Ik wil het toch over zaterdag hebben. De vrijwilligersdag van Vogelbescherming.
Om maar te beginnen met het aldaar verkregen petje, petje af voor hoe fijn zij met hun vrijwilligers omgaan.
Of je nu veel wil/kan doen, of minder, ze zijn blij met de vrijwilligers.
Het was leuk die dag. Mooie omgeving, de Veluwezoom, workshops en een wandeling.
In de ochtend de fotoworkshop. Nu is er in een korte tijd niet zo veel op te steken, tenminste niet wat ik 30 jaar geleden enthousiast las toen ik voor het eerst een spiegelreflexcamera kocht.
Dat is lang geleden, het wegbrengen van de rolletjes, het afwachten van het resultaat.
Nu fotografeert vrijwel iedereen, met een telefoon of een camera.
De prijzen van digitale camera's zijn zo divers, voor elk budget wel eentje te vinden.
Tenzij je voor het grove geschut gaat.
De beste manier, vind ik dan, is vooral goed oefenen. De camera leren kennen, met diverse instelling hetzelfde object fotograferen.
Maar ik heb best zitten luisteren, om dan die middag in het veld te gaan oefenen.
Van dat laatste kwam natuurlijk niets terecht. Tegen beter weten in me laten verleiden tot de niet vlakke wandeling. En dat ging in een stevig tempo.
Niks mis met wat tempo, maar je kan nergens eens rustig een foto maken.
Een leuke verrassing was dan een kudde schapen die een heuveltje kwam af huppelen.
Daar heb je het weer, schapen doen niet aan compositie.
Het gebied zelf, als de hei in bloei staat moet het daar een paarse zee zijn. Nu oogde het wat grauw, wat ook een charme heeft.
Ik had het echter wel wat te doen met de gids, een aardige jonge dame die op pad werd gestuurd met vogelliefhebbers.
Ze deed haar best iets over stuwwallen te vertellen, maar dan roept er eentje "kijk nou uit, een roodborsttapuit!" Ze wilde verder gaan "gaaf, een raaf!"
Dat is het risico van het vak.
Ik heb ontzettend genoten van die dag, prima geregeld zoals ze mensen met een plekje in de auto in een lijst doorsturen naar mensen die een lift zoeken.
Had graag nog 200 foto's gemaakt, maar een mens kan niet alles hebben. Leuk om een paar bekende gezichten te zien, maar ook onbekenden te ontmoeten.
Daarna nog een lekkere warme zondag. Ondanks de rug en benen die wat minder met niet vlakke wandelingen hebben toch de kuierlatten aangetrokken en een klein stukje kunstroute gelopen.
In een beduidend rustiger tempo.
Bij het eerste adres een kleine expositie van een vrouw die vogels schildert en kleine vogeltjes van afval maakt.
Ik vroeg haar over haar voorliefde voor vogels. Zag haar huiveren, ze heeft een hekel aan vogels.
Heb ik weer, zie ik eindelijk eens wat kunst voorstelt, is het gemaakt door een vogelfoob.
Waarop een binnenwandelende alternatieveling begon over empathie bij ganzen.
Ik was inmiddels voorzien van een kop koffie en bedenk dan, natuurlijk, typische zondagmiddag, je staat in een tijdelijke expositieruimte te kijken naar afvalvogeltjes te luisteren naar empathie over ganzen.
Maar het was een fijn weekend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten