Zeg het met bloemen

Er zijn van die dagen dat tussen het nieuws over weer een examendiefstal, nog een paardenvleesschandaal en een aangeschoten staatssecretaris ook nog het kleine nieuws binnendruppelt.

Toch vind ik het wel schokkend, daar waar de paal van het hoogste punt van Nederland staat blijkt niet het hoogste punt te zijn.
Het zal je toch gebeuren, ga je als dagjesmens helemaal naar Limburg, je laat je fotograferen op het hoogste punt en blijkt het later nep te zijn...

Maar voor alle toeristen, er komt dit jaar nog wel een hoogtepunt. Oei, en het heeft ook nog met seks van doen.
Cultureel verantwoordelijke erotiek. Pardon? Ja heus!
Waar dan? Vertel! Vooruit dan.

In Zundert. Tijdens een het bloemencorso (ja, dat van de Unesco-lijst) zal er een 19 meter lange "sekswagen" te zien zijn.
Natuurlijk vinden mensen het schokkend, of grappig, of ongeschikt voor jeugdige kijkertjes.
Dit is het soort nieuws wat beklijft, bij mij dan.

Men bouwt een wagen met daarop een enorm groot vrijend stel...van dahlia's.
Alle explicite onderdelen worden wel weggewerkt. Gaat het nu een mix worden van dahlia's met vijgenblaadjes? Hoewel, een stel van 19 meter, dat heeft dan denk ik gunnera bladeren nodig.

Het klinkt wel lekker modern, toch? Nu maar hopen dat het corso niet van de Unesco-lijst wordt geschrapt.
Al dat bloemenbloot!

Blokje Gouds: mannen met baarden

Hoe een lang verhaal kort te houden? Wel, met erg veel moeite.
Soms is de geschiedenis te boeiend om in te korten, maar ik ga jullie niet vervelen.

Als ik jullie vraag "Wie is de beroemdste Gouwenaar?"  Een aantal zal dan mompelen "Erasmus", van de tijd dat ie nog geen artiestennaam had.
Ik ga het zeker nog eens over Erasmus hebben, maar hij kan in zijn eentje geen mannen met baarden zijn, toch?

De mannen met baarden, dat zijn nog eens de grote onbekende Gouwenaars, de gebroeders De Houtman.
Cornelis (1565-1599) en Frederik (1571-1627), inboorlingen van Gouda.

Hun vader was bierbrouwer, tevens een belangrijk man in Gouda, een beetje de Heineken van zijn tijd?
Zijn twee jongens hadden wel zin in wat leven in de brouwerij, maar dan niet met bier.
Avontuur en ambitie, varen naar het verre Insulinde. Zoeken naar de handelsroute en geld verdienen.

In hun tijd waren er diverse handelsondernemingen, maar zij werden de grondleggers van de Vereenigde Oostindische Compagnie.
De eerste reis in  1595 werd geen succes. Het was gemor, scheurbuik en moord.
In 1598 werd een nieuwe reis gemaakt, de vraag naar specerijen werd steeds groter.

Die tweede reis werd tevens de laatste voor Cornelis. Gesteggel over een gepeperde rekening, en een misselijke actie van een aantal lokale mensen kostte hem het leven.
Een dag voor vertrek kwam er eten aan boord. Het verhaal gaat dat in het voedsel een verdovend middel zat.
Er kwamen soldaten aan boord, Cornelis en een aantal anderen werden gedood.
Frederik werd gevangen genomen.

Er volgen acties van dreigementen, smokkel van briefjes, hoop op vrijkoping.
Frederik bleef echter ruim 2 jaar in het gevang. Wat doe je als gevangene? Je gaat studeren.
De noeste brouwerszoon schreef het eerste Nederlands-Maleise woordenboek. Noteerde wijsheden over sterren die "atlasmeneer" Blaeu in kaart bracht.

In het jaar 1603 vertrok Frederik opnieuw naar Oostindië, nu echter om Spanjaarden en Portugezen te pesten.
Dat is hem redelijk goed afgegaan want hij werd uiteindelijk gouverneur van Amboina (Molukken).

Zijn laatste baan, lid van het vroedschap in Alkmaar. Hij begon zijn leven in de ene kaasstad en het eindigde in een andere kaasstad. Maar zijn reis was er één met een hele lange omweg, tot aan Australië toe.

Bekende Gouwenaars waren ze. We hebben een Houtmansgracht, een Houtmansplantsoen en in dat laatste staat een monument.

Het monument voor de grondleggers van het verbond van Nederland met Insulinde.
Geschonken door het dankbare nageslacht.
Of ze daar, ver weg, hen ook zo dankbaar waren? Ik betwijfel het.

Dag boek

Soms moet een mens het verleden maar eens een deel vernietigen. Of terugbladeren dan slim is?
Niet altijd. Jaren geleden vond ik nog een tas met oude agenda's van mijn overleden moeder.
Zij noteerde dagelijks het weer, waar ze geweest was en andere niet al te geheime zaken. Tot ik bij een bepaald jaargang kwam.
Daar stond om de week op vrijdag een mannennaam genoteerd.

Ik kan jullie zeggen, dat werd een hoofdbreker! Weken heb ik me suf zitten piekeren, wie is die man?
Tot ik een jaargang verder die naam tegenkwam in combinatie met een vrouwennaam. Ik heb me tranen gelachen! De vrouwennaam gaf het weg, mijn moeder heeft een tijd lang om de week op vrijdag op een klein ventje gepast.

Even raadselachtig, maar geheel niet verontrustend, was het teruglezen van mijn eigen verleden.
Met het grote opruimen kwam ik in een gammel kastje nog wat stille getuigen tegen.
Ha,ha, nee, geen lijken uit de kast, maar dagboeken. Van die Chinese dagboekjes.

Het is grappig ze eens door te lezen, maar waarom gebruikte ik geen volledige namen.
Staat er een rij hartjes en de eerste letter van een naam. Nou, ik zal dan wel verliefd zijn geweest.
Maar op wie? Ik weet het niet meer, dus zo diep zat het niet.

Ergens in 1978 duikt er weer een naam op, ah wie dat was weet ik dan weer wel, maar kan me de beste jongen niet meer voor de geest halen, wel dat ie een stoere brommer had.
Hoe dichterbij de huidige tijd, soms bleef het een raadsel.
Maar dan, wat moet ik er nog mee?

Versnipperen maar. Dag, dagboeken. Nu liggen de lege kaftjes nog in het zicht.
Het verleden deels uitgewist.

 

Mooi mussie

Het kan maar niet op de laatste tijd. Is de ene aangewaaide exoot met veren nog niet uit het beeld verdwenen, hangt de volgende al weer ergens rond.
Sperweruil, dwerguil, waaierstaart, franjepoot, sneeuwuilen en toen kwam zondag het nieuws over de bruine klauwier.

Exoten? Dwaalgasten? Maakt niet uit, menig vogelaar spekt de staatskas dankzij de benzine kosten. Wat nu wel goed uitkomt met minder aardgasbaten in de toekomst.
Natuurlijk zitten die vogels niet allemaal keurig op een rijtje.
Dat veroorzaakt dan in weekenden een aparte vogeltrek. De vogelaarstrek.

Kan het kwaad? Soms wel dus.
De bruine klauwier, waarvan sommige zeggen dat ie wel wat van een mus wegheeft, maar dan met een lange staart, hoort hier niet thuis. Er werd eerst even gedacht dat het wellicht een ontsnapte volière vogel was, maar nee, dat kon dan weer niet want ze zijn niet in een kooi te houden.

Maar wat doet een vogel die broedt in Siberië en overwintert in tropische delen van Azië dan in hemelsnaam in de Achterhoek?
Terug naar kan het kwaad? Maandagochtend hoor ik dan op de radio dat het tenminste kwaad kan voor één iemand.
De eigenaar van het weiland waar het vogeltje zit of wellicht inmiddels zat.

Hij vertelde de verslaggever dat ze de boel er niet mooier op maken. De verslaggever begon van "ach gun het hen toch".
Nou, hij gunt ze best een blik op een vogeltje maar waar zij liepen groeit een half jaar geen gras meer.
Die paar mensen? Nou, het waren er in het weekend inmiddels een paar duizend geweest.

Gelukkig is er geen afschotbeleid wat betreft vogelaars.  Maar wellicht kunnen ze met hun scoredrang dan de boer schadeloos stellen?
Laat niet als dank...

Blokje Gouds : Een stadspark

Toen in 1895 Albertus Adrianus van Bergen IJzendoorn overleed liet hij een voor die tijd fortuin na.
40.000 klinkende guldens.
Een erfenis waarvan veel inwoners van Gouda nog steeds van kunnen genieten.
Van dat geld moest er een wandelpark worden aangelegd. En dat is er gekomen.

Het eerste deel van het Van Bergen IJzendoornpark werd in 1901 geopend. Jaren later kwam er nog een stukje bij.

Als je vandaag de dag op het centraal station aankomt, je loopt naar de uitgang centrum, rechts aanhouden en dan zie je vanzelf de ingang. Twee statige zuilen met daarop de leeuwen die van een eerder gesloopte poort zijn overgebleven.
De leeuwen houden het stadswapen vast, de zes sterren van Gouda.
Bijbehorende tekst is "per aspera ad astra" (langs moeilijkheden naar de sterren) , een motto dat de stad Gouda deelt met NASA.
Al kwam ik het soms ook tegen op de pakjes Pall Mall sigareten.

Architect Hendrik Copijn heeft zich uit kunnen leven op de tekentafel. Slingerpaadjes, vijvers en fraaie bruggetjes.
Langs de rand staan prachtige stadsvilla's waarvan enkele met erg mooie art nouveau ornamenten.

Het enige wat er toch echt niet past, de moderne metalen groene bankjes. Maar de knuppelbruggen zijn erg mooi.

Gluren of begluurd worden?

Hoed u voor gluurders en dat soort gespuis. De nieuwste waarschuwing van onze overheid.
Opmerkelijk? Niet echt, er werd in 2010 ook al over gesproken.

De webcam, het is soms veel plezier, maar nog vaker een hoop ellende.
Het plezier? De natuur begluren via webcams, Skypen met de kleinkinderen in Australië of gezellig cam-chatten met verre vrienden.

Een webcam kan ook plezierig zijn voor de wat opgewonden mens die zo vrouwen kan bekijken, niks mis mee, als die dames er maar van weten. Voor hen het brood op de plank. Alleen vergeten ze dat ze soms makkelijk kunnen worden opgenomen. En zichzelf later op een geheel andere site terugvinden.

De ellende begint met virtuele inbrekers en perverse geesten.
Dat was onlangs ook weer op het nieuws. Al die tieners die werden benaderd door zo'n griezel.
Verder zijn er nog de verveelde types die het helemaal geweldig vinden om op afstand jouw webcam aan te kunnen zetten en lekker meekijken wat je aan het doen bent.

Wat er tegen te doen? Ik stel voor toch maar voor deze keer naar de overheid te luisteren.
Tablets, laptops en zo meer komen met ingebouwde camera's. En ongemerkt heeft iemand dan iets via via geïnstalleerd dat ze mee kunnen kijken.
Dat wil je zelf niet, en al helemaal niet dat het je kind overkomt.

Het veiligst? Gewoon geen webcam hebben. Ik had ooit een losse maar als ik die op dat moment niet gebruikte, hup, snoertje los. Mijn headset met microfoontje? Ook los.
Veilig zijn we nooit voor de volle 100%.  Zeker niet meer met al die mobiele apparaten.
Dus gewoon maar voorzichtig zijn.

 

Op m'n akkertje

Het is zondag, het is aangenaam wandelweer en ik heb nog een waslijst aan foto's te maken.
Laat ik eens via een park naar de singel en zo het centrum door wandelen. Dat is, een deel van het centrum.

In het park, een oud park, dient het rustig te zijn. Maar ergens was het feest? Het leek wel kermis!
Toet-en blaasmuziek, getetter door een versterker, niet fijn.
Het rondje park was dan ook snel gedaan, door naar de winkelstraat.

Nu kan je op de meeste zondagen daar een kanon afschieten, grote kans dat je niks raakt.
Die straat komt uit op de markt en daar wilde ik zonder groepen mensen of marktkramen eens foto's maken.

Mis dus!

In de verte zie ik een hoop wit aan opblaasspul, koelinstallaties en een heleboel mensen.
Gouda in Tirol??
Behalve een korte langlaufbaan was er nog meer jolijt.

Elk jaar, zo rond de kerstvakantie is er plaats voor ijspret.
En ik maar denken dat ze alles weghalen als de vakantie voorbij is.

En zeg nu zelf, wat is ijspret zonder een dweilorkest?
In ieder geval een stuk rustiger. Toen de heren klaar waren met dat getoeter besloot ik even naast een vuurtje een kop koffie te drinken.
Helaas sprong het schuim bijna van de cappuccino toen iemand een microfoon pakte en begon te joelen van en nu dansen allemaal.

Een lustig "hoofd, schouders, knie en teen.." met house ritme.
Gelukkig bestaat er ook nog iets als een polonaise achteruit.

Jullie begrijpen het, lastig foto's maken zo. Volgende keer beter.

Blokje Gouds: on(gewenst)gedierte

Eens, best wel lang geleden, was er een Tsjechische graaf die in de Verenigde Staten een knaagdier zag.
Had hij het alleen maar bekeken, dan was er minder ellende van gekomen.

Maar vermoedelijk verveelde de graaf zich thuis een beetje, nam een aantal van die dieren mee voor bij zijn vijver. Ze bijvoeren, lekker laten fokken en dan... afknallen.
Maar helaas werd het dier onderschat.

Een handje vol van deze dieren wist zich te vermeerderen tot een paar... miljoen.
Dank u graaf kluns! We werden weer een exoot rijker.
De muskusrat, ook bekend als bisamrat en waterkonijn, ik kom ze soms tegen.
Grappig, men noemt ze rat of konijn, maar eigenlijk zijn het een soort extra large woelmuizen.

Het zijn prachtige dieren, alleen zo jammer dat ze graag gaten in dijken maken.
Al jaren lang zie ik in Gouda, en daarbuiten, geregeld palen in het water, palen met een oranje bandje eraan.
Daar staan de vallen.

Zo ook bij mij in de vaart. Ik heb deze auto diverse keren zien staan.
Ergens vind ik het zo zonde, die prachtige dieren, die vanwege hun gedrag dood moeten.
Aan de andere kant, gaten in de dijk staat ook zo slordig. Als ik zie hoe ze in korte tijd enorme schade aanrichten, ja, duidelijk on(gewenst)gedierte.

Weinig keuze dus. Daar maakt men indien mogelijk korte metten mee.
En wat doet men met de dode dieren? Vernietigen, beweren de rattenvangers.
Misschien denk ik wel te slecht... maar er zal er minstens een handvol tussen zitten die ergens een prima recept hebben rondslingeren.

Bij sommige soorten ongewenst kruid hoor ik vaak "if you can't beat it, eat it"
Maar een brandnetel gaat niet zo rap op de vlucht.
Voor de rattenvangers zit er niets anders op dan vallen zetten en wachten maar.

Een grijs gebied

Soms hoor ik van een plan waarover velen juichen, maar is het wel zo fijn?

We gaan leentjebuur spelen, pakken iets op van onze zuiderburen, de gesubsidieerde Mien Dobbelsteen.
Waarom? Tja, de huishoudelijke hulp wil dezelfde rechten als menig ander personeel.
Uitbetaling bij ziekte, recht op vakantie en ongetwijfeld nog enkele secundaire arbeidsvoorwaarden.

Ik ben eens even gaan lezen hoe onze zuiderburen dat aanpakken, je koopt hulp in via dienstencheques.
Daar betaal je een bedrag voor, maar een deel kan je later weer terugvragen via de belasting.
Dan gebruik ik nu even gefingeerde bedragen, je koopt een cheque die kost je dan 10 euro, goed voor een rondje stofzuigen, dweilen en de vaat.
De echte waarde van de cheque is eigenlijk 8 euro. De overige 20% kan je dan weer terugvragen via de belasting.
Dat is dus de subsidie, die wij als belastingbetalers dan gezellig meebetalen.

Als het gaat om mensen die echt de hulp nodig hebben, dan vind ik het niet zo'n probleem.
Maar er zijn ook mensen die hun strak in de lak nagels niet willen beschadigen, gaan we voor hen dan ook subsidie ophoesten?

Dat de huishoudelijke hulp rechten wenst, totaal begrijpelijk.
Alleen geloof ik niet zo in dit systeem. Er zijn namelijk ook veel huishoudelijke hulpen die het naast een uitkering liever zwart doen. En wat te denken van illegalen?
Twee groepen die graag uit het zicht van de belastingdienst blijven.
En die zijn dan ook prima onder te betalen. Geen gedoe met teruggave, gewoon 5 euro geven.

Het kan aan mij liggen, maar het komt me wat naïef over. En ergens ook vrij oneerlijk.
Er zijn diverse beroepsgroepen die een 0-urencontract hebben. Geen verzekering, geen vrije dagen, geen pensioen, geen ziektewet et cetera.

En willen ze hier ook een minimaal en maximaal aantal dienstencheques instellen?
Of kan je ze los kopen net als een cadeaubon? Dat laatste lijkt me dan wel weer grappig.

Tja, ook geldig om uw medicijnen af te laten halen of de hond uit te laten?
Dat is dus een stukje participatie-samenleving weg subsidiëren.

Blokje Gouds : De bibliotheek

Ons magistraat en wijsen raet met de regenten al haar eer en lof nimmermeer in 't stof verrotten zal: opdat se weer voor wesen teer zoo Gouds als vreemde kinderen hier Ter Gouw dit schoon gebouw doen stichten zonder minderen.

* tekst op de fries boven het poortje.

Vandaag laat ik jullie kennis maken met mijn stadje. Het plan is jullie virtueel bij de hand te nemen en wat meer te vertellen over Gouda.

Gouda, men kent het van de kaas, van de stroopwafels, en een aantal gebouwen kent menigeen van de plaatjes.
Het stadhuis en de Sint Jan. En die laatste vooral vanwege de beroemde Goudse Glazen.
Maar Gouda is meer. Neem de Gouda kaarsen, of de ooit zo beroemde pijpen, het plateel en ja, de bierbrouwerijen.

Zo rond het jaar 1000 zijn er eens mensen gaan knutselen in dat stukje moerasbos. Er kwamen kloosters, een kasteel en natuurlijk stadsmuren.
Maar stad werd het pas in 1272. Graaf Floris V gaf haar stadsrechten. Dat is nog dagelijks te zien zien bij het klokkenspel aan het stadhuis.

Waarom begin ik met de bibliotheek? Omdat ook die bijna geschiedenis is.
Het poortje hier bovenaan was oorspronkelijk de toegang tot het weeshuis.
In het jaar 1642 kon men na het slopen van wat huizen een groter weeshuis bouwen.
Een prachtig gebouw wat ruim 300 jaar dienst heeft gedaan. Toen werd het begrip weeshuis een gesloten boek.

Maar het gesloten boek kreeg een vervolg, vol met boeken. Het werd onze Centrale Bibliotheek.
Een deel van de historie bleef zichtbaar.

Boven de stellingen met boeken hangt nog een schilderij met daarop de regenten die de bouwtekeningen van 1642 bekijken.

De twee weeskinderen die daar in die haard staan, vaak heb ik staan peinzen over hoeveel kinderen er hebben gewoond, wat er van hen terecht kwam als ze oud genoeg waren om zelf de kost te gaan verdienen.
Als dienstmeid, of bij de V.O.C.

Behalve het oude deel van het pand is er wel één en ander aangebouwd. Een studiezaal en is er een horeca ondernemer aan de slag gegaan. Dat leverde een erg gezellig ogende binnenplaats op.

Zoet en Zalig binnenplaats bij bibliotheek.

Helaas is ook dit bijna een gesloten boek. Pand is verkocht.
De nieuwe eigenaar wil er een hotel vestigen.
Gelukkig krijgen de boeken een goed onderkomen, maar ik zal nooit meer onder dat poortje door kunnen lopen.

En heel veel monumenten. 

Nieuw

Wekenlang hoorde ik het op Radio 1, het deuntje ch-ch-changes.
Vandaag was het zo ver, en net wat ik vreesde, ik werd wakker met Jurgen en schrok! Was het al zo laat?
Een blik richting de wekker, oh nee, het was voorheen de tijd dat Sven zat te grommen.
Teveel gedronken? Nee, andere indeling van radio 1.
En ik zal mijn middagje radio ook gaan missen. Ik was een redelijk trouwe luisteraar van Dit is de Dag.

Ik houd van radio, soms is sport spannender op de radio. Vooral als Erben Wennemars in alle opwinding vergeet te hakkelen.
Gisteren eens voor het eerst naar een oudejaarsshow op radio geluisterd. De show van Pieter Derks.
Wat een verademing, een grappenmaker die het moet hebben van humor, niet van kwetsen of vloeken.
Ik heb hier met lachtranen gezeten toen hij over het protocol voor het redden van een gestrande nog levende grote walvisachtige begon.
Vertelde Theo dat het gisteren zijn eerste, tevens laatste oudejaarsshow was, mooi!
Joehoe VARA, doe Pieter eind van dit jaar!

Helaas ben ik geen nieuwslezer, ik schud niet even een bruggetje uit mijn mouw, van het nieuws naar het weer.
Toch is er weer een in de war bruggetje bijgekomen sinds afgelopen nacht.
Een ezelsbruggetje.
Wat zijn ze toch handig, die ezelsbruggetjes, tenminste, als je weet wat je er mee kan.
'T Kofschip, blijft lastig. TVTAS, daar kan ik wel wat mee, maar als je topografische kennis echt beroerd is zou iemand er wellicht Aruba en Saba inpassen?

Ook een handig ezelsbruggetje. Ding flof bibs. Kennen jullie die nog?
Zo konden we makkelijk de landen waar men met de euro kan betalen onthouden. Hebben jullie het iemand zonder aarzelen op horen dreunen? Ik niet.
Maar dat bruggetje kan je vergeten. Ding flof bibs is vervangen door het geniaal bedachte SMS FF BONDIGE CLIPS.
Geweldig! Alleen zo jammer dat er om middernacht weer een nieuwe letter is bijgekomen.
De L van Letland. Nu is het wachten op de volgende grandioze ezelsbrug.
Jammer dat Vaticaanstad en Monaco wel een euro hebben, maar die doen niet mee in het ezelsbruggetje.

December 2013

Na alle schranspartijen die er in december bij schijnen te horen hoop ik dat dit illustere duo nog steeds over het heempad loopt te sjezen.
Want oei, ze staan op menig menukaart.
Ik moest erg aan hen wennen, maar ze zijn grappig om naar te kijken.

December aan het heempad, het was weer een bliksembezoekje. Ik zal er in dit nieuwe jaar zeker geregeld naartoe wandelen.  En het ook vast nog eens noemen.
Maar het is niet langer een fotoproject. Ik heb jullie de meeste hoekjes wel laten zien.

Als ik er weer kom hoop ik dat een paar dingen wel zijn verdwenen. Ze waren onderdeel van een kunstproject. In opgeblazen toestand en het riet er nog omheen was het "wel geinig".
Maar zonder riet en andere waterplanten, half leeggelopen, is het een sneue vertoning geworden.

Het was leuk om jullie dit kleine stukje van mijn stadje te laten zien.
Er is echter nog veel meer te zien. Dat komen jullie dan binnenkort ook wel tegen.
Voor nu wens ik een ieder al het goeds voor 2014.