Niet altijd. Jaren geleden vond ik nog een tas met oude agenda's van mijn overleden moeder.
Zij noteerde dagelijks het weer, waar ze geweest was en andere niet al te geheime zaken. Tot ik bij een bepaald jaargang kwam.
Daar stond om de week op vrijdag een mannennaam genoteerd.
Ik kan jullie zeggen, dat werd een hoofdbreker! Weken heb ik me suf zitten piekeren, wie is die man?
Tot ik een jaargang verder die naam tegenkwam in combinatie met een vrouwennaam. Ik heb me tranen gelachen! De vrouwennaam gaf het weg, mijn moeder heeft een tijd lang om de week op vrijdag op een klein ventje gepast.
Even raadselachtig, maar geheel niet verontrustend, was het teruglezen van mijn eigen verleden.
Met het grote opruimen kwam ik in een gammel kastje nog wat stille getuigen tegen.
Ha,ha, nee, geen lijken uit de kast, maar dagboeken. Van die Chinese dagboekjes.
Het is grappig ze eens door te lezen, maar waarom gebruikte ik geen volledige namen.
Staat er een rij hartjes en de eerste letter van een naam. Nou, ik zal dan wel verliefd zijn geweest.
Maar op wie? Ik weet het niet meer, dus zo diep zat het niet.
Ergens in 1978 duikt er weer een naam op, ah wie dat was weet ik dan weer wel, maar kan me de beste jongen niet meer voor de geest halen, wel dat ie een stoere brommer had.
Hoe dichterbij de huidige tijd, soms bleef het een raadsel.
Maar dan, wat moet ik er nog mee?
Versnipperen maar. Dag, dagboeken. Nu liggen de lege kaftjes nog in het zicht.
Het verleden deels uitgewist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten