Insteken, omslaan..

Ik ben de draad kwijt, maar breien is weer helemaal hip.
Is het ooit uit geweest?
Oude dametjes breiden vrolijk door, voor de zending, voor de kleinkinderen of voor een schaatser
die net als alle schaatsers geen sokken in de schaatsen draagt.

Er kwamen op den duur steeds mooiere patronen en heel even leek lama wol Nederland te veroveren.

Bij veel dames verdwenen de breiboeken in een stoffige hoek en de breipennen kregen soms een ander doeleinde.

Een paar jaar geleden las en zag ik op tv ineens de opleving van dit nobele handwerk.
Her en der een breicursus , breiclubjes, het werd weer een trend.
Toen werd het stil tot een schrijfster kwam met “wildbreien”
Plots verschenen er lantaarnpalen, verkeersborden en soms zelfs een halve boom voorzien van vrolijk gekleurd breisel.
Het nut ontgaat me,  maar vrolijk staat het wel.

Van het wildbreien leek het een kleine stap om te gaan breien voor wild.
Kale kippen werden eerst voorzien van “truitjes” en onlangs las ik dat mensen in een dorp/stadje in Zweden is gaan breien voor pinguïns ver weg. Door olie aangetaste vogels wiens verenpak minder isoleert.  Een pinguïn met een Noorse trui?
Ik dacht toen, heus, gekker kan het niet worden.

Wel dus!  Ik sla vanmiddag de nieuwste Blokkerfolder open, eens even de bril gepoetst.
Ja, ik zag het toch echt goed, mokken met een gebreid truitje.  Met kabelmotief.

Het kan aan mij liggen, maar ik zie praktische bezwaren.
Geen koffie morsen op de trui,  want de trui is vast niet geschikt voor de vaatwasser.
Na het koffie drinken dus de mok uitkleden, mok in de vaatwasser, truitje in de wasmachine.
Is het formaat van sokjes,  dus de wet in wasmachineland zegt me “ je stopt er 2 truitjes in en je vindt er maar 1 terug.”
En voor de theeleuten, die luie leuten die hun bakje thee in de magnetron maken?
Zijn de truitjes magnetronbestendig?

Ze zijn heus wel hip, maar met een ronde hals was beter geweest. Geen lipstick op het boord.