Oerwoudpaadjes

Een ieder die mij kent weet dat ik op zomerse/zonnige zondagen graag buiten ga spelen.
Dus blij dat ik zag dat er gisteren weer een wandeling met gids bleek te zijn.

Nu eens niet met de stedelijk ecoloog maar met iemand van "een" Zuid Hollands groen iets.
Dat in samenwerking met een lokale krant en de volkstuinvereniging.

Bij aankomst kreeg ik een stempelkaart, Huh? Ah, dat is voor de vaste Zuid Holland wandelaars.
Kwam ook in een groep terecht van fanatieke Zuid Holland struiners.
Ik kreeg een plattegrondje mee, altijd handig als ik later nog eens...en een folder die ik na veel aandringen maar heb aangepakt.

De gids, hij heeft zich niet voorgesteld, vertelde stukje door de volkstuinen, dan stukje Heemtuin, stukje Goudse Hout en naar de plas.
Het werd 2 uur best doorstappen zeg.
Wat mij opviel, ik was de enige met een camera. Dan is het al weinig fotomoment.
Nadeel van deze gids, hij noemde veel mooie plekken op in het Rotterdamse en...hij is niet zo erg van de vogels of de padddenstoelen.
Natuurlijk kan en hoeft een mens niet alles te weten, maar ik kreeg steeds meer neiging tot uittesten.

De beste man wist veel te vertellen over de bomen bij de volkstuintjes, zo ook de struiken.
En had duidelijk verstand van het landschap.
Voorbij de volkstuin kwamen we dus in een gebiedje met oerwoudpaden vol wilde marjoraan en heerlijk ruikende munt.
We moesten luisteren naar de roep van de fitis ik heb hem even in het oor gefluisterd dat het een tjiftjaf
was.
Er kwam een verhaal over die "vogelhijgers" mensen die vogeltjes willen herkennen dus.
We stonden stil bij een boom en er volgde een verhaal "als er hier nu bevers zouden zitten".
Hallo zeg! Inmiddels waren we al tig paddenstoelen voorbij gelopen waar ik sommige mensen maar op wees. Niet dat ik ze allemaal bij naam weet te noemen, maar zo zien ze ze tenminste wel.

Gelukkig wist ie wel wat van drijfsijsjes.  In een kleinere plas zwommen krakeenden en smienten.
Dan is een verrekijker een genoegen. En die gaat bijna altijd mee.
Er volgende wat leerzame verhaaltjes over futenbont en de schildersmossel.
Wel jammer dat ze de schrale graslandjes niet even hadden gedweild.

Ergens is mijn enkel rechtsaf geslagen en ik rechtdoor gelopen. Au!
Na afloop kregen veel wandelaars een stempel en iedereen een zakje anijszaad.
Het was lekker weer om buiten te zijn, maar zulke wandelingen mogen van mij iets minder gehaast.
Even tijd om een foto te maken was er amper.
Nu weet ik dat er volgende week weer een wandelingetje is, door de Heemtuin maar dan van een andere groepering.
Mocht het mooi weer zijn? Kan ik mijn enkel terug gaan zoeken.

Diep in mij begint ergens een verlangen te komen zelf ooit eens gids te zijn. Voor kleine groepjes.
Helaas schiet mijn natuurkennis daarvoor erg te kort. Als ik nu jong zou zijn en een studierichting kunnen kiezen, och zou ik ook in de knoop zitten. Maar iets als veldbiologie, wauw!
Alleen is het veld een erg breed begrip.