Extra kamers

Het loopt nog niet storm in het bijenhotelletje. Nu heb ik geen idee of al die soorten in dezelfde maand een kraamkamertje zoeken, maar er is nog plaats in de herberg.

Vorig jaar had ik alternatieve ruimte aangeboden. Van die hele kleine stenen kruikjes. Ooit eens aangeschaft toen kruiken de mode waren.
Ze lagen al jaren in de berging en niet geschoten is zeker mis.
Mis was het, de kruikjes bleven leeg. Tot gisteren.
Ik zag vanuit mijn ooghoek iets klein donkers bewegen. Ja hoor, daar kroop een sluipwespje een kruikje in.
Even later er weer uit. Na een minuutje of 20 er weer in...spannend.

Natuurlijk ben ik weer in het (verlengde) bijen en wespenboekje gaan bladeren.
Het lijkt op een keverdoder, maar ook wel op een urntjeswesp. Het zal zonder een foto erg lastig worden om echt te weten wat het is.
Wat het ook is, voor mij hoeft het beestje geen naam te hebben, ik ben er gewoon content mee.

Toch is er ook een probleempje. Vastgoed onderhoud. Dan klimmen er grote mannen mijn balkon op, die nemen dan de hogedrukspuit mee.
Alles moet van het balkon. Het zal in een uurtje gepiept zijn, helaas weet ik niet welk uurtje. Of welke dag.
Zondag moet alles naar binnen. Dat is dus een dag of wat met een oerwoud in huis.
Maar dat hotelletje, en de kruikjes?

Dan maar een wellicht vreemde actie ondernemen. Een briefje ophangen in een plastic hoesje met het vriendelijke verzoek ze tijdens het reinigen te ontzien.  Wellicht even opzij zetten? Als ik het nu heel vriendelijk vraag?
Nee heb je, ja kan je krijgen.

Wellicht levert het wat meelijwekkende grijnzen op, of tref ik natuurminnende reinigers.
Afwachten maar.

Hotelgasten

Nee, ik ben geen B&B gaan runnen. Ik kijk wel uit, voor dag en dauw mijn bed uit.
Horeca trekt mij sowieso niet. Met verbazing kijk ik soms naar "Ik Vertrek".
Mensen die een droom hebben en die najagen. Daar heb ik respect voor.
Aan de andere kant, vind ik het soms ook naïef. Alle schepen achter je verbranden en elders een hotelletje te beginnen.

Vaak zonder enige horeca ervaring, het niet op de hoogte zijn van lokale vergunningen en soms ook vergeten eerst de taal te leren.
Dat pittoreske pand blijkt ineens een spookhuis te worden. Verroeste leidingen, kapotte ketels, kakkerlakken, noem maar op.

Ik ben dan liever maar hotelbezitster in het klein. Ik heb een heel klein hotelletje met zeker 40 kamers.
Eigenlijk een kraamhotelletje.
Wat moet ik nu met een kraamhotelletje?

Het stond al jaren op mijn wensenlijstje. Maar had ik een geschikte locatie?
De wens weer aangewakkerd door anderen en een hele goede tip, daar kon ik wat mee.
Ik heb zelfbouw overwogen, tot ik eigenlijk een prefab tegenkwam. De architectuur sprak mij bijzonder aan.

Bijzonder? Ja, het is een bijenkastje.
Een dakje met daaronder 40 holle bamboepijpjes waar metsel-en behangersbijtjes hun eitjes kunnen leggen.
Ik kende die bijtjes wel. In tuinen zie je ze vaak driftig bezig tussen tegels of in een muur gangetjes te maken.
Kleine bijtjes die totaal ongevaarlijk zijn. Maar wat weet ik eigenlijk over hun manier van leven?
In een BBC serie zag ik er ooit eentje die haar eitjes in lege slakkenhuizen legt.
Na elk eitje metselde ze een tussenwandje.

Ik heb het hotelletje opgehangen en ben naar de bibliotheek gefietst, bijenboekje gehaald.
Na een uurtje lezen over de rosse metselbij , de Lapse Behanger en koekoeksbijen ben ik wat meer te weten gekomen. Dat deze diertjes een krop hebben, een buikschuier. Dat je de mannetjes kan herkennen aan hun genitaal. Wellicht als ze stilzitten en je een loep gebruikt?
Nu boeien die mannetjes me niet zo. Mijn gasten zijn allen dames.

Omdat de mannetjes eerder het hotelletje verlaten zorgt mamma bij dat ze begint met bevruchte eitjes eerst in een bamboe pijpje terechtkomen. Eitje, voorraadje pollen en wat opgebraakt nectar, wandje.
Haar zonen, die komen uit onbevruchte eitjes. Die worden op het laatst gelegd.
Wonderbaarlijk toch, nakomelingen uit onbevruchte eitjes. En dat zij zelf het geslacht kan bepalen, dat is waar menig mens jaloers op zal zijn.

Dit is een nieuwe interesse aan het worden. Dan de verrukking van het moment dat je ziet dat één van de pijpjes helemaal is dicht gemaakt. Geloof me, dat is een blij moment.

Het bed is er, het breakfast moet nog groeien, snel wat lekkere snoepbloemen ingezaaid.

Decadentie

Jaren geleden kwam Hema met iets decadent, wat overigens al rap uit de schappen verdween...strings voor kleuters.
Maar er is nog steeds decadentie, mijn grootste ergernis in tv reclames, Lelli Kelly.


Lelli Kelly is een schoenenmerk met als grootste doelgroep, meisjes van 3 tot 9 jaar. Op tv maken ze reclame met  verwisselbare bandjes voor de schoentjes en koop je dat, krijg je er een gratis make up mobieltje bij.
Ik erger me kapot aan die reclame. Moeten meisjes van 3-9 op hakjes lopen?

Natuurlijk wil het bedrijf het zo maken dat meisjes allemaal prinsesjes willen zijn.
Ik hoop dan dat de ouders van die meisjes hen ook bijtijds laten weten dat meisjes niet allemaal prinsesjes zijn. Dat ze geen 70 euro gaan betalen voor een paar hakschoentjes voor hun 6-jarige prinsesje. Dat meisjes  van een jaar of 6 niet hun nagels dienen te lakken of lipstick te dragen.

De ergernis is er al maanden, maar vandaag, moest even iets bij een grote drogisterijketen halen. Het pad naar de kassa weer verstopt met  rollators en scootmobielen. Dan maar een schap omlopen. Ik liep langs de luchtjes en allemachtig!

Dat elke zichzelf respecterende popster enz een "eigen" luchtje heeft, prima. Maar wat te denken van werkelijk het toppunt als Eau de Zwitsal???
In het schap met luchtjes, staat het dan, geel doosje met die babykrul. Ik heb het opgespoten, wist niet wat te verwachten. Het ruikt niet naar baby.

Op internet staat het soms tussen de baby verzorgingsproducten. Op een andere site geschikt als kraamcadeau. Wat is het nu? Dient men de baby te parfumeren? Of de moeder?