Thunderbirds Are Go

Dat was het eerste wat me te binnen schoot terwijl ik een artikel in het december nummer van Roots zit te lezen.
Het artikel gaat niet over stoere Amerikanen met vierkante kaken, want hoe stereotype waren die gebroeders Tracy.
Stereotype Amerikaans, terwijl het toch een Britse serie was.

Een halve eeuw later kennen we een soort nieuwe Thunderbirds. Geen redders in nood, nee het zijn mannen met veel geld en die,wellicht uit verveling, spannende dingen ondernemen.
Dat loopt niet altijd goed af. Steve Fossett, de man die graag de wereld rondvloog is neergestort.
Voor zijn verdwijning had hij weer een nieuw plannetje. Nu eens niet de lucht in maar onder water.

Het project waar hij mee begon , tja, een andere rijke meneer liet zijn oog er op vallen. Net niet genoeg in het spaarvarken, zocht hij een mede-avonturier.
Met een superduikbootje willen zij nu een oude maar toch ook voor ons nieuwe wereld ontdekken.
Zelfs op 11 kilometer diepte de Marianentrog.

Het leven wat ze daar tegen zullen komen lijkt science fiction op zich. Af en toe komt er iets van dat vreemde spul naar boven.
Ik hoop dat zij een erg waterdichte en drukbestendige camera meenemen.
Dan kunnen wij ons verheugen op beelden van dieren die we niet eerder zagen.

Vermoedelijk is het eenzelfde verrassing als het moment dat de eerste blanke een vogelbekdier zag.
Zoiets verzin je toch niet. Ik blijf het een soort "kliekjesdier" vinden.
Nu worden het rare kwallen, duistere octopussen en malle hengelvissen met een lelijk smoel.
Het lijkt me ook veel spannender dan de ruimte ingeschoten te worden.
Toe mannen, neem ons mee op het avontuur.

Thunderbirds Are Go!

Bedenk soms kan het, wat ik in een blogje zet?

Natuurlijk kan ik in MIJN blogje zetten wat IK wil.  Zo, dat klinkt als een statement. Valt mee hoor.
Ik mag soms "botte bijl" denken, maar ik wil niemand beledigen of kwetsen.  Tenminste niemand in het algemeen.

Heel soms, als ik op bijvoorbeeld een bericht op Hyves wil reageren ga ik eerst even op mijn handen zitten.
Het eerst even van twee kanten bekijken.
Ik heb zelf ook twee kanten.

Volgens derden heb ik een duistere kant. Ik vraag hen soms waarop ze dat baseren.
En al rap komt het uit op het feit dat ik me niet schaam dat ik een omnivoor ben. Ja, ik eet vlees.
De financiën zijn niet zo rooskleurig dat ik dan biologisch vlees kan kopen, helaas, ik vergrijp me dan wel eens aan een kiloknaller.
Dat wordt me dan vergeven.

Maar nu met de feestdagen in zicht, liggen de winkels vol overdaad. het meeste laat ik links liggen.
Toch aan één ding kan ik niet voorbij gaan. Wild.
Haas, ree, hert en zwijn, ik vind het allemaal lekker.  Ik koop jaarlijks twee verpakkingen wild.
En past dan komen de verwijten. Hoe kan je nu zo'n lief hert eten? Leg het maar eens uit aan iemand die weet ik hoeveel koe eet.

Volgens de verpakking komt het hert van de Veluwe. Heeft er rondgedarteld. De koe, die heeft wellicht braaf jaren melk mogen geven. Ja maar Sofie, zo'n lief hert?
Ik heb niets met herten, wel met koeien.  Die vlieger gaat bij mij dus niet op.

Over vlees, het was maar een aanloopje. Het onderwerp dat de Senaat geen "nee"zei tegen onverdoofd ritueel slachten heeft heel wat losgemaakt.
Men rolt over elkaar heen en begint maar wat te blaten dat de moslims zich nu eens aan moeten passen.
Een aantal mensen komen met nog veel barbaarse oplossingen.
En dan kan ik het niet laten, even tegengas geven.

Als ik lees moslims onverdoofd slachten, dan denk ik "verdiep je nu eens in..."
Nu haalde het de journaals en kranten. Alsof het ritueel slachten vorige week is uitgevonden.
Men gaat maar tekeer over "zie je weer die moslims" Ik wijs hen dan op lees eens over de rituelen van joden.
Dan valt het stil, niemand zal beginnen over de joden, die op z'n kop aan een boom hangen en slachten.
Dat zegt mij al genoeg.


Intussen hoop ik dat er een middenweg wordt gevonden. Bovenal voor de dieren.
Mevrouw Thieme zal er voor knokken en ik denk "Go Marianne!"
Toch zal helaas als om de kiezers te behouden "vrijheid van religie" hoog in het vaandel staat, het onverdoofd ritueel slachten er waarschijnlijk nooit doorkomen.

Vrijheid van Godsdienst is een hoog goed. Weggelachen door een menigte die beweerd atheïst te zijn.
Dat "geloof"onzin is. Dat laatste vind ik dan onzin. Geloof is tenslotte dat je iets geloofd wat niet bewezen is.
Veel ongelovigen beten zich vast in het nieuws over een buitenaardse bacterie, gevonden door NASA, onderzocht door NASA...en geen enkel bewijs.
NASA had iets nodig om zichzelf te verkopen.

Religie is slecht hoor ik vaak, kijk maar naar de misbruik in de Roomse kerk.
Op zulke momenten zou ik willen weten dat er een God is. En dat de ware misbruikers eeuwig zullen branden in het vagevuur!
Maar ik kan daar de kerk niet op aankijken. Niet het overgrote deel van de katholieken.
De ware smeerlappen hadden hun tijd mee en ik denk ook geen echte roeping.

Of de slachtoffers nu met de Kerst genoeglijk kunnen denken aan het kindeke Jezus, ik betwijfel het.
Voor hen en alle andere slachtoffers zou het mooi zijn er met Kerst even stil bij te staan.
Positieve energie sturen. Maar dat ook voor alle mensen die zijn beschadigd vanwege nare kinderjaren.

Mocht dit mijn laatste Filosonietje zijn van het jaar: ik wens jullie allemaal een goed, gezond en dus ook gelukkig 2012.

Leuk, tv.

Eindelijk, na aflevering zoveel van de soap Cruijff , de winter voorbij ook eens ander nieuws.
Johan is geen held van mij, dus het zal me een worst wezen.

Toch is één van mijn “helden” van zijn voetstuk gevallen en ééntje  begon heel even te wankelen.
De eerste “gevallen” held, Bas Haring, populair filosoof.
Leuke vent met een vlotte babbel. Maar mijn mond valt dan open als hij komt met “we kunnen toe met veel minder diersoorten”.
Boude uitspraak en natuurlijk heeft ie gelijk.
Ik kan wel “nietes” roepen, maar maakt het voor de mensheid wat uit of de reuze panda uitsterft?  
Waarschijnlijk niet. Maar een leuk ogend dier als de reuze panda willen we helemaal niet kwijt.
Natuurlijk moeten de nuttige dieren blijven.

Wanneer is een dier nuttig? Als we het kunnen eten? Trainen? Gebruiken als attractie?
Ik ben geen bioloog, weet ook niet het nut van veel diersoorten.  Ja, het eten of gegeten worden.
Dus wat is nuttig? Ik vind iets ook heel nuttig als het schoonheid is.
Toch zijn veel “lelijke” dieren meer dan nuttig. Ze zijn onmisbaar. Zoals de haring,  Bas!

Mijn even wankelende held, Sir David Attenborough. Ik dacht even van “foei”.
Engeland even op z’n kop, de natuurserie Frozen Planet heeft ze een beetje genept.
Niks niet geboorte van een ijsbeertje in het wild. Opnames zijn gemaakt in Ouwehands Dierenpark.
Maar ja, hoe film je zoiets in het wild? Die dingen worden in een soort diepvries geboren.
En ja het is TV. Daar kan men plakken en knippen en manipuleren.

Tja en dan komt BNN met een wetenschappelijk programma. De wetenschap toegankelijker maken voor de jeugd.
Ergens hoop ik nog steeds dat het een grap is, zo niet, dan zijn ze goed ziek.
Een experimentje hoe mensenvlees smaakt, 2 presentatoren eten een klein stukje van elkaar.

Reuze leerzaam en van algemeen nut.  En een leuk familiespel met de Kerst misschien?
Laat het alstublieft een grap zijn.

Kerstpost

Kerst voor de deur, wel , mijn enige decoratie is dit jaar een egel met kerstmuts op.
Daar kon ik gewoon geen afscheid van nemen. Voor de rest is het weg of in onbruik.
Ik ga met die dagen niet op visite en krijg ook zo ver ik weet geen visite.
Komt er onverwachts iemand, tja moeten ze geen kerst dis verwachten, maar ze hoeven ook niet met knagende honger het pand te verlaten.

Waar ik nog wel , al is het met mate, aan doe kerstpost.
Nog rap even brieven beantwoorden om die gelijk met een kaart te sturen.
Bezuiniging? Nee, want ik moet toch wel dubbele zegels plakken.

Post, tja, dat vergt postzegels en dat laatste is me inmiddels wat wazig. Vroeger stond er op het velletje hoeveel cent het kost tot hoeveel gram.  In Nederland, binnen Europa en daarbuiten.
Maar toen kwam men met zegels met 1. Ja wat nou 1? Blijkt dat de posttarieven wel verhogen maar ik de 1 van 2011 ook in 2012 kan gebruiken.

Laat ik nu nog zegels hebben, o.a. ook in oude gulden centen. Die eerst maar opplakken.
Dat gaat hogere wiskunde worden. Eens kijken, een brief binnen Europa is 79 euro cent.
79x 2.20371, oh, 174,10.
Zie dat dan maar eens handig bij elkaar te plakken!    
Of dan te denken ik maak een combinatie van oude centen en nieuwe centen. Werd er zelf half dol van!

Dat is dan de eindspurt. Het leed wat kerstpost heet, heeft een langere geschiedenis.  
Er zijn mensen die je zou kwetsen als je ze geen kaartje stuurt. Kaartje, kleine moeite, groot plezier.
Natuurlijk krijgen die een kaartje.
Ik had nog leuke kaartjes over, van vorig jaar. En voor de liefhebbers zou ik er dan een gehaakt vogeltje instoppen.

Daar begon de ellende, waar oh waar zijn die kaartjes?  Ah die liggen bij mijn kleine blauwe Kiplingtasje en een stempelkaart van de kapper. Die zijn ook nog steeds zoek.
In de la vond ik nog wel een doosje kaartjes, van die suffe gevallen.
Tsss, dan maar begonnen met huisvlijt, voor een paar mensen met naald en draad de gehaakte vogeltjes op een blanco correspondentie kaart te zetten.
Wat opleuken met vrijwel onmogelijke stickers.

Onmogelijke stickers? Ja! Die friemels waarvan je alleen de omtrek kan plakken.
Uren zitten peuteren om die fragile pootjes van een rendier los te krijgen zonder het rendier mank te maken.
Ik heb ook heel wat engeltjes om zeep geholpen, oh ja helemaal in de sfeer van Kerst.

Naaien, peuteren, plakken en rekenen. Lijkt me toch heus genoeg oprechte inspanning?
Kaartjes sorteren op postcodes, de volgende dag naar de brievenbus.

Daar ontschoot mij een niet zo net woord.  Vanwege baldadige etterbuiltjes heeft men de gleuf ingangen van de brievenbussen vast “hufterproof” gemaakt.
De huisvlijtkaartjes en die met een frutsel er in één voor één met beleid door die gleuf laten glijden.

Tjonge, op 6 december al hufterproof maken vanwege vuurwerk.
Nu nog eens rekenen wat een kerstzegel per stuk kost, straks weer creatief bijplakken.

Kindskinderen

Andere tijden, nog een maand of wat en dan zie ik Sara.
Op die leeftijd dien je te weten waar Abraham de mosterd haalt, maar eigenlijk lees ik nu vooral "mosterd na de maaltijd".

Verstand komt met de jaren, helaas soms gepaard met cynisme.
Als kind wist ik niet beter dat mussen en spreeuwen gewoon overal zaten. Midden in een stadje met slechts een achtertuintje gevuld met bloembollen en grind bleef mijn natuurbesef klein.
Mijn ouders waren ook niet van "we gaan eens lekker naar het bos".
Ze hielden wel van vogels en planten, maar de kennis was er eigenlijk niet.

Ik keek als kind wel graag naar natuurfilms, dacht toen van wat woon ik eigenlijk in een saai landje.
Geen watervallen, geen bergen, geen tropische orchideeën, en saaie vogels.
Wanneer het besef er kwam weet ik niet. Laat ik het maar dat verstand met de jaren noemen.

Ineens viel mijn oog in een bos op een kuifmees, ik was verrukt. Voor het eerst zag ik spechten, wauw!
Toen drong het tot me door dat de purperreigers , de grutto's en kieviten best bijzonder zijn.
Ben me eens gaan verdiepen in wilde bloemen. Ik ontdekte de zwanenbloem, de gulden roede, het bezem kruiskruid.
Al speurend naar de bloemen kwam ik een levendbarende hagedis tegen. En spitsmuisjes. Stond oog in oog met een bunzing.

Onze natuur is niet groots, veel ervan is cultuurlandschap, maar dat weten de beestjes niet.
Ik heb veel zien veranderen, van een bos en parkvogel is de merel nu een huis-tuin- en keukenvogel geworden.
Tot 1995 kende ik de aalscholver alleen vanachter een autoraampje en plaatjes, nu zie ik ze vrijwel dagelijks overvliegen.

In al mijn jonge jaren hoorde ik over bedreiging van zure regen, fosfaten in het water, we moeten zuinig zijn op wat we hebben. Daar heeft mijn generatie best wat van meegekregen. Sterker nog, het dreigde goed te gaan.
Wat een erfenis voor onze kindskinderen.

Nu dreigen er donkere wolken. Onze rentmeesters denken er anders over. Natuur=duur vinden zij.
Natuur=heilzaam vind ik. Het verbindt mensen.
Natuur hoeft niet duur te zijn, als de beleidsmakers nu eens kiezen voor andere struiken onder een flat en dat dan tuin noemen.
Laat daar eens bramen aanplanten in plaats van die 4x per jaar onthoofde vuurdoorns.
Hang eens geen asbest platen boven een galerij, maar vleermuiskasten.
Lever eens flats op met i.p.v. die zogenaamde privacyschermen met een muurtje met gaten voor solitaire wespen en bijen.

Kost geld? Ja, maar levert op den duur meer op. Woongenot, dat is minder stress. Zo leren kinderen van het kleine te genieten.  Ook de stadskinderen.
Is er dan nog tijd voor dat genieten? Want oh, zorgen om de pensioenen en de euro.
Er is meer in het leven.

Daar ben ik nu ook achter, en het is genieten even een frisse neus halen in een aangelegd groengebiedje te kijken naar staartmeesjes, kikkers, bloemen en al wat er woont.
Natuur elementen zijn er voor iedereen en niet alleen geiten aaien op de kinderboerderij.
Stappers aan en camera mee, en maar zien wat je tegenkomt. Heerlijk!