Dagje Brabantse land

Voor ik losbarst in gejubel, toch één mopper, kunnen ze daar geen duidelijkere routepaaltjes plaatsen?
De geplande route, een breukrand werd een route door compensatienatuur.
Bij compensatienatuur denk ik eerst aan de Hedwige-polder. Maar er zijn dus meer van die plekjes.
Dit op de grens tussen Peel en A50. Landbouwgebied tussen zanderige heuveltjes en bos.

Nieuwe natuur en cultuurlandschap, met hier en daar een stukje oud dat door natuurkrachten tevoorschijn komt.
Dat is afwisseling, en dat trekt veel leuke mooie dieren.
Beestjes die ik in mijn woonomgeving nooit zie. Het zandoogje, het oranjetipje, ze fladderden er lustig op los.
Maar de vogels, het floot, jubelde, schreeuwde en rolde kreetjes vanuit de bomen.

Daar kwamen wat verrassingen in het zicht. De geelgors, boomkruipertjes zijn een feest voor het oog.
Maar de nieuwe ontmoetingen, geweldig! Iets wat ik kende van geluid, de zwartkop, zag ik nu tenminste ook eens. Ook een leuke nieuwe soort op mijn "gezien" lijstje, de barmsijs, maar de mooiste verrassing,
dat was toch de zwarte specht.

Het werd een heerlijk dagje struinen met 2 fijne mensen, heerlijk weer en op de weg naar huis kwam er nog een nieuwe "lijstjes" soort leuk langs vliegen. De blauwe kiekendief.

Zin in een lekkere wandeling? Ga gewoon eens richting Uden.
Het is ook goed toeven op terras van Gasterij de Pier.

Niet zo flauw doen!

Die economie van ons, het wil maar niet vlotten.
Het bezuinigen, het wil maar niet vlotten. Wij zijn een beetje op drift geraakt.

Weg is onze VOC mentaliteit, en onze eenheid als het gaat om een vreselijk dom lied.
We snauwen en sneren er op los en ja, we blijven maar somberen

Toe nou jongens, de beuk er in! Jouw auto is al 14 jaar oud, koop nou toch eens een nieuwe!
Dat is het advies van onze premier.
En als je dan toch gaat uitgeven, koop dan ook gelijk een nieuw.
Tuurlijk Mark.

Bij zulke uitspraken denk ik aan plaat voor je kop, dovemansoren en nog veel meer van dat.
Maar, ik wil hem zijn naïviteit niet ontnemen. Stel je voor dat hij ook gaat somberen?

Dus lui, wat gaat het worden?

De-extinctie

Ik lees vrijwel dagelijks met plezier en interesse Natuurbericht.
Maar nu kwamen ze met een eng woord en een eng begrip. Ben er eens over gaan nadenken.

De-extinctie, het is het herscheppen van uitgestorven soorten.
Eerlijk gezegd lijkt me dat een enge zaak.
Gefröbel in laboratoria, maar wat is het nut?

Waarom sterft iets uit? Soms door menselijk toedoen, maar vaak ook wegens klimaatsverandering, verandering van leefgebied.
Wanneer is een dier "leuk"genoeg om het via generaties zo goed mogelijk terug te fokken?
Het meest vreemde diersoort blijft toch de mens.

Woeste runderen moesten dom melkvee worden, uit wolven is men gaan muteren van iets waar je soms in de verte nog een wolf in kan herkennen maar nog vaker niet.
Lastige dieren moesten maar dood.
Leuk voorbeeld waar ze mee komen, de oeros.  Stel, men zou na veel geknutsel een bijna oeros kunnen maken, wat gaan we daar mee doen? In een oerweiland zetten? 

Ik voorzie idioot hoge kosten die wat omhooggeschoten ego's er doorheen willen jagen.
Vreselijk mislukte experimenten, en weer veel proefdieren en het bijbehorende dierenleed.

Waar moeten die ineens niet meer uitgestorven dieren gaan leven? Gaan we alle weilanden laten verruigen?
Alle dijken doorsteken? Voor een paar soorten die naar ik denk een jammerlijk leven zouden leiden en dan de rest naar de ratsmodee? Dat alles voor een leuk experiment?

Ik zou bijna zeggen, begin met oefenen op de Neaderthaler, lopen vast nog nazaten met veel genen van rond.

Heren wetenschappers (ik hoop dat de dames wijzer zijn) Besteed uw tijd aan zinnige zaken.
Ik geloof niet dat iemand zit te wachten op een ware terug gefokte oeros sponsored by Campina of een wolharige mammoet sponsored by 3 Suisses.

Laten we zuinig zijn op wat we nu hebben en wat hier thuishoort. De liefhebbers wandelen iets rustiger langs een kudde Rode Geuzen of Hooglanders.

De oeros terug klinkt bijna als het verlangen naar nieuwe Viking invasies en een epidemie van de builenpest.

De paden op...

Een weekendje natuur en cultuur, tevens heel wat kilometers in de voeten.

Ik wil het toch over zaterdag hebben. De vrijwilligersdag van Vogelbescherming.
Om maar te beginnen met het aldaar verkregen petje, petje af voor hoe fijn zij met hun vrijwilligers omgaan.
Of je nu veel wil/kan doen, of minder, ze zijn blij met de vrijwilligers.

Het was leuk die dag. Mooie omgeving, de Veluwezoom, workshops en een wandeling.
In de ochtend de fotoworkshop. Nu is er in een korte tijd niet zo veel op te steken, tenminste niet wat ik 30 jaar geleden enthousiast las toen ik voor het eerst een spiegelreflexcamera kocht.
Dat is lang geleden, het wegbrengen van de rolletjes, het afwachten van het resultaat.

Nu fotografeert vrijwel iedereen, met een telefoon of een camera.
De prijzen van digitale camera's zijn zo divers, voor elk budget wel eentje te vinden.
Tenzij je voor het grove geschut gaat.
De beste manier, vind ik dan, is vooral goed oefenen. De camera leren kennen, met diverse instelling hetzelfde object fotograferen.
Maar ik heb best zitten luisteren, om dan die middag in het veld te gaan oefenen.

Van dat laatste kwam natuurlijk niets terecht. Tegen beter weten in me laten verleiden tot de niet vlakke wandeling. En dat ging in een stevig tempo.
Niks mis met wat tempo, maar je kan nergens eens rustig een foto maken.
Een leuke verrassing was dan een kudde schapen die een heuveltje kwam af huppelen.
Daar heb je het weer, schapen doen niet aan compositie.

Het gebied zelf, als de hei in bloei staat moet het daar een paarse zee zijn. Nu oogde het wat grauw, wat ook een charme heeft.
Ik had het echter wel wat te doen met de gids, een aardige jonge dame die op pad werd gestuurd met vogelliefhebbers.
Ze deed haar best iets over stuwwallen te vertellen, maar dan roept er eentje "kijk nou uit, een roodborsttapuit!" Ze wilde verder gaan "gaaf, een raaf!"
Dat is het risico van het vak.

Ik heb ontzettend genoten van die dag, prima geregeld zoals ze mensen met een plekje in de auto in een lijst doorsturen naar mensen die een lift zoeken.
Had graag nog 200 foto's gemaakt, maar een mens kan niet alles hebben. Leuk om een paar bekende gezichten te zien, maar ook onbekenden te ontmoeten.

Daarna nog een lekkere warme zondag.  Ondanks de rug en benen die wat minder met niet vlakke wandelingen hebben toch de kuierlatten aangetrokken en een klein stukje kunstroute gelopen.
In een beduidend rustiger tempo.
Bij het eerste adres een kleine expositie van een vrouw die vogels schildert en kleine vogeltjes van afval maakt.
Ik vroeg haar over haar voorliefde voor vogels. Zag haar huiveren, ze heeft een hekel aan vogels.

Heb ik weer, zie ik eindelijk eens wat kunst voorstelt, is het gemaakt door een vogelfoob.
Waarop een binnenwandelende alternatieveling begon over empathie bij ganzen.
Ik was inmiddels voorzien van een kop koffie en bedenk dan, natuurlijk, typische zondagmiddag, je staat in een tijdelijke expositieruimte te kijken naar afvalvogeltjes te luisteren naar empathie over ganzen.

Maar het was een fijn weekend!

Tjiftjaf

Eindelijk, 7 april en onderweg op de fiets hoorde ik tjiftjaftjiftjaf. Over een mand of 2 denk ik van zet nu maar eens een andere plaat op, maar bij de eerste kreeg ik het lente gevoel.

Op de fiets naar de heemtuin. Even iets anders dan het heempad, waar ik ook nog elke maand kom.
Heemtuin, ik ben terug duidelijk heel anders gefietst dan heen...maar doet er niet toe.
Gisteren overijverig nog een schaartje, plastic zakje en een latex handschoentje in mijn fototas gestopt, wilde brandnetels oogsten voor in de pastaschotel. Helaas , alles loopt achter door die lange winter.

De heemtuin is het grootste groengebiedje in Gouda, toch kom ik er zelden. Als je stevig doorloopt en zeker in het najaar zie je richting de Reeuwijkse plassen best veel watervogels. Nu was er vandaag een excursie, leuk.

Ik vind het heerlijk op een zondag lekker buiten te spelen en nu eens met een ander groepje dan gebruikelijk.
Twee gidsen mee, vrijwilligers van de stichting, gretig om te vertellen. Helaas is moeder natuur achterop met haar huiswerk, dus veel verder dan weer die narcissen en sneeuwklokjes kwam het niet. Trof ik de vorige keer een ren je rot excursie, deze ronde was het vooral stilstaan.  Het ergste, stilstaan op vlondertjes.

Ik haat vlondertjes, begin er steevast duizelig van te worden en denk dan, loop door!

Nu weet ik dat ik het jammer vind de kruising ikebana/origami niet goed heb gevolgd...de gids zat te gniffelen bij de voorjaarshelmbloem  vanwege de bijnaam "vogeltje op een kruk"  Ik vertelde dat de naam klopt, als je een bloempje op een bepaalde manier openvouwt lijkt het een krukje meet daarop een opvliegend vogeltje.
Het viel stil toen ik wees naar de keizerskronen "ah, tegen de mollen?"   Zal wel een oud middel zijn, maar niemand kende dat. Of het werkt? Ik weet het niet, maar Bakker in Hillegom verkocht ze decennia als mollenverjagers.

Toen gids twee een buizerd voor een havik aanzag begon ik te twijfelen. Niet aan mezelf maar aan hun algemene natuurkennis. Is ook niet zo belangrijk, het enthousiasme is gewoon leuk.
Ik weet nu dat ze vaker excursies doen, ook samen met IVN  en er liep ook iemand mee die dan dagvlinder en libelle excursies doet, dat heeft ie zeker een keer of 3 laten weten. Ik heb ze in mijn agenda genoteerd.

Niets zo lekker als op een zondag buitenspelen en iets opsteken. Al valt het niet mee stilletjes op een bankje in de zon te zitten als daarachter een plas is met debatterende ganzen.
Nu nog zoeken welke dagen er nog stadsexcursies zijn, ik kom de zomer wel door dan.

Voordeel, die buitengebied excursies zijn gratis, je moet er voor in beweging zijn en je leert er van.
Ook dat er veel moois is, soms vlak om de hoek.