Na dagen onderhandelen zijn de medewerkers van de ministeries van centen onder het genot van een stevige sigaar en het zoveelste glas rum er eindelijk uit.
De Tsjechische centenmeneer, wellicht meer gewoon aan wodka laat het bruine vocht zich prima smaken. Het werkt ontspannend en ach, met vrienden kan je toch best iets afspreken?

Het gezellige avondje loopt uit op een deal, Cuba mag haar schulden afbetalen met rum.
Tja, een halve eeuw later is men inmiddels broodnuchter en zijn de Tsjechen minder blij met dat plan.
Geen idee hoeveel flessen rum er in 263 miljoen euro gaan, maar het zijn er ongetwijfeld veel.

Dit gaat natuurlijk ten koste van de lokale drankjes als Becherovka. En de bier productie.
Ik ben benieuwd hoe Cuba dit op gaat lossen. Als ik de Tsjechen was zou ik sigaren als rente willen vangen.
Maar dat is voor de schatkist dan weer een sigaar uit eigen doos.

Toen ik nog jong was

Ja toen, had je nog vakken als Vaderlandse Geschiedenis en Aardrijkskunde. Geen idee hoe dat tegenwoordig heet, en maakt ook niet uit.
De panden  waar ik die kennis opdeed zijn inmiddels gesloopt.

Tja, de lagere school, lijkt heel lang geleden en goed het is ook bijna een halve eeuw. Gompie!
Ik dacht vanavond terug aan de landkaarten, die vaak in een koker in een hoek stonden maar met de les dan weer werden opgehangen.
Dat klinkt wel als een methode van voor de laatste ijstijd.

Die afdwalende gedachten verschenen tijdens Onzichtbaar Nederland. Het ging over industrie, ik hoor de naam Waalwijk en gelijk schoot de naam Langstraat te binnen.
Mijn brein "ziet"bijna de landkaarten van vroeger. Toen we nog 11 provincies hadden.

Waar we nog leerden over zandgronden, geestgronden, toen er nog fraaie woorden als ooft werden gebruikt. Toen we nog boekjes over Flipje van Tiel konden sparen.
De tijd waar we nog van kruisbessen konden smullen, en de oude appel rassen.
Voor de tijd van voetbalplaatjes, de opgepoetste blozende appels uit verweggistan, die nooit eens ouderwets wormstekend exemplaar bevat.


Terug naar de Langstraat. Ze zijn er weer bezig met schoenen. Natuurlijk innovatief, zodat het significant beter zal worden. Een uitdrukking als "schoenmaker blijf bij je leest" zal ook wel uitsterven want nu zijn ze bezig om kweekleer te ontwikkelen.
Wie weet lopen we over een jaar of 10 allemaal op kweekleren schoenen zo uit de 3-D printer vandaan.

De donkere dagen, deel zoveel

Wil je weten hoe slecht het met Nederland gaat? Dan gewoon een weekje voor Sinterklaas een stadscentrum bezoeken. Om vervolgens te wensen dat al die krijsende kinderen door de Sint worden meegenomen naar Spanje.

Wil je nog wel even naar de stad, gewoon het weekend na Sinterklaas gaan. Mensen van de gemeente werken zich een slag in de rondte om de jaarlijks toegestane en gezellig lichtvervuiling aan te sluiten.
Ik hou wel van al die lichtjes in deze tijd van het jaar. Zolang het geen plastic verlicht griezelig ornament in de vorm van een vetzak in een rode jas is of een rendier wat qua vormgeving meer op een damhert lijkt.
Gewoon leuke witte lampjes zonder disco instelling.

Dan een zaterdag zonder stressende shoppers want alles wat ze voor 5 december via Post.nl hadden besteld hebben ze nu ruim voor de kerst in huis.
Geen zorgen over eten wat dat heeft de supermarkt maffia allang besloten.

Dreigde men voor de crisis nog op chic te gaan, uit eten, sinds de crisis hebben ze ons weer in hun macht.
En in de dagen van keizer Augustus, zult gij gourmetten! Wij hebben alles voor u in de winkel staan, geef het volk brood en spelen.

Kijk toch, onze gourmet-mini's.  Wij snijden wat stukjes vlees, doen ze in een nog meer met plastic verpakking en we verhogen de prijzen gewoon maal 3 en liegen een beetje, 2 voor de prijs van 1.

Nu kan ik natuurlijk volgend weekend nog eens door de stad gaan lopen. Op zoek naar de klassieke engel, wat dat ook mag zijn, naar een winter fair of naar de proeverij in de super.
Als je er al kan komen op vrijdag, dan stroomt de stad vol voor het oh en ah moment dat een bobo een stekker in het stopcontact steekt.

Waar is de tijd gebleven dat men verwachtingsvol stond te blauwbekken in de massa tot men massaal ware kerstliederen ging zingen? Ver van ons. Dat was tenminste afzien, toen het nog echt koud was. En de boom volgens mij ook wel wat hoger?

Toch kreeg ik gisteren bijna een slappe lach kerstmomentje. Je kon geen winkel in zonder Wham, Mariah Carey en kornuiten, vreselijk. Buiten gekomen toetert het draaiorgel non stop evergreens.
Dan, vanuit een klein hoekje richting markt valt het me op dat de enige overgebleven bedel Bulgaarse zowaar een nieuw lied kan spelen, op de accordeon.


Het werd een unieke gewaarwording, links van mij een draaiorgel wat me een Merry Christmas toe schalde, en daarbij de centenbak rammelende dame, rechts van mij een vrouw op een krukje, met een centenbakje voor haar, die onvermoeibaar het theme van The Godfather zit te spelen.
De ziel, ze komt al zo moeilijk uit boven "De laatste snoeptomaatjes, 1 euro!!"

De markt, het is toch best gezellig.

Hocus Pocus meisjes

Wonderbaarlijk nieuws vond ik het, er blijken ineens 25 miljoen meer meisjes in China te zijn dan er waren.

Ik denk dan 25 miljoen? Het is een groot land, maar om er nu 25 miljoen over het hoofd te zien is frappant.
Of niet, als niemand zegt dat ze er zijn, ze op papier niet bestaan, dan zijn ze er wel en toch ook weer niet.

Hoe kan een niet bestaand kind naar school? Hoe kan een niet bestaande vrouw trouwen?
Ik weet niet hoe creatief men in China is, maar dit lijkt me best lastig.

Kunnen we nu ademhalen, met al die eenzame testosteronbommetjes in China?
Toch niet zo'n groot vrouwentekort. Wellicht komt het grote telraam er nog een stuk of 40 miljoen tegen.

Eigenlijk schandalig voor al die niet bestaande meiskes.

Invasie

Eens in de zoveel eeuwen is het weer zover. Een invasie uit het noorden.
Kwamen ze vroeger per schip, dan zag je ze nog aankomen, maar tegenwoordig is het meer een hoogwaardig biologische invasie.
Minder krijgshaftig, dan dan weer wel.

Ik heb het over de Vikingen. Het kan zomaar zijn dat we in ons midden al exemplaren tegenkomen.
Lief, in de kinderwagen. Gestoken in Oilily of een stoer Zeemannetje.

Hoor ik u nu denken "Vikingen?"
Ja, heus, of tenminste halve Vikingen.
Maar waar komen die dan vandaan? Uit Denemarken, besteld via internet.

Ik weet niet waar het spaak is gelopen, maar er is een ernstig gebrek aan Nederlandse spermadonoren. En natuurlijk zijn berichten over louche klinieken ook niet behulpzaam.
Snufje Nederlandse regelgeving als toevoeging en voila, de Vikingen komen over ons.

Heus, ik gun een ieder met een kinderwens kinderen, maar wellicht moet de wet eens worden doorgelicht?
Straks lopen hier heel veel kindertjes rond die dan horen en ja mamma bestelde je via het internet en zo kwam je in een rietje via de post.
Eindeloze afleveringen van Spoorloos in het noorden. Al schijnen ze er daar minder moeilijk over te doen.

Rejeletie soop

Het begon met Big Brother en het werd van kwaad naar erger. Oh Oh Cherso en Oh help mijn man is een klusser. De domheid en leedvermaak.
Ik ben schuldig, ik kijk soms naar ik vermoed redelijk strak geplande programma's.

Nee, geen enorm leedvermaak, ik kijk graag naar Expeditie Robinson. Het boeit me hoe snel het laagje beschaving afbrokkelt en men aan de slag gaat met complotten.
Het is natuurlijk alleen leuk om te volgen als je favorieten hebt.

Ik was verrast toen ik zag dat Bertie (eerder uit Boer zoekt Vrouw) zich ontpopte tot een heel ander mens. Hoe ze al een tijd op een eiland zit met een eerder redelijk onaangenaam manspersoon die nu wel inziet van hee!

Van mij mogen alle Botox lippen en mode vlogsters het eerst afvallen.
Gelukkig is het nu wel duidelijk, de fietser die zegt altijd eerlijk te zijn en over wie net een boek uit is, mag van mij heel erg rap afvallen.
Dat het kleurboek Kraantje Pappie weg wilde, oehhh stoer!

Het knulletje Roelvink kreeg bijna mijn sympathie, maar vertrouw nooit iemand op zijn mooie blauwe ogen, want dat heeft ie.
Nu één van mijn favorieten, de uiterst sympathieke Koos is afgevallen zet ik mijn hoop in dat Bertie mag winnen.

Toch zou ik het leuker vinden als het eens allemaal niet bekende Nederlanders zouden zij.
Of dat ze zo'n eiland vol zetten met politici. Hoe Buma een palmendakje vlecht, Rutte een boom in klimt, Wilders een Filipijnse lekkernij weg kauwt , Klaver gaat vissen en Thieme erg veganistisch gaat zijn.
Volgens mij DE manier om coalities te sluiten. Tenslotte is de mensheid één grote apenrots.

Joechei, weer een nieuwe partij

Eindelijk komt ie er dan, een nieuwe politieke partij. Niet dat we ar weinig hebben, maar och, eentje erbij , wat maakt het uit.

Is in oprichting omdat de club van niet stemmer zo groot is geworden.
De naam van de partij is tenminste duidelijk. De Partij voor de Niet-Stemmers.

Waarom een Partij voor de Niet-Stemmers? Tja, dan worden niet alle zetels die overblijven vanwege de niet stemmers verdeeld?

De partij heeft al 1 belofte in gedachten, ze stemmen nergens mee mee.
Maar gaan de niet stemmers, die alleen maar mopperen op de politiek dan ineens wel stemmen?
Het zijn toch allemaal bedriegers? Ze liegen toch allemaal?

Stel je toch eens voor dat 60% van de mensen op die partij gaan stemmen? Schieten we er nog niks mee op.
Is dat dan nog op en top democratisch?  Ik voorzie chaos.

Maar goed, ik wens Meneer Plasman succes.

Museumstukken

En maar klagen en jammeren, die winkeliers.
Dan kunnen ze nu helemaal gelukkig zijn, als er in het nieuws een item voorbij komt dat je als winkelier zegt dat de 65-plussers eigenlijk een verschrikking zijn voor het winkellandschap.

De gemiddelde bejaarde heeft toch minstens een leuk spaarcentje, en een vermogen in de vorm van een huis?
Maar ze hebben niks meer nodig, ze geven niks uit, dus winkeliers richt je op een jongere doelgroep!
Die ouwetjes hangen maar wat rond, je hebt er werkelijks niks aan.

Natuurlijk volgt er dan even later een nuance, de ouwetjes zijn eigenlijk al de groep vanaf 45.
Het blijft behelpen met de winkelbranche.

Misschien dat de beste man, onder welke steen hij ook vandaan is gekropen, vergeet dat de jeugd graag winkelt via de computer. Mijn enige commentaar richting televisie was "lompe sukkel".

Uitzonderingen bevestigen de regel, er kwam ook een winkelier in beeld die wel  over de ware handelsgeest en service beschikt.  Komen ze niet naar mij? Dan ga ik ze gewoon ophalen en maken we er een winkelbeleving van. Ruimere pashokjes, koffie en gebak.  Geen jonge frisse meiskes die de halve dag muziek op disco sterkte wensen, of met een bakkes vol kauwgom staan.

Werkelijk, hoe kan je zo je eigen glazen ingooien? Verwachten dat je zomaar een hele groep kan wegzetten van oh daar hebben we niks aan, te oud te stoffig. Stinkend rijk met hun AOW.

Maar wie weet als al die AOW-ers van straks een jaar of 65 nog langer moeten wachten, ik zou zeggen, solliciteer bij die winkelier. De thuishulp die je niet genoeg komt wassen, de vegen komen je wel in het gezicht. Aangezien ouderen krimpen, ook handig rond de kerst kunnen ze eerst weken zwartwerken als rollatorpieten en vervolgens het elfje uit gaan hangen ,als die bolle met die baard dan aan komt vliegen.

Zo zout moet je het niet eten

Weer een nieuw woord geleerd! Sluipzout.
Nu vind ik zout toch al een onsympathieke klank hebben, maar als je naast het strooizout, het tafelzout, het badzout nu ook al sluipzout hebt vertrouw ik het helemaal niet meer.

Gelukkig is mijn nierfunctie goed, maar is die van u niet zo jofel, pas op met zuurkool.
Ik stel bij deze ook voor het maar om te dopen in zoutkool. Niet dat ik het eet, hoe ze het ook noemen. Ik hou al helemaal niet van zout. Paar korrels op een gekookt eitje. En dan is het nog altijd zout in de light versie.

De geleerden leven tegenwoordig aan flauw bestaan. De aanval is ingezet op vet, op suiker, maar zout is nog steeds het ondergeschoven kindje.
Maar ja, wat wil je met zo'n sneaky naam als sluipzout.

Ik ben zelf vaak ongezouten, ik weet het, en wat bewuste zout consumptie betreft al helemaal.
Niet moeilijk, ik vind het gewoon niet lekker. Tenzij het een zoute haring betreft.
Een mens moet tenslotte een zonde hebben.

Net winkelmeisjes

Het is jullie vast allemaal wel eens overkomen, je komt elke week in een winkel, je herkent het personeel en groet ze.
Het is een plek waar je ze verwacht en veelal hebben ze een schort of een shirt met een logo aan.
Maar dan loop of fiets je ergens in de stad en iemand groet je of zwaait met een vriendelijk "Hallo!"
Ik zwaai en hallo wel terug maar zit me dan suf te piekeren van ja ik ken haar, maar waarvan?

En zo gaat het ook met paddenstoelen. Je bekijkt van te voren foto's, je bladert tig keer je paddenstoelengids door en dan in de hoop van "oh die herken ik wel."
Die dingen veranderen per dag en ook al zijn het niet direct de meest -op het oog -mobiele creaturen, ze verschijnen soms ineens ergens anders.
En je herkent ze niet meer.

Perfecte modellen zijn het wel. Je hoeft ze niet te besluipen, ze lopen toch niet weg.
Wel hebben ze de onhebbelijkheid om net daar te gaan staan waar je er soms lastig bij kunt.
Vanwege takken of bordjes met op de paden blijven.

Eigenlijk is paddenstoelen fotograferen best een blessure gevoelige sport. Ja, het is een sport!
Je kunt er een zere rug aan overhouden en sinds vandaag weet ik ook van spierpijn in je bovenbenen.
Dan zijn er nog de braamstruiken, de brandnetels of een chagrijnige bosmier die in de tegenaanval gaat.

Je moet er wat voor over hebben. En zeg nu zelf, wat is er nu fijner dan op 31 oktober in het zonnetje even op een bankje uit te rusten terwijl er een boom vol gevederd grut zit te kwebbelen, je een zwarte specht voorbij ziet vliegen en het gemiauw van de buizerds te horen?

Er zal misschien wel iets fijners zijn, maar dat had ik gisteren heus niet kunnen bedenken.
Een bos vol paddenstoelen, daar kan geen Efteling tegenop.

Vroeger en de natuur

Hebben jullie dat ook wel eens? Als je aan de kust loopt, of in een bos of op een landgoed dat je gedachten dan even afdwalen naar hoe het er lang geleden uit heeft gezien.

Bij een landgoed met wandelpaden en vijvers en exotisch struweel kom ik niet verder dan sjieke dames en heren al wandelend.  De dames met een parasol, de heren met een hoed op.
Genietend van een fraai kopje met thee en keuvelend over, tja, geen idee.

Aan de kust denk ik vaak aan stormen, Mesdag tafereeltjes en jutters.
Maar in een bos, vooral eentje wat deels gevormd is door een ijstijd dus met hoogteverschillen en hele dikke eiken en beuken krijg ik best woeste gedachten. Nee, niet ik word woest, maar hoe reizigers er eeuwen geleden met het zweet achter de tanden doorheen moesten.

Er slopen wolven, er liepen beren en elk natuurverschijnsel was vermoedelijk doodeng.
Kan den moderne mensch genieten van de roep van een bosuil, den vroeghere mensch zal er de rillingen van hebben gekregen.
Is mij ook een keer overkomen, midden in een stad.

Vroeger had je grote kans op struikrovers. Tegenwoordig zijn het illegale drugslab dumpers.
Nu vernam ik dat Staatsbosbeheer veel meer bos wil. Wil ik ook wel. Ik zal het niet meer meemaken dat het serieus bos is, maar het idee is wel fijn.
Het kost natuurlijk wat, maar het lijkt me beter uitgegeven geld dan Nog eens zo'n kneuzig miljarden geval naar Mars te sturen.

Als dat meer bos er komt, laat het dan vooral bereikbaar voor dieren. Maak er stilte gebieden van.
En een deel speeltuin voor mountainbikers, kinderen met voetballen en dan in een parkgedeelte stalletjes waar mensen dan gezonde broodje of salades met veelvoorkomende soorten eetbare wilde planten.

Wat niet mag ontbreken, een paar ijverige betaalbare natuurgidsen.  En een deel pluktuin.
Ik denk dat niemand een bezwaar zal maken er wat voor te betalen.
Iedereen en alles zou er baat bij hebben. Plemp het niet vol met herten en al helemaal niet met vakantieparken.

Schone dromen. Daar heeft den vroeghere mensch nooit weet van gehad. Vroeger was niet alles beter.
Al zal moeder natuur daar zo haar eigen gedachten over hebben gehad.

Als gemankeerde wandelaar heb ik dan nog één wens. Her en der bankjes. Niet die groene metalen griezels met een ruitjespatroon, maar desnoods gemaakt van omgevallen bomen.
En dan ook de ouderwetsche bordjes "laat niet als dank.".

Laten we gewoon genieten en elkaar al pratend onderweg op al het moois wijzen.
Als ik zo merk dat vreemden in een bos anderen wijzen op daar staan die en die zwammen, is er nog hoop!

Fopvinkjes

Nee, niet te verwarren met de blinde vink, de slavink, de Roelvink, de kipvink, de goudvink of de boekvink.
Ik heb het woord vandaag een paar keer voorbij horen komen en het klinkt lief.

Wat is een fopvinkje? Het is één van die logo's op voedingswaren. Dat je bewust kiest.
Het rondje om het vinkje moet je dan duidelijk maken of het echt gezond is, iets minder gezond of juist van "mot je het zo zo nodig nuttigen kies dan deze maar."
En alleen als de fabrikant er voor wil betalen.

Bewust kiezen, beter leven sterren, de viskeurmerken, dat is door het bos het FSC hout niet meer meer kunnen zien.

Duurzaam hout? Hoe duurzaam is een boom die gekapt is?
Diervriendelijk vlees? Kom op zeg.
Men wil af van de fopvinkjes. En van de overdaad aan keurmerken.

Waar gaat het heen in ons land, sjoemelsoftware, vergismoorden en fopvinkjes.

Ik ben reuze benieuwd wat het woord van het jaar gaat worden. 

Ontspullen

Wauw, ben ik even trendy bezig! Sinds vanavond weet ik dat er een degelijk begrip is voor het uitmesten van je woonkamer. Ik ben dus aan het ontspullen.
Er zijn zelfhulpboeken over, er zijn goeroes.
Persoonlijk denk ik dat je meer aan een rol vuilniszakken en een tilknechtje hebt, maar dat is vast zo 2015.

Net als volgens de vuilcontainer restafval zo 2014 is, maar ho effe, niet alles tegelijk.
Ik ben tenslotte zo 20e eeuw.

Ik zie een gat in de markt, ontspulgoeroe worden. Heb je vast geen diploma voor nodig.
Zowel, dan heb ik vast module 1 al afgerond. Module 1? Dat is van al het glaswerk waar je er nog maar één van hebt en het geen gilde glas uit de 17e eeuw is, gewoon hop, de glasbak in.
Alles waar je iemand blij mee kunt maken, hop, weggeven.

Module 2 is dan "moet ik eigenlijk met die oude meuk?" Alles met een schilfertje of deukje, weg ermee.

Tegen de tijd dat ik mijn handboek af is is de trend van ontspullen vast weer over.
Vast beginnen aan het zelfhulpboek "neo-minimalisme."

Oh nee, eerst zelf verder met opruimen.

*Bliep*

Wel, na een rondje vrij worstelen met de Ikea klassieker dacht ik vrolijk verder te kunnen.
Even boekenkast slopen, dat ging bijna met twee vingers in de neus.
Toen kwam de dag dat stoel, kast en magnetron naar de stort konden.

De magnetron, een oud combi geval, stak me zo ongeveer een mes in de rug!
Ik tilde die op en voelde iets verschuiven in mijn rug. Met als audio-ondersteuning twee keer een nare knak.
Was niet fijn.

Maar toch gewoon doorgaan, met iets minder ferme pas. Tegen de avond werd het heus onaangenaam.
Een neut en twee pammetjes, hopsakee, heerlijk geslapen en de volgende ochtend naar de fysio.
Het werd onaangenamer. Aspirientje en maar slapen. Redelijk verfrist weer opgestaan, maar tegen middernacht had ik het gevoel dat er een olifant op me was gaan staan.

Ik vind het toch zo ordinair om door je rug te gaan. Opzoek naar meer aspro, tja, die liggen ergens in de rommel en ik kan niet gaan zoeken waar.
Dus in een sexy shuffle ala  C3PO wijze (op badslippers) naar een winkelstraat om de hoek.
Gelijk ook maar wat eten kopen.  Een potje door de slager gemaakt stoofvlees.
Zo'n glazen potje met zo'n jolig geruit dekseltje.

Zo'n leuk huiselijk potje wat jam makers zo waarderen.
Ik kan jullie zeggen, tegen etenstijd zag het me bijna aardbeienjamrood voor de ogen!

Ik kreeg het potje niet open. Niet met de bekende klap onder de onderzijde, niet met warm water, en ook niet met het doppenhaakje van de blikopener.
Duivelse wanhoop kwam in me op. Ik had dinsdag een nieuwe pittige hamer en een set stevige schroevendraaiers gekocht.

Ik pak het "koffertje" met de schroevendraaiers, zitten twee van die schuifjes aan, als je die verschuift klikt het koffertje open.
Of nee, eigenlijk niet. Dat heb ik weer. 

Schuivend richting keuken, in een la zoeken naar een voorwerp. Ah, een oude schroevendraaier.
Die op het jolig geruite dekseltje gezet en een lel met de hamer gegeven.
Met die oude schroevendraaier ook het koffertje van de set nieuwe opengebroken.

Moraal van dit verhaal,, zorg dat je een schroevendraaier in de buurt heb om je schroevendraaiers te gebruiken en koop je een set scharen in een blisterverpakking, dan hoop ik dat je nog een schaar hebt!

Poäng

De tijdloze klassieker van Ikea, dat klopt.

Tja, iets van Ikea in elkaar zetten, dat zijn tijdloze grappen, maar als je creatief kan lezen valt het reuze mee!
Als ik met twee linker handen die stoel binnen een half uur had staan zegt genoeg.

Dan ben je jaren verder en wil je toch heus eens iets anders.
Maar die klassieker uit elkaar halen is toch een heel ander verhaal.
Het begon leuk, de ene na de andere schroef kreeg ik zonder moeite los.
Maar toen...

Die van de rugleuning, je zou van minder spierpijn overhouden. Er een keer op gaan staan?
Poäng slaat terug!
Nou ja, het is vervoerbaar.

Ik ben benieuwd welke verrassingen me nu nog staan te wachten.
Op het boodschappen lijstje staat nu een set goeie schroevendraaiers en een grote portie geduld.

Nachtmerries

Ik kan er op wachten, ik ben nu al 9 dagen foto's aan het sorteren.
Niet de digitale plaatjes, maar foto's uit de oude doos, losliggend spul van diverse feestelijke momenten, vakanties, familie. De hele mikmak.
In een koffertje zat nog een sigarendoosje, gevuld met foto's uit 1975, de plakstift lag er nog naast.

Ooit was mijn moeder begonnen met albums maken, maar na het overlijden van mijn vader is ze daar mee gestopt.
Toen zij er ook niet meer was, toen moest het huis leeg. Ik heb toen het bureau leeggehaald en alle losliggende zaken in een vuilniszak mee naar huis genomen.

Zo ook het sigarenkistje met die foto's. Allemaal verkleurt. Ik heb ze in de vuilniszak gedaan, geen redden meer aan.

Om niet helemaal gek te worden af en toe wat anders inpakken. Nee, ik ga niet verhuizen, maar mijn Malle Pietjes woonkamer moet leeg. Van Malle Pietje naar degelijk grietje.
Al vraag ik me af hoelang ik dat laatste vol kan houden.

Met opruimen gaan eerst de dingen waarvan je denk "kan weg."
Maar het is nu steeds moeilijker aan het worden.  Met het opruimen heb je ineens dingen in je handen en denk je, oh ja, nee dat mag niet weg. Ik spreek mezelf dan toe, staat het al jaren in het zicht?
Nee. Nou, dan kan je dus zonder.
Natuurlijk wel zorgen dat het in de container gaat voor ik me kan bedenken.

De moed zinkt me onderhand wel in de schoenen, dat wist ik al toen ik er aan begon, maar soms is het nodig.
En als het allemaal achter de rug is, of wat daar nog van over is, dan ben ik blij.

Blij en blut, dat dan weer wel.
Maar ruimte rijker.

Vluchten kon nu nog

Nou ja, het kan nog steeds, maar het welkom gaat steeds minder hartelijk worden.

Jaren geleden hoorde ik voor het eerst dat er in mijn straat ooit een vluchtelingenkamp stond.
Maar ik had werkelijk geen idee waar. Nu is mijn straat in een eeuw tijd wel heel erg anders geworden.
Het was ergens in een kwekerij, maar ook die kon ik niet plaatsen.

Sinds afgelopen vrijdag staat er een bord, dus weet ik weet ik nu waar het was.
Terwijl wij tijdens de Grote Oorlog (1914-1918) neutraal zaten te zijn was het voor de Belgen een heel ander verhaal.

Net als voor elk volk op de vlucht barre ellende. Voor de kwekerij even verderop was het geen beste tijd voor handel, maar er stonden kassen.
Inmiddels waren er een slordige miljoen Belgen de grens over gestoken, een groot deel voor korte tijd, maar dan waren er nog duizenden die niet zomaar konden vertrekken.

De overheid besloot vluchtelingen kampen te openen, maar Gouda had denk ik niet zo'n zin om te wachten. Particulieren namen het initiatief, de gemeente vond het wel goed en zo werden er op het terrein van de kwekerij nog wat extra gebouwtjes gezet. En kregen wij 2000 gasten.

De kassen deden dienst als slaapzaal, eetzaal en recreatieruimte.
De bijgebouwtjes werden kerk, ziekenhuisje, keuken en klaslokalen. Er kwamen later nog demontabele woningen.

Winter 1914, het moet een hel geweest zijn. Zoals herfst 2016 in Aleppo.

Grote verschil is dat men in 1914 een minder grote bek had.
Oh, maar de vluchtelingen waren "ons" soort? Nou, daar waren de verschillen tussen Protestant en Katholiek nog best te groot voor.

Die 2000 vluchtelingen? Moesten die dan doelloos voor zich uit staren tot de oorlog voorbij zou zijn?
Gelukkig niet. De kinderen kregen les, de jongvolwassenen konden beroepsonderwijs volgen, de ouders werkten in het kamp.
Werken en kamp zijn enge woorden in één zin. Maar het ging om keukentaken, schoonmaak en naaisters.

Het was niet alle dagen ploeteren, in het kamp werd er een toneelclub opgericht, men had een fanfare en een turnvereniging.
Ongetwijfeld ook alle dagen heimwee en boze dromen.

Toen de oorlog voorbij was verlieten de inmiddels toen nog 1000 vluchtelingen het kamp.
Nu vraag ik me wel af, zijn er die zich in die 4 jaar zo vertrouwd voelden met de lokale bevolking en hier bleven?
Dat zal een vraag blijven.

Het kan raar lopen

Gisteren, dankzij het treinverkeer, werd met een nipte meerderheid over het donorgedoe in de Tweede Kamer  "voor" gestemd. Een zieke werd opgetrommeld, de NS dus niet.
Nu zal het in de Eerste Kamer wel sneuvelen. Waar menigeen dan weer blij mee zal zijn.

Persoonlijk zou ik dat jammer vinden. Nu is het vaak een vorm van laksheid zo van ik ga er nog weleens naar kijken.Het mooiste van het plan vind ik dat je gewoon nog steeds kan kiezen.

Gelukkig hoorde ik na de uitslag ook nog een leuk verhaaltje dat zoiets al eens eerder is voor gekomen. Op 20 maart 1900. Dat ging over de leerplicht en zeker weten dat daar ook niet iedereen blij mee was.

Een voorstemmer werd toen per rijtuig naar de plaats der stemming gebracht, een tegenstemmer,
tja, die kon geen trein de schuld geven. De baron was van zijn paard gevallen.
Zelfs toen was het vervoer al wispelturig.

De geschiedenis herhaalt zich. En stemmen, het valt heus niet mee.
Dat weten we nu ook vanwege de gammele enveloppenlijm in Oostenrijk.

Met natte haartjes op de bank

Dat was vroeger de zaterdagavond.
Ik ben van na de zinken teil, maar ook ver van voor een dagelijkse douche.
Van die goeie oude tijd dus.

Goeie? Wat betreft minder keuzes, best wel.
Je had een rijtje shampoo in de winkel. Dennenshampoo, anti-roos shampoo, alle dagen shampoo en dat was het denk ik wel.
Ze hadden één ding gemeen, het prikte in je ogen. Anti klit was toen nog een luxe product, dus elke week een drama.

Maar de shampoo evolueerde als een idioot. Groene appeltjes shampoo, dat rook als een complete Bodyshop, toen werd het ei shampoo, bier shampoo,  tarwe shampoo, bamboe shampoo, parel shampoo, shampoo voor blondjes, shampoo voor grijsjes, complete veldboeketten shampoo en nu? Nu moeten we een hele bijenkast in ons haar smeren. Sorry, maar ik ben geen bijenkoningin dus ik zie het nut niet van koninginne gelei in mijn haar.
Ik gebruik nu de shampoo voor grijsjes, de eerste keer met angst en beven, bang dat het Florida lila zou worden.

De douche producten, och hemel, daar kan je nog gekker van worden. In mijn kinderjaren was Lux de zeep voor filmsterren, van vakantie nam je voor je oma Majazeep mee, en ineens kwam er zeep aan een touwtje.
Natuurlijk brak het koord voortijdig.

Het werd tijd voor de douche gels. Met aloë vera, de Fa met de wilde limoenen, of je was enorm in je sas met Badedas. Nu zou je met stress gaan winkelen. Moet ik nu de hydraterende nemen? Of die met Q 10?

Gelukkig zijn we weer een stapje verder. Palmolive gourmet!
Ik ken gourmet alleen als kattenvoer of als omschrijving voor een fijnproever.
Maar zij komen met een Body Butter Wash. Dat klinkt al eng!
En de naam van dit product? Chocolate Passion.

Als ik eerlijk mag zijn, ik moet er niet aan denken om na het douchen naar chocola te ruiken.
Waar, oh waar zijn die wilde limoenen gebleven?

Storend

De techniek staat voor niets. Ook niet als het om raadselen gaat.

Men neme een smartphone, men koopt er een beschermhoes bij, waar je al ziet dat de verkoper er de telefoon lastig inkrijgt.
Maar dat gaat goed. Het hoesje heeft ook nog ruimte voor wat pasjes.
Dat gaat goed zolang je er geen pasjes inschuift.

Ik deed dat wel en het werd geduvel. Telefoon begon een eigen leven te krijgen.
Opende ik die dan schoot ie door naar het contactenlijstje of naar een app. Opende ik een spelletje werd het scherm soms groot, soms klein, beetje disco effect.

Of de vraag of ik alle apps wilde wissen? De tip van even de batterij er uit en er weer in, nou nee, zou ik een broodmes voor nodig hebben, krijg die anders nooit uit de hoes.

Ik zat ergens met meerdere Samsunggebruikers dus vroeg dan van wat is dit dan?
Pas een dag later drong het tot me door dat het wel eens door het pasje kon komen.
Geen idee of het door een fout model hoesje komt, dat de pas te dik is, of een feit dat het de OV chip is die een beetje begon te freewheelen?

Pas er uitgehaald, einde ellende. Het blijft tobben met de NS, ook al reis je er niet mee!

Hebbie hem weer

Soms hoop je, tegen beter weten in dat iemand niet opnieuw opduikt.
Helaas, ons referendummatroosje is weer in het nieuws.

Jan Roos, ik ben net bekomen van het radioprogramma "Echte Jannen."
Dikke pech, hij wilde wc rollen uitdelen voor het tegen van Oekraïne.
Hij kreeg een heel klein beetje zijn zin.
Is dat de reden dat ie opnieuw wil gaan rellen?  Dan lijkt me een politieke ambitie eigenlijk al op het graven van een eigen kuil.

Jan gaat lijsttrekker worden voor VNL. Voor de wattus? Dat staat VoorNederland.
Geloof me, we gaan er vast nog van horen, tenzij ze elkaar voor die tijd de tent uitvechten.
VNL is opgezet door 2 ex PVV-ers. Joram en Louis. Wie was dan de lijsttrekker voor Jan opdook?

Dat werd Bram. Ja, die Bram met die moeilijke naam. Louis vond dat vermoedelijk meer dan abject en vertrok.
Het is ook erg lastig, twee kapiteins op 1 schip. Louis als voorzitter en Bram als lijsttrekker.
Tja, Bram trekt graag aandacht, maar politiek was niet zijn kopje thee dus die werd overboord gezet.

Gelukkig is daar ons matroosje om het schip drijvende te houden. Al verwacht ik averij.
Twee ex PVV-ers en een Geen Stijl brulkikker die dan samen een alternatief willen zijn, voor de VVD en PVV-muiters?

Daar is vast geen land mee te bezeilen.

Kijk een wat vaker in de spiegel van

In films zie je het, in de reality soaps over tamelijk verveelde huisvrouwen zie je het, in series is het heel gewoon.
Daar kijk je niet in de spiegel van de kapper, maar kijkt de kapper in de spiegel van jouw ogen.

Die haarartiesten zijn dan vaak de plaatsvervanger van een beste vriendin en de psych?
Maar serieus, wat is het met kappers?
Je zit nog niet in de stoel en verwachten blijkbaar dat je van alles gaat vertellen.

Als ik ergens geen zin in heb is het kletsen met de kapper. Ik zeg wat ik wil dat ze gaan doen en dan hul ik mij in stilzwijgen.
Ik luister liever naar het gesprek een stoel naast me en kijk dan naar de gemaakte lachjes, de ingestudeerde antwoorden en soms met een blik van "boeien".

Nu worden de meeste kappers daar nerveus van, iemand die niets gaat vertellen.
"Mooi weer vandaag." Ja, valt best mee. "Heb je vandaag vrij?" Ja.
"Ben je al op vakantie geweest?" Nee.
Als het dan verder doodstil zou zijn zou je de tenen in haar schoenen horen krullen.

Als het niet rond de vakantietijd is komt de vraag "wat doet u voor werk?"
meestal ook wel voorbij.
Dan is het leuk als je niet salonvast bent.
Afhankelijk van mijn bui ben ik op niet vrije dagen mystery shopper, of privé detective.
En in een melige bui soms ornitholoog.

Klinkt niet aardig hoor ik jullie nu denken, maar heus, zodra ik weg ben kunnen ze lekker over je roddelen. Of een collega vertellen over de boombastlori uit Oost-Calidonië.

Kortom, ik heb gewoon geen zin om te kletsen met de knipster.

Rol(lenpatroon)prent

De cinema moet hip zijn, leuke dingen verzinnen. Maar waarom nu weer terugvallen in de oude rolverdeling?

We hebben Ladies Night.  Dan staat op het programma Bridget Jones' Baby.
Een heuse vrouwenfilm? Volgens Cinema Gouda wel. En daar maak je dan een leuk meidenonderonsje van met voor de film een gezellig drankje en hapje.
Nu vraag ik me af wat een gezellig drankje is? Maar het kan niet op, na afloop krijg je nog een leuke goodie bag.
Ladies Night, goodie bag, toe maar.

Maar ze willen niet flauw zijn, er is nu ook mannenavond. Die krijgen geen gezellig drankje, nee die krijgen een fles Grolsch en bitterballen. Daar is nu geen woord Engels van.
En zij mogen met de beugelfles in de hand en een bitterbal achter de kiezen gezellig met een 3-D bril op naar een remake van Ben Hur kijken.

Ik heb niks met Ben Hur, de oude versie duurde me al te lang, maar ik krijg de neiging om eens voor een leukere mannenfilm te reserveren, al was het maar om te kijken of ik dan geen fles Grolsch krijg?
Deze films zullen vast op een ander tijdstip voor iedereen te zien zijn, maar de scheiding der seksen, wat ouderwets!

Uniseksisme?

In de nacht, als je niet kan slapen, is de radio soms goed ter lering ende vermaak.
Of goed voor nog meer slapeloze uurtjes?

Ik heb me namelijk weer een halve dag zitten afvragen wat een aldaar aanwezige feministe nu eigenlijk in gedachten heeft.
Het begrip feminisme is me wel duidelijk, maar zij wil meer gelijke rechten voor man en vrouw.

Aangezien de jonge dame net moeder is geworden, zijn er nu andere dingen die ze moet baren. Zorgen. Over of de vaders wel gelijke rechten hebben en hoe zwaar het lot is als opa eens de baby wil verschonen.
Ja, je leest het goed.

Niet dat opa niet capabel genoeg is om een luier te verschonen, maar stel dat het in een restaurant moet?
Het is voor opa namelijk helemaal niet fijn om naar het damestoilet te gaan om een baby te verschonen. Dat voelt ongemakkelijk.

Het leven is vol strijd, ik weet het, maar dit lijkt me nu totaal geen issue.
Ik denk dat als een opa met een baby de ruimte van de damestoiletten inloopt, omdat daar nu meestal die uitklapklep zit, er ook maar één vrouw daar een ontstellend probleem van gaat maken.

Terwijl elke verschoon-oma vast geen heren toilet inloopt om een kind te verschonen. 
De klep mist en het zicht op urinoirs vind ik persoonlijk ook weinig verfrissend.

Of ben ik nu seksistisch bezig?

De puzzel

Makers van legpuzzels zullen het herkennen, je hebt een puzzel van 1500 stukjes bijna af.
Dan wil je met een triomfantelijk gebaar het laatste stukje leggen, maar drommels!
De doos is leeg, en de tafel ook.

Vervolgens kruipt men op handen en voeten over de vloer, op jacht naar het gevallen puzzelstukje.
Het wordt niet gevonden en het blije gevoel van de afgemaakte, of eigenlijk net niet afgemaakte puzzel slaat om in frustratie.

Lang geleden, of misschien minder lang geleden moet er iemand sip hebben gekeken.
Gisteren vond ik namelijk een eenzaam puzzelstukje. Tijdens het slopen van een nachtkastje.
Een oud nachtkastje, waar eerst een marmeren blad op lag.

Nu was het kastje zelf al een reden tot frustratie wegen het ontbreken van beslag waar je een lade of het deurtje mee kon openen.
Dus wilde ik er iets indoen of uithalen moest eerst het marmeren blad er af, dan kon ik de lade eruit halen om daarna pas het deurtje te openen.
En dat ging een tijdje geleden fout. Het blad wat ik wilde optillen schoof elegant achter het kastje.
Maar kwam er minder elegant achter vandaan, in twee delen.

Toen maar een paar maal laten vallen en het kon in de container. Dan moet het kastje er ook aan geloven. Het is vermoedelijk antiek als weet ik niet zeker of het ooit nog op de boerderij heeft gestaan. Vermoedelijk wel.
En is dat het geval dan is het wel een aantal keren verhuisd.
Dit was het laatste adres, gaat nu in meer dan 6 planken weg.

En dat puzzelstukje? Ach, alle andere stukjes zijn ook verdwenen. Dus die treft een gelijk einde.

Spring pak?

Lang, redelijk lang geleden waren ze in de mode, de jumpsuits. Zo'n aan elkaar kledingstuk voor vrouwen, maar dan zonder er bij na te denken of het handig is voor toiletbezoek.
Dat is het natuurlijk niet, maar een trend is een trend, onhandige kleding en enkelzwikkende plateauzolen.

Ik moet er toch niet aan denken, je zult op vakantie zijn daar waar men hurktoiletten heeft, je moet jezelf uit zo'n jumpsuit wurmen en het op duistere wijze droog zien te houden, succes!

Net als ieder ongemak komt het vroeg of laat weer eens in de mode, zo ook het jumpsuit.
Deze ronde zonder mouwen en zonder schouderbandjes. Persoonlijk zit er niet om te springen.
Jump, en hopsakee dan is het bovenstuk afgezakt?

Maar vanmiddag was ik een beetje dom. Ik zag een leuke broek en dacht laat ik eens kijken van welk materiaal die is gemaakt. dat moet simpel zijn, gewoon even de band openen en dan is er wel en label. Nou , ik heb staan klooien! Loopt er een verkoopster mijn kant op. "Lukt het niet?"Nee, ik wil kijken wat voor materiaal het is. Ze haalt het geval van de hanger, oh, een broek met bovenkant denk ik.
Altijd vriendelijk als de jeugd je gaat uitleggen dat het geen broek is maar een jumpsuit. Ik heb bijpassende twinset ook gelijk teruggelegd.
"U wilt het topje en het vest niet?" nee jongedame, dat heet een twinset.
Een wattus? "Let maar op, komt over 5 jaar weer in de mode,inclusief de lange parel en de lange goudkleurige ketting."

Zucht, ik word oud!

Om mij te pesten

Als je even niet oplet hebben ze ineens door half Gouda plaatjes op palen en bruggetjes geschroefd.
Ik mag graag wandelen en die bordjes kunnen heel erg behulpzaam zijn, alleen ontgaat me nu al de logica van dit paaltje.
Die nummers zijn dan overstappunten. Ja,ja.

Eerlijk gezegd vertrouw ik het niet zo. Dus ben ik maar eens online gaan zoeken.
Wat blijkt, deze route is er pas in 2017? Is dit dan om mij vast geestelijk voor te bereiden?
Ik lees wat verder, het blijkt dan een onderdeel te zijn van een route van 200 kilometer?
Tja, ik loop achterop mijn wandelschema, maar dit is nu ook weer overdreven.
Mijn wantrouwen groeit per kilometer en dat lijkt me niet geheel onterecht.

Daar sta je dan. Welke kant moet je dan op? Welk is de 61 en welk de 71?
Ik ben daar nog zeker een kilometer of  5 van de Gouwe verwijderd en geen idee hoever van de Wiericke.  En welke Wiericke? De enkele of de dubbele?

Wandelen dient ontspanning te zijn, maar hiervan zakt me de moed in de wandelschoenen.

In het neusje

Nee, niet het neusje van de zalm, maar het neusje van Gelderland. De achterlanden, ook bekend als de Achterhoek.
Ik ben er een weekje geweest en me kunnen verbazen dat ze daar zelfs s-bochten hebben aangelegd.
Zandpaden en s-bochten, kom er maar eens om.

Als kind dacht ik dat het een erg arme streek was, vol met keuterboertjes. Mocht dat ooit zo zijn geweest, dat is nu wel over.
Kasten van huizen, met soms, vreemd genoeg, op het erf dan nog een krot van een schuurtje.
Kan me niet voorstellen dat het cultureel erfgoed is.
Natuurlijk zijn veel van die schuurtjes vast een goed onderkomen voor mijn favoriete vogel, de steenuil.

Ik had niet verwacht dat er veel toeristen komen, maar gezien het aantal campings zal dat wel het geval zijn.
Als inwoner van het Groene Hart geniet ik toch het meest van dingen die wij hier niet hebben.
Ik zie er heel andere vogels en insecten. Het landschap is beduidend anders, het leukste vind ik dan de beken.
Beken vind ik iets uit een sprookje. Bij sprookjes horen elfjes en die vliegen er, in de vorm van de weidebeekjuffers.
Voor de wandelaars zijn er veel mooie paden met genoeg afwisseling.

Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer onderhouden er stukken van landgoederen met fraaie kasteeltjes.
En net als in iedere uithoek van ons land, er zijn leuke musea.
Leuke stadjes om eens rond te slenteren. Eigenlijk voor iedereen wel iets te doen of te vinden.
Al was het maar de schone sport der wc-borstel werpen.

En niks te doen in de avond? Ga rond deze tijd lekker tegen het schemer naar de roep van de steenuiltjes luisteren, of op pad om de vleermuizen te zien. Het is een aanrader, maar niet allemaal te gelijk gaan hoor!

En mocht je gaan, genoeg plekjes om een ansichtkaartwaardige foto te maken.
Dus wandelschoenen en camera als eerste inpakken!

Uitsterfbeleid

Eng woord, maar het is aan de gang. Wie moet er uitsterven? Of beter, wat moet er uitsterven?
Woonwagenkampen. Gemeentes willen er vanaf dus als er een bewoner sterft of gaat verhuizen, de boel gelijk afzetten.

Ik kom niet van een kamp, toch begrijp ik heel goed dat mensen die er wel geboren en getogen zijn er willen blijven wonen. Het is tenslotte een hele hechte gemeenschap.

Waarom wil men er vanaf? Dat zeggen ze niet met zoveel woorden. Wel bijvoorbeeld de uitleg dat een kamp te dicht bij een industrieterrein staat en dat is ongezond voor de bewoners.
Geen idee sinds wanneer overheden daar om lijken te geven.

Maar waar het ene moet uitsterven moet het ander vooral gaan gedijen.
Voor fatsoenlijke betaalbare woningen is er geen mogelijkheid, maar gelukkig kan men wel de hele kust vol gaan bouwen. Tuurlijk, dat schuift meer.

Voor een paar woonwagenkampen is geen plaats in herberg Nederland, maar dat ons land al overbebungalowt is daar kijken ze niet naar. De halve Veluwe staat er vol mee. Dan zijn er nog stoeten aan campings waar een aantal mensen bijna een heel jaar verblijven.

Ik gun de recreant zijn recreatie, de lokale ondernemers hun klandizie maar het bouwbeleid blijf ik ontzettend krom vinden.

Bezopen!

Je zult maar een horecagelegenheid hebben. Dan raakte je al klanten kwijt door de crisis, door het rookverbod en straks ook aan de "totale winkelervaring."
Wat is dat dan? Nou, iets waar een tamelijk groot deel van de bevolking tegen is, ze vinden het bezopen.

Een wijntje bij de kapper, een wijntje in de kinderkledingzaak. Er is al een tandarts die een alcoholvergunning heeft aangevraagd, maakt het zo gezellig in de wachtkamer.
Ja, de mensen die na hun werkdag naar de tandarts gaan hebben even behoefte aan ontspanning.
Ontspanning? Bij de tandarts? Wellicht na 3 grote baco's.

Gelukkig vonden ze ook nog zo'n meiske met een spwaakgebwek, tenslotte niets zo fraais als een Gooise R die tegenwoordig dan meer op een W begint te lijken.
Het is tenslotte toch veel leukewww als je hakken gaat shoppen en je krijgt er een glaasje bubbels bij?

Misschien kan Sarah Jessica Parker, het hakjesmeisje uit de city dan voor Blokker reclame maken voor een nieuw soort apparaat, de irish coffeezetter.

Met de Hema gaat het toch ook niet helemaal lekker? Ik zou zeggen, serveer bier bij de worst, maar wel in Jip en Janneke bekertjes, het gaat tenslotte om de winkelervaring.
Pwoost dan maaww.

Paw-ternity leave

Ik stond met mijn oren te klapperen toen ik die kreet hoorde. Een wat verlof??

In Nieuw Zeeland en Engeland kent men het al. Doorbetaald verlof als je een ziek dier hebt.
Of nog zotter, als je een nieuw huisdier aanschaft.

Hier kan er amper verlof af voor een man die net vader is geworden. Zorgverlof is ook maar slecht geregeld. En dan heb ik het over een ziek kind of een zieke ouder.

Maar verlof , doorbetaald verlof als je een puppy aanschaft? Dat gaat me heus te ver.
Gebruik je maar je vakantiedagen voor.

Ik ben een groot voorstander van dierenrechten, wat niet zal betekenen dat er een eind komt aan veel ellende, dat zien we tenslotte ook bij mensenrechten.
Kan je nog zoveel wetten op loslaten.

Ik hou van dieren maar huiver toch wel als mensen dieren hun kinderen noemen.
Of van de term furbabies. Dieren zijn dieren met hun eigen mooie eigenschappen, het zijn geen mensen en dat moeten we er vooral niet van willen maken.

Bij het overlijden van een huisdier dan? Nee, het is geen "familie" al zal het vaak wel zo voelen.
Als je niks hebt met je familie maar wel met een goede vriend(in) en die komt te overlijden, waar is dan het verlof?

Er zijn bij mij grenzen en dit is er één van.

Kindhelden

Ik was het al bijna weer vergeten, tot ik vanmiddag in een wachtkamer het bovenste blad uit de leesmap haal. Story.
Als je beroemd ben verschijnt je naam in Story.

Tijdens het bladeren snel ik een kop over een ik meen Zweedse vrouw, de liefde van Max Verstappen?
Tjonge.

Ik ben geen fan van die herrie mobielen maar vind het hartstikke leuk voor Max dat ie won.
Hij heeft het niet cadeau gekregen dus helemaal top voor die knul.
Ja, met 18 ben je in mijn ogen nog een knul.
Wat ik van hem op tv zag lijkt het me ook nog een sympathieke knul. Die bang is voor grote spinnen.

Ik hoop dat hij zijn nuchtere zelf kan blijven, want half Nederland aanbidt hem en volgens experts (lees sportmeneren) is racen toch wel de meest geile sport met het echte grote geld.
Het is dat ze hem nog niet heilig kunnen verklaren, maar anders zouden ze het doen.


Wat zou het zonde zijn als hij in een paar jaar tijd enorm vedette gedrag gaat vertonen.
Laat die knul genieten van wat voor tijd hij nog over heeft om knul te zijn. Desnoods een keer op een stoel gaan staan, roepend om zijn moeder, als er een grote spin loopt.
En gewoon saai genoeg leven zo dat Story hem vergeet.

Tongval

Zojuist zitten kijken naar een programma over dialecten.
En natuurlijk vraag ik me dan weer iets af. Waarom hebben ze het over Fries als een dialect?
En is een Marokkaanse tongval dan een dialect?

Persoonlijk hou ik van streektalen. Best jammer dat ze dan in zo'n programma willen onderzoeken welk dialect het meest trendy is, welke streektaal de beste kans op succes geeft.
De vooroordelen, ja die zijn er altijd al.

Grappig dat ze het dan over Het Brabants hebben, maar niet over Het Hollands.
Had Brabant dan ook onderverdeeld in Breda en  Tilburg. Net als Holland Rotterdams en Amsterdams vertegenwoordigden.
Het accent van de Randstad? Welk accent is dat dan?

Om de zoveel jaar komt er dan weer een nieuw onderzoek en het verschuift behoorlijk. Was ooit het Limburgs erg gewaardeerd, bleef nu erg onderaan hangen.
Zal dan wel een trend zijn.

Hopelijk blijven de streektalen nog lang bestaan, net als de streekeigen architectuur van oude boerderijen. En graag ook de landschappen.

Geen kunst, eerder mishandeling

Soms zie je iets wat je niet kan geloven. Zoals een "lichtshow" in New York.
Daar heeft een "kunstenaar" 2000 duiven van ledlampjes voorzien.

Is dat kunst? Tja, als een pindakaasvloer kunst is, dit vast ook wel.
Het nut? Het vergeten duivenmelken onder de aandacht brengen?
Stadsmensen hebben het vaak niet zo op duiven. Maar als kunst wellicht wel?

Ik vind het ronduit bizar, nu moeten die dieren in het donker de lucht in gejaagd worden.
Dat staat zo mooi.

Men moet van dieren geen kunstobject willen maken, ze zijn al kunstig genoeg van nature.
En wat als het project is afgelopen? Al die uitgewerkte ledlampjes in het milieu?

Bizar en triest.

Wat sympathiek

Ja heus, ontzettend sympathiek. Wat dan? Een strandpaviljoen eigenaar in Scheveningen heeft een deel van het terras opgeofferd voor een kas. Een kas waar eenzame ouderen gratis hun groente, kruiden of bloemen mogen kweken.

Ik heb geen idee wat het kost om zoveel vierkante meters op het Scheveningse strand afhuren kost, maar dat zal niet weinig zijn. En het is afhankelijk van het weer behoorlijk aanpoten voor die mensen.

Zeker daarom al een erg sympathiek gebaar, dat eenzame ouderen zo ook onder de mensen komen en al planten ze plantjes in een kas, ze mogen zelf geen kasplantjes worden.

Het is nu nog klein van opzet maar bij genoeg animo nog uit te breiden. Moestuinieren op het strand, wie bedenkt het.

Ik hoop toch zo dat het een succes wordt, dat mensen die een doel hebben om dan eens lekker onder de mensen komen er enorm van gaan genieten.

Petje af, meneer Bergen Henegouwen!

Pieter, bedankt

Wat heb ik gisterenavond genoten van de show van Pieter Derks.
Scherp, geestig en nergens grof. Wat een verademing!

Dat laatste vooral als je een aantal avonden ervoor een stuk van die oh zo lollige figuren van Powned hebt aan zitten horen.
Het lijkt wel of er niet vaak genoeg "geitenneuker" gezegd kan worden.
En dan nog eens terug kijken naar die relschoppers uit Geldermalsen.
Het soort van ze motten net zo Hollands praten als mijn.

Zalig toch, die Nederlandse normen en waarden?
Het lijkt onderhand wel een volkssport te worden, hoe grover hoe beter.
En dan noemen we het vrijheid van meningsuiting. Dat is nu eenmaal onze norm.
Je bent hier vrij om bijna alles te zeggen.

Dus ja, Pieter was een verademing. Geen gevloek, geen gelik aan een crucifix, geen grachtengordel gebral over teven en neuken.
Wat zou het fijn zijn als dit eens de nieuwe norm gaat worden.

Een kapitaal aan dubbeltjes zoeken

De mombies, elders smombies genaamd kennen we inmiddels wel.

Het is een nieuw ondersoort wat blijkbaar pas uit de boom is gekropen toen de mobiele telefoon is uitgevonden. De Homo Idiotus Mobilus.

Toen ik klein was bestond er zoiets als de bakelieten telefoon, met draaischijf!
Daarna kwamen de telefoons van kunststof, met druktoetsen. Nog later de draadloze telefoons.
Dan was je thuis bereikbaar.

De mobiel is natuurlijk een ander verhaal. Eerst erg groot en vooral voor zakenmensen die veel onderweg waren. Op den duur voor mensen die denken altijd bereikbaar te moeten zijn.
Tegenwoordig voor iedereen. Zo gaat de evolutie.

Dat is niet zo erg denk ik eerst. Maar als ik vanaf mijn balkon zie hoeveel automobilisten nog in volle vaart en tegen de regels in hier een bocht door racen houd ik mijn hart vast.

Komt de overheid weer betuttelen, van gij zult niet bellen chatten of appen tijdens het rijden en mensen weer van waar bemoeien ze zich mee, ik weet wel wat ik doe.
Dat zegt de jeugd die nog snel even tussen overwegbomen door kart ook, tot het fout gaat.

Dit soort overmoed gaat wel verder dan belletje trekken.  En ik vraag me af hoe het over een tijd zal gaan met mensen die deelnemen aan het verkeer  maar alleen oog hebben voor het schermpje van hun telefoon.

Oh ja, die lui letten niet op met die oordopjes in en die harde muziek. Maar die zijn niet het gevaar.
het zijn de mensen die sms'jes sturen of appen.
In Duitsland is men begonnen speciaal voor hen stoplichten in de stoep te maken, zodat ze niet gestoord worden door even omhoog naar een stoplicht te kijken.

Over gestoord gesproken!  Daar gaan we toch geen belastinggeld voor uitgeven?
Dan kunnen we het verkeersdiploma ook wel afschaffen.

Ik heb die apparaten (gebruik geen oordopjes) maar als ik buiten loop kan ik er niet altijd blindelings van uitgaan dat een ander me ziet oversteken.  Of niet weet dat ik daar zomaar mag oversteken.

Het lijkt me ook een knullig grafschrift, kwam haar eind omdat ze appte van "mooi weer vandaag" en werd geschept door een vrachtwagen.

Het eenzame washandje

Ik ben het type dat bij elke handdoek eenzelfde washandje wil hebben.
Inmiddels  weet ik dat er mensen zijn die gruwen van washandjes, maar ik wil niet zonder.
Al was het maar om de shampoo uit je ogen te wissen.

Waar ik dan heel slecht tegen kan is als ik washandjes en handdoeken was ik altijd een washandje mis wat later op de gekste plaatsen opduikt.
Het grootste raadsel blijft, waarom steeds datzelfde washandje? Nooit een ander, altijd dat ene lichtblauwe geval.

Ik sta dan bijna op z'n kop in de wasmachine trommel die dan heus leeg is.
En dan, bij een volgende was verschijnt het weer, letterlijk "out of the blue".

Zoekgeraakte sokken is een natuurwet, maar was handjes? Er bestaat toch geen nomadisch textiel?

Geheugen

Ik klaag zelden over het mijne, tot ik ineens teveel moet onthouden. Dan begint mijn brein dingen te converteren in onnodig terwijl ik dat juist wel moet onthouden.

Het eerste signaal is als ik laat in de avond zonder aanwijsbare reden ineens zeker weet dat ik mijn pincode ben vergeten.

Alsof de duvel er mee speelt sta je dan in een winkel en voor je een klant die over vroeger begint, over alle rijtjes die je uit je hoofd moest leren. Dank je wel, blijft dat weer dagen hangen!
Wat zou het toch heerlijk zijn als er een crap cleaner voor je brein zou bestaan.

Als de muren hier zijn gedaan hang ik eerst eens een groot prikbord aan de muur.
Kamerbreed prikbord lijkt me wel wat. En een kamerbrede vakjeskast, mhh eens over denken.
Dan is er natuurlijk geen plaats meer voor een kamerbrede bibliotheek.

Nou ja, voorlopig maar overal notities neerleggen.Waarvan er ongetwijfeld eens een paar zoekraken.
Maar dat ben ik dan weer gewend.

Het menselijk brein is een raar iets maar wel fijn dat het bestaat.

Huh, was die er al?

Aan het begin van het jaar liet ik eens vallen, ik wil dit jaar 520 lopen. Wel ik zit nu op de 142 kilometer dus dat gaat goed.

Heel soms loop ik ergens zonder camera, zoals vanmiddag en mopperde om een mooi beeld met twee kleine mantelmeeuwen in de vaart en verderop, huh? Zie ik daar een gevelsteen?

Natuurlijk zijn er gevelstenen, maar heb ik er hoe vaak gelopen en zie ik nu pas die gevelsteen?
In de zomer zit er blad voor, maar ik loop er in de winter ook vaak. Of is die steen nieuw?
Vanaf de overkant kan ik niet eens zien wat het is, dan maar rap een keer met de camera en inzoomen.

Gevelstenen zijn toch rare dingen, ik zie er veel in Gouda, maar sommigen zijn te zien waar ze niet van origine horen. Dat is net als poortjes naar hofjes. Iets gaan ze slopen, zonde van, dus hupsakee, zet maar elders neer. Maar nu pieker ik over die gevelsteen. En ik zal het niet weten tot ik een keer aan die kant van de vaart loop en er zitten bewoners buiten.

Ik bak er weer niks van

Ik wil koekjes bakken. Wat doen ik dan? Ik zoek naar een recept.
Voor eenzelfde recept kom ik op diverse sites diverse ingrediënten tegen.

Het ene komt met bloem, het andere met bloem en bakpoeder. Ik naar de winkel en denk koop het beiden. Maar ik zie nergens bakpoeder? meisje van de winkel voor me zoeken en vragen, een tweede komt er bij en een derde en die laatste geeft me een verpakking met zakjes bak soda.

Om er zeker van te zijn toch eens gaan zoeken naar de verschillen tussen bakpoeder en bak soda. Dat is dus iets heel anders.
Tja, het had allemaal zoveel eenvoudiger gekund als die recepten eenduidig zijn.

Nou ja, ik weet nu dat bloem en bakpoeder samen zelfrijzend bakmeel is. Zucht!
Morgen voor ik alles klaar zet het recept nog maar een keer of wat nalezen.

Droevig

Ik liep vanmiddag door een sterfhuis, nou ja, niet een echte, maar de lokale vestiging van V&D.
Bleek open te zijn, toch maar even naar binnen gelopen, eerst kijken of er geen kudde volk liep.
Nee, meer bewakers dan klanten.

Voelde me gelijk een koolmees, die na de gieren en kraaien nu een laatste stukje vlees los peuterde.
Een hele rare aankoop gedaan, maar het was toch al een rare dag.
Ik kocht iets waar ik 2 x niks mee heb, een kleurboek voor volwassenen. Of eigenlijk meer een kleurblok voor volwassenen.
Het thema? Kerstkaarten.

Ik heb niets met kerst en helemaal niets met kleuren, maar wie weet, als ik eens een week helemaal kan ontspannen, heb ik met kerst al een stapeltje kaarten liggen.

Zoals ik al schreef, het was een rare dag. Die begon met een gans midden op straat.
Waarom zit een gans midden op straat midden in een woonwijk, niet met honderden ganzenvriendjes in het groen?
Dan krijg ik al gedachten van oh jee, moet ik straks die gans overmeesteren, dierenambulance bellen, wachten tot die er zijn. Maar de gans leek niets te mankeren. Ik weet nu welk nummer het eerste in een nieuwe mobiel komt, de dierenambulance.

Krijg er koppijn van

Waarvan? Nou om te begrijpen waarom een klein land drie regeringen heeft en zoveel politiediensten en elkaar vooral niet inlichten en weer een Nederlandse minister die weer iets niet wist maar als ie het wel had geweten dan had het niks uitgemaakt. *reclame, gratis bellen en sms-en en behalve..misbruik*

Vraag ik me weer af, als ik een abonnement neem voor die prijs, wat valt er dan onder misbruik?
Hoe kan ik misbruik maken door een mij aangeschafte belbundel?

Dat is heus allemaal om koppijn van te krijgen.Dan maar eens met een grijns de opgespaarde kortingsbonnen tevoorschijn trekken.
Maar dat maakte het erger.

Ik kijk naar de city cheque van een lokale ijssalon, oeps heet tegenwoordig een gelateria.
Leuk systeem, ik heb en cheque, op de voorzijde 3 bonnen. Eentje voor een gratis cappuccino, ernaast een bon voor een ijsje van 2 scheppen voor de prijs van 1 en daarnaast een bon voor 25% korting op een bak ijs.

Ja, als je die bak ijs eet krijg je vanzelf koppijn, maar wat is er zo moeilijk aan?
Nou, de achterzijde van de bon. Die gaat over de 3 bonnen heen en willen ze weten wie ik ben.
verwarrend, dus moet ik de 3 bonnen tegelijk uitgeven voor de achterzijde? Kan er zo moe van worden, onduidelijke zaken.

Ik vrees dat de ijsboer dan een keer koppijn gaat krijgen van mij, als ik zin heb te debatteren over de onlogica.

Meneer Midas

Aan het begin van het Beleef de Lente seizoen is het altijd weer afwachten wanneer welke vogels zich laten zien.

En op het moment dat de mediageile bioloog Dekkers ook weer uit zijn winterslaap komt.
Lijkt ook een tikkeltje seizoensafhankelijk.
Maar dat hij liever niet heeft dat er een miljoen mensen naar vogels op een webcam kijken is me onderhand wel duidelijk.

Zou het nijd zijn? Geen idee, persoonlijk vind het kijken naar een nest uilen een stuk boeiender dan die uitgekauwde snor van Midas.
Sorry Meneer Dekker, maar het is de harde waarheid.

Wees blij dat mensen zo wat leren over vogels, dat mensen die om welke reden ook niet naar buiten kunnen zo een inkijkje krijgen.
Ik geloof toch heus dat je er niets van begrijpt.

Als mensen zelf enorm gaan roepen om het ingrijpen, tja, dan krijgen ze de kous op de kop en dat is jammer, maar een vogelnestje is nu eenmaal niet iets met een zithoek en een schemerlampje.

Er is niks mis met kijken naar die vogels, dan zijn de roofvogelshows ter educatie (lees vermaak) ook niet meer nodig.
Na een seizoen met soms verbazing gaan veel kijkers toch eens nadenken over vogels en zetten zich er daarna soms voor in.

Of zou het angst zijn dat er teveel slimheid onder mensen komt? Dat er een aantal wellicht onder zijn duiven schieten?

Gewoon niet zo zuur doen Midas en kom niet aan met dat recht op privacy. Zet je dan in op een totaal verbod van smartphones met camera's.

Grauw gevaar

Dacht ik gisteren bij het horen over een gans die dwars door een voorruit knalde aan een extreem vreemd ongeluk.
Maar vandaag gebeurde het weer, op dezelfde plek.

Ik probeer het me voor te stellen, pompiedepom, je bent onderweg. Altijd beducht op een plotselinge file of een spookrijder. Maar 2,5 kilo vogel dwars door je voorruit, dat verwacht je niet.
Dat het goed afloopt verwacht ik dan  niet.

Het blijft gedoe met die ganzen. Vreten ze je gras niet op, dan verschijnen ze in een vliegtuigmotor en nu weer een nieuwe actie.
Daar gaat je reputatie als vogel. Was je al een plaag, nu kan je dus nog een extra overlast worden.

Zo jammer, ik vind ganzen mooi. Ik zie en hoor ze graag overvliegen in een fraaie V al gakkend.
Binnenkort kan ik weer gaan genieten van een plas vol gezellige grauwe gakkers.

Misschien kan men eens denken aan een weer nieuw verkeersbord. Gewoon rond deze tijd van het jaar even in de berm prikken?

Bovenal hoop ik dat het bij deze twee botsingen blijft, het is een doodschrik voor de bestuurders en misschien ooit erger. Voor de vogels zelf is het ook behoorlijk ongezond.

Een profeet en een berg

Daar moest ik vanmorgen aan denken toe er op de radio een verontwaardigde vogelwachtmeneer zijn verhaal deed.

Het doet hem zeer, geen kievitseieren rapen en dat is al een hele oude traditie. Nou ja, redelijk oud.
De tegenstanders begrijpen er werkelijk niets van. het is juist goed voor de kievit als er eieren geraapt worden.
De kievit legt wel weer nieuwe en die komen dan later uit en dan is er meer voedsel.

Goh, moeten we dan ook maar grutto eieren gaan rapen? Onzin natuurlijk.
Ja maar we beschermen zo de grutto en we doen aan nazorg.  Vandaar dat het zo enorm goed gaat met de kievit!

Jammer, ze mogen geen eieren meer rapen, maar hoe dan het eerste ei aan de commissaris van de koningin aanbieden?
Nou, je breng het ei niet naar de commissaris, maar de commissaris naar het ei.

Ik vind het een ietwat sneue bedoening, laat die vogels toch gewoon met rust.

Barbie krijgt zusjes.

Dat was afgelopen week in het nieuws. Dat tussen alle serieuze ellende in.
Barbie had al zusjes, maar het blijkt tijd voor nieuwe zusjes.

Best een bonte familie, zusjes met een andere huidskleur, maar ook "dikke" zusje en zusjes die moeten shoppen bij de afdeling korte maten.

Ieder meisje moet haar zien als rolmodel. Het is maar wat je in een stuk plastic kan zien.
Natuurlijk heeft ze reeds diverse face lifts achter de rug. Van een nuffig snuitje, tot een frisse blondine. Maar de eeuwige jeugd zal ze wel houden.

Dan terug naar de zusjes. Wat heb ik daar mee? Helemaal niets. Toch vraag ik me dan wel weer het één en ander af.

Stel, Barbie heeft een ruime collectie kleding, tot aan designer outfits toe.
Dan is het toch wel sneu als haar jongere zusjes niet in die fraaie kleedjes past.
Gaat de fabrikant nu nieuwe kleding setjes maken? En de designers ook? Tenslotte past een maatje meer niet in maatje strijkplank.

Ze willen de echte meisjes met een maatje meer er ook bij laten horen. Waarom denk ik nu aan pure winstmarges?

Vreselijke vent, die Hans de Boer

En ja hoor, meneer De Boer weet weer eens over menselijke waarden heen te walsen.
Wie? Nou, die hork van VNO-NCW. En dat hork is een beetje afgezwakt want ik wil geen lelijke woorden gebruiken.

Voorheen waren werkelozen en ander "gespuis" gewoon maar een stel labbekakken.
Ik denk dan dat hij zijn mond wel ging spoelen, maar nee hoor, nu kwam ie weer zo heerlijk sociaal geniaal uit de hoek.

Wij hebben blijkbaar genoeg labbekakken van ons zelf dat we alleen maar vluchtelingen met de juiste opleiding toe moeten laten.
Onder het mom van alleen die een baankans hebben.

Jammer van die bommen lui, maar bent u ouder dan 40? Te oud ga maar terug.
Kinderen? Moeten ze vast een goede stamboom hebben, geen kinderen van laagopgeleide mensen want dat kunnen toekomstige labbekakken worden.
Lid van het CDA, maar of die C door hem wordt begrepen?

Weg is de menselijke maat.

Waardeoordeel

Hij was een beetje stout, toch?
Beetje dom ook. Maar ach, het zal wel een restje VOC-mentaliteit geweest zijn.

Wat moeten we daar nu toch van denken, onze ex-premier die een lezing geeft over creativiteit en dan zijn eigen misdraging als voorbeeld gebruikt.

Dat ie bier binnen liet smokkelen, och, niet netjes omdat in een land te doen waar alcohol streng verboden is.
Maar om dat binnen te laten smokkelen in een koffertje van het Rode Kruis, dat is heus niet netjes.

Dan volgen er geruchten dat ie ook graag even de meiskes aanraakte.
Eindelijk dan, een smet op zijn griezelig brave blazoen.

Eigenlijk hoort elke premier wel zoiets op te lopen.
Dus Mark..

Jan doedel

Culturele ondergang, dreigen met het verdwijnen van de doedelzak.
Zou ik het persoonlijk erg vinden? Nee. Zodra die heren eenmaal goed in de zak knijpen is het nog te doen, maar dat aanloopje!

De doedelzak, men zegt iets Schots, wel, ze zijn net zo Schots als tulpen Nederlands zijn.
Een zuinig Schots politicus denkt dat men wel zonder de muzieklessen kan, scheelt een slok op een borrel in de begroting.
Gelukkig zijn daar ook de conservatieven. Dat ding is cultuur en van cultuur blijf je af!

Het is een instrument, maar cultuur? Die zak is al zo oud als het maar zijn kan. Zelf in de oudheid had men er al gedoe mee.
In het Midden Oosten blies men ook al een aardig deuntje op dat ding, oke, in de voorloper. De oude Grieken wisten ook wel van toeten en blazen. Dus hoe Schots is het ding helemaal?

Maar ja, toeristen verwachten bij ons de bollenvelden en de gemixte traditionele klederdracht.
En in Schotland willen ze mannen in ruitjesrokken en ietwat kattengejank.

Ik geef het gelijk toe, ik ben nu eenmaal een cultuurbarbaar.

Potverdrie!

Huishoudelijke klussen? Blech, maar soms is het nodig.
Wat mij ontzettend tegenstaat is als je dan eenmaal een kast hebt leeg getrokken, de inhoud door een sopje gehaald en alles moet weer terug.

Joh, iets schoon terugzetten is toch niet erg?
Nee, niet als het allemaal weer in de kast zou passen. Het komt er uit dus kan het er ook weer in.
Maar die theorie klopt voor geen meter. De kast is vol en ik heb nu nog een tafel vol diepvriesdozen staan.
En nee, die passen niet in elkaar en degen die al wel in de kast staan passen er ook niet in.

Ik kan dan uren zitten peinzen waarom die er niet meer inpassen. Paar dingen in de container gemikt, scheelt weer wat? Nou, niks dus.

Dan maar de radicale oplossing. Er nog een paar een keer gebruiken en daarna hupsakee, de plastic container in.
Dan hou ik nu al mijn hart vast als de keukenlade weer leeg moet. Ik geloof dat ik de afvalemmer er maar vast bij zet.

Ik hou niet van huishouden en al helemaal niet van raadselachtig huishouden.

Een kastinhoud is net zo lastig als een opvouwbare paraplu, zie die maar weer eens rap in het hoesje te krijgen.
Of de ouderwetse wegenkaart, die weer in de juiste manier opvouwen.

Bah!

De glasbak in

Als het je overkomt, een aanval van poetswoede, gewoon aan toegeven.
Hoewel, mijn armen denken er nu wel anders over.

Iemand met niet zo heel erg handig inzicht heeft een keukenindeling zo gemaakt dat twee kastjes vrijwel onbereikbaar zijn. Al balancerend op een krukje dus de glazenkast maar eens leeg gehaald.
Plankjes er uit en hup de pot ouderwetse Vim gepakt.

Die plankjes eruit is één ding, er weer in werd een complete circusact.
Voor de rest werd het wel een verrassing. Ik blijk ineens een heel nest bierglazen te bezitten.
Verrek, komt nog een stapel Ikea glazen tevoorschijn, een half dozijn longdrinkglazen, advocaatglaasjes en wat likeurspul.

Dan nog de weesglazen, die helemaal buiten bereik stonden. Weesglazen? Ja, van die glazen waar je er maar eentje van hebt maar voorheen soms een setje. Een groot glas met rare tekens, een eenzaam theeglas, een paar kleine Turkse theeglaasjes.
Al die weesjes of halfweesjes zijn jammerlijk aan hun einde gekomen. In de glasbak.

De grootste verrassing was dan een doosje, een langwerpig doosje met iets groens.
Donker hoekje daar, dus ik sta te bedenken iets langwerpig met mini batterijen?
Toch maar eens naar het raam lopen. Het blijkt dus een autootje te zijn. Een vrachtwagen van Pickwick.

Hoe ik daar in hemelsnaam aan kom? Geen idee, zal wel een promotieartikel geweest zijn.
Benieuwd wat ik in een volgend keukenkastje tegenkom!

Bossie touw

Een ieder die in de jaren 70 op school zat zal zo een eigen idee hebben over macrameeën.
In die tijd in paars en oranje touw. Uren knopen om een plantenhanger te maken.
Hanger af, dan een erwtenplantje of een lantaarnplantje in een jampot er in.

Nooit mijn hobby geweest, of eigenlijk, ik had er ronduit een hekel aan. Ik vond het een totaal zinloze bezigheid. Net als punniken.
Waarom komt dat ineens bovendrijven?
Omdat het op een pagina van een natuurblad verscheen. Tussen de uilen en de tijgers door.

Nu begin ik te vrezen dat het weer een trend moet worden? De lente komt er weer aan, de loombandjes zijn zo 2015 dus wie weet.
Voorlopig hou ik mijn hart vast, daar er al kant-en klare pakketten te koop zijn. Nou ja, dat is een bossie touw en een handleiding.

Jullie begrijpen het vast wel, ik doe niet mee.

Grijp 'm!

Er zijn geleidehonden voor de blinden, voor de doven, er zijn hulphonden, mijn-kanaries, landmijnratjes, truffelhonden, truffelvarkens, drugsvarkens. explosievenwespen, hulp-aapjes, trekpaarden, melkkoeien, legkippen, herdershonden, therapie-dolfijnen en binnenkort dan ook drone-dieven.

Onze staatsveiligheid kan zomaar ondermijnt worden door een populair stuk speelgoed.
De drone, een vliegend geval van groot tot klein, voor fraaie luchtopnames, het vervoeren van de eerste asperges, achter een skier aan of als een nieuwe ergernis in natuurgebieden, vanwege grote kinderen die er mee spelen.

Mijn idee is "schiet ze maar uit de lucht".  Maar wat nu als het foute drones zijn? Drones van boze mensen?
Gelukkig kunnen ze dus drone-dieven opleiden. Geen mannen met bivakmutsen op, maar getrainde arenden.

Gaat onze veiligheidsdienst dan een speciaal Eagle Force krijgen?
Ik twijfel er niet aan dat zo'n vogel met gemak een drone van klein formaat met gemak uit de lucht krijgt.
Ik twijfel er ook niet aan dat de training van een vogel een stuk voordeliger is dan een F-16 achter een stuk fout speelgoed aan te sturen.

Misschien kunnen ze kraaien die truc ook aanleren? Gewoon met een stel tegelijk er op af en al vliegend het geval saboteren.
Ik zie ze er rustig voor aan.

Groen terreur

Ik weet het, dat klinkt ernstig. Ik heb het niet over gevaarlijke veganisten, bloemofielen of vluchtelingen.
Hoewel, dat laatste eigenlijk wel een beetje waar is.

Vanmiddag keek ik even naar een programma van omroep MAX.
Een hondjes-uitlatende mevrouw sprak over overlast.
Wat blijkt? Na de terror oehoe zijn er nu terror parkieten. Ja, die groene griezels.

Hun misdragingen? Ze schreeuwen en ze komen wel tot op 30 centimeter afstand. Bloedlinke knakkers dus.
Als wapen neemt de vrouw een vliegenmepper mee.
Domme mevrouw, als je ooit naar een papegaai mept moet ie je niet meer!

Vanwaar dit vreselijke enge gedrag van de vogels? Komt door de warmte en omdat ze bronstig zijn.
Verdeurie, weer iets nieuws kunnen leren, er bestaat dus ook een parkietenbronst!

Wederom mis ik Bert en Ernie in de middag.

Wil je een stekkie?

Leuk wat sommige studenten bedenken.
Zoals een rugzakje frisse lucht die de Plant Bag heet.

Men neme een rugzakje, vullen dat met substraat, een plantje en dan een deel waardoor je gezuiverde lucht kan inademen. Doelgroep? Vooral Azië waar men soms omrolt vanwege de smog.
Of het aan gaat slaan? Geen idee.

Of het hier ooit een trend zal worden? Ik betwijfel het. Ik zie me nog niet met een rugzakje met een lucht zuiverende sanseveria rondlopen.
Aan de andere kant, als trendy jonge lui jarenlang met een veel te duur flesje bronwater rondliepen, wie weet hoe hip de rugzak petunia kan worden.

Misschien is een kruidentuin rugzakje een leuk alternatief?

Spray mee met de PVV

Het liep blijkbaar storm in Spijkenisse. Bange vrouwen, begerige vrouwen en boze vrouwen, allemaal wilde ze wel een busje van Geert.
Op een klein groepje na, dat scandeerde zijn naam en dat mocht dan weer niet.

Bange vrouwen, ik begrijp ze best, ik ben het ook wel eens. Dan loop je ergens lekker te wandelen en voel je je bedreigt door een hardloper die iets te vaak voorbij komt en met een ongure blik in de ogen.

Nu las ik dat die spray van Geert dus bedoelt is voor het geval een asielzoeker je aan wil randen.
Begot, dat is een gedoe! Moet ik eerst vragen of ie Piet of Rachid heet?
In het laatste geval dan zeker zeggen van "moment" want de gemiddelde damestas is zo onhandig dat je je rot zoekt naar dat busje.

Voor alle bange dames dan een tip, steek een miniatuurtje deodorant in je jaszak.
Ook reuze handig als je je nog even wil opfrissen. Moet je natuurlijk wel spray nemen, want zo'n roller is ook zo omslachtig.

Overigens is het fenomeen aanranding niet van de laatste tijd. Mijn opoe raadde al aan om een handje peper op zak te hebben. En dat is een halve eeuw geleden.

Arm II

Vanavond maar weer eens even gekeken.
Ik vind het van een onmogelijke stupiditeit dat iemand kan beweren dat als je dakloos bent je- als je maar wilt, je binnen één dag weer een dak boven je hoofd hebt.
Dan vraag ik me serieus af wat die persoon in zijn hoofd heeft. In ieder geval een plaat voor de kop.

Waar ik dan wel weer even over moet nadenken, is het wel eerlijk iemand een aasgier te noemen omdat ie als beroep handelaar in onroerend goed is? Die man kocht pandjes tijdens een veiling.
Na een tijdje denken ben ik er uit. Ik kan het geen aasgier noemen. Het is een beroep en hij verdient zijn centen eerlijk. En het is niet zijn probleem, dat klopt.

Dan is er natuurlijk gemopper op het systeem en de samenleving.
Banken zijn dieven, verzekeraars zijn dieven, de belastingdienst is een dief.
Politici zijn dieven, kortom, we wonen in een roversnest.

Persoonlijk zeg ik liever dat het wellicht wat eerlijker zou kunnen. En met iets meer compassie voor mensen die geheel zonder eigen schuld in de ellende komen.
Je bent verantwoordelijk voor je eigen keuzes hoorde ik in het programma steeds voorbij komen.

Ja, als je grote dingen op de pof koopt en weet dat het niet meer kan, maar blijven doen. Foute keuzes.
Nee, als je een kleine zelfstandige bent, die samen met de echtgenote een winkel runt, met één personeelslid en je personeel wordt ziek. Dan moet je nog een hele tijd doorbetalen en je hebt niet de middelen om een ander in dienst te nemen?  Vervolgens slaat de crisis toe. Dat is geen foute keuze maken, dat is gewoon vette pech.

Er zijn genoeg mensen die aan de grond zitten en zich er weer bovenop worstelen.
Maar je moet wel een netwerk hebben.

Armoe is ellende en daar houden we niet van. Tenzij we het luidkeels kunnen misbruiken met de kreet "eigen volk eerst".
Gelukkig steekt niet de hele samenleving zo in elkaar.

Arm in Nederland

Gelukkig heeft de EO weer een lollig thema gevonden en uitgesproken kandidaten die dan meedoen aan het programma Arm in Nederland? Eigen schuld!

Ik zit er met gekrulde tenen naar te kijken en ben dan net zo uitgesproken.
Niet zozeer wat armoede is, maar het opgeheven vingertje.

Gisteren zag ik een gezin die in werkelijk een krot wonen. Ik begrijp niet dat het kan gezien de wetgeving voor huurwoningen. En zo is het gewoon geen wonder dat de mensen mee verkrotten.

Wat ik dan ook niet begrijp, waarom kan een man van 55 die niet is afgekeurd geen sollicitatieplicht meer hebben? Ja, hij zou wel kunnen werken (zijn eigen woorden) maar zou toch in een conflict raken als ie een baas heeft. Hij heeft zijn leven nu al anders ingedeeld.

Nog een ander, hij kreeg te lang WW, heeft het niet op tijd afgemeld, ja ik kreeg geld waar ik geen recht op had. Dan grijp je toch in? Zeker voor het is opgelopen tot 30.000 euro. En als je weet dat je er geen recht op heb moet je het niet uitgeven. En zeker niet laten versloffen. Zo zonde.

Een van de kandidaten die eerst vond dat je alles moet aanpakken slaat als een blad om, ze moet papier prikken, ja maar dat is een participatiebaantje en dat doet ze niet.

Degene die vindt dat je het altijd kan redden krijgt rare trekjes. Tijdens het papier prikken gaat ie oliebollen bedelen. Tevens jat ie stroom uit het schuurtje van een ander.

Als hem dan bij een gastgezin wordt gevraagd, wat hij zou kiezen, of eerlijk centen verdienen met het typen van erotische teksten of gaan stelen. Hij zou het geen van beiden doen. Oh, stroom stelen is geen stelen?

Het zou voor heel veel mensen die dreigen af te zinken prettig zijn als ze makkelijker de stap naar de hulpverlening kunnen maken.
Het excuus van één van de mannen van ja, maar ik heb geen geld om een boekhouder in te huren is nonsens, als je een erg laag inkomen hebt helpt de belastingdienst je gratis.

Ik zit niet in de armoede, maar weet drommels goed hoeveel voetangels en klemmen er zijn.
Als je dat niet weet en je praat er met niemand over wordt het almaar ernstiger.

Maar denk vooral nooit "zal mij niet overkomen."Je gunt het niemand.

Landje ruil

Waar twee kleine landen groot in kunnen zijn.
Hoe langer ik er over nadenk hoe leuker ik het vind.

Ergens, in de Maas ligt een landtong. Die geregeld onderwater staat maar dat mag 'm de pret niet drukken.
Dat stukje is nog België. Het is een gebiedje met veel zeldzame planten, dus een aanwinst.
Dat ligt er dus aan wie je er over hoort. Het zou een mooi wandelgebiedje kunnen worden maar wat blijkt? Er zitten schurken.

En daar begint het geopolitieke gezeur. De politie mag niet over land de boeven gaan vangen. Zij moeten dan over Nederlands grondgebied en dat mag niet.
Er bestaan toch bootjes? Ja, maar het zijn duidelijk niet zulke waterlanders als wij zijn. Men vergat er een steigertje aan te leggen.

Natuurlijk krijgen wij het gebiedje niet cadeau, het is een ruil. België krijgt dan een ander stukje er voor terug.
Dat staat nog niet onder water, maar dat komt wel want ze krijgen er gratis bevers bij.

We ruilen dus bevers voor schurken? Eerst waren de schurken feestgangers met drank en drugs, even later mensen die dingen doen die het daglicht niet kunnen verdragen.
Ongeschikt als wandelgebied vanwege struikrovers? Nee, ik vernam dat het ongeschikt is voor families of moeders met kindjes want die worden dan wellicht belaagd door homo's.

Wat zal ik er van zeggen? Nou ja, dat ik het een uiterst vreemde aanname vind.

Geblaf

Al jaren ben ik een trouw Radio 1 luisteraar.
En moet er telkens weer aan wennen als ze de programmering weer eens omgooien.

Daar is mee te leven, en even was ik blij niet meer naar het geblaf van Sven-zak-maar-zeggen-Kockelmann te hoeven luisteren.
Zijn eeuwige geblaf tegen de mensen aan wie hij vragen stelt.

Helaas, mijn vreugde was van korte duur. Hij doet nu Stand.nl
Echt wat voor hem, behalve blaffen mag hij nu ook snauwen. Kon zijn voorganger soms ook al behoorlijk, maar dit is echt erg.

Als een radioprogramma met een stelling komt weten ze toch dat 17 miljoen Nederlanders een mening hebben? Als je er dan om vraagt, want de bedoeling is dat mensen inbellen, bek ze dan niet af.

Het is eigenlijk jammer dat veel presentatoren soms hoogst onbeleefd zijn.
Gelukkig is er nog O.V.T. en De Perstribune en het heerlijke programma De Taalstaat.

Ze smelten,oh nee, stelen de kazen

Ik zie het voor me, ergens in Moskou zit de kleine Vladimir aan tafel te mokken.
Uitgekeken op de croissantjes Camembert, hij wil een broodje oude kaas.
Maar er is een boycotski met Holandski.  Radeloos van verdriet belt hij zijn oom Oleg Oligarch.

De keiharde zakenman heeft het te doen met zijn neefje en besluit uiteindelijk een bende bandietski in te huren.
Zij laten zich trakteren op een fraaie rondreis met als hoogtepunt het bezoek aan kaasboerderijen.
Natuurlijk onder leiding een fijnproever. Zij onthouden alles, inclusief de route. Dan, als je denkt die gaan met de groep naar Volendam slaan ze stiekem toe. De grote kaasroof.

Ik gruwel van kaas dus heb geen motief. Maar ondanks het feit dat ik het oprecht triest vind voor de beroofde kazers schoot ik toch even in de lach.
Wie steelt er nu kaas? Overal ter wereld kunnen ze kaas maken, waar ze dan nog rustig een label Gouda opplakken.

Ze stelen alleen oude kaas, want ja, al kan je zelf kaas maken, het duurt heus even voor het oude kaas is.
Een strop voor onze eigen oude kaas liefhebbers.
Want zo laat je je toch het kaas van het brood eten.

Kaasroof, waar gaat het heen met deze wereld?

Stom in stijl

Vandaag bladerde ik door een tijdschrift. In dat blad staat elke maand een pagina Groen Doen.
Klinkt natuurvriendelijk, maar eigenlijk zijn het vaak totaal over de kop geprijsde artikelen.

Ik blader en zie iets staan waarvan ik drie bladzijden later dacht "heb ik dat goed gezien?"
Terugbladeren dan maar.
Ja, het staat er duidelijk, een broekbinder.
Tja, dan kan ik niet anders dan onbedaarlijk gaan lachen.

De broekbinder is een klem van kunstleer die voorkomt dat je broekspijp tijdens het fietsen tussen de ketting kan komen.
Wat een vernieuwende uitvinding! Tjonge jonge..sukkels!

In plaats van 22,50 te betalen voor zulks een onzin artikel gebruik je gewoon de oudere versie.
Het postbode-elastiek. Of een simpele metalen klem, zijn ook al decennia in de omloop.

Natuurlijk klinkt de merknaam als Gentlemen's Hardware wel sjieker dan postbode-elastiek.
Dus een cadeau voor mannen die alles al hebben en vaak fietsen?
Niet dat  het met een fietsbroekje enig nut heeft, tenzij je erg loszittende sokken draagt.

Werkelijk, hoe verzinnen ze zoiets.

 

Poststuk

Ik kom niet alle dagen bij het vuilstation, maar soms heb je wat groter spul waar je vanaf moet.
Je mikt het in een auto en gooit het spul in de daarvoor gemerkte container. Nou ja, zo was het ooit.

Mensen van buiten de gemeente en opkopers die delen huisraad van iemand opruimen willen er ook graag dumpen. En dat is dus niet de bedoeling.
Zo doende moeten we al jaren een rijbewijs of paspoort laten zien.

Maar nu? Nu moet je ook een poststuk met jouw adres tonen. Dat je echt wel woont waar je zegt dat je woont.
Dan vraag ik me het volgende af, wat nu als je nooit post ontvangt?
Iedereen ontvangt toch wel eens post?

Met internetbankieren niet meer. Dan een adreslabel van een tijdschrift? Die moet je maar net hebben, het label en het tijdschrift.
Een kerstkaart dan? Die enveloppen verdwijnen bij mij vrij snel. Ik heb best even zitten piekeren waar ik nu zo snel een aan mij geadresseerd iets kon vinden.

Lang leve de ouderwetse correspondentie!

Je moet kleur eten

Waar tot voor kort de af en toe gekmakende lachjes van Sesamstraatbewoners klonk zitten nu de luitjes van Max. Inclusief een gekmakend lachje, maar uit de nepbekkies van een muis of een pop kan ik het nog verdragen.

Tijd voor Max, een geheel andere doelgroep. En hoe muf, met een kookrubriekje.
Ik dacht dat we nu toch wel van het pannenterreur af waren, maar nee, Max houdt van retro, of ik het brocante?

Wat het ook is, vanmiddag vertelde een kookmevrouw ons dat we in kleuren moeten eten. Iets van elke kleur is gezond voor je. Wit van de uien, rood van de tomaten, dan zal er wel een gele paprika aan te pas zijn gekomen?

Eten in kleuren, is dat de nieuwe hype?
Vrolijk vijzelt ze door, voor de pesto, ah, daar is het groen. Persoonlijk vind ik het maf om in een studio vol modern hak en snijspul een beetje retro te gaan vijzelen.

Ik heb oprecht getracht te luisteren naar de ingrediënten, maar bij het thema eten in kleur kreeg ik een onbedaarlijke trek in een grote zak M&M's.

Het jaar van

Grappig, elk jaar is wel het jaar van iets.
Voor onze gevederde vrienden is het jaar van de kievit. Zullen de kuifjes zelf weinig van merken.
Het is tevens het jaar van de Aap, nee, niet ons primaten neefje, maar in de Chinese astrologie.
Verder is 2016 het jaar van het boek. Het gaat om boeken dus vind ik het al prima.
Ook nog het jaar van het Polder Positivisme, graag!

Echter één ding springt er uit. Het jaar 2016 is ook het jaar van de boon.
Ik vraag me nu ernstig af waarom het het jaar van de boon is.
Was er voorheen ooit een jaar van de bloemkool?

Misschien is het wel een soort geheimzinnig thema. De boon lijkt me niet op de lijst van ernstig bedreigde flora te staan.
Misschien was het een rare snijboon die in de bonen was toen ze iets moesten verzinnen.

Maar serieus, de boon speelt we degelijk een belangrijke rol in ons leven.
Waar was men ooit zonder de rats kuch en bonen?
De boon is bezongen in het lied over hier een pot met bonen, daar een pot met brie.

Bonen zijn cultureel erfgoed. Als iemand veel blauwe bonen gebruikt en wordt opgepakt komt boontje om zijn loontje.
Zit je in de rats en met de kuch, dan maakt de honger rauwe bonen zoet.
Of je moet gewoon je eigen boontjes doppen.

Wat ze al niet verzinnen.

Hakkerdehak

Wat jammer toch dat ik geen miljoenen heb gewonnen.
Dan had ik mijn woningbouw keukenblokje kunnen verlaten voor een moderne woonkeuken.

Weg met de wasemkap, een kookeiland met daarin een Bora. Verdikkie zeg 100% clean rate.
Tja, ik loop hopeloos achter op keukengebied. Geen inbouwoven, geen airfryer, geen smoothiemaker, geen Quooker.

Om het leed dan wat te verzachten ben ik vanmiddag maar naar een huishoudwinkel gelopen.
Ik wilde een uienhakker.
Al lopend door de winkel krijg ik zin in een nieuw servies, maar daar begin ik niet aan.
Ah, de kookwekkers, raspen voor van alles en nog wat, dus ik ben warm.

Vreemd, nog maar eens kijken. Ik zie de malste haakjes voor in de keuken, foeilelijke onderzetters van siliconen, maar geen uienhakker.
Dan maar aan de verkoopster vragen.

Als het zo is heb ik het gemist, maar is het woord uienhakker uit het woordenboek geschrapt?
Ik vraag de verkoopster, het type dat van ovenwanten weet, of ze uienhakkers hebben.
Daar verscheen de door mij gevreesde blanco blik. Een wat? Een uienhakker.
Er verscheen een door haar gevreesde denkrimpel op het voorhoofd.
Was ik maar naar Blokker gegaan.

Hoog tijd voor een rondje Hints. Een beker waarin je een ui kan doen en dan bovenop ergens op duwen zodat de ui klein wordt gehakt. Oh, een splfflt. Geen idee hoe ze het noemde, het klonk ietwat ranzig.
Maar ze wist wat ik bedoelde en daar kwam ze terug, met een picador.

Ja hallo zeg, als een gewone uienhakker ineens een picador heet, waar gaat het heen met de wereld?

2016

Zet u schrap, want na al het vol stampen, het plempen en het knallen is dit-niet-zo feestbeest blij dat het weer voorbij is.

Ik ben er handig in geworden om alle kerst hits te vermijden, slechts eenmaal Chris Rhea gehoord.
Geen kerstfilm gezien, geen herhaling nummer 600 van Sissi (mag ik een teiltje?), geen Home Alone,
geen Harry Potter of welk sprookje dan ook.

Eindelijk af van het gebedel van zorgverzekeraars om vooral over te stappen, het gedoe over december tradities en Frank Lammers wakker te zien liggen of ie nu wel of niet gaat steengrillen.
Voorlopig weer af van alle jaaroverzichten.

We kunnen ons de komende weken verheugen op aanbiedingen van sportscholen, of om toch vooral anti-vet gelules te kopen, en ja, de e-sigaret.
De broekriem weer aanhalen en weer gezellig op z'n Hollands gaan mopperen dat er zoiets als voedselbanken zijn. En dat we geen winter hebben. Dat is namelijk ook traditie.

Mijn eerste voornemen is al gesneuveld, foto's maken van vuurwerk.
Voornemen twee is morgen de pedometer klaar leggen. Aan de wandel dit jaar.
Was 2014 het plan afstand Amsterdam-Brussel te lopen geslaagd (niet in 1 keer natuurlijk)
Nu zal het Amsterdam-Parijs worden? Kwestie van aardig weer en discipline.

Natuurlijk moeten mijn vrienden kuitkramp en ischias ook niet te vaak langskomen.
Nog een voornemen is veel lezen, meer dan afgelopen jaar. Veel foto's maken, vast niet meer dan afgelopen jaar.
Meer logjes schrijven, maar bovenal veel brieven.

De nieuwe agenda ligt klaar, de nieuwe kalender hangt, nu wennen aan de nieuwe  radio 1 programmering.

Maar bovenal, op naar de lente!

Voor iedereen de allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar. Met een goede gezondheid, aangename verrassingen en veel dagen met een gouden randje.
Dat laatste lukt vaak al met meer begrip, empathie en humor.