Kindskinderen

Andere tijden, nog een maand of wat en dan zie ik Sara.
Op die leeftijd dien je te weten waar Abraham de mosterd haalt, maar eigenlijk lees ik nu vooral "mosterd na de maaltijd".

Verstand komt met de jaren, helaas soms gepaard met cynisme.
Als kind wist ik niet beter dat mussen en spreeuwen gewoon overal zaten. Midden in een stadje met slechts een achtertuintje gevuld met bloembollen en grind bleef mijn natuurbesef klein.
Mijn ouders waren ook niet van "we gaan eens lekker naar het bos".
Ze hielden wel van vogels en planten, maar de kennis was er eigenlijk niet.

Ik keek als kind wel graag naar natuurfilms, dacht toen van wat woon ik eigenlijk in een saai landje.
Geen watervallen, geen bergen, geen tropische orchideeën, en saaie vogels.
Wanneer het besef er kwam weet ik niet. Laat ik het maar dat verstand met de jaren noemen.

Ineens viel mijn oog in een bos op een kuifmees, ik was verrukt. Voor het eerst zag ik spechten, wauw!
Toen drong het tot me door dat de purperreigers , de grutto's en kieviten best bijzonder zijn.
Ben me eens gaan verdiepen in wilde bloemen. Ik ontdekte de zwanenbloem, de gulden roede, het bezem kruiskruid.
Al speurend naar de bloemen kwam ik een levendbarende hagedis tegen. En spitsmuisjes. Stond oog in oog met een bunzing.

Onze natuur is niet groots, veel ervan is cultuurlandschap, maar dat weten de beestjes niet.
Ik heb veel zien veranderen, van een bos en parkvogel is de merel nu een huis-tuin- en keukenvogel geworden.
Tot 1995 kende ik de aalscholver alleen vanachter een autoraampje en plaatjes, nu zie ik ze vrijwel dagelijks overvliegen.

In al mijn jonge jaren hoorde ik over bedreiging van zure regen, fosfaten in het water, we moeten zuinig zijn op wat we hebben. Daar heeft mijn generatie best wat van meegekregen. Sterker nog, het dreigde goed te gaan.
Wat een erfenis voor onze kindskinderen.

Nu dreigen er donkere wolken. Onze rentmeesters denken er anders over. Natuur=duur vinden zij.
Natuur=heilzaam vind ik. Het verbindt mensen.
Natuur hoeft niet duur te zijn, als de beleidsmakers nu eens kiezen voor andere struiken onder een flat en dat dan tuin noemen.
Laat daar eens bramen aanplanten in plaats van die 4x per jaar onthoofde vuurdoorns.
Hang eens geen asbest platen boven een galerij, maar vleermuiskasten.
Lever eens flats op met i.p.v. die zogenaamde privacyschermen met een muurtje met gaten voor solitaire wespen en bijen.

Kost geld? Ja, maar levert op den duur meer op. Woongenot, dat is minder stress. Zo leren kinderen van het kleine te genieten.  Ook de stadskinderen.
Is er dan nog tijd voor dat genieten? Want oh, zorgen om de pensioenen en de euro.
Er is meer in het leven.

Daar ben ik nu ook achter, en het is genieten even een frisse neus halen in een aangelegd groengebiedje te kijken naar staartmeesjes, kikkers, bloemen en al wat er woont.
Natuur elementen zijn er voor iedereen en niet alleen geiten aaien op de kinderboerderij.
Stappers aan en camera mee, en maar zien wat je tegenkomt. Heerlijk!