Mistig brein

Na dagen van dichte mist leek de wereld vandaag groter te zijn.
Toch hing er nog een sliertje nevel in mijn brein.
Niet de slimste dag om te gaan winkelen,  je begaat blunders, let niet goed op en zo kom je thuis met iets waar je een uur later vol verbazing naar staat te kijken.

Dat is vast niet iets wat alleen mij overkomt. 

Ik was opzoek naar een joggingbroek.  Voor iemand van 1.70m is dat geen probleem, maar ik ben een stukje kleiner en dan zijn de pijpen te lang.
Vroeger zaten er aan de pijpen een boord, nu niet meer en de pijpen zijn wijd.
Thuis gaan passen want bij Zeeman is geen paskamer.
Ik trek de broek aan, geen prettige pasvorm, probeer iets hoger op te trekken voel ik iets vreemds.
Ik trek de broek uit om het eens van naderbij te bekijken, grutten, zit daar in strass het logo van Playboy op.
Wie verwacht dat nou bij Zeeman? 

Voor deze ontdekking al ontdekt dat ik niet zo slim ben als ik soms hoop.
Ik koop bij Kijkshop een knijpkat. Wachtend bij de kassa al zo bezig met bedenken van een sinterklaasrijm dat een deel van het brein “offline” is.
Bij het afrekenen vraag ik “zitten er batterijen in?”
De Kijkshopknul kijkt mij meewarig aan en ja ik had het inmiddels door.
Die blik vertelde me genoeg “oh, oh dom vrouwtje”.
Met een stalen snuit reken ik af, luister nog naar de uitleg, loop naar buiten om daar in lachen uit te barsten.

Er zijn zo van die dagen… 

Insteken, omslaan..

Ik ben de draad kwijt, maar breien is weer helemaal hip.
Is het ooit uit geweest?
Oude dametjes breiden vrolijk door, voor de zending, voor de kleinkinderen of voor een schaatser
die net als alle schaatsers geen sokken in de schaatsen draagt.

Er kwamen op den duur steeds mooiere patronen en heel even leek lama wol Nederland te veroveren.

Bij veel dames verdwenen de breiboeken in een stoffige hoek en de breipennen kregen soms een ander doeleinde.

Een paar jaar geleden las en zag ik op tv ineens de opleving van dit nobele handwerk.
Her en der een breicursus , breiclubjes, het werd weer een trend.
Toen werd het stil tot een schrijfster kwam met “wildbreien”
Plots verschenen er lantaarnpalen, verkeersborden en soms zelfs een halve boom voorzien van vrolijk gekleurd breisel.
Het nut ontgaat me,  maar vrolijk staat het wel.

Van het wildbreien leek het een kleine stap om te gaan breien voor wild.
Kale kippen werden eerst voorzien van “truitjes” en onlangs las ik dat mensen in een dorp/stadje in Zweden is gaan breien voor pinguïns ver weg. Door olie aangetaste vogels wiens verenpak minder isoleert.  Een pinguïn met een Noorse trui?
Ik dacht toen, heus, gekker kan het niet worden.

Wel dus!  Ik sla vanmiddag de nieuwste Blokkerfolder open, eens even de bril gepoetst.
Ja, ik zag het toch echt goed, mokken met een gebreid truitje.  Met kabelmotief.

Het kan aan mij liggen, maar ik zie praktische bezwaren.
Geen koffie morsen op de trui,  want de trui is vast niet geschikt voor de vaatwasser.
Na het koffie drinken dus de mok uitkleden, mok in de vaatwasser, truitje in de wasmachine.
Is het formaat van sokjes,  dus de wet in wasmachineland zegt me “ je stopt er 2 truitjes in en je vindt er maar 1 terug.”
En voor de theeleuten, die luie leuten die hun bakje thee in de magnetron maken?
Zijn de truitjes magnetronbestendig?

Ze zijn heus wel hip, maar met een ronde hals was beter geweest. Geen lipstick op het boord.

 

Sprookjes

Ons blonde Greetje Geertje is nu van "we willen de gulden terug".
En met hem velen.

Even afgezien van dat we er nooit om hebben gevraagd, wat is nu het nut om de gulden weer te introduceren?
Denken mensen nu echt dat we dan ook de oude guldenprijzen weer terugkrijgen?
Om na een tijdspanne van 10 jaar te vergeten dat er dan reeds 20 prijsverhogingen zijn geweest?
Voor het gemak de bankencrisis en overige misplaatste uitgaven te vergeten?
Zij die nog steeds in guldens denken zouden nog wel eens wit weg kunnen trekken.

In de EEG tijd betaalden we ook voor zwakkere landen. Griekenland, Portugal, Spanje en Ierland.
We kunnen natuurlijk zeggen " we stappen uit de euro". Eens kijken hoeveel mensen dan amok gaan maken, mensen die nu subsidies krijgen vanuit de EU.
Onze export zakt weg in het laagveen en als we dan alle niet Westerse allochtonen ook wegsturen, nou dan kunnen we alle uitkeringstrekkers te werk stellen. Voor een appel en een ei natuurlijk.


Leuk, de gulden terug, betalen we gewoon 5 gulden voor een fluitje bier op een terras. Of een tientje voor een portie friet op een plastic bordje.
En dan de extra belastingen weer voor het opnieuw drukken van biljetten.

Oh, ik denk ook met weemoed terug aan dat leuke oude dubbeltje, vond ik een schattig muntje.
Hi,hi en wat dan de zorgverzekering, oepsie die is dan ineens 211 % duurder.

Met de euro weg en de gulden terug schieten we denk ik niets op. De gulden terug is een charme offensief.
De man die roeptoeterde over blijf af van onze ouderen en zwakken, die snoeit even vrolijk mee.
Sprookjes!

Kokkerellen

Ik ben zo niet een keukenprinses. Kijk ook niet graag naar al die tv-koks.
Die eeuwige opvliegende Brit brengt me al van de kook, ik zou gehakt van hem maken.
Jaimie, leuke knul, maar ik heb van laat maar. Lonnie, Rosy, Nigella, asseblief niet!


Ik houd niet van koken. Ik heb de huishoudgenen van mijn moeder. En dat is een heerlijk excuus!
Edoch, ook ik ontkom er soms niet aan me te laten verleiden door een blad in de supermarkt.
Allerhande is niet meer uniek. Toch zijn die bladen redelijk "louche"te noemen.
Tuurlijk, wiens brood men eet...

Waarom houd ik niet van koken? Het is veel werk voor kort genieten en daarna een berg afwas.
Sofie! Gij lui wezen! Nou nee, maar koken voor één is gewoon niet leuk.
Daar dek ik de tafel niet voor!
Maar een ander probleem is dat je voor veel recepten een heuse oven nodig hebt.
Ik heb een combi magnetron dus grillen en zaken die op een rooster midden in de oven moeten staan, kan niet.
Frituren, ik heb geen frituurpan. Wokken? Op mijn 4-pits kookplaat is dat ook geen succes.

Er is genoeg wat je kan zonder  dat al en laten opstijven in de koelkast. Mhh ja als je een joekel van een koelkast heb.
Toch, zeker als ik ergens iets heb gegeten en het lijkt me geen hogere kookkunde, wil ik het zelf ook proberen.

Morgen gaat het rellen in de keuken worden, courgette soep maken. Ik en de staafmixer, wij zijn een doldwaas duo. Ik verwacht een teleurstelling qua eindresultaat. Maar ja, was dan wel een middagje zoet.

Stratego?

Een mens leert elke dag weer iets nieuws.
Mijn leermomentje was een voor mij nog onbekende kreet : strategische filantropie.
Met dat ik de kreet hoor vertaalde mijn brein het in "eigenbelang".
Filantropie kent diverse vertalingen, maar eigenbelang hoort daar niet tussen.

Gaan grote bedrijven daar zomaar aan beginnen? Het personeel een dagje op pad sturen om een hekje van de kinderboerderij te schilderen? Of eens wat senioren die het zelf niet kunnen eens een uurtje te luchten.
Dan natuurlijk kiekjes voor het lokale krantje en borstklopperij. Kijk ons eens goed bezig zijn!

Even later kijk ik naar het Jeugdjournaal. Kinderen als mantelzorgers. Ik word er een beetje verdrietig van.
Een aanstormende puber moet puberdingen doen, niet gelijk vanuit school naar huis om voor haar moeder te zorgen.
Voor een keer is het niet erg, maar elke dag?
Dan laat ik het even bezinken en vraag me af, zijn er geen filantropen die de jonge mantelzorgers eens even een last van de schouder af kunnen nemen?

Is er geen Siemens, Rabobank, Post.nl, ING, Ajax enz  die behalve eens een potje verf uitsmeren over een hekje niet een heel klein spaarpotje kunnen/willen maken om die tieners te ontlasten?
Zodat ze heel even kind kunnen zijn.

Herfst

Het mooie herfstweer is bijna op en over. Wat hebben we toch heerlijk kunnen nazomeren.
De natuur is wel wat van slag. Het fluitenkruid schiet spontaan weer in de bloei, her en der zien we nog vlinders en ander zoemend klein spul.
Nu het nog kon, een laatste rondje met de camera om nog een staartje herfst op de plaat te zetten.

Het maakt sommige mensen somber, de kale takken, het moeten wachten op fris groen blad, de eerste knoppen.
Het zwarte blad trof me, een soort rouwrandje, afscheid van een seizoen.
Toch is het mooi, de dynamiek van de natuur, het recyclen.
Soms is het zelfs adembenemend, dat wilde ik met jullie delen.