Vestzak, broekzak?

Vanmiddag heb ik met mateloze interesse zitten kijken naar "Rikkie en Slingertje".
Twee trotse pauwen. En van mij mogen ze trots zijn.

Het probleem met lange persconferenties en stukjes NOS tussendoor is dat ik ook op de beelden ga letten.
Eens zitten kijken hoe dat jasje van Dominique eigenlijk dicht zit, maar het meest opvallende vond ik het gebrek aan mimiek bij Rutte.
Even twee keer kort een bijna ingestuurd trekje en dat was het wel.
Samsom, ja, die keek soms bijna guitig, als een aapje. "Nee,dit akkoord is niet echt om te feesten."
Kon er niets aan doen, ik dacht aan Rikkie en Slingertje.

Het akkoord, het gaat ons allemaal wel ergens knellen. Het heilige huisje, het verdwijnen van toeslagen of starterssubsidies.
Inkomensafhankelijke zaken. De pijn verdelen. Eerst zien, dan geloven.

Zit dat nog te bezinken, hotsee, ze gooien gelijk ministers en staatssecretarissen in beeld.
Jeanine Hennis als minister van defensie? Een vrouw als minister van defensie? Stoer!
Die zal zich geen helikopter van het brood laten eten denk ik zo.
Wel lastig dat men de ministeries weer eens van naam laat veranderen.
En dan nog zo iets, men wil 3 provincies 1 laten worden. Wat gaat de hoofdstad worden?

Dat de heren stevig hebben zitten polderen blijkt wel. Veel water bij de wijn, eens even wat knopen doorhakken en bruggen slaan.
Een extra brug zal er nodig zijn bij het ontpolderen. We kunnen onze zuiderburen niet eeuwig met een kluitje in het riet sturen.
De Hedwigepolder zal er aan moeten geloven. Niet leuk voor de mensen daar, tegen de Zeeuwse genen in.
Ik hoor steeds dat we de rekening niet naar de volgende generatie mogen doorschuiven.
Hopelijk houden ze dan ook rekening met (nieuwe) natuur.
Wij hebben veel genomen van de zee, nu eens tijd wat vrijwillig (nou ja) terug te geven.

De teksten die onder in het beeld door scrollen bleven me boeien. Dingen die definitief niet doorgaan, ach, tot een volgende verkiezing dan.
De fraaie volzinnen van de heren, nee de middeninkomens gaan er niet te veel op achteruit, belastingschijf gaat anders worden.
Ja, de hogere middeninkomens dan weer wel. Mijn rekenkundig inzicht verbleekt per minuut.

Ik moet het nog zien of het niet een posteractie lijkt als in de super om de hoek, die zure appel van de btw verhoging, die zij voor jou betalen. Ja, eerst snel de prijzen verhogen en dan zo mooi weer spelen.
Wij verhogen de prijzen niet vanaf 1 oktober. Klopt, doe je gewoon vanaf 20 september.

Rutte wil niets meer doorschuiven als het om geldstromen gaat. Leuk en aardig, maar nu alles nog eens door de senaat zien te krijgen.
Hopelijk geen gezever meer over weigerambtenaren. Over poging zoveel wat betreft kilometerheffing.
En nu eens kijken hoelang dat kabinet beklijft.

Half november het spul op hun stek, dan heeft onze majesteit mooi even de tijd om een troonswisseling aan te kondigen. Zo rond haar verjaardag.
Nee, ik wil haar niet kwijt, maar het is een voorgevoel. Dat is dus geen betrouwbare bron of een geruchtenstroom.

Wat een dag..

Eerste bericht wat ik vanmorgen hoorde was dat prins Friso dood is en toch weer niet.
Foutje van National Geographic. Ik had geen idee dat die bezighielden met zieke prinsen.
Hoewel, waren zij het niet die ook eens een cold case aflevering maakten over de geheimzinnige dood van Toetankhamon?

Vroeg in de avond vernam ik "ze zijn er uit!"  Rutte en Samson dus en hun secondanten.
Er zullen heel wat verbale duels zijn uitgevochten, maar toegegeven, het ging best rap.
Gezellig een potje ouderwets gaan polderen.
Een vice premier hebben ze al, al zou die tot 2014 in Amsterdam de wet blijven houden.
Geen haar op zijn hoofd zij "de God"van Amsterdam. Maar ja als je vice premier kan worden?
Gelukkig is er nog een klein beerputje over Asscher gevonden, beetje foute vader?
Dan zeg ik, net als onze geliefde prinses, die mogen we het ook niet aanrekenen.

En dan het fijne nieuws, de kogel is door de kerk, boer Aad heeft zich manmoedig uitgesproken, Henrieke heeft ook nog een fleurig truitje. Al gaat er het gerucht rond dat het met Bert niets is geworden.
Bert is voor de grootste koei niet bang, maar voor een meisje?

Willem heeft ook zijn keus gemaakt, en wat heeft die een leuke moeder zeg.
Nu maar afwachten wie de leuke heren weg gaan sturen.
Gaat Martin naar zijn jongste kinderen luisteren? Volgende week zullen we het weten.

Niet dat ik een media gevulde dag had, was het toch heus te mooi weer voor.
Op paddenstoelenjacht. Het zonnetje maakt mensen vrolijk, maar paddenstoelen lijken wel een bijna trendy topic.
Voorbijgangers die even op een smartphone een foto laten zien van vliegenzwammen, een stel dat even meeloopt om ons een mooie zwam aan te wijzen. Ze vonden het wonderbaarlijk dat die midden op de speelplaats nog heel was.
Hadden ze even af moeten kloppen.
Die dingen groeien soms op de onhandigste plekken. Halverwege een helling, of tussen de hoge brandnetels.
Morgen weer zoet om de bijbehorende namen te vinden.

Zaterdagse zeik tv

Kan aan mij liggen, maar wat op zaterdagen op tv komt vind ik zelden "iets".
Me afgelopen avond maar eens gewaagd aan amusement op RTL 4, "Mannen van een zekere leeftijd".

Wat mannen vanaf 50 van het leven kunnen verwachten. Ik weet niet of de doelgroep het programma nu zo geweldig vond.
Dat wagen aan was dus éénmalig. Ik vond het waarlijk gezeik. De plaskracht van Viggo Waas kan me niet boeien.

Ik denk ook niet dat als het ging over vrouwen van "een zekere leeftijd" me wel mateloos zou kunnen boeien.
Is ouder worden nu echt zo'n enorme ramp? Niet oud worden lijkt me kwalijker.
Maar wat is oud? Vroeger was je met 65 oud, in een bloemetjesjurk achter de geraniums.
Het is zo relatief.

Toen ik werd geboren waren mijn 3 grootouders al in de 70. Tegenwoordig heb je grootouders van rond de 50 en weet ook wel van iemand die al oma werd met 38.
Zo weet ik ook van iemand die al oma was en 2 jaar later zelf nog een kind kreeg. Gebeurt soms.

Toen ik 20 was leek me 40 al middelbaar aan het worden. Nu ik 50 ben, tja.
Waren 50 plussers ooit een doelgroep voor een beurs met Tena enz, nu zijn ze een doelgroep voor hippere zaken. En een zorgen post voor de 20-ers.
Maar de 50ers kunnen nog best uit de voeten met 30-ers maar ook met 70-ers.
Op een bepaalde leeftijd lijkt de generatiekloof iets minder breed te worden.

Maar met het klimmen der jaren komen er veranderingen. Rond 45 zie je het soms niet zo scherp meer, komt de leesbril. Je kan het verfoeien, maar wat een fijne uitvinding!
Er komen gebrekjes en de overheid wil dat in de gaten houden. Als vrouw krijg je dan al jaren geinige uitnodigingen en eigenlijk zouden mannen die ook moeten ontvangen. Iets andere dan.

Wat ik wel vind, laten we onze eerlijk verdiende rimpels eens gaan vieren. Proosten op de vele grijze tinten aan haarlokken en de vergaarde wijsheden.  Want daar is helemaal niks mis mee.

Red de tompouce!

Ik schreef er al eerder over, de hype van de cupcakes en poptarts.
Met nog steeds veel radiostilte over het zuur en het zoet in de politiek wist men nog wat taarten van de plank te trekken.

Oud nieuws in een actualiteitenrubriek, komt vaker voor.
Cupcakemania, marsepeinen taarten. Pasgeboren taartjes....cupcakes maken, het nieuwe punniken?
Ik denk nu eerder het nieuwe kleien voor grote mensen.

Al dat felgekleurde suikerzoete spul, soms te mooi om op te eten.
Dat heb ik al met marsepeinen figuurtjes.
Met weemoed denk ik terug aan de keren dat ik met mijn neus bijna tegen het glas van de etalage van bakkerij Van Aalst gedrukt stond.
Niet zozeer vanwege het lekkers, maar de herfst etalage. Telkens een feest om naar te kijken.
Gekleurde chocolade pompoentjes, herfstblaadjes in alle tinten, ook van chocola, met hier en daar wat marsepein.
Neergezet op etagères of mooie schaaltjes. Dat weer op een ondergrond van nep mos en nep paddenstoelen.

Behalve marsepein ben ik niet van het zoete, maar keek mijn ogen altijd weer uit.
Petit Fours, ook al van die leuke dingen. Ik zag ze geregeld bij de HEMA, in de clubkleuren van de Red Hats, maar nooit een excuus ze aan te schaffen.
Bij de delicatesse winkel zag ik 2 jaar geleden in de lente bloemen van chocolade. Zo mooi.
Maar ook geen excuus ze aan te schaffen.

En nu, als ik iets bij de koffie wil als luxe, ondanks het uiterlijk, gaat er toch niets boven de geur van een appeltaart, of het eeuwige gekluns met een tompouce.

Goed, een tompouce is geen Tom Cruise onder het gebak.
En als ik denk aan de uurtjes dat ik met zo'n goedkoop zelfmaak pak uit de supermarkt tompouces heb gemaakt, schots en scheef en soms net iets teveel of te weinig water bij het glazuur...ze waren net zo lekker als een soms ingezakte cake.

Laat een ander maar kleinen met deeg en marsepein. Want elk pondje verdwijnt uiteindelijk in het mondje.

Fifty shades of....

Leuk, jullie even op het verkeerde been zetten.
Ik wil even klagen over 50 tinten groen. In de hoofdrol Moeder Natuur. Iemand schreef ooit dat het soms een takkenwijf is.
Ik zou het eerder "wispelturig" noemen. Een eentje met een enorme trukendoos.

Soms is ze ronduit wulps, dan heeft ze weer een snert humeur, er zagen dagen van oogverblindende schoonheid in het groot, en momenten van ontroering in de kleine dingen.
Daar zijn wij mensen gevoelig voor.
Maar vertrouw nooit op haar grote ronde ogen!

Dat bleek vandaag maar weer. Experts baalden enorm over de hoeveelheid dode aangespoelde bruinvissen.
Ze leken te zijn gestorven door scheepsschroeven en ander menselijk gedoe.
Maar er zwemt nu een ander in het verdachtenbankje.
One shade of grey, de grijze zeehond.

Bruinvissen zijn roofdieren, zeehonden zijn roofdieren en ach, wij mensen zijn ook roofdieren.
Beide soorten zijn bejaagd. De bruinvis heel vroeger, toen ie nog de Amsterdamse grachten in kon zwemmen. Dan stonden er knuppelaars klaar om ze te doden en op te eten. Ze hadden toen de naam "zeevarken" maar er zijn meer dieren met die naam.
De zeehond werd ook bejaagd. Als vijand van de vissers, voor de pels en in sommige delen van de wereld voor het vlees.

Mensen hebben een zwak voor walvissoorten. Ze zijn intelligent en sociaal en..
Veel later kregen mensen een zwak voor zeehonden. Wie kent ze niet, die plaatjes van jonge zeehonden met de lichte vacht en die enorm smekende ogen.
We moeten ze opvangen waar mogelijk.
Ik zeg eerlijk, ik heb nooit veel opgehad met zeehonden, maar gruwde als vrijwel ieder ander bij die beelden van de slachtpartijen ver weg.

Dat dier met die mooie ogen, wat een instinker.
Gelukkig gaat het goed met de zeehond, al zou het tij zich kunnen gaan keren.
Een bioloog vertelde vanavond dat nu de zeehonden, de Nederlandse zeehonden, die nu op bruinvissen jagen, zich later waarschijnlijk ook aan mensen kunnen vergrijpen. Killer Seals.
Ik denk dan nog, je moet nooit de hand bijten die je voedt.

Laten we hopen dat het niet zo ver gaat komen, want als een dier zich vergrijpt aan een mens, dan loopt het meestal slecht af.
Toch wil ik even pleiten voor de zeehond (vind er nog steeds weinig aan) zij horen in zee, wij op het land.
Ik gun hen ook best een strandje of een zandbank.

Verzuiling nieuwe stijl?

Als ik denk aan de ietwat kinderachtige ruzie tussen de KRO en de VARA denk ik aan verzuiling.
Alleen gaat het nu niet over katholiek versus links.
Het gaat over boeren en cabaret en dat blijkt elkaar ook te bijten.

Wij kijken met veel mensen op zondag naar Boer zoekt Vrouw, ik op maandag naar het item over Boer zoekt Vrouw bij De Wereld Draait Door.
Voorheen was Yvonne Jaspers daar geregeld tafeldame. Maar ze mag niet meer van de baas, en Arie als tegenwoordig KRO-er ook niet meer.
Zolang die linkse vlegel Matthijs de draak laat steken met BZV blijven zij weg.
Het item, dat gaat met Sanne Wallis de Vries, ze weten toch dat die van het cabaret is?
Zonder beelden moeten ze creatief zijn, vorige week met een Barbie, deze week met lookalikes.

Als ik de jaren 50 terug wil, dan zonder die heisa. Maar gewoon even de nostalgie van De Revue.
Daar hoorde ik voor het eerst de kreet "engeltjesmaker".  Een mooie benaming voor illegale arbortus praktijken.
Toch wel het sterke kantje van die serie. Een vleugje nostalgie, een mespuntje vals sentiment maar ook de harde waarheid.
Best een moeilijke tijd voor de nog lang niet vrijgevochten vrouw.

Dan is het nu een stuk beter.
Wat een vrijgevochten vrouw nu eens steevast moet weigeren? Bij Pauw en Witteman aan tafel schuiven!
Dat duo vind ik bijna jaren 50. Vrouwonvriendelijk, vaak neerbuigend in toon of lichaamstaal.
Ja, afgelopen avond zaten er een paar vrouwen op een tribune, om hun mening te geven over een erotisch boek.
Oh,oh de lollige woordgrapjes. Een vrouw die een erotisch boek , zelfs een trilogie schreef, tjonge jonge.

Ja jongens, we zijn Harry Potter voorbij.
Fijne voor schrijvers van een controversieel boek, de promotie volgt rap.
De tuttigheid blijft.

Leuker kunnen ze het niet maken...

Wel ja, zit er weer ergens zo'n clubje centenventen op een blocnote nieuwe plannen te maken.
Laten we het belastingstelsel eens gaan hervormen. Is natuurlijk niet de eerste hervorming.
Er is blijkbaar niets leukers om de mensen in verwarring te brengen, is het niet met het belastingstelsel, ach, dan toch weer eens een wijziging van de spellingsregels.

Ik kan toch zo chagrijnig worden van die lui. Ze staan stralend op tv te beweren dat we er beter van worden want het is simpeler.
Gewoon 2 schijven, lekker overzichtelijk. Oh ja, heel erg overzichtelijk.
Zo overzichtelijk dat ik al gelijk begrijp dat ik meer moet gaan afdragen.

Als het om inkomstenbelasting gaat heb je dus 3 tarieven.
Tot een inkomen van 18.945 euro betaal je 33,10%
Daarna wordt het tot 33.862 euro 41.95%  Alles boven de 56.492 euro moet dan 52% voor de schatkist opleveren.

Het nieuwe plan, gewoon 2 tarieven. Alles tot 62.000 euro dan 37% en alles er boven 49%.
Ik heb het nu alleen over inkomsten belasting.
Als je nu b.v. 25.000 euro bruto per jaar als inkomen hebt gaat je dat netto per jaar 231,47 euro kosten.
Verdien je 4 keer zoveel, dan levert het je leuk wat op. Maar wel overzichtelijk!

Ergens vullen ze nog aan van ja het levert op maar *bijna gefluister* we verhogen de btw van nu al 21% naar 23%. Dat gaat al weer bij wekelijkse boodschappen behalve de gewoonlijke prijsverhogingen nog eens een 80 euro per jaar kosten. De huren gaan extra omhoog,  en zij die ergens wonen waarvan de huren dan extra omhoog gaan vallen dan soms net over de rand waar men nog toeslag krijgt.

Goedkoper wonen mag niet want ben je een scheefhuurder, kopen kan niet want je hebt te weinig voor een hypotheek.
Ben je een hardwerkende zzp-er verlies je ook nog bepaalde aftrekposten.
Heb je geen werk om welke reden dan ook pech, belasting op werk wordt weer gecompenseerd.
Ben je een nog hoopvolle freelancer , tja weinig klandizie vanwege crisis en de tussenpartij gaat de btw ook verhogen. Nog minder klandizie.

En de koopkrachtcompensatie voor de lagere inkomens? Dat zal een blanco blik opleveren, zij vinden modaal al een lager inkomen.
De idioten die dit nu weer bedenken mogen eens een half jaar in mijn schoenen staan.
Daarna wil ik ze nog wel eens horen!

Een boerin verlossen...

Ja, dat hoorde ik Bert vorige week zeggen. Bert? Niet die van Ernie, maar Bert van boerin Henrieke.

Hij vindt het makkelijker een koe te verlossen dan op een vrouw af te stappen.
Dan maar goed dat ie veearts is en geen verkoper van damesschoenen.

Boerin Henrieke, als het nu toch over verlossen gaat, kan het programma haar verlossen?
Haar gulle glimlach is verdwenen, de kuiltjes zijn zelden meer zichtbaar.
Ik heb het met haar te doen. Ze sjokt en fiets rond met 2 mannen die net als zij geen enkel initiatief tonen.
"Hebbie in de avond zon. Ja. Waar staat ie dan? Daarzo."
Haar levensvreugde zinkt sneller dan de avondzon lijkt het.

Hoe anders met boer Willem. Hij stuurde dan de clown weg, maar het binnenstebuiten sokkenmoment is dan wel weer geinig.
Ik vind Willem een ontzettend aardige vent. Zo'n persoon zou ik graag als goeie vriend hebben.
Of als buurman.

De 3 gewone boeren, het lijkt me onderhand wel duidelijk voor wie ze willen gaan.
Maar gaat Swaen van Martin toch weg?  En Aad, oh die gaat denk wel voor Jeannet, de vage beelden met wie hij stond in die kas geven niets weg.

En het jonkie, tja hij wil pittig. Al denk ik dat hij met Fiona een juweeltje gaat verliezen?

Ik observeer en hoef niet te kiezen, dat maakt het zo makkelijk.

Volkscultuur?

Het kan gebeuren dat je nog half slapend de radio aanzet en wakker worden met vreemd nieuws.
Niets schokkends, niets wat wereldwijd zal opvallen. Altans, nog niet.
Het gaat over de 3 mogelijke aanvullingen in de lijst van Meesterwerken van het Orale en Immaterieële
erfgoed van de mensheid.
Unesco heeft zo'n lollig lijstje van 300 tradities uit 27 landen.

De 3 genomineerde moeten het nog even doen op een inlandse lijst.
Nu zitten er natuurlijk mensen achter die lijsten, en die mensen werken dan weer met instituten en instituten weer met een ministerie, dus.... subsidies.
Aangezien staatssecretaris Halbe Zijlstra werd genoemd is het serieus.

Uit pure nieuwsgierigheid ben ik eens gaan zoeken hoeveel subsidie daar naartoe gaat.
Na ruim anderhalf uur heb ik het opgegeven, als ik kreten als semantische interoperabiliteit tegenkom
haak ik toch echt af.

Cultuur, een belangrijk onderdeel van ons leven. Dan heb ik het ook over het immaterieële erfgoed.
Of in een simpel woord, tradities. Die horen bij ons.
Dat ik bij 1 van de 3 even moest nadenken, de Boxmeerse Vaart, dat maakte me alleen maar nieuwsgierig.
Bij een vaart denk ik aan water, niet aan een bloedprocessie.
Nummer 2, ook niet van mijn regio, de Sint Maartensviering in Utrecht.
Nummer 3, toen schoot ik heus even in de lach, het bloemencorso van Zundert.

Ik gun iedereen een feestje, het is prachtig als veel vrijwilligers zich daar voor inzetten.
Maar op een lijst van Unesco?
Gaan wij aan complete culturele armoede ten onder als men wereldwijd niet kan vernemen van een bloemencorso?
Dat er behalve Sint Maarten nog veel meer van die bedelprocessies van kinderen zijn?
Alles onder het mom van een Hongaarse soldaat in Romeinse dienst zich bekeerde, heilig werd omdat hij zijn mantel deelde. Overigens worden sommige minder nobele trekjes van hem met de mantel der liefde bedekt.

Moet een optocht van wagens met bloemen prijken tussen de Spaanse flamenco en de Franse cuisine?
Als dit alles werelderfgoed is kunnen we nog wel even doorgaan met nomineren.
Fierljeppen, wilsterflappen, zwanendriften, de klomp met geranium aan de voorgevel.

Wat een feest!

Menigeen van ons zal er misschien ooit van hebben gedroomd.
Iets groots presteren en dan een Nobelprijs winnen.
Maar nu blijkt dus dat je die op veel eenvoudigere manier kan "winnen".

Laat ik nu eerst even al mijn mede-EU-ers feliciteren. Wij hebben het toch maar geflikt!
Met jaren van gebakkelei, geklaag, gekerm, gezanik en gezever de Nobelprijs voor de Vrede binnen te slepen.
Wat een prestatie zeg! En wat een wassen neus. Ik vind het nu bijna even inhoudsloos als de 7 Tourzeges van die over het ijzeren ros getilde Texaan.
Denkt dat comité nu echt dat we met 500 miljoen mensen fier gaan zijn?

Die 60 jaar vrede op het continent? Misschien in de EU lidstaten zelf.
Maar het continent is groter dan dat. Wij dragen bij aan vrede,"wel ja, we gaan gewoon buiten onze grenzen knokken".
Maar zelfs 60 jaar oorlogsvrij tussen de lidstaten? Klopt niet helemaal.
Ik denk nu even terug aan het tekenen van de vrede in 1986.

De 335-jarige oorlog zal weinig mensen iets zeggen, maar het is de langste oorlog die we hadden.
Eigenlijk was iedereen vergeten dat we in oorlog waren, tot een aantal historici documenten vonden.
Die lazen ze door en "verrek, we zijn nog in oorlog!"
Een stoffige archiefmap oorlog dus. Wij verklaarden hen de oorlog, de eilanden werden kort daarna door onze bondgenoot Engeland ingenomen en ergens is dat vrede tekenen gewoon vergeten.
We zijn dus zonder het te weten ruim 3 eeuwen in oorlog geweest met  een onderdeel van een lidstaat.
Overigens is op verzoek van een eiland bewoner alsnog de vrede getekend, met een mooie taart en een borrel.

Ik weet niet of er ergens een fraaie plaquette bestaat met daarin alle namen van Nobelprijswinnaars hangt, maar of wij alle 500-miljoen er ook op komen te staan betwijfel ik.
Dan ben ik ook benieuwd wie de prijs in ontvangst gaat nemen? En wat gaan ze doen met het prijzengeld?
Ik las dat het iets van 930.000 euro is. Mhhh 930.000  delen door 500.000.000.
Zal iets van 0.01,9 cent per inwoner zijn?

Nee, dat gaat de crisis niet oplosssen.

"De bakkertjes"

Het was maar goed dat ik afgelopen avond alleen voor de buis zat.
Een ander had verbaasd gekeken bij mijn kreet "Ah! De bakkertjes".

Soms kijk je tv en spat de nostalgie van het scherm af.  Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de kijkcijfers
van "Oh moeder, ik wil bij de revue".
Een nieuwe serie van omroep MAX.  Nostalgie uit de jaren 50, mij heb je met zo'n serie.

Zelf ben ik een kind van de jaren 60, maar als ik nostalgie van de jaren 50 zie valt het me op dat de vaart der volkeren toen helemaal niet zo snel ging.
De serie speelt zich af halverwege de jaren 50. Het decor heeft hier en daar een hoog "Het Dorp"van Sonneveld gehalte.
Maar ik zag ook moderne huishoudelijke apparaten.

Wat mij vooral opviel, hoe een dame van standing een radio met platenspeler wilde kopen.
Geschikt voor 78, 33 en 45 toeren. Best modern toen. De prijs, 1347 guldens. Kassa!
De familie met die winkel zie je aan tafel, moeder steekt wat boterhammen in de broodrooster
en ik schoot bijna overeind. De bakkertjes!

Toen ik een jaar of 6 was hadden mijn ouders ook zo'n geval.  Twee boterhammen er in, schuif naar beneden en na een tijdje begon het snel te tikken. Mijn vader zei dan steevast "hoor je de bakkertjes?"
Jaren niet aan gedacht.

Vroeger hadden de welgestelde mensen eerder dat soort spullen.
Ik weet nog van de bakelieten telefoon met draaischijf. De eerste keer dat ik een cassetterecorder zag.
Mijn oma kon mooi vertellen over wat ze allemaal zag veranderen. Nu kwam die uit 1888.
Maar haar nostalgie was ook niet steeds over de goeie ouwe tijd.

Ik weet nog, de eerste telefoon met druktoetsen, toen de draadloze, vervolgens de mobiele telefoon die een slimmer neefje kreeg.  Oma had het niet bij kunnen houden. Of misschien, niet bij willen houden.
Was men vroeger al een luxe mens met een Kodak boxje, nu loopt menigeen met toeters van lenzen.

In de serie ook een verwijzing naar de minder goeie kanten van de ouwe tijd. De sappelende kolenboer, men ging over op olie.
De kolenkit en asla heb ik genoeg gezien, wij gingen toen over op gas.
Er zijn dan geen sappelende kolenboeren meer, na de gouden bergen sappelen nu andere mensen.

Het is crisis, maar veel staan nog in de rij voor de nieuwste iPhone.
Het is crisis, ik zie iemand op tv die 14 keer de Floriade bezocht.
Het is crisis, 75% van de bevolking loopt op straat alleen maar te texten.

Wat ik crisis vind, tja bezuinigen op heel veel leuke dingen.
Toch komen daar soms ook leuke dingen voor terug. Er zijn mensen met gezamenlijke moestuinen, mensen die hun eigen energie bedrijfje oprichten, een groep zzp-ers die een een fonds hebben.
Ik weet van iemand die ziek is maar thuis wil blijven wonen, dat een groep buren dat onderling regelen.
Iemand van de thuiszorg om hem te wassen en zo, maar buren hebben een schema gemaakt.
Voor bezoekjes, of meegaan naar het ziekenhuis.

Een crisis kan ons sterker maken, socialer maken.  En als we eens stilstaan wat veel van ons hebben, ook eens wat deemoedig.
Mooie kaarten en een presentje, ach af en toe eens een zomaar kaartje kan veel meer betekenen.
Het zegt me dat iemand aan je denkt op dat moment, en niet verplicht een lijstje afwerkt.


Maar ja,  kerstkaarten zijn ook nostalgie. Net als de bakkertjes.

Oerwoudpaadjes

Een ieder die mij kent weet dat ik op zomerse/zonnige zondagen graag buiten ga spelen.
Dus blij dat ik zag dat er gisteren weer een wandeling met gids bleek te zijn.

Nu eens niet met de stedelijk ecoloog maar met iemand van "een" Zuid Hollands groen iets.
Dat in samenwerking met een lokale krant en de volkstuinvereniging.

Bij aankomst kreeg ik een stempelkaart, Huh? Ah, dat is voor de vaste Zuid Holland wandelaars.
Kwam ook in een groep terecht van fanatieke Zuid Holland struiners.
Ik kreeg een plattegrondje mee, altijd handig als ik later nog eens...en een folder die ik na veel aandringen maar heb aangepakt.

De gids, hij heeft zich niet voorgesteld, vertelde stukje door de volkstuinen, dan stukje Heemtuin, stukje Goudse Hout en naar de plas.
Het werd 2 uur best doorstappen zeg.
Wat mij opviel, ik was de enige met een camera. Dan is het al weinig fotomoment.
Nadeel van deze gids, hij noemde veel mooie plekken op in het Rotterdamse en...hij is niet zo erg van de vogels of de padddenstoelen.
Natuurlijk kan en hoeft een mens niet alles te weten, maar ik kreeg steeds meer neiging tot uittesten.

De beste man wist veel te vertellen over de bomen bij de volkstuintjes, zo ook de struiken.
En had duidelijk verstand van het landschap.
Voorbij de volkstuin kwamen we dus in een gebiedje met oerwoudpaden vol wilde marjoraan en heerlijk ruikende munt.
We moesten luisteren naar de roep van de fitis ik heb hem even in het oor gefluisterd dat het een tjiftjaf
was.
Er kwam een verhaal over die "vogelhijgers" mensen die vogeltjes willen herkennen dus.
We stonden stil bij een boom en er volgde een verhaal "als er hier nu bevers zouden zitten".
Hallo zeg! Inmiddels waren we al tig paddenstoelen voorbij gelopen waar ik sommige mensen maar op wees. Niet dat ik ze allemaal bij naam weet te noemen, maar zo zien ze ze tenminste wel.

Gelukkig wist ie wel wat van drijfsijsjes.  In een kleinere plas zwommen krakeenden en smienten.
Dan is een verrekijker een genoegen. En die gaat bijna altijd mee.
Er volgende wat leerzame verhaaltjes over futenbont en de schildersmossel.
Wel jammer dat ze de schrale graslandjes niet even hadden gedweild.

Ergens is mijn enkel rechtsaf geslagen en ik rechtdoor gelopen. Au!
Na afloop kregen veel wandelaars een stempel en iedereen een zakje anijszaad.
Het was lekker weer om buiten te zijn, maar zulke wandelingen mogen van mij iets minder gehaast.
Even tijd om een foto te maken was er amper.
Nu weet ik dat er volgende week weer een wandelingetje is, door de Heemtuin maar dan van een andere groepering.
Mocht het mooi weer zijn? Kan ik mijn enkel terug gaan zoeken.

Diep in mij begint ergens een verlangen te komen zelf ooit eens gids te zijn. Voor kleine groepjes.
Helaas schiet mijn natuurkennis daarvoor erg te kort. Als ik nu jong zou zijn en een studierichting kunnen kiezen, och zou ik ook in de knoop zitten. Maar iets als veldbiologie, wauw!
Alleen is het veld een erg breed begrip.

Afbraak woonmaand

Jaaa, het is woonmand, en met wat voordeel betalen "zij" de btw voor je.
Ik wil jullie geen trend onthouden, zou ik sneu vinden.
De nieuwe trend is sloophout.  Moesten we nog steeds een stuk hout wat men vroeger in aquaria legde nu voor het raam hangen met daaraan bungelende stoffen en rieten zaken, nu moeten we meubels van sloophout.

Met een beetje groen hart en met de crisis in gedachten klinkt het leuk.
Tot je een half wrakke dekenkist van sloophout in malle kleurtjes ziet staan voor een prijs waar je kleurloos van gaat worden.
Waarom bijna 1000 euro voor een kist, meer is het niet, die is niet voorzien van kunstig houtsnijwerk.
Gewoon een kist van stukjes hout. Latjes, likje verf, meer is het niet.
Zou leuk staan op een veranda met een afgebladderde schommelstoel, maar in huis?

Ik vraag me vaak af wie dat verzint. Net als de bloed irritante hocker, mengeling voetenbankje/bijzettafeltje.
Zit je ergens met een glas in de hand, staat er zo'n stoffen geval, tja, kan je je glas niet opzetten, rolt om, daar kan je op wachten. En vind je iets van een tafel, moet je eerst een onderzetter zoeken.
Dan zet men op die stoffen gevallen vaak wel een dienblad, maar dat staat vol met kaarsen.
Geen ruimte meer voor een leeg blad.

Was ik redelijk gewend aan de hockers, nu is het de tijd van de gehaakte en gebreide poef.
Die staan dan leuk te pronken, maar zijn niet zitbaar. Halen het niet bij die ouderwetse poefs, die Marokkaanse gevallen. Net als voor de kachel een degelijk kamelenzadel.
Had je net degelijke meubels en sloophout ornamenten, heb je nu sloophout in meubels en zilverkleurige ornamenten.
Nog even en ik ga terugverlangen naar de houten ganzen met een strik om en die vond ik al foeilelijk!

Ik sla maar weer een trend over.

Als een rode lap op een...

Mis geraden! Nee, geen stier, maar een kikker.
Stieren zijn kleurenblind dus of de lap nu rood of blauw is, irriteren kan het toch wel.

Ik wist al jaren dat kikkers nogal vinnig naar rode stukjes stof kunnen happen.
Maar ik ben niet zo van het kikkers plagen. Andere mensen gebruiken die wetenschap voor hun eigen gewin.
Kikkervissers.  Daarmee bedoel ik niet reigers een ooievaars, maar mensen.

Eens in de zoveel tijd vindt de VARA het schijnbaar nodig  het plebs te laten watertanden bij haute cuisine.
DWDD nodigt dan een paar topchefs uit die er uitleggen over verdwenen producten uit de sjieke keuken.
Vaak niet de diervriendelijkste producten.

Vandaag was een kikkersoufflé aan de beurt. Fijn dat ze even lieten zien hoe je een kikker slacht.
Hoe je ze vangt weet ik nu, hoe je ze slacht weet ik nu. Maar dan een soufflé maken, dat is behoorlijk hogere kookkunst.
Je maakt een roux en ik denk aan  mooie groene kikkers op een lelieblad.
Je plet de peterselie, vraag me altijd af waarom je die moet pletten?
Fruit een uitje, en oeps, niet vergeten de kikkers van hun velletje te ontdoen.

Je doet de dijtjes en de rest in het geheel. Ik denk aan het heerlijke zomerse avondgekwaak.
Niet te lang, en dan met witte wijn afblussen. Eiwitten opkloppen, wat peper , vorm beboteren en met de roux de dijtjes in de oven. Wachten op het juiste moment dat de soufflé klaar is.
Maar dan is het smullen. Le vin, le pain et la grenouille.
Haute cuisine uit de sloot.

Geen zorgen kikkertjes,  ik heb geen juiste oven voor dit gerecht. Ik oefen eerst wel met een forelsoufflé.
Niet zelf opgevist en ook geen sneu exemplaar uit een forellenvijver.
Maar ik moet toegeven, ik zat op het laatst bijna te watertanden.

Toch stoort het me dat DWDD daar mee komt. Ik zou het passender vinden als de linkse kerk
het plebs met behulp van een kok eens wijst op voordelige voedzame eenvoudige gerechten.
Geen idee wat een kikkersoufflé moet kosten maar het zal niet weinig zijn.
Wellicht even veel al een paar dagen gewoon eten voor een gezin.
Nodig eens gewone huisvrouwen uit met bijzondere streekgerechten. Met eventueel geen geplette peterselie
of een plons wijn van betaalbare orde. Het zou jullie sieren Matthijs van Nieuwkerk!

Bofkonten

Zo reis je dan af met een aantal Red Hatters richting Amstelveen.
Een workshop bij de familie Bofkont.
En bofkonten zijn het. Die boerderijdieren en wat wilder spul.

In Amstelveen heb je Het Beloofde Varkensland van Dafne Westerhof.
Misschien kennen jullie de naam uit diverse artikelen of van tv.
Zelf had ik geen idee wat nu eigenlijk te verwachten behalve "varkens masseren".

Oude broek aan, mezelf in een maat te kleine rubberlaarzen weten te persen en laat maar komen.
Het werd een meer dan aangename middag, rollen in het stro en dieren strelen en borstelen.
Dafne, die communicatief meer dan vaardig is kon prachtig vertellen hoe de dieren daar terecht zijn gekomen.
Trieste verhalen over een lab biggetje, over de gruwelijke achtergrond van fotokaarten met varkentjes er op,
over de enige overgebleven frisling (baby wild zwijn) omdat de jachthonden de rest aan stukken hadden gescheurd.
Een depressieve koe die was bevallen en haar kalf verdronk. Een jong stiertje dat de depressieve moeder als adoptiemoeder kreeg.
Klinkt niet zo gezellig,  maar nergens werd het echt tot tranen toe en bovenal nergens belerend.

Eigenlijk wil ik niet teveel verklappen, wel een ieder aanraden dat eens te ondergaan.
Wat? Tja, het uitbundige begroeten door Arie Bombarie de gans. Wel teruggroeten op de ganzenmanier, even voor hem buigen. Vond ik Arie charmant, al doende werd ik geheel ingepakt door 800 kilo stier,
Herman en zijn half dikbil maatje Zeus. En Mozarello, een beetje knuffelbuffel. 
Dan de zwijnen, dat het speelse intelligente dieren zijn wist ik al, maar het knuffelgehalte?

Als boerenkleindochter werd ik vaak gewaarschuwd voor varkens. Niet geheel onterecht want er zitten een paar tanden in die bekken! En met een boos varken is het kwaad kersen eten!
Bij de eerste kennismaking bleek dat een varken wat tevreden is na een paar kriebeltjes zich bijna op de zij stort. Van onderen!!!!
Een wandelingetje naar de varkens badkamer (lees: modderpoel) en de veestapel wandelde vrolijk mee.
Daar viel mijn oog op Juffrouw Loes, een wild zwijn. Een stuk vrolijker dan een aantal hangbuikzwijntjes.
Terug naar de stal voor nog een pauze.

Na de pauze tijd voor het grote moment, naar de massagesalon. Varkens zijn vrij sensitief dus het was een stiltegebeuren. Een tribune van strobalen en de medewerkers begonnen als eerst een paar varkens van de poten te strelen. Plof, plof en zodra ze lagen mochten we ook.  Ze houden wel in de gaten of het lukt want het ene varken wil dit, het andere dat.
Miss Universe, een vreemd Frans ras had gelijk een stoere man aan haar zij.
Na een minuut of 10 lag bijna iedereen bij een varken en heerste er een totaal aparte sfeer.
Je hoorde her en der een tevreden knor of een diepe zucht, soms had een zwijn geen zin en begon vast aan zijn/haar avond bedje van stro te werken.

Dat de varkens knorde, van genoegen, was heerlijk, als de mensen ook waren gaan knorren had ik niet gek opgekeken.
Ik begon met Juffrouw Loes en bedacht van "lig ik hier in het stro een wild zwijn te strelen". En wat is het heerlijk!
Later een ander varken, een grote roze zeug. Dan zo met je hoofd op dat dier gaan liggen. Ik had zo in slaap kunnen vallen!
Zwemmen met dolfijnen? Groepstherapie, laat maar! Met een broek vies van ietwat stront, het stro in je haar, het is zo ontspannend.
Daarna een vegetarische soep eten in de stal met dollende biggen om je heen, een haan,  her en der en katten rondom en weten dat er dan ook een oude mannetjes huis is met twee hangbuikmeneren die glucosamine van drogisterijketens krijgen, ja, het is super ontspannend.

Als afsluiting een documentje en werd er geproost met een bekertje varkenschampagne (1,1% appelcider).
Wat een ervaring. En, varkens stinken dus niet.