Arme armen

Ondanks de aldoor vallende sneeuw vandaag toch even richting stad getogen. Behalve wat smurrie op de voetpaden en af- en toe een minilawine was het goed te doen.

Eerst maar richting bieb, toen naar de markt, sjips, geen markt vanwege de ijsbaan.
Dan maar naar een groenteboer. Nu is lopend de stad in geen punt, een stuk makkelijker dan met de fiets die je nergens kan stallen.
Toch vraag ik me nu af wanneer ik eens verstandiger ga worden.

Het sneeuwde, maar ik had geen zin om een plu mee te nemen. Gewoon een tasje en een boodschappen tas. Boeken lozen en dan naar de groenteboer.
Oh ja, ook nog even stroopwafels halen.

Het begon met een courgette, weegt weinig. Liep toch bij Hema , oh dan gelijk even lampjes halen.
Even later Hema uit met lampjes, 2 flesjes handzeep, een halfje brood en beleg.
Naar de stroopwafelkraam, 3 pakjes voor 6 euro, doe maar, kan ze invriezen. De tas begon toch wel te wegen.
Ah ja moet ook nog shampoo hebben. Grote fles brandnetelshampoo.

Shampoo blijf ik een wazig iets vinden. Het ene jaar moet je appels in je haar smeren, dan weer bamboe, vervolgens tarwe, ei, bier, parels en zijde.  Sobere tijden dus nu maar brandnetel?

Inmiddels begon te tas aardig te wegen. Loop ik langs Appie, ach, nu ik er toch ben, een grote doos eieren.
Ooit zal ik het leren om niet als een dolle te sjouwen. Mijn arme armen.

Kerstpakket 2014

Schraalhans is keukenmeester, gemeentekassen zijn leeg of moeten anders worden ingedeeld.
Matige kerstborrels (afschaffen!) maar och, wat sneu, menig ambtenaar is teleurgesteld over het sobere of ontbrekende kerstpakket.

Ik kan dan maar één kreet bedenken, zeiksnorren!
Alleen maar een sleutelhanger en een scheurkalender. En zij, juist zij, moeten zo extra veel werken in deze tijd vol veranderingen.
Dat gaat natuurlijk niet op voor heel veel andere mensen. Die net zo goed hard moeten werken vanwege dezelfde veranderingen.
Of mensen die gewoon altijd hard werken.

Ik hoorde vandaag op de radio ook van "maar zzp'ers krijgen er nooit eentje" en iemand wilde er een fonds voor beginnen.
Dan geloof ik mijn eigen oren niet. Het gaat over een doos met veelal onzininhoud.

Het kerstpakket is van origine bedoelt voor de wat minder draagkrachtige mensen die dan van hun baas een klein extraatje kregen. Wat chocolade, wat worst en wellicht ook wat fruit. Toen een luxe.
Maar het klinkt nu als een verworven recht.

Toen ik nog een gewone kantoorbaan had kreeg ik ook elk jaar een kerstpakket.Sommige collega's konden er niet op wachten want dan wisten ze wat ze niet op hun boodschappenlijstje hoefde te zetten.
Ik had het ze zo wel kunnen vertellen. Een fles wijn, een doosje chocolaatjes, iets van ondrinkbare koffie, een blikje zalm, de obligate pasteitjes en een blik ragout.
Dat verpakt in de zoveelste mand.  Of in een doos en dan zat er wel een thermoskan of 2 glazen in.

Natuurlijk zijn er bedrijven die liever bonnen geven of een luxe pakket met badjas.
Maar in moeilijke tijden, hebben we dat nu echt nodig?
Zit ik te wachten op een mand nummer zoveel met zalm, smeerkaas, wazige koffie? Nee.

Net zo min als ik vroeger zat te wachten op de in papier verpakte sinaasappel die ik op de laatste schooldag voor de kerstvakantie kreeg. Samen met een hartverscheurend kerstverhaalboekje waarin het op het einde dankzij de goede herder net op tijd weer goed kwam.  Ik gruwde van de narigheid in de boekjes en de sinaasappel rotte langzaam weg.

Een jaar of wat voor haar overlijden vertelde mijn moeder eens een verhaaltje. Haar oma lag op sterven, nu heb ik het over een jaar of 80 geleden.
Mijn moeder had een sinaasappel gekregen en ja dat was toen heus wel een luxe. Zij was er blij mee, maar haar ouders vonden dat doodzieke opoe die misschien wel wilde hebben.
Ze hebben de sinaasappel geschild, een partje op het nachtkastje gelegd. Maar opoe stierf, het partje lag er de volgende dag nog en de oh zo welkome sinaasappel verschrompelde.

Net als de inhoud van veel kerstpakketten. Het gaat een keukenkastje in, en een jaar later kan het weg.

Teleurgesteld?  Laat de ambtenaren blij zijn dat ze tenminste nog een baan hebben, dat ze een kalender krijgen en een 13e maand.  En wellicht ook nog een leuke spaarregeling hebben via hun werkgever.
Heb je geen baan? Dan is dat kerstpakket echt beuzelarij.

Meer of minder?

Als ik veel te vroeg uit bed stap ga ik of nuttige of vreselijke zinloze dingen doen.
Je iets afvragen kan ontzettend zinloos zijn.

Vanochtend rond 7 uur hoorde ik dat het vandaag een dag met vlagerige wind zou worden.
Waarom denk ik nu toch dat zoiets vroeger windvlagen heette?

Rond half 8 wist ik dat Nederlanders in deze tijd ware energievreters zijn. Onze kerstverlichting is 4x de wereld rond. Beetje minder mag best.

Tegen een uur of 8 hoor ik een meneer die het helemaal prima vind dat er in de laatste 6 jaar 22.000 winkels zijn gesloten.
Het kaf van het koren? Of winkels die in het saaie middensegment horen?
Ik vind het een droevig bericht. Denk maar aan al die mensen die hun werk zijn kwijtgeraakt.

Tegen een uur of 10 ben ik heus een stuk wijzer geworden. Ik vroeg me af hoeveel groepen er op Facebook zouden zijn. Daar kreeg ik geen antwoord op, maar ik weet nu wel dat je "slechts" lid kan zijn van 6000 groepen.

Het echte meer of minder kwam van Fred Teeven. We zouden zo ontzettend "meer" asielzoekers krijgen. Zeker wel 65.000!
Wonderbaarlijk hoe ze in Den Haag dan met wazige uitleg kunnen komen. Nee, het zijn er momenteel minder vanwege de winter en dat is weer bekeken via een langjarig gemiddelde, bla,bla.
De 65.000 werden er dus nog net geen 25.000.  Nu zal niemand meer,meer roepen.

Wat van mij echt minder mag? Ik was verbijsterd om te horen dat Nederland de grootste importeur van kikkerbilletjes is. De grootste van Europa dan.
Niet dat ik geregeld in de duurdere eetgelegenheden kom,  maar ik kan me niet heugen dat ik ze hier ooit op een menukaart heb zien staan.

Ik hoor ook zelden dat iemand ze heeft gegeten. Ikzelf wel, heel lang geleden, in Mexico.
Ik at er meteen aantal mensen en had iets "niet pittig" besteld, een ander de kikkerbilletjes.
Hij nam een hap en zei "smakeloos" , terwijl de vlammen uit mijn oogkasssen kwamen bij het eerste hapje van mijn bestelde gerecht. Toen maar geruild.

Als wij er zoveel importeren is het denk een kwestie van tijd dat ze ooit in de supermarkt liggen.
Ovenklaar in een folie schoteltje. En dan vast zo ergens in december.
Het zal mij niet verleiden.

Nieuwe woorden

Ik loop geregeld achter, komt vast omdat ik geen kinderen heb, en geen krant.
Maar vroeg of laat komen ze je wel ter oren.

Het eerste woord wat ik tegenkwam was in een vragenlijstje over domotica. Moest toch eerst even lezen wat dat nu weer is.
Breed begrip zeg, maar een aantal van die zaken zijn best handig, al is het einde privacy.
De voorloper was trouwens al door de Flintstone firma bedacht.
Kennen jullie The Jetsons nog? Een ruimtefamilie met de huishoudrobot Rosey?
Beetje leuk type met kapje en schortje.

Het tweede voor mij nieuwe woord hoorde ik bij Nieuwsuur.
Sexting. En dat is pas eng!

Niet zo lang geleden werd er een Nederlandse man opgepakt omdat ie een Canadese tiener chanteerde met naaktopnames.
Dat arme kind zag geen uitweg meer en pleegde zelfmoord. Diep triest!
Maar de trend van nu, sexting, is dus eigenlijk een aanloop voor meer drama's.

Tieners die elkaar naaktfoto's sturen, of pikante filmpjes. Lachen! Een druk op de knop en je vriendjes delen die en die delers delen ook weer en zo sta je dan eeuwig op internet.
Zelfs nadat het lachen je is vergaan.
En zo zitten er weer honderden jongeren in een hulptraject.

Dan volgt er voorlichting op scholen. Maar waar blijft nu die voorlichting voor ouders?
Weten ouders wel wat er allemaal kan? En wat er allemaal voorbijkomt op internet?
En dat menig rage kan uitlopen op nog meer pesterijen?

Ik vind het werkelijk vreselijk voor die jongeren, ook al doen ze het zelf en denken dat ze het allemaal wel weten.
Daar zit dan de denkfout van volwassenen, het zijn nog kinderen en die moeten hun hoofd nog vaak stoten, alleen hoop je op een geheel andere wijze.

De dag dat alle providers wereldwijd eens alle vreselijke plaatjes van internet zou wissen zou een zegen zijn.

Kerstcrisis en andere zorgen

Crisis? Welnee, er was geen crisis, zei onze premier.
Persoonlijk lijkt me halve nachten vergaderen of ijsberen in het Torentje crisis-waardig.

Mevrouw Schippers dacht, die wet veni vidi fietsen we er wel even door, maar oeps, hobbel in de weg. En daar ging ze bijna onderuit.
Gelukkig voor haar hoort ze bij "het wil maar niet vallen kabinet".

Het valt niet mee, drie rebelse senatoren die "ineens" met een nee komen.
Ja maar, als ik het nu wat anders schrijf, ah toe, zeggen jullie dan ja?
Dat ene regeltje waarop het net lijkt alsof de verzekerden inspraak en rechten hebben, niet zo flauw doen nu.

Dreigen wilde ook maar niet helpen en ineens tovert iemand iets uit een hoge hoed.
Geen lief konijn of een wit duifje, nee, een duiveltje met de onschuldige naam "Een Algemene maatregel van bestuur."

Aha, dan kunnen we de senaat eigenlijk wel opdoeken. Hoeveel zou dat besparen?
Maar ik vind het gewoon vals spel.

Tussendoor mompelt er nog iemand van we zouden van de zorgverzekeraars een coöperatie moeten maken.
Oeh! Krijgen die dan misschien ook een een triple A status net als die degelijk coöperatieve bank.
Die had tenslotte ook wel iets met slikken en spuiten.

De marktwerking? Gebakken lucht! We zouden zoveel keuze krijgen, nou 6 of 7 verzekeraars over?
Straks zijn er wellicht nog 4 over, die elkaar net als supermarkten wel rauw lusten, elkaar de markt uit prijzen.

Allemaal recht op goede zorg? Nee hoor, de één gewoon meer dan de ander.
De klasse maatschappij slaat toe.

Gebakken lucht, jazeker, want straks zijn we allemaal in de klauwen van één grote verzekeraar.
Die onder de ene naam je eerst een rot polis verkocht om te sparen, dat je pensioen ook is overgedaan aan diezelfde verzekeraar  onder weer een andere naam, je zorgverzekering blijkt er dan  ook onder wederom een andere naam te vallen.

De macht aan de bedrijven! Heerlijk, dat liberale gedachtegoed.

Fear of Facebook

Paniek, stress, Facebook gaat de regels aanpassen.
En niet in het voordeel van de gebruikers, nee ze vinden dat ze gewoon je foto's mogen gebruiken.

Ik vind dat eigenlijk niet netjes. En menigeen schoot ook gelijk in de vlekken.
Nu maak ik me weinig tot geen zorgen over de wandel kiekjes die ik maak, maar er zullen foto's zijn die ik dan maar niet meer plaats.

Het is me eigenlijk onduidelijk of het nu alleen om foto's op tijdlijn gaat? Want ergens staat er iets wazigs over wat u in groepen plaatst respecteren wij. Maar respect is tegenwoordig een wazig begrip aan het worden.


Wat me jammer lijkt is als iedereen gaat zwerven naar diverse andere sites. Lijkt me bijna een kwestie van wachten tot ook die toeslaan. Eerst lokken met "kijk eens naar ons privacybeleid!"
En is de meute binnen geharkt, dan toeslaan.
Voor niks gaat de zon op, en zelfs dat vraag ik me soms af.

Dus tja, dan alle foto's maar van naam voorzien en nog kleiner maken.
Ik blijf het een onhebbelijk stap vinden.

Mag ik een teiltje?

Ik had me nog zo voorgenomen het december sarcasme voor me te houden, maar helaas, mijn kerstgedachte ligt nu in de goot.
Bedankt Jumbo!

Wat heeft Jumbo mij misdaan? Niets vreselijks hoor, alleen dat we nu 2 weken lang elke avond vast wel twee keer de "oh kijk ons eens goed zijn" commercial van 3 minuten tenminste moeten aanhoren.

Het doel is dat het winkelend publiek bij de kassa een speciale bon aanschaffen, een maaltijdbon.
Niks mis mee.
Voor elke tweede bon doet Jumbo er eentje bij, nobel van ze!
Daar maken ze dan maaltijd pakketten van, of organiseren een diner voor mensen die anders geen fijne Kerst hebben.
Prima! Daar zijn de instanties die er aan meewerken terecht blij mee.
Het is voor mensen die het verre van breed hebben, voor eenzame mensen en dakloze mensen.

Waarom dan mijn sarcasme?
Wel, het feit dat ze voor die reclame een blik artiesten voor hebben opengetrokken.
Die dan wel of niet onbezoldigd staan te zingen. Alsof het een giro 555 actie is.
Onder het mom van EenMaal voor allen.

Die commercial heb ik nu een aantal malen rond primetime gezien, dat kost Jumbo dus een vermogen.
Nu hadden ze natuurlijk toch wel reclame gemaakt, koop onze gourmetschotels enz.
Natuurlijk is het handig toeslaan zo rond deze donkere dagen.

Toch zou het Jumbo sieren om een paar spotjes van een halve minuut te maken met mensen van Sensoor of Voedselbank aan het woord te laten. Met een voedselbon in de hand.
Het zou een blik artiesten schelen, het zou een vermogen schelen en zo zouden ze nog heel veel meer pakketten kunnen samenstellen.

Dat het niet EenMaal is, maar ook AnderMaal.
Men vergeet voor het gemak maar dat die mensen de overige 363 dagen per jaar misschien net zo eenzaam zijn, of dakloos.
Maar blijkbaar moet alles met toeters en bellen en vooral bekende Nederlanders.

Als dit allemaal zonder die toeters en bellen zou gebeuren, dan alleen maar hulde.
En begin er dan vast mee als de eerste pepernoten in de winkel liggen.
Begin met Pasen, dat wordt tenslotte ook al uitgemolken, ga dan bonnen verkopen voor een dagje uit voor al die mensen die met hun kinderen nooit een naar de Efteling of Artis kunnen.
Maar laat die artiesten achterwege!

December 2014

Sint is het land weer uit, Santa komt er aan.
Hoor wie klopt daar kind'ren , gelukkig gaan de bellen nu jengelen.
Je loopt de 6e buiten en ik zag ze hier al een straat versieren. Met mooie lampenkappen, en een hele rij vlonders met kerstbomen in het water.

Werd ik vroeger voor gek uitgemaakt als ik op 6 december ging decoreren, tegenwoordig zie ik al bomen staan voor Sinterklaas weg is.
Tegenwoordig ben ik nog gekker, ik decoreer helemaal niet meer.
Momenteel niet nodig ook, ik zit onder de glitters! Tja, leuk die kerstkaarten, maar mag morgen wel eens goed gaan kloppen.

Kaarten ik wilde er niet meer aan beginnen, maar ja, dan krijg je er zelf eerst eentje, en dan ga je weer voor de bijl. Wel met mate.
Natuurlijk heb ik vast weer iemand overgeslagen waar ik nu niet aan denk, maar dat is niet uit hatelijkheid. Trouwens, ik ben door de kaarten heen.

Nu zijn die kerstzegels wel handig, maar als je een brievenbuspakketje maakt moet er meer op.
Net zo als je iets naar het buitenland stuurt.
Ik ben lustig gaan bijplakken met een reeks oude zegels van 5 en 10 cent. Uit de tijd dat postzegels nog een bedrag vermeldde.

De bomen in het water? Mijn stadje is net bekomen van de Zwarte Piet rellen om nu een volgende lading Filistijnen over ons te krijgen (dit met een grijns).
Want ja, vrijdag is het kaarsjesavond. Gouda bij kaarslicht, tjonge.
En het oude stadhuis in de gekleurde schijnwerpers *huil*. Maar dat is kunst.

De kerstgedachte, die ben ik ergens een keer kwijtgeraakt. Soms overvalt ie me in mei.
Of springt die in september als een duveltje uit een doosje.

Voornemens, doe ik niet meer aan, tenzij het malle dingen zijn.
Het enige wat ik wel elk jaar doe is een 50 wensen lijstje maken.
Zonder dat één of ander Heppie de Peppie figuur zich er tegenaan kan bemoeien.

Natuurlijk is wens nr 1 hoofdprijs in een  loterij, alleen heb ik dan al snel een probleem, dan kan ik veel van de wensen gaan schrappen omdat het dan kan.
Wens nr 2?  Eens de perfecte pantoffels vinden. Valt best mee toch?

Heel erg oud

Tussen het nieuws van strijders, de zorg en subsidie verslindende windparken viel mij iets anders op.
Een schelp.

Nu is een schelp niet zo bijzonder, maar die ene die al ergens rond 1900 naar Nederland werd gebracht wel.

Men dacht dat de moderne mens de eerste was die opzettelijk versierselen ergens in konden kerven.
Nu blijkt de voorganger, de Homo erectus dat ook al deed.
Waarom zou ie ook niet?

Toch een leuke vondst voor de wetenschappers, een schelp met zigzag patroon van misschien een miljoen jaar geleden?

Er zullen nu ongetwijfeld groeperingen zijn die het stug blijven tegenspreken, want volgens hun regels bestaat de mensheid bij lange na niet zoveel jaren.
Zij spreken ook van nep vondsten wat betreft dinosauriërs en zelfs maar te denken dat er iets van een evolutie bestaat is vloeken in de kerk (soms letterlijk).

Aangezien de Neanderthaler weer een ander slag volk was maakt het wel boeiend dat er wellicht een millennium of wat geleden drie soorten mensen rondliepen. In Europa de Neanderthaler en de Homo sapiens.

En dat de Homo sapiens  op het eiland Flores een lokale soort Homo erectus heeft ontmoet.
Niet dat de wetenschappers het daar dan weer over eens zullen zijn.
En is het van levensbelang? Nee.
Uiteindelijk blijkt weer het recht van de sterkste.

Homo sapiens heerst. En of we daar blij mee moeten zijn? We zullen het nooit weten.

Ooit heeft een Meneer Dubois lopen kluivenduiken op Java en vond er heel wat.
En wat iemand heel erg lang geleden tijdens een rustmomentje op een schelp heeft gekrast, dat kunnen we nu nog zien in Naturalis.

Vogelen in Reeuwijk

Ik kon er bijna niet van slapen, ik ging gisteren "vogelen" in Reeuwijk.
Tas ingepakt, warme jas aan, handschoenen aan en hup, op de fiets.

Vervelend koud oostenwindje, maar je moet er wat voor over hebben.
Van te voren goed uitgezocht waar ik moest zijn want Reeuwijk is toch een wat vaag oord.
Gebrek aan staartnaambordjes, of een straat halverwege gewoon een andere naam geven, om dan na een paar honderd meter maar weer eens terug naar de oude naam.

Ik moest en zou eens wat leuke watervogels begluren, door een kijkscherm.
Ik had het op een foto gezien en gehoopt dat er al wat groen of tenminste riet aan de zijkanten zou staan.

Na een stief kwartiertje fietsen was ik er, ik loop naar dat scherm.
Niks geen groen of riet. Het staat bovenop een gemaal, het is goed toegankelijk voor gebruikers van rolstoel of scootmobiel.
Je komt er open en bloot aangelopen. De pakweg 50 kuifeenden besloten zelfs in hun middagslaapje maar verderop hun tukje af te maken.
Dan sta je daar achter die plaat roest. Heb er gewoon geen andere naam voor. Oh ja, afknapper.

Ik heb er een tijdje gestaan, en geloof me, de teleurstelling was niet het aantal vogels, het stikt er van de kuifeenden en de smienten, eendensoorten waar ik dol op ben.
Maar als ik 10 minuten loop zie ik die vlak om de hoek ook.

Maar goed, ik ben er geweest, wel een leuk wandelgebiedje daar om de hoek, weet ik dat ook weer.
En onderweg is er ook genoeg te zien. Een afwisseling van oude arbeiderswoningen en kasten van huizen.
Water, vooral ook veel water.

Wat ik me inmiddels wel afvraag, de mensen in een prachtig huis vlak om de hoek bij dat scherm, die moeten in de winter gek worden van de geluidsoverlast van de honderden smienten.
Ik weet hoe het klinkt als er een stuk of 20 in debat gaan en dat x 10!
Maar dat is de prijs van het "op stand"wonen.

Via een andere route eens naar huis gefietst, fotogeniek is Reeuwijk zeker.
Maar de foto's werden anders dan ik had gehoopt. Volgende keer beter.

Enge beestjes?

Een jaar of langer geleden kwam men met de eerste hapjes gemaakt van insecten.
Mijn reactie was deels  "moet er niet aan denken"en deels van "kom op zeg, wat de boer niet kent?"
Ook in de wetenschap dat als de kans zich voordoet ik het zeker eens wil proberen.

Als vlees- en viseter (vis is in mijn ogen ook vlees) begrijp ik best de bezwaren van "een meelworm is ook een dier".
Dat klopt! Is het dan beter een meelworm te eten in plaats van een koe?
Voor mensen die bezwaar tegen het eten van vlees of gebruik van elk dierlijk materiaal is het vast niet beter.

Dan maar even de voordelen noemen. Er is vast minder water, beduidend minder land en energie kosten voor nodig.
Heel veel minder pesticiden c.q. gewasbeschermers. En hopelijk veel minder dierziektes dus minder antibiotica.
Met een groeiende wereldbevolking heeft het ook wel voordelen. Geen landje pik voor de vele hectaren soja als veevoer.

Ineens kwam het bericht dat een grote supermarktketen binnenkort insecten gaat verkopen.
Mijn kans om het eens te proberen. Misschien eens maar nooit weer?

Ik liep afgelopen dinsdag een winkel van die keten in. "Hallo.. waar hebben jullie de insecten liggen?"
Een korte verbaasde blik.
"Mevrouw, de Vapona producten hebben we alleen in de zomer, misschien ligt er nog iets van HG?"

Ik heb vast erg dwaas gekeken want de jonge dame zei al snel " dat bedoelt u dus niet?"
Nee, de eetbare. Ik zie haar huiveren "die hebben wij nog niet".

Ik wacht af.

Schrijven

Gisteren vernam ik iets over dat we eigenlijk wel kunnen stoppen met het schrijfonderwijs.

Tenslotte gebruiken we allemaal een tablet of laptop. Wie is allemaal? Wij in het rijke westen.
Ik betwijfel of de kleine schooltjes of het thuisonderwijs in een yurt ergens in Mongolië daar gebruik van maken.

De motoriek zou er aan onderdoor gaan roepen tegenstanders. Zou zomaar kunnen.
Ik maak me meer zorgen over die toekomstige kromme ruggetjes en RSI polsjes.

Er is natuurlijk niets mis met een goede typevaardigheid en daar kan je het meeste op den duur wel mee af. Als alle instellingen er in mee gaan.
Dat zou dan wel wereldwijd moeten gebeuren.
Stel je voor, je moet voor je werk naar een ver weg land waar men wellicht nog geen stroom heeft en al helemaal geen wifi of hotspots. Je krijgt op het vliegveld een formulier om in te vullen.
De beambte geeft je een pen aan en daar sta je dan. Geen idee hoe zoiets werkt.

Nog een nadeel, een groot nummer werkeloze grafologen. De fraaie kunst der kalligrafie sterft uit en niemand kan meer de dagboeken van vorige generaties lezen. Raar schrift tenslotte.
Het lijkt me echt een groot gemis.

Dat men tot nu toe ontdekte dat het handschrift er niet slechter op is geworden zegt niets, want tot voor kort leerde iedereen nog schrijven.
Het mijne was voor de uitvinding van de pc al onleesbaar.

Er is niets mis met een tablet, toch moeten we uitkijken dat de mensen over 3 generaties niet allemaal met vierkante ogen rondlopen, alleen nog maar communiceren via de digitale weg.
Geen felicitatiekaartjes meer, met een handgeschreven boodschap.

Alle verpakkingen moeten in een standaard font, of misschien in pictogrammen en een QR code?

Ik zie het vooral als een culturele verarming.

Dat iemand van een Steve Jobs school daar mee komt is het te begrijpen, maar het onderwijs faalde eerder.
Met de taalpakketten van Frans 1 en Frans  II , bij het ene pakket leerde je het lezen en schrijven.
Bij het andere spreken en verstaan.
Zal één van de partijen geen tablet bij zich hebben, ik voorzie hilarische taferelen.

Innovatie wordt Babylonische spraakverwarring!

De sjaal

Nu de winter zo ongeveer voor de deur staat is het weer tijd voor de sjaal.
Maar DE sjaal is net zo wazig als DE Nederlander.

Er zijn mooie damessjaals, zoals de paisley sjaal, de wat grotere vierkante modellen.
Dan zijn er nog de ruitjes van Burberry, de tartan sjaal voor de heren, de fleece sjaals, en de ouderwetse sjaal gebreid door oma.

Ik heb een aantal van die vierkante modellen, lekker praktisch, je kan ze tevens lekker over je oren en hoofd draperen. Dat deed ik jaren, tot ik een keer door een oude boer, jawel, met klompen aan de voeten en een klak op de kop, van mijn fiets werd getrapt met de mededeling op te rotten naar mijn eigen land.
Best pijnlijk!

De fleece sjaal, ik vind het niet prettig dragen. Tja, dan maar iets nieuws.
Waar je nu bijna niet aan kan ontkomen zijn die col sjaals. Leuk in de herfst, maar totaal niet warm genoeg op de fiets.
Er zit altijd wel ergens een opening waar de kou je jas insluipt.

Gelukkig, ik kwam gisteren een grof gebreide sjaal tegen, van een meter of twee.
Nu ik geen oorbellen meer draag durf ik dat wel aan. Grof gebreid en oorbellen is vaak een pijnlijke combinatie.

Blij met de nieuwe sjaal stapte ik gisteren op de fiets, verdorie! Er blijkt nog een gevaarlijke versie te zijn, lange sjaal en fietsbel.
Daar ging ik bijna!

Paddenstoelen

Wie zich in de herfst kan vervelen, zeker na een regenachtige nacht, die komt niet vaak genoeg buiten.

Maak eens een tripje door een park of bos, grote kans dat je gek wordt van de paddo's.
Dat tripje, ik bedoel natuurlijk te voet.
Niet van je fotomodellen proeven hoor!

De zwam die iedereen toch wel in verrukking brengt is de vliegenzwam. Het is ook de standaard paddenstoel in boekjes voor kinderen. Beroemd geworden door kabouter Spillebeen.

Als je eenmaal besmet bent met het paddenstoelenvirus zie je er veel.
Eigenlijk dodelijk vermoeiend, je ziet er staan, maar dan de naam?
Reuze pret met het internet, je vraagt anderen mee te denken.
Lekker makkelijk? Nou nee.
Soms komen er tegenvragen, op welke grond staat ie of op welk hout?

Dat laatste weet ik zelden, ik herken niet zo erg veel bomen.
Willen ze een foto van de onderkant, wat soms lastig is, maar een make up spiegeltje hoort dus ook standaard in een fototas.

Paddenstoelen fotograferen is leuk. Ze lopen niet weg als je aankomt, ze wapperen niet heen en weer in de wind, ideaal!
En na een paar jaar kan je tijdens een wandeling toch heus wel een soort of 15 benoemen.
Vooral als het van die uitzinnige soorten zijn zoals de kluifzwam of de inktviszwam.

Ze zijn er in groot en heel klein. Een reuzenzwam lijkt op een stapel flensjes, maar je hebt echt van die mini paddenstoeltjes, of die charmante geweizwammetjes die zomaar uit een hoopje mos tevoorschijn komen.

Ik zou zeggen, ga een sprookje beleven en zoek de zwammen.
Nu, maar ook in de lente.

Grote stinkzwam

Blokje Gouds: Lekkers

Een week of 6 geleden liep in mijn "vaste rondje" door het groen.
Je weet nooit wat je aan kan treffen. Een tijd daarvoor stond er ineens een groot tentenkamp, dat bleek een vreetfestijn te zijn.

Maar op die tiende oktober was het iets heel anders, iets geheimzinnigs.

Een boogje, wat plastic en stammetjes. Ik heb er een tijd naar staan kijken, geen idee wat het moest worden.
Maar geduld is een schone zaak.

Toen ik er afgelopen donderdag liep werd het me totaal duidelijk. Een smultuin.
Dat klinkt veelbelovend! Zeker toen de mevrouw die daar hard aan het werk was me vertelde wat er allemaal moet gaan groeien.
Diverse soorten bessen, rond het tuintje een rij frambozen, maar ik bleef al hangen bij de kreet "moerbei".

De smultuin is bedoelt voor buitenonderwijs aan kinderen van een nabij gelegen school, dus of ik van de moerbeien mag snoepen?

De volgende dag las ik er over in een kaaskrantje, men gaat in het gebied meer stukjes inrichten met bessen, notenbomen en eetbare gewassen.
Dat wordt dus opletten met de oogsttijd, ik hoef slechts een plukje van dit, een noot of wat.

Loop ik de oogst mis? Och, ik blijf het een leuk initiatief vinden.
Er zijn daar best nog grote open stukken, wie weet denken ze eens aan oude fruitrassen?
Eventueel wat begrazing door oude schapenrassen. Dan natuurlijk ook wat uilenkastjes.

Ik zal nu wel doordraven, maar hoe groener hoe beter. En met elke nieuwe vogelsoort die ik er zie maak ik een vreugdedansje.

Ga zo door Gouda!


  

Energie tekort

Na de enorme vreugde over de landing van Philae, dat landertje op de komeet, ziet men het nu wat somber in.

Haar ene pootje blijkt wat mank, ze is elders terecht gekomen dan waar men had gehoopt en dat zou zomaar zwartkijkers op kunnen leveren.
Philae heeft zonnepaneeltjes en die staan nu achter de schaduw van een klif. Geen zon? Geen energie.

Maar hetzelfde probleem zullen een aantal van onze landgenoten ook kunnen ondervinden.
Niet vanwege gemankeerde pootjes of zonnepaneeltjes achter een klif.
In dit geval zijn het Belgische kerncentrales.

Er dreigt een stroomtekort bij onze buurtjes. Daar een aantal huishoudens in Nederland zijn aangesloten op het Belgische stroom krijgen die ook te maken met dit gedoe.

Tijdens extreem winterweer kan het zijn dat de Belgen en een aantal buren het een paar uur per dag zonder stroom moeten doen.
Dan is het toch wel opvallend dat de Nederlanders die het kan overkomen vooral schrik hebben bij het idee dat de vriezer of de koelkast het niet doen.
Ik denk dan van vul de vriezer niet helemaal en alles wat in de koelkast moet blijft met extreem winterweer in een schuurtje of een onverwarmde kamer ook wel koel.

Men zal noodaggregaten inzetten, dus wie weet valt het wel mee?
En Philae, er schijnt een mogelijkheid te zijn dat ze in winterslaap gaat en dat men haar nog op tijd kan verplaatsen.
Geen noodaggregaatje voor een stukje hoogstaand techniek, en een ouderwets zetje geven gaat 'm ook niet worden.

Stoom, we kunnen zo slecht zonder.

Klucht voor twee personen

Een tijdje geleden ontving ik een mail van de energiemaatschappij dat ik binnenkort een mail van hen ga ontvangen. En zo geschiedde.

Met uitleg hoe de meterstanden door te geven, inclusief voorloopnullen en het draaiende cijfertje.
Voorloopnullen? Nou ja, kom het wel tegen.
En reken maar dat ik het tegenkwam, ik eindigde met een vakje tekort.

Nee, je moet niets achter de komma doorgeven, laat ik dan toch een kommaloze meter hebben.
Dan maar telefonisch doorgeven. En zo eindigde ik met een keurige elektronische dame.

Dus maar eens de maatschappij bellen en hopen dat je iemand treft die ook wat terug kan zeggen?
Dat lukte, alleen begreep die niet waarom ik die 0 in wilde vullen.  Omdat jullie dat willen.
Nee, dat willen we niet, nou, zet het dan ook niet neer.
Maar een 0 is toch niks. Dat is geen getal mevrouw.

Ik stond op punt van weggaan dus geen zin in eindeloze theorieën.
Alleen had zij iets van "een twijfelaar" en die grijp je dan.
Omdat ik twijfelde kon ze me gelijk een goed aanbod doen.
Nou, als ze me alert willen krijgen moet je de woorden "goed aanbod" uitspreken.

Niet omdat ik geloof in een goed aanbod, integendeel.
Ze kwam met van "u bent al jaren klant van ons en als u uw contract met een extra jaar verlengt krijgt u van ons....'" ik vulde zelf al aan Toon!
Geheel gratis geïnstalleerd. Bij het woord gratis begin ik al bijna te lachen.

En wat gaat Toon me kosten? Toon is gratis. Nou ja, elke maand een update van rond de 3 euro maar daar hoeft u niet voor te betalen dat staat dan bij uw vaste maandbedrag.
Aha, dus ik betaal voor de update via het vaste maandbedrag? Uh, ja.
Dan is het niet gratis.

Nee, maar u ziet dan wat u verbruikt. En het is zo handig, u kan 'm op afstand bedienen. U gebruikt de app.
Hoe de app? Nou, via uw telefoon. En wat als je geen smartphone hebt? Of krijg ik die er ook gratis bij?
Niet dus.

Dat gratis, wat dan uiteindelijk een klein bedrag per maand is, is eigenlijk net zo bizar als je bijvoorbeeld naar de supermarkt gaat, een brood koopt en ze zeggen het brood is gratis, maar dat betaald u via de aardappels weer terug.

Blokje Gouds : Kaaswaag

Een kaasstad zonder kaaswaag, dat kan gewoon niet.

Gouda is een kaasstad en wilde dus ook een waag. Je zou denken, hup, gooi maar weer een paar huizen plat en bouw zo'n geval, klaar is kaas  in dit geval kees.
Niets is minder waar.

We mogen vandaag de dag mopperen over de hoeveelheid regels van de overheden, dat was in de 17e eeuw niet anders.
Er bestond toen zoiets als het waagrecht. Dit moest de stad voor 15 jaar pachten en dat werd steeds stilzwijgend verlengd. De centjes gingen toen naar de Hollandse Rekenkamer. Dat gebeurde dus van 1670 tot 1806.

Een beetje kaasstad wil dan een waag, maar dan moet het ook een deftig gebouw zijn.
De Goudse waag is een ontwerp van Pieter Post, een schilder en architect die veel heeft ontworpen. Huis ten Bosch, het stadhuis van Maastricht zijn voorbeelden.
Hij kreeg de opdracht in 1668, wat tevens zijn laatste opdracht werd. Niet omdat het een beroerd resultaat was, maar de beste man ging een jaar later dood.
Zodoende heeft hij het eindresultaat zelf nooit gezien.

In 1670 was het eindelijk zover, de waag kon dienst gaan doen. Beneden het wegen van de kaas, de bovenverdieping werd opslagruimte voor de schutterij.
Het fraaiste aan de waag was het reliëf, het is nu vervangen door een kopie, het origineel viel bijna uit elkaar.

Hoewel de kopie hetzelfde marmer is als het origineel werd het vooral lelijk gevonden. Te wit.
Het origineel, wat men wilde verwijderen, kwam in onderdelen los, na restauratie is het binnen gezet.
Dan is het leuke met dat gepriegel dat er ineens details tevoorschijn komen.
Zoals een arabier met een rol perkament. Mij is ie nooit opgevallen.

Naast het originele reliëf waren familiewapens aangebracht. De familiewapens van de vier burgemeesters in het bouwjaar.
Mij een raadsel waarom Gouda in 1670 vier burgemeesters had.
De wapens moesten in 1799 verdwijnen, de Fransen vonden het blijkbaar affreus.
Gelukkig liet men de schilden heel en zo kon men in de jaren 50 van de vorige eeuw het er met verf weer opzetten.

Wegen van kazen doen ze er heel lang niet meer. Het gebouw werd een tijdje kantoor van een veearts, er kwam een expositieruimte, en in 1995 werd het een museum. Eerst een kaas- en ambachtenmuseum, de ambachten zijn niet meer.
Het is nu Gouda Cheese Museum en de VVV heeft er ook onderdak gevonden.

 

Cadeaumarkt

Al een week keek ik vanuit het raam tegen een bord aan: zondag 2 november, cadeaumarkt.

Ik wilde toch naar de bibliotheek, dus een stukje doorlopen was geen probleem.
Het was zonnig en het was droog, dus waarom niet gelijk even leuke kraampjes kieken?

Bij een cadeaumarkt denk ik dan, gezien de tijd van het jaar, DE kans om vast vroeg een december presentje in te slaan.
Niets bleek minder waar. Tenzij ik een wel erg ongedeelde smaak heb.

Laat ik het zo zeggen, zou ik een partner hebben hoop ik niet dat ie daar zou gaan shoppen.
Het begon al dat iemand van een ander continent mij een plastic bekertje met onbekende inhoud aanreikt.
Nasi goreng kruiden, ja, we hebben daar de kraam. Ik proef, lekker!
Maar nasi kruiden vind ik niet iets voor in een mooi papiertje.
Een meter of twee verderop een kraam vol met Tupperware, kom op zeg!
Wel handig voor een 5 december gedicht:
Ja ik weet het, het is raar,
voor jou een setje tupperwaar.

Zoals altijd de kraam met de poncho's, gekocht van de bank. Vind ik dan een wazig concept.
Of wat te denken van die illegaal nagemaakte luchtjes of die alles helende paardenkastanjelotion?
Hoe ruikt ie mevrouw? Nou, meer naar paard dan naar kastanje.

Wc matjes, ook al een fraai cadeau.
Maar als klap op de vuurpijl...tromgeroffel...

De schijf van vijf

Men dient gezond te eten, daar zit altijd een kern van waarheid in.
Het is alleen zo jammer dat wat gisteren gezond was, vandaag ineens gevaarlijk blijkt.
Maar wellicht is de voedsellobby wel onze grootste vijand?

Vandaag toch een paar maal een soort voedselshock opgelopen.
Het land met de beste keuken, Italië, gaat nu frietkramen openen. De Hollandse snackbar in het land der fijnproevers, wonderbaarlijk!

Dan bij De Keuringsdienst van Waarde over het super food, dat vond ik echt lachen.
Iets wat werd gebruikt voor kippen, maar niet beviel, is nu ineens een super food voor mensen.
Vervolgens komen er wat zaden voorbij die al weet ik hoelang in vogelvoer zitten.

Toch het meest opmerkelijke nieuws, onze oude held Joris drie-pinter blijkt een heuse boef.
Ons voorliegen dat we drie glazen melk per dag moeten drinken. Menig kind een trauma op laten lopen met die eeuwig lauwe schoolmelk. Het is zo goed voor je botten.
Nu blijkt dat vrouwen die meer dan drie glazen melk per dag drinken eerder sterven en makkelijker iets breken?
Over dat laatste twijfel ik wel hoor.

Dat koemelk zo gezond voor ons is, twijfel ik ook aan. Koemelk is tenslotte voor kalveren.
Wat me trouwens al jaren geleden is opgevallen, waar is dat "snoep verstandig, eet een appel"
gebleven?  Wat heeft de appel ons stilletjes misdaan?

Wat ik al jaren wantrouw, de citroen. Niet zozeer het sap, maar die veel te fraai glimmende schil.
Een en al rommel, maar in de recepten staat geregeld, neem de geraspte schil van een halve citroen.

Maar ja, wat vandaag dan weer super is zal morgen wel weer slecht voor je zijn.

De knie

Wat maakt men het leven toch moeilijk. Vroeger liep je een winkel in en kon je kniekousen kopen.
Voor hen die niet weten wat dat zijn, en ik kwam er vandaag wel een aantal tegen, kniekousen zijn soort sokken die tot net onder de knie opgetrokken kunnen worden.
Dat kan, het is geen heilig moeten, maar in het laatste geval kan je beter sokken kopen, die zijn nog niet aan het uitsterven.

Het vinden van kniekousen is een soort queeste.
In de jungle vol voetwaar als foots, socks, runners en neven artikelen als leggings, panty's en beenwarmers sjok je vanzelf richting een verkoopster.
En dan vraag je "heeft u ook kniekousen? " Je verwacht een ja of een nee, maar geen blanco blik.
Ik herhaal de vraag nog maar eens, komt er een tegenvraag "u zoekt sokken?" Nee, kniekousen.

Weer die wazige blik. Oh, u bedoelt dus speciale sokken? Nee, sokken die hoog zijn. Aha, dan bedoelt u dus panty's? Nee ze zijn niet van nylon. Ah zo, dan moeten het leggings zijn.
Nee, sokken die tot aan de knie komen, vandaar de naam kniekousen. Oh! Beenwarmers.
Zucht!
Uiteindelijk vond ik er bij Bristol, al verkopen ze ze daar onder de naam trendy socks.

Kniekousen blijken al ingewikkeld te zijn, maar wat te denken van een hemd?
Een gewoon hemd van katoen, zonder kantjes, strikjes, roesjes, voorgevormde cups, licht- of middelmatig corrigerend. Mevrouw zoekt een tanktop? Nee, een echt hemd met echte schouderbandjes.
Inmiddels moeie voeten, op naar winkel nummer 5. Een damesmodezaak waar men iets meer textiel aan een hemd doet dan H&M.
Ja, zij hadden er eentje, zo donkergrijs, het was gewoon zwart, het katoen had weinig katoenerigs en je zou uit wanhoop bijna toehappen.
Ik zeg wel bijna, want 30 euro voor een simpel hemd, ik dacht het niet!

Wat een weekend!

Er zijn zo van die weekenden waar je nog lang over kan spinnen van genoegen. Zo'n weekend was het dus.
Puur plezier en meligheid.

Sociale media, fora, het kan oneindig uit de hand lopen, maar soms ook iets verrassends opleveren.
Je leert in de jaren eerst virtueel een groep kennen en dan, voorzichtig ook in het echte leven.
We zijn nu 4 jaar verder en het voelt alsof je de luitjes al je halve leven kent.

Dat virtueel heeft een voordeel, als je allemaal in een ander deel van het land woont. Of zelfs er buiten. Allemaal verschillende mensen, je zou zou ze in je eigen buurt zomaar voorbij kunnen lopen.
Wat brengt mensen bij elkaar? Een gemeenschappelijke deler. Een vogelsoort.

Nu 8 van die ontmoeting verder, heerlijk.
Ik denk vaak het zit tussen schoolkamp en reünie in. Alleen dat laatste klopt niet helemaal, niemand denkt van wat ben jij slecht of raar terecht gekomen. We delen tenslotte geen jeugdjaren of ambities uit het verleden. Het is geen van "kijk mij eens" maar we weten wel van de kleine deukjes en blutsjes die het leven je zomaar cadeau doet.
We zijn wie we zijn, geen schone schijn.

Lekker met een groep genieten van het mooie weer, in een tuin van een hotel. Herfst hing in de lucht, de lucht was ook vol atalanta's, fraaie ornamentjes!
Er werd veel gelachen. Ik vind het een rijkdom, zoveel mensen bij elkaar die het gezellig hebben, mensen die ik op 2 na tot 5 jaar geleden niet kende.
Het kan verkeren, en ik verkeer graag in hun gezelschap.

Een deel bleef overnachten in het hotel, na het diner een evaluatie (met andere woorden hilarisch gelach) na het welterusten nog even bij anderen op de kamer, een na-evaluatie.
Kort nachtje, maar het werd geen zombiezondag.

De weergoden waren weer sympathiek en zo tijdens een boswandeling was het groots genieten van het licht.
En dat nodigt uit om foto's te maken.

Vliegenzwam

Ouderen, o jee!

Och,och wat een leed. Of is het meer een luxe?
Er is volop ellende gaande, maar op tv gaat men in debat over het ouder worden.

Ouder worden, vermoeiend hoor. Ze trachten je van alles aan te praten. Haar van boven de 40, speciale shampoo. Vanaf 45 aan de leesbril, vanaf 55 hoor je het allemaal niet zo best meer.
Speciale vitamines, mineralen, huidcrèmes, de overgangsconsulente. Was ik toch bijna de visolie vergeten.  Natuurlijk, dat vergeten, dat krijg je als oudere.

Edoch, je kan het als vrouw niet maken om grijs te worden, dat klonk wel zo door.
Je verft je haar of je scheert het af. Nu hoop ik dat die laatste tip niet voor vrouwen geldt.

Ik was al grijs voor ik onder de categorie ouderen viel en het bevalt me prima.
Geen gedoe meer met uitgroei en miepende kappers. En nee, ik leek niet ineens 10 jaar ouder.
En nee, nog niemand heeft me omaatje genoemd. Ik zou denk onbedaarlijk gaan lachen.

Als oudere ben je geen 20 meer en natuurlijk gaat er wat kraken en knakken, dat is een feit.
Maar moet de publieke omroep daar nu een uitzending aan besteden? Er zijn toch wel grotere zorgen.
Zorgen waar ik grijze haren van zou krijgen, als ik ze al niet had.

Blokje Gouds: De kroon van Gouda

Het is best vreemd, een vrouw die zo ontzettend veel werk heeft verzet en toch nog redelijk onbekend.

Ik heb het over Anna Barbara van Meerten-Schilperoort.
Geboren in 1778 te Voorburg, verhuisde naar Zaltbommel waar ze haar man, een predikant in een plaatsje in de buurt van Tiel, leerde kennen.
Ze trouwde jong (16 jaar) en na 4 jaar huwelijk kreeg haar man een aanstelling in Gouda.

Samen kregen ze 6 kinderen en je zou denken, die heeft het druk zat.
Maar Anna Barbara moet een energie voor 3 hebben gehad. Hoewel ze zelf weinig had geleerd moest en zou ze haar eigen kinderen opvoeden en onderwijzen.
Daar werd van opgekeken. Beetje raar mens?

Ze kreeg de smaak te pakken, ze ging schrijven. Lesboekjes, maar ook reisverslagen.
In totaal 115 boeken. Och ja, tussendoor ook nog een studie volgen, tot ze in 1812 eindelijk lesbevoegdheid had.

Daarna begon ze een dag-en kostschool voor meisjes. Met een soort van maatschappelijke stage.
Maar ook dat  bleek niet genoeg, ze bekommerde zich ook om de vrouwen in het tuchthuis.
Gaf hen onderwijs, deed aan een vorm van reclassering. Kwam af en toe met koffie en koek bij de gevangenen.

Je zou denken, waar haalt ze de tijd vandaan? Een inwonende moeder die het huishouden deed.
Een gehuwde vrouw met 6 kinderen en dan tijd verbeuzelen aan schrijverij en aan dat tuchthuistuig,

men vond haar excentriek.

Maar gelukkig ook "De kroon van Gouda."
Ze stierf in 1853, werd begraven op de Oude Begraafplaats. In Museum GoudA is een gedenksteen voor haar.

Gemiddeld

Ik vraag me soms iets af als het om rekeneenheden gaat.

Er zijn soms statistieken die het hebben over een gemiddeld gezin 1,2 kinderen en een labrador.
Die labrador is makkelijk te begrijpen, maar wat is dan 0,2 kind?
Reken dan met per 10 gezinnen 12 kinderen, dan heb je geen achter de komma kind, dat klinkt zo sneu.

Vandaag kwam het goede nieuws, Jumbo stopt met de plofkip. Ze komen met een nieuwe kip.
Een nieuwe kip? Hoezo nieuw?
Iets van een dierendoel erg blij, nu komen ze met kippen die meer de ruimte krijgen, minder snel groeien.
Ik dacht eerst even "mooi!" Maar het gaat om i.p.v 21 kippen per vierkante meter nu 13,5 kippen op een vierkante meter.
Nou,nou wat een bewegingsvrijheid! Al zit ik nu weer te piekeren over die 0,5 kip.
De prijsverhoging, 1 euro per kilo.

Dus 7,5 kippen minder per vierkante meter moet de klant 1 euro per kilo meer kosten?
Dan stel ik voor er nog eens 3,5 kippen minder in die plek te proppen en dan nog een euro meer per kilo te betalen. Dan zitten ze nog als haringen in een ton.

Maar dat gemiddeld, ik vind het lastig rekenen. Ik weet niet hoe groot die kippen zijn.

Ik kwam vandaag wel achter een erg leuke rekeneenheid. Voor een hoognodige aankoop, toiletpapier.
Staan er 10 merken. De grote merken, de minder bekende merken en een huismerk. Elk met een andere hoeveelheid rollen per verpakking, dan is er nog tweelaags en drielaags.
Ik probeerde voorheen altijd te rekenen welke nu echt voordelig is, zag ik vandaag dat onder de prijs, in hele kleine cijfertjes de prijs per rol staan. Kijk, daar heb je wat aan.

Al vraag ik me nu af of alle rollen evenveel velletjes bevatten. De één misschien 100, de ander 100,5?  Want hoeveel blijft er aan het kartonnen rolletje plakken?
Is toch zoiets als een slok op een borrel!

Herfst 2014

Begin augustus riep iedereen dat de herfst zo vroeg begon. Het werd een natte maand en men kwam al met de somberheid van "weg nazomer." Viel dat even mee, een over het algemeen heerlijke september waar de weervoorspellers geregeld de plank mis konden slaan.

Aangezien het zulk heerlijk weer was, een redelijk zonnige windstille zaterdag, ging ik eens kijken bij een nieuw natuurgebiedje. De informatie bleek wazig dus maar eens gaan fietsen en zo bleek dat er niet ver van waar ik woon een mooie vogelplas te zijn.

Hoe kom je te weten wat er al zo kan zitten, fladderen en waden? Vragen aan vogelaars.
Er zijn gewoon van die diehards die dagelijks met optische instrumenten en een pakje brood die kant op gaan.

Zelf ben ik geen echte vogelaar, kwam wel met mijn kijker en mijn camera, beiden niet genoeg bereik om alles te determineren. Ja, er zitten smienten, en kuifeenden, die kan ik vlak om de hoek ook zien. Ik vroeg een vogelaar wat die kleine frummel bij die eenden was. Een kemphaantje.
Ik raak dan toch wat opgewonden, een soort die ik niet eerder zag.

Kort daarna landt er nog een vogelaar, met een enorme lens. Oh kijk! En ik denk oh zucht!
Kijk daar! Waar? Daar bij dat tweede eilandje en dan naast die eenden links. Wat dan?
Een groenpootruiter. Ik doe wanhopige pogingen, maar zag 'm heus niet. Nee, daar en dan 5e eend links.
Ik bespeurde enige wanhoop in de stem en na poging 3 zei ik 'm te zien. maar dat was een leugen.
Toen hij opveerde van oh! een pijlstaart besloot ik mezelf de frustratie te ontlopen.

Op zondag, ook een lekkere herfstdag, dan mee te doen aan een paddenstoelen excursie. Daar aangekomen hing er een brief aan een boom, dat die excursie een week later is.
Dan maar alleen van het mooie weer genieten.

Herfst, ik vind het een prachtig seizoen, de kleuren, het licht.
Jammer dat de winter dan nog komt.

Basisinkomen

Ongemerkt gaat er soms iets aan je voorbij. Zoals de 7e internationale week voor het basisinkomen.
Niet dat ik ooit van de voorgaande 6 had gehoord.

Maar ik begrijp nu wel waarom dat woord een paar keer is gevallen.
Basisinkomen, als recht, voor iedere Nederlander?
Interessant gegeven.

Op de site van Onvoorwaardelijk basisinkomen hebben ze het over 1500 euro per maand.
Ongeacht je leeftijd, afkomst enz. Of je nu werkt of niet, dat zou je recht worden.
En geen plicht om te gaan werken.

1500 euro per maand, menigeen zou een gat in de lucht springen, echter, is dit bruto of netto?
Het heeft voor mij iets verdachts.
Stel het is bruto. Ik ga dan even uit van een eenpersoonshuishouden.
1500 bruto, daar gaat dan nog 38% af aan belasting plus nog eens bijna 7% aan die zorg via de belasting.  Blijft er 825 euro van over. Heffingskortingen en vrijstelling en toeslagen vervallen.
Woon je simpel betaal je over een jaar of 2 al snel 500 voor een kleine flat. Blijft er 325 over.
De zorg zal dan wel 125 euro per maand kosten, minstens, dan is er nog 225 van over, de energie er nog af en het water en verzekeringen? Ik zeg totale armoede.

Als het zo werkt is het een opgeleukte naam voor armoede.
De tralala toon op de site doet me dan vermoeden dat het belastingvrij is.
Elke maand 1500 belastingvrij? Ik voel een mondhoek opkrullen. Niet meer elke maand sappelen is best fijn.

Alleen zo jammer dat ik een ernstig wantrouwen blijf houden. Om dit te betalen komen ze wel met leuke plannen, hopsakee de btw pittig omhoog.
Een stevige belasting op vermogen. Ik hoor in gedachte al weer de kreten van zo raken we alle kennis kwijt.

In de tijd van robotisering en alle rare regels raken heel veel mensen hun baan kwijt.
Het kabinet schept banen , zeggen ze, laten we elkaar niet voor de gek houden, regelgeving schrapt ze.

De rijken zullen schreeuwen vanwege hun vermogen, maar men zal verwachten dat mensen die alleen van dat basisinkomen rondkomen zich gaan ontplooien. Dat is niet leuke dingen doen, maar mantelzorgers zijn. Vrijwilligerswerk gaan doen, waar helemaal niks mis mee is, maar dan is het toch de sociale dwang tot werken voor je inkomen terwijl mensen die daarbij ook een baan hebben het ietwat rustiger aan kunnen doen.

Ik zie dan ook wel weer een gat in de markt, workaholics leren een hobby te kiezen.

Blokje Gouds: Plateel

Gouda heeft behalve kaas, kaarsen en stroopwafels nog iets erg fraais.
Het Gouds plateel. Tegenwoordig meestal te vinden in musea of privéverzamelingen.
Het is nogal aan de prijs.

Wat is dat eigenlijk, dat Gouds plateel? Het is aardewerk. Plateel komt van het Franse woord voor bord.

Er is mat- en glanzend plateel. Ik denk dat de motieven en de kleuren al snel aangeven of ik het Gouds durf te noemen.
Het is kleurig en heeft veelal jugendstil of een art-nouveau afbeeldingen. Kronkels en krullen zal ik maar zeggen.

Rond 1900 kwam het in opkomst, de fabrieken en fabriekjes vroegen kunstenaars voor de ontwerpen.
Het bleek een goede handel, tot vlak voor de crisis rond 1930. De kleinere fabriekjes konden het hoofd niet boven water houden.
Andere fabrieken werden overgenomen.

Een van de bekendste fabrieken is Goedewaagen. Zij maakten plateel, later ook serviezen en de bekende KLM-huisjes.
Veel van hun werk is nu nog te zien in het Drentse Nieuw-Buinen in de buurt van Borger.

Dus mocht u naar Drenthe gaan, geniet dan gelijk van erg oude geschiedenis, de hunebedden, en de wat meer recente geschiedenis, het aardewerk.

Gelukkig hoefde ik niet naar een museum voor deze foto.
Bij b&b Anna aan de Motte, in Gouda, was men zo vriendelijk even wat lampjes uit te doen.

Blokje Gouds: Geduvel om de hoek

We hebben het vroeger allemaal wel tijdens een geschiedenisles gehoord, de aanhouding van Wilhelmina van Pruisen bij Goejanverwellesluis, te Gouda.

Nu is een snufje geschiedvervalsing  nooit zo erg, tenzij je op zoek gaat naar de plaats delict.
Goejanverwellesluis gevonden, ik kan jullie zeggen dat het niet direct bij Gouda is. Dat is slechts een knullig detail.

Wilhelmina van Pruisen, de vrouw van stadhouder Willem V had in het jaar 1787 zo de pest in dat haar man uit Den Haag was verjaagd.
In die tijd waren er twee groepen die het zo oneens waren met elkaar, de patriotten en de orangisten.
Ja, dat speelde toen ook al, de pro Willem en de anti Willem luitjes. Wat toen patriot was zouden we nu eerder "republikeins" noemen.

De Duitse Willemien was niet zo content met dat feit en trok de stoute schoenen aan.
Vanuit hun woonplaats Nijmegen vertrok ze naar Den Haag, ze wilde eens gaan praten over de positie van haar man. Of eigenlijk er een duobaan van te maken.

In 1787 bestond er nog geen TomTom, anders had ze vast een minder toeristische route gekozen.
Facebook was niet nodig, want ook toen wist de verloofde van het kamermeisje van Willemien al dat ze die kant op zou komen.
Die kon op zijn beurt zijn mond niet houden en zo wisten de Goudse patriotten waar haar op te wachten.

Dat was niet in Gouda, dat was niet bij de eerder genoemde sluis, het bleek op een boerenweg te zijn die nu Bonrepas heet (in de volksmond Boenderpas) . Hoe het weggetje toen heette? Geen idee, want die luxe naam kreeg het veel later van Lodewijk Napoleon, hij vond het er goed toeven met- en na een maaltijd.

De Goudse patriotten wachtte haar op en hielden haar aan.
Men besloot de reis voort te zetten via de IJsseldijk, maar daar stonden haar fans haar toe te juichen.
De boel werd afgezet (ook toen al) en Willemien moest met haar gezelschap naar Hekendorp.

Ze werd bij de Goejanverwellesluis over gezet, daar kon men even wat eten.
Inmiddels had Willemien vast nog meer de pest in.
De boerderij waar ze zaten bleek niet geschikt als Bed&Breakfast dus liet men haar kiezen, overnachten in het kasteel van Woerden, of een enkeltje met het pontje naar Schoonhoven.

Willemien was verstandig, koos eieren voor haar geld. Nu lijkt overnachten in een kasteel een luxe, maar zij vreesde terecht voor een slechte kamer, de kerker.

Zo moest ze uiteindelijk terug naar Nijmegen.  Einde verhaal? Nee hoor, een prinses laat dat niet zomaar voorbij gaan.
Zeker niet als je een machtige broer hebt, en die had ze.
Frederik Willem II van Pruisen stuurde tussen de 20.000-30.000 soldaten naar Holland en eiste genoegdoening.

Die zorgden er voor dat de opstand der patriotten de kop in werd gedrukt.
Uiteindelijk konden Willem en Wilhelmina weer terug naar Den Haag.

Goejanverwellesluis 2014

Zwijnerij

Hoe durven ze? Het is ongehoord en abject!
Wat? Nou dat stel zwijnen dat een nieuw gebied lijkt te zoeken. Daar hebben zij geen recht op.

Joepie als er een wilde kat is gezien, joechei als een wolf of een oehoe ons weet te vinden.
Maar zwijnen die eens ondernemend gaan worden, dat moet we niet hebben.
En al helemaal niet als ze zich illegaal vanuit een gebied willen verplaatsen.

Nu is dat al bizar genoeg. Maar je zondag zal zo beginnen.
Je bent wellicht vrijwilliger bij de brandweer, je verheugde je de avond ervoor op uitslapen en een ontbijtje.
Maar nee, de telefoon gaat, zwijnen te water.

Niks eerst verse koffie en een croissantje, hup, naar de plaats des onheils.
Een volwassen zwijn weegt wel iets, dus die til je niet uit het water, als ze al mee zouden werken.
Nu is onze brandweer niet het type mensen wat het opgeeft, ze zijn bezig de zwijnen te redden en dat zou ontzettend veel voldoening moeten geven.

Helaas, ergens uit een slecht script, staat er dan een al over de datum heen manspersoon met een schietijzer aan de wal.
Die zwijnen dienen hier niet te zijn, pief-paf-poef.

Deze redder van de natie mompelde nog even iets over varkenspest en te dicht bij de bebouwde kom.
Als iets de pest is voor die varkens is hij het wel.
Ik erger me kapot aan dat soort uit een boek gelopen figuren met zo'n Jip-en-Janneke jagershoedje.

Had men die zwijnen niet terug kunnen brengen naar een gebied waar ze wel mogen lopen?
Maar nog beter, had die organisatie, welke het ook is, niet even dat tikje fatsoen in hun donder kunnen hebben dat niet te doen onder het oog van hun redders?
Of was het te moeilijk te mikken op een zwemmend zwijn?

Petje af voor de brandweer en boe tegen die "jager".

Blokje Gouds: Een iglo?

Een prachtige nazomermiddag, open monumentendag.  Dat vraagt om lekker rondstruinen in de binnenstad. Dit weekend hebben ze het handig gedaan, het is tevens open galerie route.

Het leuke van zo'n dag is dat je eens ergens binnen kan lopen waar je anders nooit komt.
Ideaal voor nieuwsgierige mensen.

Nu kent ons kleine centrum veel kerkgenootschappen, het werd zodoende een deel "kerk hoppen".
Van de voormalige synagoge (nu de vrije evangelische gemeente) door naar de christelijk gereformeerde kerk, daar aan de koffie gezeten. Tussendoor even een atelier bezocht, op naar de oud-katholieke kerk, volgend bezoekje werd de Maasbach kerk.

Die kerk, door de bewoners van Gouda de Gouwe kerk genoemd is best groot en erg hoog.
Ook al toont de kerk oud, het is een relatief jong gebouw.

Op de plaats van de Gouwe kerk (de echte naam is Sint-Jozef kerk) heeft eerder een kerk gestaan.
Ooit een deel schuilkerk, dat was rond 1650. Natuurlijk fikte er weer eens iets af, en tja, dan kan je weer iets anders neerzetten.

In 1767 kwam er een nieuwe kerk die in 1877 werd afgebroken.
Uiteindelijk begon men in 1902 met de bouw van de neogotische Sint-Jozef kerk, die kan dan wel even mee zou je denken.
Helaas vond het bestuur het nodig de kerk een kleine 70 jaar later te koop te zetten.
En wie koopt er nu nog een kerk?

Dat deed J. Maasbach, in 1979.  Om daar Blessings te houden.
Maar of deze onderneming nu een zegening is? Ik kwam berichten tegen dat de kerk sinds 2008 weer te koop staat, en zag een vraagprijs van 3,5 miljoen.
Of dat nog steeds zo is, geen idee. De vrijwilliger mompelde wel iets over de stookkosten.
En het gebouw is nog steeds in gebruik.

Ik vond het erg leuk daar eens binnen te kijken, het enthousiaste verhaal over het gebouw te horen.
Maar een beetje verrassend was het ook wel, bij binnenkomt vroegen we ons af wat die iglo in de kerk doet.
Bij navraag bleek dat een decorstuk te zijn van een musical, geen iglo, maar het graf van Jezus.

Iglo, graf het is wel iets heel anders, maar zeg nou zelf?

Oud

Er zijn van die momenten dat ik graag op pad ga om oude vervallen dingen op de foto te zetten.
Een geoefend oog ziet steeds meer oud en scheef, verzakt of nog maar een klein stukje van over.

Zo is er bij Oudewater, ergens in een weiland, een stuk muur.
Het staat er zomaar te staan, al eeuwen lang.

Dit brok ruïne heet Huis te Vliet.
Ooit een kasteel, gebouwd in roerige tijden, de tweede helft van de 13e eeuw.

Roerige tijden? Tja, geharrewar tussen graven en dat soort lui.
De Hoekse en Kabeljauwse twisten, maar die gingen dit huisje voorbij.
Hoelang het een kasteel is geweest is niet zeker, er is nog wel een tekening uit de 17e eeuw waar er al weinig van over is.

Als ik lees over haar bewoners komt er een lange rij aan adellijke namen voorbij.
Nu klinkt Heer van Vliet, Hoenkoop en Bergambacht wel heel chic, maar Vliet is een polder, Hoenkoop een buurtschap en Bergambacht was in die tijd vast een kleine agrarische gemeente.
Hoe belangrijk kon je dan zijn?

Een beetje kasteel had dan toch ook wel kerkers, maar de slotheer kreeg toestemming gevangenen elders te huisvesten.
Dat doet vermoeden dat het toen al een bouwval was. Stadhouder Willem III (ja, die uit Engeland kwam varen) noemde het ook al een ruïne.
Er zal in de loop der eeuwen nog wel wat af zijn gebrokkeld, tot wat het nu is.

Door de verkoop eind 18e eeuw kwam het in bezit van Theodorus Bisdom, die daar gelijk zijn kans schoon zag zijn naam wat langer te maken. Bisdom van Vliet.
Die familie behoudt de ruïne en een boerderij tot 1923, daarna gaat het over naar de Stichting Bisdom van Vliet.

Een klein museum in Haastrecht heeft daar nog de bezittingen van Bisdom van Vliet, de weduwe van de laatste in lijn, Paulina Maria Lefèvre de Montigny-Bisdom van Vliet ligt aan de overkant van het museum in een mooi graf. Te vinden in het Haastrechtse bos.

Als kind heb ik vaak gedacht dat ik het vreemd vond dat er daar een bisdom was.
Al doende leert men, en het blijft altijd wat dagdromen wat er met dat kasteel gebeurd is.

Sinds 1985 zijn zowel de ruïne en de boerderij particulier bezit.
Tja, wat moet je met zo'n brok steen in je  tuin? Ik geef toe, het is weer eens wat anders dan een tuinbeeld.

Op blote voeten

Ik zat wat in het natuurblad Roots te lezen, las de column van boswachter André Donker.
Over een blote voetenwandeling.
Na het lezen heb ik hier even hard zitten lachen, nee André, ik zat je niet uit te lachen maar ik zag het zo voor me, op blote voeten in de duisternis.

Ik val in de categorie stuntende wandelaars (stuntelig mag ook).
Gelukkig, soms met een engeltje op mijn schouder. Ik liep vorig jaar zomer in een gebiedje waar staat "blijf op de paden". Ik heb er nog nooit een pad ontdekt.
Er was net gemaaid, ik zocht naar een gentiaan, verstapte me eerst om niet over een ringslang te struikelen om daarna netaan kikkertjes te ontwijken, om op een centimeter of 2 naast een wespenvergadering te eindigen.

Nu doe ik al mijn stunts zelf, afgelopen voorjaar wandel ik met iemand in de Groene Jonker.
Ergens zie ik een olifanten paadje en ben dan nieuwsgierig, ik wil weten wat daar speciaal is.
Dan sta ik daar en zie een plantje, met dat ik probeer te bedenken welk moerassoort  dat is, en hardop zeg "hee een moeras..."  flots, schoenen vol water.

Kan ook gebeuren dat ik ergens wandel, een vreemd soort zwammetje zie, wil het op de foto, wurm me door het struikgewas om er halverwege achter te komen dat zowel jas, sjaal, en haar gevangen zijn door braamstruik.
Vervolgens een soort gestuntel uithalen, sjaal los, mouw vast, haar los, hand onder de krassen.
Met als enige toeschouwer een lokale fazant.

Mij op blote voeten in het duister loslaten lijkt me geen goed plan.
Ik woon in het laagveen, wij hebben geen zand en geen beekjes. Op blote voeten door een turfafgraving te lopen, nee.

Ik voorzie, zeker in het duister dat ik er uitkom met aan één voet een muskusrattenklem en aan de ander een bosje Amerikaanse rivierkreeftjes. Daarbij ben ik nog zo nachtblind als een geblinddoekte uil.

Overigens is er door het aantal scheermesschelpen  op het strand ook niet zo leuk meer blootsvoets te lopen.

We krijgen er allemaal wat bij

Dat is het snoepje wat ons kabinet ons wil voorhouden.

Lastenverlichting, zeker voor de hoge inkomens. Ja, maar de laagste inkomens krijgen er ook een beetje bij. En juist voor hen is er een beetje bij meestal een stapje terug. Je krijgt er 20 euro bij maar daar ga je 35 euro meer op achteruit. Belastingtechnisch.

Ik was vorig jaar blij, 7 euro minder aan zorgverzekering, de blijdschap was al rap over want het werd ook bijna 20 euro minder aan zorgtoeslag.
Eigenlijk is het dus more is less!

Net als het verhaal van ja dit kan je dus niet maar volgens ons systeem kan je het wel zoveel uur per week, wees blij! Je kan bukken en buigen en je bent soepel, zegt de computer. Je kan meedoen!

Ik weet wat dat meedoen is, dat is gewoon meedoen met de armoede brigade omdat een systeem zegt je bent soepel en zo een kwart van je inkomen wegpikt.  En dat was een kwart netto van wat ze al eerder 70% aan bruto inschatte.

Ga je nog je best doen met toegestane bijverdiensten, komt er een crisis. En dan zijn we er net uit, en oh oh we krijgen er wat bij.
Het zal wel weer 10 euro per maand zijn waarover ik dan weer 15 euro belasting over moet betalen.

Ik weet niet wat jij verdiende in 1995, maar bedenk eens als je nu ongeveer op 33% zit.
Een van de rijkste landen. Dan de eindjes aan elkaar zien te knopen.

Dit is een dag dat ik er moedeloos van word.

Zij daar, op dat bankje

Gisteren liep ik in het charmante stadje Oudewater.
Het was zonnig, een gezellige drukte op de terrasjes en langs het water.
Al wandelend kom je dan hier en daar een beeld of beeldengroep tegen.
Het gezin op het bankje had ik jaren geleden al eens gezien en mij werd verteld dat het Herman de Man en zijn gezin moet voorstellen.

Er zijn ongetwijfeld lezers die de naam Herman de Man niet kennen. Maar misschien als ik zeg "Het wassende water" gaat er vast een belletje rinkelen.
Die serie, ergens halverwege de jaren 80 van de vorige eeuw is gebaseerd op zijn roman uit 1925.
Daar begon de bekendheid van jonge acteurs als Thom Hoffman en Sjoerd Pleijsier.

Herman de Man, ik heb een aantal van zijn romans gelezen. Tamelijk uit de tijd en de streekroman is niet echt mijn genre. Maar het speelt zich af in de streek die ik het beste ken.
Zijn verhalen zijn somber, nors, niets leuks te beleven aan dat volk in de Krimpenerwaard.

Toen ik gisteren bij het beeld stond te lezen wat het moet voorstellen trof ik een autochtone "Geelbuik"
Een oude bijnaam voor de bewoners van Oudewater.
De man wees naar de beelden en siste "Het was een Jood". Ik weet nog steeds niet of dat minachtend of informatief klonk.
Ik keek de man aan en vroeg "wie" Nou die schrijver dus.
Nu zijn eenzame oudere heren op bankjes over het algemeen spraakzaam en zo kreeg ik in korte tijd het verhaal.

Herman de Man was de schrijversnaam van Salomon Heman Hamburger.
Een zoon van niet erg rijke ouders, zij verhuisden geregeld om aan de kost te komen.
Salomon, kortweg Sallie, ging naar de ULO, maar om wat geld bij te dragen moest hij ook samen met zijn vader de boer op, spullen verhandelen.

De omgang met Calvinistische boeren maakte hem niet echt blijmoedig, terug te lezen in zijn roman "De barre winter van 90".
Hij werd moeilijk, net als zijn Gieljan Beijen uit Het wassende water.
Hij weigerde dienst te nemen, zat twee jaar gevangen. Kort daarna was er iets van fraude, hij vluchtte naar België maar bij terugkeer ging hij weer voor twee maanden het gevang in.

In 1923 leerde hij zijn vrouw kennen, ze trouwden een jaar later en kregen 8 kinderen waarvan er eentje vroeg overleed.
Een paar jaar later besloot hij katholiek te worden en in 1930 vestigden zij zich in 'S Hertogenbosch.

Een huis vol kinderen, gevluchte Joodse mensen uit Duitsland, voor het schrijven moest hij rust hebben.
Om alles rustig op papier te zetten vertrok hij voor een tijdje naar Frankrijk.
Maar toen, ja toen brak de oorlog uit. Hij kon niet meer terug naar huis. Via omzwervingen belandde hij in 1943 in Londen, werkte voor o.a. radio Oranje, kreeg toen de naam De Man.

De koppige De Man kreeg ruzie en werd overgeplaatst naar Curacao. Inmiddels waren zijn vrouw en 4 van hun kinderen al opgepakt en afgevoerd naar Auschwitz. De oudste zoon werd te werk gesteld. Hij vluchtte maar liep een SS kamp binnen en werd ter plekke doodgeschoten.

Toen Sallie in 1945 weer thuiskwam en vernam wat er met zijn gezin was gebeurd brak hij.
Met zijn 2 overgebleven kinderen, die dankzij hulp de oorlog overleefden vertrok hij naar Eindhoven, ging in de autohandel.
Zijn tegenslag bleef hem achtervolgen, na een zakenreisje naar Engeland stortte bij terugkeer zijn vliegtuig neer.

Het gezin op het bankje stelt niet zijn gezin voor, het is een boerengezin. Het soort volk waar hij over schreef.
Het beeld is in 1977 onthuld.

Helemaal te gek

Het was er weer vandaag, een online bericht over HET afslankmiddel van de eeuw.

Normaliter klik ik die gelijk weg, maar ik ben een nieuwsgierig mens.
De tekst maakte mij nieuwsgierig, negatieve calorieën. Het woord calorie heb ik nog nooit in enig positief verband meegemaakt dus vind ik alle calorieën al vrij negatief.

Ik heb het dus al die tijd helemaal fout gezien, je moet gewoon één gelule per dag vol negatieve calorieën nemen, de kilo's vliegen er af!
Een wat? Een gelule. Ik dacht gelijk wat een ge...zwets is dat nu weer?

Slechts één gelule per dag zorgt dat de platte buik, de sexy heupen en de gewelfde dijen zijn terug te vinden.
Ik geloof niet dat ik de gewelfde dijen ooit ben kwijtgeraakt, maar naar de rest is het zoeken.

Dan toch maar eens gaan kijken wat nu een gelule is, ik weiger iets te eten zonder dat ik weet wat het is!
Het blijkt dus een ander woord voor capsule te zijn.
De negatieve calorie, aha! Die zit, of eigenlijk weer niet, of niet genoeg in een aantal groentesoorten.

Dat is nu eens positief aan de negatieve calorie, geen gedoe meer met het bikini-figuur, gewoon een heel seizoen asperges eten, of bloemkool, en courgettes mag ook. Natuurlijk mogen de sausjes dan weer niet.
En is dat seizoen over, dan hups aan de aardbeien, ananas en appels.

Nu vraag ik me natuurlijk af of de telers lobby hier niet achter zit.

Helpt elkaar, koop eigen waar

Oekraïne, het maakt heel wat los. Een tomeloze Russenhaat en ja, de sancties.

Oei, oei, je zult maar fruit of groente telen. Zij voelen het in hun portemonnee. Een wat leven we mee, tot de winter komt. Of gaan we dan lekker weer die milieu-onvriendelijke spotgoedkope kolen voorraad gebruiken.
Laten we dat maar doen, dat vangt weer de extra prijzen van groente en fruit op.

Hoezo extra? We krijgen toch lagere prijzen voor dat groenvoer? Nee hoor, om de prijzen "kunstmatig" hoog te houden kunnen ze het laten doordraaien. Goed eten gewoon laten vernietigen.

De telers worden geraakt door de sancties, dat is natuurlijk niet leuk. En met veel van hen ging het al zo matig.
Maar het is vaak zo dat het in bepaalde tijden slecht gaat met een aantal groepen, door EU-regulering, door sancties of door slechte oogsten van het één of ander.

Moeten we dan een noodfonds aanspreken? Of.. kunnen we dan de op te stoken kolen deels laten gebruiken door de telers? Wij allemaal met goedkoop fruit en groente de winter door?

Persoonlijk denk ik dat we door die Russenhaat snel weer omslaan want het kost uiteindelijk teveel.
Ik ga er niet meer groente van eten, niet meer fruit van kopen want dat komt veelal van al ver weg.

Maar goedkope kolen, dan loopt de schatkist weer inkomsten mis, net nu ze enige lastenverlichting dreigen te beloven. Natuurlijk vooral voor de hogere inkomens.
Oh ja, stoute Russen, dan ook extra tanks en dat soort spul.

Wij moeten tenslotte onze eer verdedigen! Ik denk dat dit weer een test is voor de EU.
Als wij heus gezamenlijk de hakken in het zand zetten en eens grommen, desnoods bijten, dat we ver komen.
Maar kap dan met dat geneuzel over ons woningbeleid, ons homobeleid en ons drugsbeleid.

Bezuinig maar eens op dat nutteloze verhuisspelletje van Brussel naar Straatsburg en laat men ook eens stoer doen met sancties wat betreft sport.

Niet langer dat gemauw van mag je sporters niet mee lastig vallen, die willen hun sport beoefenen. Wel een komkommerkweker wil komkommers kweken en verkopen.

Keukenprinsesstress

Het zal je maar gebeuren, heb je eindelijk een oventje, wil je eens gaan bakken, zie dan maar eens een passende quiche-vorm te vinden. Na bezoekjes aan diverse bekende winkels liep ik vanmiddag toch in de buurt van de Marskramer dus daar gevraagd. Die stuurde me door naar Xenos, waar ik een platte ronde taartvorm zag. Volgens het label met een diameter van 20 centimeter.
Ik pakte de schaal en ben maar niet begonnen aan een vreugdedansje.

Mijn ruimtelijk inzicht is niet groot, maar de beloofde 20 centimeter waren er toch duidelijk meer. Ja, de bodem 22 en de bovenrand 24,5 en dat is dus net 1,5 cm te groot. Xenos stuurde me door naar Euroland, die soms bakspullen verkopen en die verwees me naar Jamin, die tegenwoordig bakspullen verkopen.
Bij Jamin werd ik hoofdschuddend aangekeken, nee, dat was vroeger. Zucht.

Inmiddels was mijn arm wel wat langer geworden, volle tas met boodschappen, ingrediënten voor een bak experiment.
Was ik op zoek naar vreemde dingen? Nee hoor. Zaken als een losse sinaasappel, een paar appels.
Een losse sinaasappel werd al een probleem. Die verkopen ze in zakken van een kilo en ik wil geen kilo.
Mijn geluk, ze hebben in vrijwel alle supermarkten van die pers uw eigen jus gevallen staan dus uit die bak een sinaasappel gehaald.
Oh ja, kardemom. Ik liep bij Jumbo, hele rijen potjes op alfabetische volgorde. Kaneel, kerrie, oh!

Moest ik dan toch ook nog naar Appie? Even een knul van de Jumbo gevraagd of ze niet ergens verstopt een potje hebben staan. Dat werd dus een hele zoektocht nadat ik uitgelegd had wat het moet zijn en geen karremoen heet. Joepie, alles in één winkel.
Dacht ik, bijna het amandelschaafsel vergeten.

Niks joepie, moest ik daar toch voor naar Appie. Nu mogen die appeldingen morgen wel heel erg lekker zijn, ik heb er tamelijk veel moeite voor moeten doen.
En als ik dan hoor dat men fruit wil gaan vernietigen om de prijs kunstmatig hoog te houden denk ik dat ruim 52 cent voor een appel al hoog genoeg is!

Eerst mekkeren ze over verspilling en nu willen ze gaan vernietigen, joehoe luitjes van de regering, er bestaan voedselbanken!

Blokje Gouds : Een driewegsluis

Het lijkt wel een obsessie te worden, de Goudse waterwerken.
Maar ja, we hebben zoveel water.

En nu blijkt dat Gouda ook nog vrij unieke sluisjes heeft, al wist ik eigenlijk niet van het bestaan van een driewegsluis.
Wel dat ie in 2010, na restauratie weer werd geopend.
En toch duurde het nog 4 jaar eer ik er eens even heenliep.

Het sluisje heeft twee namen. Reeuwijks of Dubbeld verlaat. En het bestaat ook al even.
Vermoedelijk vanaf 1604. Via het sluisje konden de polders Reeuwijk en Sluipwijk water in de Hollandse IJssel lozen.
In 1934 kwam er een gemaaltje bij, inmiddels waren er twee molens reeds gesloopt.

Het sluisje is eerder gerestaureerd, toen heeft men één van de deuren dichtgemetseld.
Gelukkig besloot men ook in dit geval weer wat aan het erfgoed te gaan sleutelen, en is het nu weer een driewegsluis geworden.
Weer een pittoresk hoekje in Gouda, ook weer eentje waarvan je net moet weten dat het er is.

Blokje Gouds: Mallemolen

Geen idee hoe die molen aan die naam komt, zo mal ziet ie er niet uit.
Misschien is het de minst bekende molen van Gouda, de molen staat ook echt aan een randje van Gouda, aan een smal paadje en tegenwoordig verstopt achter hoge flats.

De molen werd in 1803 gebouwd, deed dienst als poldermolen, vanaf 1863 werd de molen onderdeel van de Oostpolder.
Dat heeft niet lang geduurd, er werd in 1904 een gemaal geplaatst wat de functie van de molen overnam.

En wat doe je met een nutteloze molen? In 1906 dreigde complete sloop, de molen stond wat in de weg voor een geplande spoorbrug. Maar de spoorbrug ging niet door.
Het duurde echter 80 jaar voor men weer iets met de molen wilde doen.
Om te beginnen met fondsen zoeken voor de restauratie.

Helaas, men wilde een verkeersbrug over de Gouwe maken. Maar net als de spoorbrug ging ook dat niet door.
In 2009 was er geld genoeg om de molenstomp te restaureren. En in 2010 kreeg de molen weer wieken.
De molen kan weer draaien, heeft een educatieve functie en kan bij calamiteiten ook weer het werk doen.

De molen doet het weer, dus wat te doen met het gemaal? Mooi laten staan.
Jammer dat weinig mensen  noch molen noch gemaal zien, ook al is de hoogbouw ernaast een beetje bizar gezicht.

De Mallemolen

Gemaal Oostpolder

Shop till you drop

Het best kan ik beginnen met iets op te biechten, ik heb een broertje dood aan winkelen.
Klein budget, een ontzettende eenheidsworst aan winkels en elders de Made In China spullen waarvan je ongemerkt meer meeneemt dan je van plan was.

Als ik dan toch een winkel in moet, dan graag een boekhandel of een luxe parfumerie. Dat laatste alleen al vanwege de prachtige flacons en al die luxe spulletjes die ik nooit zal aanschaffen.
Vroeger, toen er nog warenhuizen bestonden, echte warenhuizen met een chique uitstraling was het vast mooier.

Ik kijk daarom met plezier naar een serie als Mr. Selfridge. Ik denk dan, zulke winkels bestaan niet meer.
Nu kwam er echter gelijk na die serie een eerste aflevering over het warenhuis Liberty, in Londen.
Verbazend, die hectiek. De mussen vallen dood van het dak en ze slepen daar al met kerstspullen.

Om daar te werken zou ik na een week of 5 een psychiater nodig hebben want van september tot en met 25 december Jingle Bells te moeten horen zou me tot waanzin drijven.
Toch zou ik er best eens rond willen lopen. Ze verkopen er werkelijk bizarre zaken in een ronduit bizarre prijsklasse.

Voor de lol even op hun webshop gekeken, een kamerspray (Ambi Pur de luxe geval) voor 85 Engelse ponden.
Tja, dan drop ik toch even van mijn stoel. En vind ik V&D weer luxe genoeg.

Blokje Gouds: Knoeien met water

Het zit ons Nederlanders in het bloed, knoeien met water.
En als je even niet oplet zijn ze weer bezig.

Schreef ik onlangs nog over Gemaal Willens, wel, ik heb het op tijd ontdekt, ze gaan het verplaatsen.
Hoe je een gemaal verplaatst? Geen idee.
Ik had er ook niet van geweten als er niet onlangs een vreemd bouwwerk was verschenen.
En ik kon er niets anders dan een gemaaltje van maken.

Het oude gemaal Willens komt bij de Goejanverwelledijk, en ik hoor jullie denken, had dat niets met die ene Wilhelmina te maken? Klopt, maar daarover later meer.

Het nieuwe gemaal heet nu ook Willens? Ik verdiep me nooit enorm in onze waterwerken, maar een modern gebouwtje wat er "ineens"staat boeit me dan weer wel.

Waarom moet het ene weg? Het blijkt dat het water uit polder Willens te rijk aan voedingsstoffen is, dat veroorzaakt algen en zo ook troebel water. Het water uit de polder kwam deels uit in de Reeuwijkse Plassen en dat willen ze niet meer. Het moet nu via "om de hoek" naar het nog te verplaatsen gemaal gaan en zo rechtstreeks de Hollandse IJssel in.

Als ik het goed heb komt het dan uit in de Nieuwe Maas en zo richting zee.
Ergens wel jammer dat ze het oude gebouwtje niet op de nieuwe plek konden zetten.
Nu loop ik tijdens mijn groenwandelingen steeds langs een redelijk futuristisch geval.

Het zal wel wennen. In december gaat het open, en dan zijn alle kranen, boten en bouwers ook weer uit het straatbeeld verdwenen.

 

Dolle pret, dat internet

Als alles het doet wel. Maar laat het maar aan mij over om daar weer een soap van te maken.

Ik vond dagen wachten op een pakket wat serieus zoek is geraakt al ellende, maar... het kan erger.
Na een vroege donderdagronde besloot ik  eens even een virtuele assistent te proberen, maar hee, geen verbinding. Dan eerst maar even een douche nemen.

Modem resetten, noppes, modem losgekoppeld en testen voor de splitter, noppes.
Tja, dan maar de de helpdesk bellen. Gaan zij meten, nee mijn bedrading klopt vast niet, oud huis, vocht, het gebruikelijke verhaal.
Gelukkig probeerde deze sympathieke man me niet zomaar af te schepen.
Of ik een mobiel heb? Ja. Dan alles even er uit en belt hij terug op de mobiel.
Dat is een heel lang gesprek geworden, of ik een handige man in de buurt heb?

Die heb ik dus niet, dan zelf maar technisch gaan doen, de wandcontactdoos losschroeven en
de helpdesker uitgelegd hoe de bedrading zit.
Of ik een vierpuntsstekker heb. Die er ingedaan, kabeltjes weer vast gemaakt, noppes.
Intussen liep het zweet me weer over de rug en de meneer van de helpdesk wist het ook niet meer en verbond me door aan een techneut, die mij later zou terugbellen. Dat duurde niet lang, maar ik kreeg een ander. Of ik een varkenssnuit heb?
Dat vond ik een opmerkelijke vraag, maar hij bedoelde dus hetzelfde als een vierpuntsstekker.

De mannen van Telfort vonden het inmiddels sneu genoeg en ze zouden mij een monteur sturen.
Natuurlijk lukte dat niet voor het weekend maar ik was al blij dat hij die monteur belde dat die mij weer kon terugbellen voor een afspraak.

Tjee, een heel weekend zonder internet? Maar het werd nog erger, de telefoon deed het ook niet meer.
Aangezien ik geen alles-in-een pakket heb kon ik wel mij onbekende tv programma's kijken.
Een boek uitlezen, ramen zemen en papier versnipperen.

Maandag zitten wachten op de monteur, die netjes op tijd kwam. Mijn modem zou te ver van het contactpunt afstaan. Hij is bezig geweest, tja de bedrading, heeft vocht bijgezeten, oh en ik moet een 10 meter lange kabel hebben. De tip? Die bij Action kopen, die hebben ze voor 3 euro, in de computerwinkel 15 euro.
Het laatste waar ik behoefte aan had was door het onweer en de wolkbreuk naar de Action te fietsen. Maar de slimmerik had zelf een voorraad die hij dan voor een euro extra verkoopt. Mooi! Ook weer uren mee bezig geweest om die langs de kast te krijgen.

Minder mooi was dat hij het niet kon oplossen. Hij belde naar Telfort, dat er iemand van de KPN bij moet komen en dat ik een nieuw modem nodig heb. Fijn, hoefde ik daar zelf niet achterheen.
En de telefoon deed het weer. KPN stuurde me een sms of ik even wilde bellen voor een afspraak, en vanmiddag was er iemand van KPN, hoop gemopper en gepruttel. Maar probleem niet opgelost, hij moest ergens in de wijk een kastje openmaken en hij zou me bellen.

Duurde wel even, maar er kwam een telefoontje en alles deed het weer.
Dan open je na 5 dagen je inbox...grutten!
Had ik me daar net doorheen geworsteld, belt iemand op of ik soms ziek ben?
Nee hoor, ik.... toen een gepikeerde toon. Ze krijgt altijd een kaartje voor haar verjaardag...klopt.
Ik had een leuke Greetz kaart willen sturen, maar had geen verbinding. Ik had toch even kunnen bellen zondag?
Nou nee, dat kon ook niet. Oh.

Dolle pret, dat internet!