Mistig brein

Na dagen van dichte mist leek de wereld vandaag groter te zijn.
Toch hing er nog een sliertje nevel in mijn brein.
Niet de slimste dag om te gaan winkelen,  je begaat blunders, let niet goed op en zo kom je thuis met iets waar je een uur later vol verbazing naar staat te kijken.

Dat is vast niet iets wat alleen mij overkomt. 

Ik was opzoek naar een joggingbroek.  Voor iemand van 1.70m is dat geen probleem, maar ik ben een stukje kleiner en dan zijn de pijpen te lang.
Vroeger zaten er aan de pijpen een boord, nu niet meer en de pijpen zijn wijd.
Thuis gaan passen want bij Zeeman is geen paskamer.
Ik trek de broek aan, geen prettige pasvorm, probeer iets hoger op te trekken voel ik iets vreemds.
Ik trek de broek uit om het eens van naderbij te bekijken, grutten, zit daar in strass het logo van Playboy op.
Wie verwacht dat nou bij Zeeman? 

Voor deze ontdekking al ontdekt dat ik niet zo slim ben als ik soms hoop.
Ik koop bij Kijkshop een knijpkat. Wachtend bij de kassa al zo bezig met bedenken van een sinterklaasrijm dat een deel van het brein “offline” is.
Bij het afrekenen vraag ik “zitten er batterijen in?”
De Kijkshopknul kijkt mij meewarig aan en ja ik had het inmiddels door.
Die blik vertelde me genoeg “oh, oh dom vrouwtje”.
Met een stalen snuit reken ik af, luister nog naar de uitleg, loop naar buiten om daar in lachen uit te barsten.

Er zijn zo van die dagen…