Kaboemmmm

Soms knalt het nieuws mijn oren binnen. En zelfs dan nog, wil ik het vaak niet gelijk geloven.
Zeker niet als het over onze rijke cultuur gaat.

Maar het is dus waar, de nationale erfgoedlijst is weer langer geworden.
Niet dat je hier zo erg van moet juichen, denk nog maar aan de Sinterklaas rellen van afgelopen jaar.
Deze keer zal het buitenland er niet over morren, ze kennen het gebruik wellicht niet eens en eerlijk gezegd, ze boffen!

De nieuwe toevoeging, ja heus, geweldig! Carbidschieten.
Wij houden een lijstje bij, zoals we moesten beloven aan de Unesco. Cultuur die we moeten behouden, laten gedijen. Waar een klein land groot in kan zijn.

Het zal de rest van de wereld een worst wezen. Voor veel van hen zijn wij blonde mensen op klompen die elke morgen de molen uitlopen en op onze fiets gemankeerde mensen gaan euthanaseren nadat we eerst even een stevig rondje gaan blowen.

Er zijn nog serieus mensen die denken dat Nederlanders eng zijn. Als ze me vragen zijn Nederlanders raar?
Dat zal ik niet op alle fronten tegenspreken, als wij klooien met een melkbus en een hoop lawaai per se cultuur willen noemen, nee, dan geef ik toe, rare jongens.
En verlang ik weer terug naar het valse-kalenderplaten-sentiment.
Tulpen, molens en Frau Antje.

Wegpiraten

Blik op de weg? Nee, wel een heel blik verwensingen richting een wielrenner.
Het liep maar weer net goed af.

Tijd voor een nieuwe serie verkeersborden.
Weken geleden hoorde ik over steeds meer fietsongelukken. De schuldige? De e-bike.
Is die gevaarlijk? Nee. Maar maakt het mogelijk dat bejaarde mensen langer blijven fietsen en natuurlijk zijn bejaarden sowieso gevaarlijk. (oei,oei). Vooral de scootmobiele brigade.

Maar zonder dollen, ik reed vanmiddag op een fietspad, in de stad. Veel autoverkeer dus veel herrie.
Achter me hoor ik een vaag geluid, ik wil omkijken, flitst daar zo'n midlife crisis figuur op een racefiets voorbij.
Geen bel natuurlijk, nee hooguit een kreet als "opzij!" Er kon nog net een vloeitje tussen.

Ik stel voor dat er in steden op fietspaden een inhaalverbod komt en een maximum snelheid.
Van mij mag er ook een zwanenverbod op fietspaden komen, maar ja, dat gaat zeker niet werken.

Dat "opzij! " stoort me al en ik hoor het geregeld. Ik heb er ooit eens wat van gezegd. Werd me niet in dank afgenomen, maar denken zij nu echt dat iedereen ze hoort aankomen?
 De jeugd fietst allemaal met een koptelefoon op, of zigzaggen al berichtjes sturend over het fietspad. Als er dan een peloton van die semi-Zoetemelkjes aankomt loopt dat vroeg of laat een keer fout af.

Ik gun ieder een hobby, maar race niet als een idioot op smalle fietspaden, zeker niet in de stad.

Verstopt

Eens per jaar verschijnen hier rioolspoken. Ja, die bestaan echt!
Natuurlijk komen ze niet allemaal tegelijk, liefst met een paar weken er tussen, zodat je 3 keer op de riooldienst moet wachten.

Vorig jaar dacht ik een keer slim te zijn en vast al iets laten reinigen wat toch een week of wat later nodig zou zijn. Ervaring maakt wijs?
Nee, laten we het nu niet eenvoudig gaan maken. Omdat de rioolmeneer iets te enthousiast was brak er een buis, dus moest ik de volgende dag op een loodgieter wachten. Weg tijdwinst!

Tijdje geleden lag er ineens blubber op het douchevloertje. Dus maar weer gebeld.
Helaas was dat niet voor het laatst.
Onlangs verschenen er witte sporen van iets in de douche, na enige analyse bleek dat zeeppoeder te zijn.

Kort daarna leek mijn doucheputje een soort Old Faithfull , wasmachine aan en hopsakee daar ging het roostertje weer.
Intussen werd het ook weer pootje baden op het balkon.

Vanavond vroeg kwam er weer een rioolmeneer. Hoop gesleep met water, hoop kabaal in de krochten en na een tijdje de boosdoener.
"Er zat een veer in de afvoer van de wasmachine."
Mijn reactie was "huh?"

Hoe kan een lullig veertje zoveel ellende veroorzaken?
Maar niks lullig veertje, het bleek een metalen veer van 25 centimeter lang en 2 centimeter in omvang.

Ik weet toch zeker dat ik die niet in een broekzak had laten zitten en is ook zeker geen losgeslagen onderdeel van een beugelbeha.

Blokje Gouds: Jarige Heemtuin

En het was gelijk ook de jaarlijkse open dag.
Prima weertje voor een rondje Heemtuin en het omliggende gebied.

Ze hebben er best wat leuks van gemaakt. Er stonden wat kraampjes met herkenningskaarten van insecten en vogels, een insectenblokje, wat jammetjes, kaarsen en kleine presentjes.

Er stond koffie en thee, een blad met koekjes. Leuk, nu eens geen koffie uit plastic, maar een mokje.
Prijs? Wat je in een potje wilde doen.
Op het kleine pleintje tussen de perkjes was een harpiste neergestreken.

Voor de kinderen was het waterbeestjes vangen, schepnetje de sloot in, beestjes voorzichtig in een klein potje met vergrootglas, kaart met allerlei beestjes om zo te zoeken wat er in het potje zit.
In de paden rond de heemtuin was een kabouterwandeling uitgezet. Je kon met een vrijwilliger gaan rondstruinen en buiten het terrein meedoen aan de Food Walk.

Die begon toen ik net aan kwam lopen, dus gelijk maar mee. Nu bleek Food Walk wel een groot woord.
Een vriendelijke jonge dame, met strohoedje op,  nam ons mee en wees op eetbare plantjes.
Dat is altijd leerzaam! We kregen een plastic tasje (foei) mee voor de oogst, konden we na afloop kruidenboter maken.

Vooraf kregen we een bekertje vlierbloesem limonade, na afloop kon dat ook nog, samen met wat receptjes.
Ik heb de receptjes niet bekeken, ik werd na 15 minuten wat flauw van steeds het blije gezicht bij elk plantje "hier kan je lekkere thee van maken".  Of wel iets voor een stamppot.
Er kwam kleefkruid in zicht, oh van de bolletjes kan je koffie maken!
Waarom zou iemand koffie willen maken van kleefkruid?

Ik heb niets tegen plantaardig spul, maar voor mij komt thee van een theestruik en koffie van de koffieboon.

Mijn twijfel begon te groeien toen ze vertelde dat je behalve de grote berenklauw, je eigenlijk alle schermbloemige kan eten.
Een dame naast mij verschoot bijna van kleur. Ik was al aan het twijfelen en dacht aan dolle kervel, dat is giftig, maar staat hier eigenlijk niet. De dame in kwestie begon over waterscheerling, ja dat moet je echt niet nuttigen! Dat staat er wel en als men het verschil niet kent, kwalijke zaak.
Aan het eind werd er nog even gewezen op een boek van de wildpluk goeroe, met recepten van een bekende kok uit Zwolle.

Of ik ook mee wilde doen aan kruidenboter maken?  Niet echt nee. Was ook niet van plan mee te doen aan een fotopuzzeltocht, maar daar ontkwam ik niet aan.
De foto's waren het uitzicht van bankjes. Ik schoot hard in de lach, ik maak altijd foto's van bankjes, niet altijd van de uitzichten.

Ik probeerde nog een vrijwilliger te laten verklappen welke orchissen er staan, zwaar geheim, jammer.

Klein presentje gekocht, door het Goudse Hout naar tuincentrum gelopen  en daarna richting huis.
Paar leuke uurtjes gehad en ook mooie bloemen gezien, maar het hoogtepunt van de dag?

Deze schoonheid hier, de gehakkelde aurelia.

Blokje Gouds: Bijna...

Het is inmiddels een paar jaar geleden dat ik wat foto's van Gouda op Hyves had geplaatst.
Er volgden diverse reacties waaronder eentje met de vraag "wanneer ga je ons rondleiden?"
Ja duh!!! Nooit.

Maar het bleef ergens hangen. Waarom eigenlijk niet?
Ik kan een lange lijst van redenen bedenken. Maar ben uiteindelijk zelf mijn stadje eens gaan ontdekken.
Een aantal pittoreske plekjes gevonden en dan niet de standaard monumenten.

Probleem is, ik ben geen gids. Heb ook nooit voor gids gespeeld.
Als ik buitenlandse gasten had wel het obligate bezoek aan de Sint Jan.
Het is een prachtige kerk, maar het neemt tijdens een wandeling teveel tijd in beslag. Een rondje rond de kerk is ook leuk.

Tja, ik vind dat mensen een brug moeten zien, een grachtje, de binnenhaven, een aantal straatjes, een plantsoen. Voordeel is dat een brug steevast over een grachtje gaat en aan het eind van een gracht uiteindelijk bij de haven uitkomt. Maar de rest wordt werkelijk zigzaggen.

Waar moet een beetje stadswandeling aan voldoen? Tijd hebben om even rustig een foto te maken.
Een gids die niet bij elk pand een reeks aan jaartallen gaat ophoesten. Maar ook niet als een blind paard overal aan voorbij lopen. Het moet geen race tegen de klok rondje worden.

Gidsje spelen is voor mij dan best even eng. Maar dat maakt het dan ook wel weer spannend.
Ik zal niet onder de duiven van het gidsengilde schieten, sterker nog, helemaal niet op of onder duiven schieten.
Ik doe het niet voor een vergoeding, als sla ik een bakkie troost niet af.

Maar een goede voorbereiding is het halve werk. Het lijkt me best leuk om Gouda eens te showen.
En natuurlijk ga ik best wat jaartallen uit mijn hoofd leren. En natuurlijk beginnen we het rondje met verzamelen bij een stadsherberg.

Ik krijg er steeds meer zin in.

Prikbord

Toon mij uw prikbord en ik weet in één oogopslag al aardig wat. Langs een boekenkast lopen is leuker, duurt ook wat langer.

Gelukkig is de tijd van een rij maagdelijke boeken op een plank verleden tijd. Ook die mensen herkende je gelijk, hebben zich een lidmaatschap van een boekenclub aan laten praten, werden elk kwartaal met een kroonboek opgezadeld. Niet dat ze het ooit lazen.

Een prikbord zegt meer. Alles er op is opzettelijk er opgeprikt. Met welk doel?
Bij mij is het meestal van "oh ja" Toegangsbewijzen, filmkaartjes, bonnetjes en rommeltjes. Tot het vol is een een deel wordt vervangen. Maar ook om mezelf te helpen herinneren dat ik niet te vaak moet mopperen dat ik nooit ergens kom.

Toch blijven sommige zaken hangen tot ze uit elkaar vallen. Een ketting, een heksje, een stoffen juwelenzakje. Niets van waarde, eerder iets uit een vorig leven waar je soms nog heel even aan wil denken.

Niet aan te ontkomen

Nou ja, het kan wel, maar moet je niet in gedachten bij een kassa staan.
En dat stond ik dus wel. Even een paar dingetjes bij Appie halen, en als een robotje zeg ik ja op alles.
Ja ik wil de kassabon, ja ik spaar gratis zegels, enz enz.
Even later naar Plus, ja ik spaar de koopzegels, ja ik wil de kassabon, dus eigenlijk ja op alles, behalve het uitrij muntje.
Kom ik thuis, pak nog wat laatste boodschapjes uit en zie een paar geheimzinnige zakjes.
Sjips, toch voetbaltroep het huis in gebracht. Een paar veren aan een zuignapje en wat rode veren...
En natuurlijk, een hamster. Die verdwijnt op den duur in het depot "komende museumstukken".

Ik had er waarschijnlijk erg in gehad als er buiten een drom kinders had gestaan.
Met de acties van voebbul plaatjies ben ik altijd heel alert.
Wel blij dat Plus nu dranghekken heeft.
Vroeger, tot twee jaar geleden, tekenden ze een krijtstreep, maar daar hebben kinderen blijkbaar lak aan.
Zodra je de winkel uitkwam stortten ze zich als ernstig uitgehongerde wolven op vrijwel iedereen. Was soms griezelig.
Veren schijnen minder interessant te zijn.
Of iemand de hele serie bij elkaar zal krijgen? Veel langer dan 3 wedstrijden zal het WK voor ons vast niet duren.
Het lijkt wel of steeds meer mensen dat gaan denken, gezien de weinige vlaggetjes onderweg.
Voorlopig vind ik het leukste aan het voetbal de tegenreclame voor de detective maand.
Daarvan weet je tenminste de uitslag.

Trainings wieltjes.

Ik lees van de week iets over zelfgemaakte groente-zakjes, bijzonder milieuvriendelijk.
Ergens in de reacties staat dan een verwijzing naar een website en wilde wel eens weten wat ze daar allemaal hebben.

Mijn mond valt open bij 1 product, een transportmiddel met de naam EcoWheel.
Echt een grappig ding.
Het is een wiel met twee voetsteuntjes en een accu. Beetje elektrische eenwieler,  maar dan zonder zadel.
Voorover hangen en dan gaat het geval rijden, achterover hangen, dan stopt het.

Leuk ding voor mensen met een goede balans. En die graag wat centen uitgeven voor een hebbedingetje.
Bij mij zou het geheid fout aflopen, maar ook aan de wat minder soepele mens is gedacht, er zijn dan zijwieltjes.

Dan komt bij mij het punt, wat is er eco aan? Je kunt er een kilometer of 8 mee rijden bij een topsnelheid van ongeveer 12 km, daarna moet ie een uur opladen.

Eco? Nou, geen uitlaatgassen. Het is hands free, handig kan je intussen bellen...en eenvoudig mee te nemen.
Meenemen? Aha, daar is al een probleem, het is niet toegestaan op de openbare weg.

Ik denk ook niet dat je er hier mee over het voetpad zou kunnen rijden, het wiel zou vast komen te zitten tussen de tegels. Op de markt gaat ook niet lukken, een hellinkje trekken gaat ook niet echt.

Ik voorzie geen grootse toekomst voor het EcoWheel, zeker niet gezien het feit dat je voor de helft van de prijs een vouwfiets koopt, die wel op de openbare weg mag, die harder kan en maar een paar kilo meer weegt.

Toch, het blijft een grappig ding.

Me, myselfie and I

Het "ik" tijdperk, ik dacht dat het wat af ging nemen.
Maar nee, er kwam een nieuwe trend, de selfie.

De selfie, ooit populair om met de webcam te maken.
Maar tegenwoordig schijn je overal een selfie te moeten maken.
Dat gaat wat lastiger met een gewone camera, al gebruikt de helft van de mensheid daar een telefoon en soms een tablet voor.

Met een gewone camera heb je voor een selfie dan een statief nodig, en maar zoveel seconde om te gaan poseren.
Maar daar is over nagedacht, de selfie stick. Ze schijnen al een paar jaar in omloop te zijn, maar de trend beklijft dus nu volop te koop.

Ik noem het dan maar een horizontaal statief waarmee je overal en altijd snel een selfie kan maken. Nou ja, snel? Wel eerst je camera er opschroeven en dan kijken dat je niemand een lel verkoopt met dat ding.
Zat de wereld er echt op te wachten?

Ik denk het niet, Jan Klaasen en Katrijn gaan op vakantie, snel een selfie op de luchthaven, daarna eentje in het vliegtuig, bij de eerste wifi spot snel delen met alle vrienden.
Een selfie op het strand, een selfie voor de ondergaande zon, de selfie als horizonvervuiling.

Wat was het vroeger toch slecht, een voorbijganger vragen of ze een foto van je willen maken en het andersom ook doen.

Rembrandt en Van Gogh zullen jaloers zijn.

Blokje Gouds? Nee, vreemdgaan

Wat is dat nu voor een titel?
Simpel, deze Goudse is eens gaan rondwandelen in een andere Hollandse stad. De oudste stad van Holland.
Een dagje Dordrecht gedaan. Dat deels met een gids en vervolgens op een bootje.

Dordrecht is wel een stukje groter, en beleefde iets eerder haar hoogtepunt van belangrijk zijn.
Toch zijn er ook gemeenschappelijk stukjes historie. Gelegen aan rivieren, dat was een prima manier om de schippers als melkkoe te zien.

Zo deelden we ook de opstand tegen de Spanjaarden. Uit de diverse steden van Holland kwamen de remonstranten bij elkaar. De synode van Dordrecht.

Nu is op stap gaan met een gids leerzaam, maar ik word er zelf onrustig van. Teveel jaartallen. Iets teveel informatie per gebouw. Toch zie je zo wel wat oude panden, van prachtig tot nogal "lelijk".
Je loopt met een groepje dus je moet bij elkaar blijven, best moeilijk als je ineens vanuit je ooghoek een pittoresk steegje ziet.

Al wandelend zag ik overeenkomsten met Gouda en Leiden, pas vanaf het water werd het echt verrassend.
Het deed bijna Venetiaans aan. Balkonnetjes boven het water, tuinen die deels boven het water hangen. Oude muren met gaten waar dan plotsklaps een vijgenboom uit groeit. Fraaie bruggen en bruggetjes en erg veel bootjes.

Hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt? Nee hoor, helemaal niet. Dat ging op voor de vroegere schippers vanwege het stapelrecht en het soms wilde water rondom de stad.

Ik kan het jullie van harte aanbevelen.