De puzzel

Makers van legpuzzels zullen het herkennen, je hebt een puzzel van 1500 stukjes bijna af.
Dan wil je met een triomfantelijk gebaar het laatste stukje leggen, maar drommels!
De doos is leeg, en de tafel ook.

Vervolgens kruipt men op handen en voeten over de vloer, op jacht naar het gevallen puzzelstukje.
Het wordt niet gevonden en het blije gevoel van de afgemaakte, of eigenlijk net niet afgemaakte puzzel slaat om in frustratie.

Lang geleden, of misschien minder lang geleden moet er iemand sip hebben gekeken.
Gisteren vond ik namelijk een eenzaam puzzelstukje. Tijdens het slopen van een nachtkastje.
Een oud nachtkastje, waar eerst een marmeren blad op lag.

Nu was het kastje zelf al een reden tot frustratie wegen het ontbreken van beslag waar je een lade of het deurtje mee kon openen.
Dus wilde ik er iets indoen of uithalen moest eerst het marmeren blad er af, dan kon ik de lade eruit halen om daarna pas het deurtje te openen.
En dat ging een tijdje geleden fout. Het blad wat ik wilde optillen schoof elegant achter het kastje.
Maar kwam er minder elegant achter vandaan, in twee delen.

Toen maar een paar maal laten vallen en het kon in de container. Dan moet het kastje er ook aan geloven. Het is vermoedelijk antiek als weet ik niet zeker of het ooit nog op de boerderij heeft gestaan. Vermoedelijk wel.
En is dat het geval dan is het wel een aantal keren verhuisd.
Dit was het laatste adres, gaat nu in meer dan 6 planken weg.

En dat puzzelstukje? Ach, alle andere stukjes zijn ook verdwenen. Dus die treft een gelijk einde.

Spring pak?

Lang, redelijk lang geleden waren ze in de mode, de jumpsuits. Zo'n aan elkaar kledingstuk voor vrouwen, maar dan zonder er bij na te denken of het handig is voor toiletbezoek.
Dat is het natuurlijk niet, maar een trend is een trend, onhandige kleding en enkelzwikkende plateauzolen.

Ik moet er toch niet aan denken, je zult op vakantie zijn daar waar men hurktoiletten heeft, je moet jezelf uit zo'n jumpsuit wurmen en het op duistere wijze droog zien te houden, succes!

Net als ieder ongemak komt het vroeg of laat weer eens in de mode, zo ook het jumpsuit.
Deze ronde zonder mouwen en zonder schouderbandjes. Persoonlijk zit er niet om te springen.
Jump, en hopsakee dan is het bovenstuk afgezakt?

Maar vanmiddag was ik een beetje dom. Ik zag een leuke broek en dacht laat ik eens kijken van welk materiaal die is gemaakt. dat moet simpel zijn, gewoon even de band openen en dan is er wel en label. Nou , ik heb staan klooien! Loopt er een verkoopster mijn kant op. "Lukt het niet?"Nee, ik wil kijken wat voor materiaal het is. Ze haalt het geval van de hanger, oh, een broek met bovenkant denk ik.
Altijd vriendelijk als de jeugd je gaat uitleggen dat het geen broek is maar een jumpsuit. Ik heb bijpassende twinset ook gelijk teruggelegd.
"U wilt het topje en het vest niet?" nee jongedame, dat heet een twinset.
Een wattus? "Let maar op, komt over 5 jaar weer in de mode,inclusief de lange parel en de lange goudkleurige ketting."

Zucht, ik word oud!

Om mij te pesten

Als je even niet oplet hebben ze ineens door half Gouda plaatjes op palen en bruggetjes geschroefd.
Ik mag graag wandelen en die bordjes kunnen heel erg behulpzaam zijn, alleen ontgaat me nu al de logica van dit paaltje.
Die nummers zijn dan overstappunten. Ja,ja.

Eerlijk gezegd vertrouw ik het niet zo. Dus ben ik maar eens online gaan zoeken.
Wat blijkt, deze route is er pas in 2017? Is dit dan om mij vast geestelijk voor te bereiden?
Ik lees wat verder, het blijkt dan een onderdeel te zijn van een route van 200 kilometer?
Tja, ik loop achterop mijn wandelschema, maar dit is nu ook weer overdreven.
Mijn wantrouwen groeit per kilometer en dat lijkt me niet geheel onterecht.

Daar sta je dan. Welke kant moet je dan op? Welk is de 61 en welk de 71?
Ik ben daar nog zeker een kilometer of  5 van de Gouwe verwijderd en geen idee hoever van de Wiericke.  En welke Wiericke? De enkele of de dubbele?

Wandelen dient ontspanning te zijn, maar hiervan zakt me de moed in de wandelschoenen.

In het neusje

Nee, niet het neusje van de zalm, maar het neusje van Gelderland. De achterlanden, ook bekend als de Achterhoek.
Ik ben er een weekje geweest en me kunnen verbazen dat ze daar zelfs s-bochten hebben aangelegd.
Zandpaden en s-bochten, kom er maar eens om.

Als kind dacht ik dat het een erg arme streek was, vol met keuterboertjes. Mocht dat ooit zo zijn geweest, dat is nu wel over.
Kasten van huizen, met soms, vreemd genoeg, op het erf dan nog een krot van een schuurtje.
Kan me niet voorstellen dat het cultureel erfgoed is.
Natuurlijk zijn veel van die schuurtjes vast een goed onderkomen voor mijn favoriete vogel, de steenuil.

Ik had niet verwacht dat er veel toeristen komen, maar gezien het aantal campings zal dat wel het geval zijn.
Als inwoner van het Groene Hart geniet ik toch het meest van dingen die wij hier niet hebben.
Ik zie er heel andere vogels en insecten. Het landschap is beduidend anders, het leukste vind ik dan de beken.
Beken vind ik iets uit een sprookje. Bij sprookjes horen elfjes en die vliegen er, in de vorm van de weidebeekjuffers.
Voor de wandelaars zijn er veel mooie paden met genoeg afwisseling.

Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer onderhouden er stukken van landgoederen met fraaie kasteeltjes.
En net als in iedere uithoek van ons land, er zijn leuke musea.
Leuke stadjes om eens rond te slenteren. Eigenlijk voor iedereen wel iets te doen of te vinden.
Al was het maar de schone sport der wc-borstel werpen.

En niks te doen in de avond? Ga rond deze tijd lekker tegen het schemer naar de roep van de steenuiltjes luisteren, of op pad om de vleermuizen te zien. Het is een aanrader, maar niet allemaal te gelijk gaan hoor!

En mocht je gaan, genoeg plekjes om een ansichtkaartwaardige foto te maken.
Dus wandelschoenen en camera als eerste inpakken!