zondag 31 januari 2016

Grijp 'm!

Er zijn geleidehonden voor de blinden, voor de doven, er zijn hulphonden, mijn-kanaries, landmijnratjes, truffelhonden, truffelvarkens, drugsvarkens. explosievenwespen, hulp-aapjes, trekpaarden, melkkoeien, legkippen, herdershonden, therapie-dolfijnen en binnenkort dan ook drone-dieven.

Onze staatsveiligheid kan zomaar ondermijnt worden door een populair stuk speelgoed.
De drone, een vliegend geval van groot tot klein, voor fraaie luchtopnames, het vervoeren van de eerste asperges, achter een skier aan of als een nieuwe ergernis in natuurgebieden, vanwege grote kinderen die er mee spelen.

Mijn idee is "schiet ze maar uit de lucht".  Maar wat nu als het foute drones zijn? Drones van boze mensen?
Gelukkig kunnen ze dus drone-dieven opleiden. Geen mannen met bivakmutsen op, maar getrainde arenden.

Gaat onze veiligheidsdienst dan een speciaal Eagle Force krijgen?
Ik twijfel er niet aan dat zo'n vogel met gemak een drone van klein formaat met gemak uit de lucht krijgt.
Ik twijfel er ook niet aan dat de training van een vogel een stuk voordeliger is dan een F-16 achter een stuk fout speelgoed aan te sturen.

Misschien kunnen ze kraaien die truc ook aanleren? Gewoon met een stel tegelijk er op af en al vliegend het geval saboteren.
Ik zie ze er rustig voor aan.


woensdag 27 januari 2016

Groen terreur

Ik weet het, dat klinkt ernstig. Ik heb het niet over gevaarlijke veganisten, bloemofielen of vluchtelingen.
Hoewel, dat laatste eigenlijk wel een beetje waar is.

Vanmiddag keek ik even naar een programma van omroep MAX.
Een hondjes-uitlatende mevrouw sprak over overlast.
Wat blijkt? Na de terror oehoe zijn er nu terror parkieten. Ja, die groene griezels.

Hun misdragingen? Ze schreeuwen en ze komen wel tot op 30 centimeter afstand. Bloedlinke knakkers dus.
Als wapen neemt de vrouw een vliegenmepper mee.
Domme mevrouw, als je ooit naar een papegaai mept moet ie je niet meer!

Vanwaar dit vreselijke enge gedrag van de vogels? Komt door de warmte en omdat ze bronstig zijn.
Verdeurie, weer iets nieuws kunnen leren, er bestaat dus ook een parkietenbronst!

Wederom mis ik Bert en Ernie in de middag.

maandag 25 januari 2016

Wil je een stekkie?

Leuk wat sommige studenten bedenken.
Zoals een rugzakje frisse lucht die de Plant Bag heet.

Men neme een rugzakje, vullen dat met substraat, een plantje en dan een deel waardoor je gezuiverde lucht kan inademen. Doelgroep? Vooral Azië waar men soms omrolt vanwege de smog.
Of het aan gaat slaan? Geen idee.

Of het hier ooit een trend zal worden? Ik betwijfel het. Ik zie me nog niet met een rugzakje met een lucht zuiverende sanseveria rondlopen.
Aan de andere kant, als trendy jonge lui jarenlang met een veel te duur flesje bronwater rondliepen, wie weet hoe hip de rugzak petunia kan worden.

Misschien is een kruidentuin rugzakje een leuk alternatief?




zondag 24 januari 2016

Spray mee met de PVV

Het liep blijkbaar storm in Spijkenisse. Bange vrouwen, begerige vrouwen en boze vrouwen, allemaal wilde ze wel een busje van Geert.
Op een klein groepje na, dat scandeerde zijn naam en dat mocht dan weer niet.

Bange vrouwen, ik begrijp ze best, ik ben het ook wel eens. Dan loop je ergens lekker te wandelen en voel je je bedreigt door een hardloper die iets te vaak voorbij komt en met een ongure blik in de ogen.

Nu las ik dat die spray van Geert dus bedoelt is voor het geval een asielzoeker je aan wil randen.
Begot, dat is een gedoe! Moet ik eerst vragen of ie Piet of Rachid heet?
In het laatste geval dan zeker zeggen van "moment" want de gemiddelde damestas is zo onhandig dat je je rot zoekt naar dat busje.

Voor alle bange dames dan een tip, steek een miniatuurtje deodorant in je jaszak.
Ook reuze handig als je je nog even wil opfrissen. Moet je natuurlijk wel spray nemen, want zo'n roller is ook zo omslachtig.

Overigens is het fenomeen aanranding niet van de laatste tijd. Mijn opoe raadde al aan om een handje peper op zak te hebben. En dat is een halve eeuw geleden.

donderdag 21 januari 2016

Arm II

Vanavond maar weer eens even gekeken.
Ik vind het van een onmogelijke stupiditeit dat iemand kan beweren dat als je dakloos bent je- als je maar wilt, je binnen één dag weer een dak boven je hoofd hebt.
Dan vraag ik me serieus af wat die persoon in zijn hoofd heeft. In ieder geval een plaat voor de kop.

Waar ik dan wel weer even over moet nadenken, is het wel eerlijk iemand een aasgier te noemen omdat ie als beroep handelaar in onroerend goed is? Die man kocht pandjes tijdens een veiling.
Na een tijdje denken ben ik er uit. Ik kan het geen aasgier noemen. Het is een beroep en hij verdient zijn centen eerlijk. En het is niet zijn probleem, dat klopt.

Dan is er natuurlijk gemopper op het systeem en de samenleving.
Banken zijn dieven, verzekeraars zijn dieven, de belastingdienst is een dief.
Politici zijn dieven, kortom, we wonen in een roversnest.

Persoonlijk zeg ik liever dat het wellicht wat eerlijker zou kunnen. En met iets meer compassie voor mensen die geheel zonder eigen schuld in de ellende komen.
Je bent verantwoordelijk voor je eigen keuzes hoorde ik in het programma steeds voorbij komen.

Ja, als je grote dingen op de pof koopt en weet dat het niet meer kan, maar blijven doen. Foute keuzes.
Nee, als je een kleine zelfstandige bent, die samen met de echtgenote een winkel runt, met één personeelslid en je personeel wordt ziek. Dan moet je nog een hele tijd doorbetalen en je hebt niet de middelen om een ander in dienst te nemen?  Vervolgens slaat de crisis toe. Dat is geen foute keuze maken, dat is gewoon vette pech.

Er zijn genoeg mensen die aan de grond zitten en zich er weer bovenop worstelen.
Maar je moet wel een netwerk hebben.

Armoe is ellende en daar houden we niet van. Tenzij we het luidkeels kunnen misbruiken met de kreet "eigen volk eerst".
Gelukkig steekt niet de hele samenleving zo in elkaar.



dinsdag 19 januari 2016

Arm in Nederland

Gelukkig heeft de EO weer een lollig thema gevonden en uitgesproken kandidaten die dan meedoen aan het programma Arm in Nederland? Eigen schuld!

Ik zit er met gekrulde tenen naar te kijken en ben dan net zo uitgesproken.
Niet zozeer wat armoede is, maar het opgeheven vingertje.

Gisteren zag ik een gezin die in werkelijk een krot wonen. Ik begrijp niet dat het kan gezien de wetgeving voor huurwoningen. En zo is het gewoon geen wonder dat de mensen mee verkrotten.

Wat ik dan ook niet begrijp, waarom kan een man van 55 die niet is afgekeurd geen sollicitatieplicht meer hebben? Ja, hij zou wel kunnen werken (zijn eigen woorden) maar zou toch in een conflict raken als ie een baas heeft. Hij heeft zijn leven nu al anders ingedeeld.

Nog een ander, hij kreeg te lang WW, heeft het niet op tijd afgemeld, ja ik kreeg geld waar ik geen recht op had. Dan grijp je toch in? Zeker voor het is opgelopen tot 30.000 euro. En als je weet dat je er geen recht op heb moet je het niet uitgeven. En zeker niet laten versloffen. Zo zonde.

Een van de kandidaten die eerst vond dat je alles moet aanpakken slaat als een blad om, ze moet papier prikken, ja maar dat is een participatiebaantje en dat doet ze niet.

Degene die vindt dat je het altijd kan redden krijgt rare trekjes. Tijdens het papier prikken gaat ie oliebollen bedelen. Tevens jat ie stroom uit het schuurtje van een ander.

Als hem dan bij een gastgezin wordt gevraagd, wat hij zou kiezen, of eerlijk centen verdienen met het typen van erotische teksten of gaan stelen. Hij zou het geen van beiden doen. Oh, stroom stelen is geen stelen?

Het zou voor heel veel mensen die dreigen af te zinken prettig zijn als ze makkelijker de stap naar de hulpverlening kunnen maken.
Het excuus van één van de mannen van ja, maar ik heb geen geld om een boekhouder in te huren is nonsens, als je een erg laag inkomen hebt helpt de belastingdienst je gratis.

Ik zit niet in de armoede, maar weet drommels goed hoeveel voetangels en klemmen er zijn.
Als je dat niet weet en je praat er met niemand over wordt het almaar ernstiger.

Maar denk vooral nooit "zal mij niet overkomen."Je gunt het niemand.

woensdag 13 januari 2016

Landje ruil

Waar twee kleine landen groot in kunnen zijn.
Hoe langer ik er over nadenk hoe leuker ik het vind.

Ergens, in de Maas ligt een landtong. Die geregeld onderwater staat maar dat mag 'm de pret niet drukken.
Dat stukje is nog België. Het is een gebiedje met veel zeldzame planten, dus een aanwinst.
Dat ligt er dus aan wie je er over hoort. Het zou een mooi wandelgebiedje kunnen worden maar wat blijkt? Er zitten schurken.

En daar begint het geopolitieke gezeur. De politie mag niet over land de boeven gaan vangen. Zij moeten dan over Nederlands grondgebied en dat mag niet.
Er bestaan toch bootjes? Ja, maar het zijn duidelijk niet zulke waterlanders als wij zijn. Men vergat er een steigertje aan te leggen.

Natuurlijk krijgen wij het gebiedje niet cadeau, het is een ruil. België krijgt dan een ander stukje er voor terug.
Dat staat nog niet onder water, maar dat komt wel want ze krijgen er gratis bevers bij.

We ruilen dus bevers voor schurken? Eerst waren de schurken feestgangers met drank en drugs, even later mensen die dingen doen die het daglicht niet kunnen verdragen.
Ongeschikt als wandelgebied vanwege struikrovers? Nee, ik vernam dat het ongeschikt is voor families of moeders met kindjes want die worden dan wellicht belaagd door homo's.

Wat zal ik er van zeggen? Nou ja, dat ik het een uiterst vreemde aanname vind.

maandag 11 januari 2016

Geblaf

Al jaren ben ik een trouw Radio 1 luisteraar.
En moet er telkens weer aan wennen als ze de programmering weer eens omgooien.

Daar is mee te leven, en even was ik blij niet meer naar het geblaf van Sven-zak-maar-zeggen-Kockelmann te hoeven luisteren.
Zijn eeuwige geblaf tegen de mensen aan wie hij vragen stelt.

Helaas, mijn vreugde was van korte duur. Hij doet nu Stand.nl
Echt wat voor hem, behalve blaffen mag hij nu ook snauwen. Kon zijn voorganger soms ook al behoorlijk, maar dit is echt erg.

Als een radioprogramma met een stelling komt weten ze toch dat 17 miljoen Nederlanders een mening hebben? Als je er dan om vraagt, want de bedoeling is dat mensen inbellen, bek ze dan niet af.

Het is eigenlijk jammer dat veel presentatoren soms hoogst onbeleefd zijn.
Gelukkig is er nog O.V.T. en De Perstribune en het heerlijke programma De Taalstaat.

zaterdag 9 januari 2016

Ze smelten,oh nee, stelen de kazen

Ik zie het voor me, ergens in Moskou zit de kleine Vladimir aan tafel te mokken.
Uitgekeken op de croissantjes Camembert, hij wil een broodje oude kaas.
Maar er is een boycotski met Holandski.  Radeloos van verdriet belt hij zijn oom Oleg Oligarch.

De keiharde zakenman heeft het te doen met zijn neefje en besluit uiteindelijk een bende bandietski in te huren.
Zij laten zich trakteren op een fraaie rondreis met als hoogtepunt het bezoek aan kaasboerderijen.
Natuurlijk onder leiding een fijnproever. Zij onthouden alles, inclusief de route. Dan, als je denkt die gaan met de groep naar Volendam slaan ze stiekem toe. De grote kaasroof.

Ik gruwel van kaas dus heb geen motief. Maar ondanks het feit dat ik het oprecht triest vind voor de beroofde kazers schoot ik toch even in de lach.
Wie steelt er nu kaas? Overal ter wereld kunnen ze kaas maken, waar ze dan nog rustig een label Gouda opplakken.

Ze stelen alleen oude kaas, want ja, al kan je zelf kaas maken, het duurt heus even voor het oude kaas is.
Een strop voor onze eigen oude kaas liefhebbers.
Want zo laat je je toch het kaas van het brood eten.

Kaasroof, waar gaat het heen met deze wereld?


donderdag 7 januari 2016

Stom in stijl

Vandaag bladerde ik door een tijdschrift. In dat blad staat elke maand een pagina Groen Doen.
Klinkt natuurvriendelijk, maar eigenlijk zijn het vaak totaal over de kop geprijsde artikelen.

Ik blader en zie iets staan waarvan ik drie bladzijden later dacht "heb ik dat goed gezien?"
Terugbladeren dan maar.
Ja, het staat er duidelijk, een broekbinder.
Tja, dan kan ik niet anders dan onbedaarlijk gaan lachen.

De broekbinder is een klem van kunstleer die voorkomt dat je broekspijp tijdens het fietsen tussen de ketting kan komen.
Wat een vernieuwende uitvinding! Tjonge jonge..sukkels!

In plaats van 22,50 te betalen voor zulks een onzin artikel gebruik je gewoon de oudere versie.
Het postbode-elastiek. Of een simpele metalen klem, zijn ook al decennia in de omloop.

Natuurlijk klinkt de merknaam als Gentlemen's Hardware wel sjieker dan postbode-elastiek.
Dus een cadeau voor mannen die alles al hebben en vaak fietsen?
Niet dat  het met een fietsbroekje enig nut heeft, tenzij je erg loszittende sokken draagt.

Werkelijk, hoe verzinnen ze zoiets.

 

woensdag 6 januari 2016

Poststuk

Ik kom niet alle dagen bij het vuilstation, maar soms heb je wat groter spul waar je vanaf moet.
Je mikt het in een auto en gooit het spul in de daarvoor gemerkte container. Nou ja, zo was het ooit.

Mensen van buiten de gemeente en opkopers die delen huisraad van iemand opruimen willen er ook graag dumpen. En dat is dus niet de bedoeling.
Zo doende moeten we al jaren een rijbewijs of paspoort laten zien.

Maar nu? Nu moet je ook een poststuk met jouw adres tonen. Dat je echt wel woont waar je zegt dat je woont.
Dan vraag ik me het volgende af, wat nu als je nooit post ontvangt?
Iedereen ontvangt toch wel eens post?

Met internetbankieren niet meer. Dan een adreslabel van een tijdschrift? Die moet je maar net hebben, het label en het tijdschrift.
Een kerstkaart dan? Die enveloppen verdwijnen bij mij vrij snel. Ik heb best even zitten piekeren waar ik nu zo snel een aan mij geadresseerd iets kon vinden.

Lang leve de ouderwetse correspondentie!

maandag 4 januari 2016

Je moet kleur eten

Waar tot voor kort de af en toe gekmakende lachjes van Sesamstraatbewoners klonk zitten nu de luitjes van Max. Inclusief een gekmakend lachje, maar uit de nepbekkies van een muis of een pop kan ik het nog verdragen.

Tijd voor Max, een geheel andere doelgroep. En hoe muf, met een kookrubriekje.
Ik dacht dat we nu toch wel van het pannenterreur af waren, maar nee, Max houdt van retro, of ik het brocante?

Wat het ook is, vanmiddag vertelde een kookmevrouw ons dat we in kleuren moeten eten. Iets van elke kleur is gezond voor je. Wit van de uien, rood van de tomaten, dan zal er wel een gele paprika aan te pas zijn gekomen?

Eten in kleuren, is dat de nieuwe hype?
Vrolijk vijzelt ze door, voor de pesto, ah, daar is het groen. Persoonlijk vind ik het maf om in een studio vol modern hak en snijspul een beetje retro te gaan vijzelen.

Ik heb oprecht getracht te luisteren naar de ingrediënten, maar bij het thema eten in kleur kreeg ik een onbedaarlijke trek in een grote zak M&M's.

zondag 3 januari 2016

Het jaar van

Grappig, elk jaar is wel het jaar van iets.
Voor onze gevederde vrienden is het jaar van de kievit. Zullen de kuifjes zelf weinig van merken.
Het is tevens het jaar van de Aap, nee, niet ons primaten neefje, maar in de Chinese astrologie.
Verder is 2016 het jaar van het boek. Het gaat om boeken dus vind ik het al prima.
Ook nog het jaar van het Polder Positivisme, graag!

Echter één ding springt er uit. Het jaar 2016 is ook het jaar van de boon.
Ik vraag me nu ernstig af waarom het het jaar van de boon is.
Was er voorheen ooit een jaar van de bloemkool?

Misschien is het wel een soort geheimzinnig thema. De boon lijkt me niet op de lijst van ernstig bedreigde flora te staan.
Misschien was het een rare snijboon die in de bonen was toen ze iets moesten verzinnen.

Maar serieus, de boon speelt we degelijk een belangrijke rol in ons leven.
Waar was men ooit zonder de rats kuch en bonen?
De boon is bezongen in het lied over hier een pot met bonen, daar een pot met brie.

Bonen zijn cultureel erfgoed. Als iemand veel blauwe bonen gebruikt en wordt opgepakt komt boontje om zijn loontje.
Zit je in de rats en met de kuch, dan maakt de honger rauwe bonen zoet.
Of je moet gewoon je eigen boontjes doppen.

Wat ze al niet verzinnen.

zaterdag 2 januari 2016

Hakkerdehak

Wat jammer toch dat ik geen miljoenen heb gewonnen.
Dan had ik mijn woningbouw keukenblokje kunnen verlaten voor een moderne woonkeuken.

Weg met de wasemkap, een kookeiland met daarin een Bora. Verdikkie zeg 100% clean rate.
Tja, ik loop hopeloos achter op keukengebied. Geen inbouwoven, geen airfryer, geen smoothiemaker, geen Quooker.

Om het leed dan wat te verzachten ben ik vanmiddag maar naar een huishoudwinkel gelopen.
Ik wilde een uienhakker.
Al lopend door de winkel krijg ik zin in een nieuw servies, maar daar begin ik niet aan.
Ah, de kookwekkers, raspen voor van alles en nog wat, dus ik ben warm.

Vreemd, nog maar eens kijken. Ik zie de malste haakjes voor in de keuken, foeilelijke onderzetters van siliconen, maar geen uienhakker.
Dan maar aan de verkoopster vragen.

Als het zo is heb ik het gemist, maar is het woord uienhakker uit het woordenboek geschrapt?
Ik vraag de verkoopster, het type dat van ovenwanten weet, of ze uienhakkers hebben.
Daar verscheen de door mij gevreesde blanco blik. Een wat? Een uienhakker.
Er verscheen een door haar gevreesde denkrimpel op het voorhoofd.
Was ik maar naar Blokker gegaan.

Hoog tijd voor een rondje Hints. Een beker waarin je een ui kan doen en dan bovenop ergens op duwen zodat de ui klein wordt gehakt. Oh, een splfflt. Geen idee hoe ze het noemde, het klonk ietwat ranzig.
Maar ze wist wat ik bedoelde en daar kwam ze terug, met een picador.

Ja hallo zeg, als een gewone uienhakker ineens een picador heet, waar gaat het heen met de wereld?

vrijdag 1 januari 2016

2016

Zet u schrap, want na al het vol stampen, het plempen en het knallen is dit-niet-zo feestbeest blij dat het weer voorbij is.

Ik ben er handig in geworden om alle kerst hits te vermijden, slechts eenmaal Chris Rhea gehoord.
Geen kerstfilm gezien, geen herhaling nummer 600 van Sissi (mag ik een teiltje?), geen Home Alone,
geen Harry Potter of welk sprookje dan ook.

Eindelijk af van het gebedel van zorgverzekeraars om vooral over te stappen, het gedoe over december tradities en Frank Lammers wakker te zien liggen of ie nu wel of niet gaat steengrillen.
Voorlopig weer af van alle jaaroverzichten.

We kunnen ons de komende weken verheugen op aanbiedingen van sportscholen, of om toch vooral anti-vet gelules te kopen, en ja, de e-sigaret.
De broekriem weer aanhalen en weer gezellig op z'n Hollands gaan mopperen dat er zoiets als voedselbanken zijn. En dat we geen winter hebben. Dat is namelijk ook traditie.

Mijn eerste voornemen is al gesneuveld, foto's maken van vuurwerk.
Voornemen twee is morgen de pedometer klaar leggen. Aan de wandel dit jaar.
Was 2014 het plan afstand Amsterdam-Brussel te lopen geslaagd (niet in 1 keer natuurlijk)
Nu zal het Amsterdam-Parijs worden? Kwestie van aardig weer en discipline.

Natuurlijk moeten mijn vrienden kuitkramp en ischias ook niet te vaak langskomen.
Nog een voornemen is veel lezen, meer dan afgelopen jaar. Veel foto's maken, vast niet meer dan afgelopen jaar.
Meer logjes schrijven, maar bovenal veel brieven.

De nieuwe agenda ligt klaar, de nieuwe kalender hangt, nu wennen aan de nieuwe  radio 1 programmering.

Maar bovenal, op naar de lente!

Voor iedereen de allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar. Met een goede gezondheid, aangename verrassingen en veel dagen met een gouden randje.
Dat laatste lukt vaak al met meer begrip, empathie en humor.