Het is al dagenlang armoede tv. Dan doel ik niet op de programma's maar op de inhoud.
Programma's over armoede.
Een duivels stemmetje fluistert naar het scherm "zouden ze met de Kerst uit moeten zenden."
Foei! Af!
Wie is er dan een kanjer? Cathelijne, die vanavond op Ned 2 was te zien.
Moeder van 5 kinderen, haar ex die op de bank slaapt, oudste van 13 wegens crimineel gedrag inmiddels uit huis geplaatst. Ze moet rondkomen van 80 euro per week.
Met een grote schuld als spook op de achtergrond.
Ik vind haar en alle vrouwen in haar positie toch kanjers, ik zou compleet in elkaar storten.
Natuurlijk krijgen we veelal een stereotype beeld van zulke gezinnen voorgeschoteld.
Asbakken vol op tafel, overal rondslingerende bierblikjes en een huis vol met honden/katten.
Laag opgeleid, veel schulden, werkeloos. Zie daar maar eens uit te komen.
Ik kende er, ook wel een aantal vrijgezellen.
Petje af voor Cathelijne, die ook nog hardloopt om zichzelf in vorm te houden.
Die niet in een dronken roes de dag tracht te overleven.
Petje af voor al die moeders!
Maar waarom zien we zelden die vaders in beeld? Behalve schreeuwen naar de kinderen vanaf de bank?
Afgelopen zondag ook al zoiets bij Andere Tijden, het valse sentiment in de oude Jordaan.
Waar inmiddels oude vrouwen vertelde over het verre van so gesellige leven.
Toen was het toch ook wel "ieder voor zich", ja en God voor......
Hou me ten goede, de kerk en veel goede zielen hebben veel gedaan voor mensen met sores.
En doen dat nog steeds.
Ik kan de kanjers helaas niet helpen. Hooguit degene in de buurt die ik zou kennen met eens wat orde in
de wanordelijke bewaardrang scheppen.
Ik hoop voor de nabije toekomst toch op een aantal vlakken eens verandering.
Mensen met schulden niet meer spullen te verkopen op afbetaling.
Geen advertenties straks met koop nu, betaal in 2014.
Geen louche bewindvoerders meer die er met de centen vandoor gaan.
Dat zou dan een mooi stukje winst zijn voor de maatschappij.
Ja, ik blijf hoop houden want er lopen ook ontzettend behulpzame mensen op de planeet rond.
vrijdag 30 november 2012
woensdag 28 november 2012
Trendy protest
Boeren hebben vaak een wat suf imago.
Maar de boze boeren in Brussel doen waarschijnlijk ongewild een beetje mee aan de nieuwe internet hype.
Milking.
Na het planking en het owling hoorde ik vandaag voor het eerst over milking.
Een van die ronduit onzinnige zaken die je soms tegenkomt.
Milking is? Wel men loopt de winkel in, koopt een pak melk om het buiten vervolgens te openen en over je heen te laten lopen.
Het doel? Zoveel mogelijk hits op het clipje. Het nut? Geen.
Dan pakken de 2000 boze boeren in Brussel het grootser aan. Die spuiten het over de M.E. heen.
M.E. not amused. Ik denk dan van ach, toch beter dan vuurwerk en straatklinkers?
Boze boeren met dorsvlegels en hooivorken zijn vast veel enger!
Waarom zijn de boeren boos? Vanwege de lage melkprijs. Zorgen dat er melk in de winkels staat kost vele malen meer dan de melk zelf.
De rest, daarvan zijn boeren veelal afhankelijk van subsidies.
Geeft toch te denken, stel, we zouden uit de EU stappen, moet je eens opletten wat de melk gaat kosten.
En veel van onze landbouwproducten.
Overstappen op soja producten dan maar? Soja=zo nee.
E.U landen mogen niet de aangepaste soja kweken. Maar soja is zo goedkoop.
Gelukkig heeft de E.U. een mooie lobby, die besteed het kweken uit aan Zuid-Amerika.
Kopen we het in, kweken mag niet inkopen wel, mhhh gedoogbeleid?
Is daar iets mis mee? Ja!
Zuid-Amerika kapt grote stukken woud voor de soja kweek.
Omdat soja zo goedkoop is proppen we onze varkens er rap mee vol voor de kiloknallers.
En goh, we kunnen het ook gebruiken als vleesvervanger. En wat te denken aan het minder schadelijke biobrandstof.
Tjonge, wat zijn we toch braaf... gewoon elders de boel naar de knoppen laten gaan, als wij ons maar aan de brave regels houden.
Ik noem het hEUpocriet!
Maar voorlopig zijn verveelde knullen bezig pakken melk over zich heen te laten lopen en sappelen boeren om eens een eerlijke prijs voor hun producten te krijgen.
En dan hoor ik op de radio iemand die rijk is en klaagt. Ja, was als kind arm.
Hard gewerkt, is rijk geworden en ik gun het hem. Maar klagen? Niet doen joh.
Geld is maar niks. Geen geld is nog minder dan niks!
Wel frappant vond ik dat hij vertelde als er geld was dat hij dan voor dagen friet en uierboord ging halen.
Armoe voedsel, dat uierboord.
Ik zeg nu, heb geduld, vroeg of laat komt het met een chefkok op tv bij DWDD als vergeten gerecht.
En geen armoezaaier die het nog kan betalen!
Maar de boze boeren in Brussel doen waarschijnlijk ongewild een beetje mee aan de nieuwe internet hype.
Milking.
Na het planking en het owling hoorde ik vandaag voor het eerst over milking.
Een van die ronduit onzinnige zaken die je soms tegenkomt.
Milking is? Wel men loopt de winkel in, koopt een pak melk om het buiten vervolgens te openen en over je heen te laten lopen.
Het doel? Zoveel mogelijk hits op het clipje. Het nut? Geen.
Dan pakken de 2000 boze boeren in Brussel het grootser aan. Die spuiten het over de M.E. heen.
M.E. not amused. Ik denk dan van ach, toch beter dan vuurwerk en straatklinkers?
Boze boeren met dorsvlegels en hooivorken zijn vast veel enger!
Waarom zijn de boeren boos? Vanwege de lage melkprijs. Zorgen dat er melk in de winkels staat kost vele malen meer dan de melk zelf.
De rest, daarvan zijn boeren veelal afhankelijk van subsidies.
Geeft toch te denken, stel, we zouden uit de EU stappen, moet je eens opletten wat de melk gaat kosten.
En veel van onze landbouwproducten.
Overstappen op soja producten dan maar? Soja=zo nee.
E.U landen mogen niet de aangepaste soja kweken. Maar soja is zo goedkoop.
Gelukkig heeft de E.U. een mooie lobby, die besteed het kweken uit aan Zuid-Amerika.
Kopen we het in, kweken mag niet inkopen wel, mhhh gedoogbeleid?
Is daar iets mis mee? Ja!
Zuid-Amerika kapt grote stukken woud voor de soja kweek.
Omdat soja zo goedkoop is proppen we onze varkens er rap mee vol voor de kiloknallers.
En goh, we kunnen het ook gebruiken als vleesvervanger. En wat te denken aan het minder schadelijke biobrandstof.
Tjonge, wat zijn we toch braaf... gewoon elders de boel naar de knoppen laten gaan, als wij ons maar aan de brave regels houden.
Ik noem het hEUpocriet!
Maar voorlopig zijn verveelde knullen bezig pakken melk over zich heen te laten lopen en sappelen boeren om eens een eerlijke prijs voor hun producten te krijgen.
En dan hoor ik op de radio iemand die rijk is en klaagt. Ja, was als kind arm.
Hard gewerkt, is rijk geworden en ik gun het hem. Maar klagen? Niet doen joh.
Geld is maar niks. Geen geld is nog minder dan niks!
Wel frappant vond ik dat hij vertelde als er geld was dat hij dan voor dagen friet en uierboord ging halen.
Armoe voedsel, dat uierboord.
Ik zeg nu, heb geduld, vroeg of laat komt het met een chefkok op tv bij DWDD als vergeten gerecht.
En geen armoezaaier die het nog kan betalen!
zaterdag 24 november 2012
Lach eens naar het vogeltje
In deze tijd heeft vrijwel iedereen een camera. Een ouderwetse, met van die rolletjes, een digitale, of een "oogje" in de telefoon.
Er wordt van alles wel een foto gemaakt. In het pre-digitale tijdperk was dat wel anders.
Ontwikkelen en afdrukken was best aan de prijs.
Maar nu? Je maakt 200 foto's en je delete er al snel een stuk of 100.
Hoe anders was het bijna een eeuw geleden.
Een rijke enkeling kocht soms een Kodak boxje. Dat bracht je in zijn geheel naar de fotowinkel.
Daar haalden ze het filmpje er uit en stopten er weer een ander in. Dat zal erg duur zijn geweest.
Toch zijn rond die tijd veel mensen naar een fotostudio geweest. Voor een ietwat stijve portretfoto
of een familie kiekje.
Meestal met één van de ouders op een stoel, en de kinderen er strak in het pak mismoedig naast de stoel.
De oude portretjes, ik heb er een aantal, van kartonnen en veelal in sepia.
Je komt ze soms tegen in rommelwinkeltjes en op rommelmarkten.
Dat heeft wel iets droevigs. Een van de kleinkinderen vindt een oud album in een stoffige kist op zolder en zonder beschrijving hebben ze geen idee wie het zijn.
Album, niemand heeft interesse, er zijn wel verzamelaars. Verkoop de grootouders in hun glorie jaren maar
aan een kraampje en noem het curiosa of brocante.
Zelf heb ik in een winkel eens in een doos met oude foto's staan neuzen.
Volop ernstige gezichten, nergens een glimlachje.
Zouden ze hebben gevoeld? Ik eindig ooit in een schoenendoos in een winkeltje?
Heeft men 3 generaties verder dan totaal geen interesse meer?
Terwijl stamboomonderzoek een hype werd.
Willen we weten of onze voorouders iets hebben gepresteerd? Of willen we ook weten hoe ze er in hun jonge jaren uit zagen?
Het feit dat wij rondlopen zegt wel dat ze iets hebben gepresteerd.
Mijn opa (van moeders kant) heb ik nooit gekend. De beste man, want als ik alle verhalen mag geloven was het een schat van een man, is jaren voor mijn geboorte overleden.
Hij was geen opstandige man, maar wel wat koppig. Altijd bezig met de toen nog kleinschalige media, een heuse lezer. Las hardop de krant voor en bezat ook boeken.
Tijdens zijn jonge jaren steden de Boeren nog in Zuid Afrika tegen de Britten.
Oh, wat had hij een hekel aan de Engelsen.
Dat laatste werd tegen hem gebruikt in de oorlog (die van 40-45).
Het werd hem ook kwalijk genomen dat hij niets tegen katholieken had.
Ik heb het altijd jammer gevonden dat ik hem nooit heb gekend. Hij was erg van de vogels.
Genoot van de winterkoninkjes die in de hooiberg roeden hun nestje bouwden.
Hij hield van de roodborstjes.
Een trotse boer die ook eens met zijn vrouw en met tenminste 3 van zijn kinderen een fotostudio is binnengestapt.
De twee jongens op de foto waren mijn ooms, het meisje met de bril een tante, het meisje achter dat meisje kan ik niet geheel plaatsen. Ik zie er trekjes in van een niet direct familielid, maar ik kan het niet navragen.
Toch leuk, een geposeerde foto, maar dan eens anders.
Er wordt van alles wel een foto gemaakt. In het pre-digitale tijdperk was dat wel anders.
Ontwikkelen en afdrukken was best aan de prijs.
Maar nu? Je maakt 200 foto's en je delete er al snel een stuk of 100.
Hoe anders was het bijna een eeuw geleden.
Een rijke enkeling kocht soms een Kodak boxje. Dat bracht je in zijn geheel naar de fotowinkel.
Daar haalden ze het filmpje er uit en stopten er weer een ander in. Dat zal erg duur zijn geweest.
Toch zijn rond die tijd veel mensen naar een fotostudio geweest. Voor een ietwat stijve portretfoto
of een familie kiekje.
Meestal met één van de ouders op een stoel, en de kinderen er strak in het pak mismoedig naast de stoel.
De oude portretjes, ik heb er een aantal, van kartonnen en veelal in sepia.
Je komt ze soms tegen in rommelwinkeltjes en op rommelmarkten.
Dat heeft wel iets droevigs. Een van de kleinkinderen vindt een oud album in een stoffige kist op zolder en zonder beschrijving hebben ze geen idee wie het zijn.
Album, niemand heeft interesse, er zijn wel verzamelaars. Verkoop de grootouders in hun glorie jaren maar
aan een kraampje en noem het curiosa of brocante.
Zelf heb ik in een winkel eens in een doos met oude foto's staan neuzen.
Volop ernstige gezichten, nergens een glimlachje.
Zouden ze hebben gevoeld? Ik eindig ooit in een schoenendoos in een winkeltje?
Heeft men 3 generaties verder dan totaal geen interesse meer?
Terwijl stamboomonderzoek een hype werd.
Willen we weten of onze voorouders iets hebben gepresteerd? Of willen we ook weten hoe ze er in hun jonge jaren uit zagen?
Het feit dat wij rondlopen zegt wel dat ze iets hebben gepresteerd.
Mijn opa (van moeders kant) heb ik nooit gekend. De beste man, want als ik alle verhalen mag geloven was het een schat van een man, is jaren voor mijn geboorte overleden.
Hij was geen opstandige man, maar wel wat koppig. Altijd bezig met de toen nog kleinschalige media, een heuse lezer. Las hardop de krant voor en bezat ook boeken.
Tijdens zijn jonge jaren steden de Boeren nog in Zuid Afrika tegen de Britten.
Oh, wat had hij een hekel aan de Engelsen.
Dat laatste werd tegen hem gebruikt in de oorlog (die van 40-45).
Het werd hem ook kwalijk genomen dat hij niets tegen katholieken had.
Ik heb het altijd jammer gevonden dat ik hem nooit heb gekend. Hij was erg van de vogels.
Genoot van de winterkoninkjes die in de hooiberg roeden hun nestje bouwden.
Hij hield van de roodborstjes.
Een trotse boer die ook eens met zijn vrouw en met tenminste 3 van zijn kinderen een fotostudio is binnengestapt.
De twee jongens op de foto waren mijn ooms, het meisje met de bril een tante, het meisje achter dat meisje kan ik niet geheel plaatsen. Ik zie er trekjes in van een niet direct familielid, maar ik kan het niet navragen.
Toch leuk, een geposeerde foto, maar dan eens anders.
vrijdag 23 november 2012
Een brug dichterbij
Als één van de jongste in de familie heb ik menig verjaardag heel veel oude verhalen gehoord.
En mocht ik bij oma graag in de fotodoos snuffelen. Op familie verjaardagen kakelden de zussen van mijn vader heel wat af. Oortjes open houden dus.
Net als veel jonge mannen toen moest mijn vader na de oorlog ook in dienst.
Zijn ambitie was eigenlijk om in Indië te dienen. Niet zozeer om het dienen, maar lekker ver weg, de wereld verkennen.
Het ministerie dacht er anders over, hup, gewoon in Holland.
Daar is nog een pittige briefwisseling over geweest, een beetje S. is wel ietwat opstandig.
Die brieven vond ik later terug, want mensenlief die had de gewoonte om administratie van een halve eeuw te bewaren!
Over zijn soldatenleven heb ik niet al teveel gehoord. Ja, dat het de beste tijd van zijn leven was?
Maar dat was een verblijf van meer dan een jaar in een sanatorium ook.
Toch, dat had hij vast van zijn moeder, waren we op weg naar familie en reden we over een stenen brug.
"Die hebben wij veroverd op de vijand." En daar kwam dan weer het verhaal over een oefening want hij is nooit in een gevechtssituatie geweest.
Gelukkig maar ook.
Mijn pa had in Indië ongetwijfeld een trauma opgelopen.
Mensen doden zat niet in zijn gestel. Dieren doden kon hij ook al niet.
Dat weet ik nog van zijn dagen als nachtwaker, hij kocht een luchtbuks om ratten te schieten.
Verder dan worstenblikjes en koffiebekertjes kwam de "moord" nooit.
Als ik de foto's bekijk van die tijd van "Jan Soldaat" was hij duidelijk fier op zijn uniform.
Van mijn ma weet ik dat hij haar vanuit de kazerne heel veel mooie brieven schreef.
Dat hij op de enveloppen tekeningetjes maakte.
Helaas voor mij, toen ze wist dat ze niet lang meer had te leven heeft ze alle brieven vernietigd.
Al wat restte was een envelopje.
Maar van Jan Soldaat zijn er nog diverse foto's.
Mijn pa in een tankje, een bren carrier. Ik betwijfel of hij bij de cavalerie heeft gezeten.
De kazerne waar de foto is gemaakt was tegen die tijd al buiten gebruik.
Maar stoer ziet het er wel uit, voor die tijd dan.
donderdag 22 november 2012
Doe niet zo raar...
Familie, het is en blijft af en toe verzuchten.
Vooral als ze denken/vinden dat je raar doet. Maar dat komt ongetwijfeld in de beste families voor.
Brieven schrijven is raar, vogels op een webcam kijken is raar, vertel je over varkens masseren krijg je een "niet van deze wereld" blik. Tja en met een rode hoed en een veren boa om de nek door de stad lopen is vrijwel schaamteloos?
Als je je schoonzus iets vertelt en die zegt gelijk "vertel maar niet aan je broer" dan is het een grens te ver.
Maakt allemaal niet uit. Mijn broer kan afkeurend kijken naar een hoed, terwijl hij zelf een lang weekend in een Obelix outfit heeft gelopen, een weekend als Indiaan en 2 jaar geleden gekleed als herder in een kerststal rondliep.
Het raar vinden heeft ie van us mem. Die was ook niet zo van "opvallen".
Ik vraag me ook af wat ze had gezegd bij de aanschaf van mijn eerste hoed.
In haar jonge jaren heeft ze zich aan de hoed ontworsteld. De dol drieste deerne.
Het makkelijke van twee setjes genen is dat je dan het malle van de andere ouder hebt.
Mijn pa had die hoeden waarschijnlijk mooi gevonden. Wellicht zelf ook uilen gaan kijken?
Hij was wel een stukje avontuurlijker. Met een hoop fantasie ook.
Speelde amateurtoneel, schreef zelf toneelstukjes, kinderverhaaltjes en een hoorspel.
Was ook erg van "ingezonden brieven". Soms draafde hij wat door, maar ja, je zult maar denken dat je een echte Stradivarius hebt.
Hoeden, ja schaamteloos.... kan je beter met een regenkapje op door de stad lopen.
Bestaan die eigenlijk nog, regenkapjes?
Op zoek naar een foto kwam ik een andere tegen. Zowaar eentje van us mem MET hoed.
Vooral als ze denken/vinden dat je raar doet. Maar dat komt ongetwijfeld in de beste families voor.
Brieven schrijven is raar, vogels op een webcam kijken is raar, vertel je over varkens masseren krijg je een "niet van deze wereld" blik. Tja en met een rode hoed en een veren boa om de nek door de stad lopen is vrijwel schaamteloos?
Als je je schoonzus iets vertelt en die zegt gelijk "vertel maar niet aan je broer" dan is het een grens te ver.
Maakt allemaal niet uit. Mijn broer kan afkeurend kijken naar een hoed, terwijl hij zelf een lang weekend in een Obelix outfit heeft gelopen, een weekend als Indiaan en 2 jaar geleden gekleed als herder in een kerststal rondliep.
Het raar vinden heeft ie van us mem. Die was ook niet zo van "opvallen".
Ik vraag me ook af wat ze had gezegd bij de aanschaf van mijn eerste hoed.
In haar jonge jaren heeft ze zich aan de hoed ontworsteld. De dol drieste deerne.
Het makkelijke van twee setjes genen is dat je dan het malle van de andere ouder hebt.
Mijn pa had die hoeden waarschijnlijk mooi gevonden. Wellicht zelf ook uilen gaan kijken?
Hij was wel een stukje avontuurlijker. Met een hoop fantasie ook.
Speelde amateurtoneel, schreef zelf toneelstukjes, kinderverhaaltjes en een hoorspel.
Was ook erg van "ingezonden brieven". Soms draafde hij wat door, maar ja, je zult maar denken dat je een echte Stradivarius hebt.
Hoeden, ja schaamteloos.... kan je beter met een regenkapje op door de stad lopen.
Bestaan die eigenlijk nog, regenkapjes?
Op zoek naar een foto kwam ik een andere tegen. Zowaar eentje van us mem MET hoed.
zaterdag 17 november 2012
Koopkracht
Met stijgende verbazing en dalende interesse vraag ik me af, gaat ie nu omhoog of omlaag?
Na het dansen rond de totempaal zijn de heren er nu eindelijk uit?
En waar pas ik in het puntenwolkje?
Als ik het goed heb begrepen mag ik die ene veer nog houden, maar plukken ze behalve de ouderen ook de gezinnen met maar één werkende partner.
Uit welke toverketel dat nu weer kwam. Die mensen kosten al minder omdat ze geen toeslagen ontvangen voor weet ik veel welke schoolse opvang.
Past wel lekker in de kreet "allemaal meedoen".
Voorlopig hoop ik dat het scherm niet steeds wordt gevuld met Gepetto (Wiegel) en zijn Pinokkio (Rutte).
Eindeloos irritant, dat ze weer eens een doos mastodonten van zolder trekken. Lekker in het museum laten staan.
Nu is Wiegel een bezig baasje, heeft al aan heel wat touwtjes kunnen trekken. Ga genieten van je pensioen.
Als ik dan het nieuws uit de VS hoor zit ik hen wel te benijden.
Foute generaals en bazen van belangrijke clubs is toch heel wat smeuïger.
Soms zelfs hilarisch als de baas van zo'n club die met/tegen spionnen is via internet gaat communiceren met een liefje.
Wij hadden onze Jack, maar dat was niet zo spannend. Dat ze voor dezelfde baas werkten was gewoon onhandig, maar dat "schandaaltje" is al bijna vergeten.
Nu hoorde ik vandaag over eigenlijk ook wel iets schandaligs leuks.
Ja hoor, de belastingdienst kan het heus leuker maken. Als je een heel groot bedrijf hebt doe je gewoon alsof je een Nederlands bedrijf bent. Amazon doet het, de Rolling Stones doen het, U2 doet het en nog een paar grote namen.
Leuk voor onze staatskas zou je denken. Ach, het is peanuts omdat zij onder een heel oude regeling vallen.
Zij betalen hier een schijntje aan belasting over hun opbrengsten.
Voor onze staatskas een leuk zakcentje. Maar voor bijvoorbeeld arm Ierland zou het van de altijd meelevende Bono netter zijn aldaar belasting af te dragen.
Die regel is lang geleden bedacht, om te zorgen dat het wellicht zooitje ongeregeld in de kolonie dan wel iets zou afdragen als het tarief niet al te hoog zou zijn.
Er is een regeling van 3% er is er eentje van 1,6%. Om je vingers bij af te likken!
Is het netjes? Nee. Geef ik die Herengracht ontduikers ongelijk? Nee.
In crisistijd verwacht ik wel dat men via wetgeving dat eens ernstig gaat verhogen.
Maak er tenminste 16% . Vorig jaar, volgens een website, betaalde de Rolling Stones 120 miljoen aan belasting. Dat maal 10, is toch leuk meegenomen?
Maar dat soort types kent het begrip nivellering vast niet.
Na het dansen rond de totempaal zijn de heren er nu eindelijk uit?
En waar pas ik in het puntenwolkje?
Als ik het goed heb begrepen mag ik die ene veer nog houden, maar plukken ze behalve de ouderen ook de gezinnen met maar één werkende partner.
Uit welke toverketel dat nu weer kwam. Die mensen kosten al minder omdat ze geen toeslagen ontvangen voor weet ik veel welke schoolse opvang.
Past wel lekker in de kreet "allemaal meedoen".
Voorlopig hoop ik dat het scherm niet steeds wordt gevuld met Gepetto (Wiegel) en zijn Pinokkio (Rutte).
Eindeloos irritant, dat ze weer eens een doos mastodonten van zolder trekken. Lekker in het museum laten staan.
Nu is Wiegel een bezig baasje, heeft al aan heel wat touwtjes kunnen trekken. Ga genieten van je pensioen.
Als ik dan het nieuws uit de VS hoor zit ik hen wel te benijden.
Foute generaals en bazen van belangrijke clubs is toch heel wat smeuïger.
Soms zelfs hilarisch als de baas van zo'n club die met/tegen spionnen is via internet gaat communiceren met een liefje.
Wij hadden onze Jack, maar dat was niet zo spannend. Dat ze voor dezelfde baas werkten was gewoon onhandig, maar dat "schandaaltje" is al bijna vergeten.
Nu hoorde ik vandaag over eigenlijk ook wel iets schandaligs leuks.
Ja hoor, de belastingdienst kan het heus leuker maken. Als je een heel groot bedrijf hebt doe je gewoon alsof je een Nederlands bedrijf bent. Amazon doet het, de Rolling Stones doen het, U2 doet het en nog een paar grote namen.
Leuk voor onze staatskas zou je denken. Ach, het is peanuts omdat zij onder een heel oude regeling vallen.
Zij betalen hier een schijntje aan belasting over hun opbrengsten.
Voor onze staatskas een leuk zakcentje. Maar voor bijvoorbeeld arm Ierland zou het van de altijd meelevende Bono netter zijn aldaar belasting af te dragen.
Die regel is lang geleden bedacht, om te zorgen dat het wellicht zooitje ongeregeld in de kolonie dan wel iets zou afdragen als het tarief niet al te hoog zou zijn.
Er is een regeling van 3% er is er eentje van 1,6%. Om je vingers bij af te likken!
Is het netjes? Nee. Geef ik die Herengracht ontduikers ongelijk? Nee.
In crisistijd verwacht ik wel dat men via wetgeving dat eens ernstig gaat verhogen.
Maak er tenminste 16% . Vorig jaar, volgens een website, betaalde de Rolling Stones 120 miljoen aan belasting. Dat maal 10, is toch leuk meegenomen?
Maar dat soort types kent het begrip nivellering vast niet.
vrijdag 16 november 2012
Waar oh waar
Waar ligt die ene foto?
Een foto zoekmaken is niet zo'n kunst.
Maar dit is een foto die ik te pas en te onpas tegenkwam.
Door het formaat past ie in geen enkel album.
Vorige week zag ik 'm nog.
Na me vaak te hebben geërgerd dat ie weer ergens uitviel maar eens een goeie plek gegeven.
En nu erger ik me kapot dat ik niet meer weet waar. Ik kon er eindelijk eens gebruik van maken.
Bewijs nummer zoveel, chaoten moeten niet opruimen!
Zodra ik orde in de wanorde ga scheppen gaat het geheid fout.
Ik ben stevig terug gaan denken. Wat ging ik opruimen toen de foto weer ergens uitrolde?
De hele route afgelopen, geen foto. Nou ja, genoeg losse foto's maar niet die ik zocht.
Natuurlijk kom je wel weer allerlei andere zaken tegen. Van die "hee, dat heb ik ook nog" dingen.
Zoals wat kerstzegels van afgelopen jaar.
En ik bedenk ineens dat de door mij bestelde kinderpostzegels niet zijn gebracht!
Ik dwaal af! Het is gewoon ergerlijk als je iets wat je steeds tegenkomt dan ineens niet meer kan vinden.
Zo dwaalt er ook nog ergens een setje kerstkaarten rond. Die kon ik vorig jaar al niet meer vinden.
Neem niet eens meer de moeite dit jaar. Her en der liggen nog wat ongevraagde Removos kaarten, die zijn best geschikt voor oude tantes.
Lijkt het net alsof ik het goede doel steun.
Ik steun nu maar één goed doel, dat ben ik zelf.
Nou ja, en wat vogel dingen. En nu eigenlijk ook een spinnetje.
Al een week lang vind ik aan het lampje op mijn bureau een heel stoer webje.
Een paar maal had ik van "ja zeg, ik heb net gestoft" en hupsakee, weg webje.
Gisteren mijn pennenvaasje afgewassen, waar ook een eksterveer in staat.
Die veer is blijkbaar ook een goede basis voor de dwergversie van een enorm wielweb.
Dan maar een watje zijn, het zien van het webje leert mij dat de aanhouder wint.
Misschien stort morgen de foto tevoorschijn?
Een foto zoekmaken is niet zo'n kunst.
Maar dit is een foto die ik te pas en te onpas tegenkwam.
Door het formaat past ie in geen enkel album.
Vorige week zag ik 'm nog.
Na me vaak te hebben geërgerd dat ie weer ergens uitviel maar eens een goeie plek gegeven.
En nu erger ik me kapot dat ik niet meer weet waar. Ik kon er eindelijk eens gebruik van maken.
Bewijs nummer zoveel, chaoten moeten niet opruimen!
Zodra ik orde in de wanorde ga scheppen gaat het geheid fout.
Ik ben stevig terug gaan denken. Wat ging ik opruimen toen de foto weer ergens uitrolde?
De hele route afgelopen, geen foto. Nou ja, genoeg losse foto's maar niet die ik zocht.
Natuurlijk kom je wel weer allerlei andere zaken tegen. Van die "hee, dat heb ik ook nog" dingen.
Zoals wat kerstzegels van afgelopen jaar.
En ik bedenk ineens dat de door mij bestelde kinderpostzegels niet zijn gebracht!
Ik dwaal af! Het is gewoon ergerlijk als je iets wat je steeds tegenkomt dan ineens niet meer kan vinden.
Zo dwaalt er ook nog ergens een setje kerstkaarten rond. Die kon ik vorig jaar al niet meer vinden.
Neem niet eens meer de moeite dit jaar. Her en der liggen nog wat ongevraagde Removos kaarten, die zijn best geschikt voor oude tantes.
Lijkt het net alsof ik het goede doel steun.
Ik steun nu maar één goed doel, dat ben ik zelf.
Nou ja, en wat vogel dingen. En nu eigenlijk ook een spinnetje.
Al een week lang vind ik aan het lampje op mijn bureau een heel stoer webje.
Een paar maal had ik van "ja zeg, ik heb net gestoft" en hupsakee, weg webje.
Gisteren mijn pennenvaasje afgewassen, waar ook een eksterveer in staat.
Die veer is blijkbaar ook een goede basis voor de dwergversie van een enorm wielweb.
Dan maar een watje zijn, het zien van het webje leert mij dat de aanhouder wint.
Misschien stort morgen de foto tevoorschijn?
dinsdag 13 november 2012
Snel afrekenen
Ik had het weer eens voor elkaar, gestuntel.
Je wilt even hup winkel in, winkel uit. Kan ik dan wel willen, maar het zat even tegen.
De vakkenvuller bij de Lidl dacht dat light margarine hetzelfde is als gezouten roomboter.
Bij Kruidvat zoek ik naar de waszakjes in de aanbieding en ik kan er zelden wat vinden.
Ik zie een meneer in de Kruidvat-clubkleuren een schap tandenborstels herindelen.
Meneer, mag ik u wat vragen? Ja, dat is al een vraag op zich dus voor een nee is het te laat.
Mevrouw, u mag me alles vragen! Mooi, kunt u mij vertellen waar de waszakjes liggen?
De waszakjes? Wat zijn dat? Zakjes om wasgoed in te stoppen en zo in de wasmachine...
Ah, u bedoelt lingerie-netjes. Ja, zo kan je ze ook noemen.
Nee mevrouw, geen idee, ik werk hier namelijk niet.
Op jacht naar een verkoopster dan maar.
Ik kom een verkoopster tegen, ik vraag haar waar de waszakjes/lingerie-netjes liggen.
In het verzorgingsvak. Lekker duidelijk. Daar waar mijn collega staat.
Ik loop naar het aangewezen vak, ja, waszakjes, maar niet die uit de aanbieding.
Dan maar even de daar uitpakkende dame vragen. Waszakkies? Die legge daaroh.
Ja, maar ik zoek die aanbieding van 3 zakjes in een verpakking? Neemt u toch 3 van deze.
Nee! Verkoopster nummer 3 begreep me.
Door naar de AH. Dat is een winkel waar ik nooit verder kom dan de sigarettenbalie.
En dat was wel zo wijs. Nu wilde ik twee mini quiches. Naast de pizza's mevrouw.
Ja, op 2 meter hoogte! Daar bestaat de hinderlaagmethode voor. Wachten op een lange vakkenvuller.
Ach meneer, kunt u voor mij even 2 quiches pakken. Twee kiesjes? Blanco blik.
Van die sjieke Franse maaltijdtaarten die daar hoog, naast de pizza's.
Ik met de quiches richting kassa, kassa's kwijt. Iemand ziet me rondkijken en wijst op een paneel met die handscanners. Daar moet u afrekenen.
Ik en techniek, maak me gek...
Haal uw bonuskaart door de gleuf. Mijn bonuskaart is een sleutelhanger, die laat zich niet gleuven.
Blijkt er nog een rood oog te zitten. Oke, ik pakte de oplichtende handscanner, zoeken naar de barcode.
Zet de scanner terug, weer gepiel met de bonuskaart, te laat voor de pincode, dus opnieuw.
Blij dat een mevrouw nog riep dat ik de bon vast moet houden en voor het rode oog bij het hekje wapperen anders gaat het hekje niet open.
Binnen een minuut afrekenen? Nou......
Later hoor ik dat er aan de andere kant van de winkel nog heus kassa's zijn.Was vast sneller geweest.
Je wilt even hup winkel in, winkel uit. Kan ik dan wel willen, maar het zat even tegen.
De vakkenvuller bij de Lidl dacht dat light margarine hetzelfde is als gezouten roomboter.
Bij Kruidvat zoek ik naar de waszakjes in de aanbieding en ik kan er zelden wat vinden.
Ik zie een meneer in de Kruidvat-clubkleuren een schap tandenborstels herindelen.
Meneer, mag ik u wat vragen? Ja, dat is al een vraag op zich dus voor een nee is het te laat.
Mevrouw, u mag me alles vragen! Mooi, kunt u mij vertellen waar de waszakjes liggen?
De waszakjes? Wat zijn dat? Zakjes om wasgoed in te stoppen en zo in de wasmachine...
Ah, u bedoelt lingerie-netjes. Ja, zo kan je ze ook noemen.
Nee mevrouw, geen idee, ik werk hier namelijk niet.
Op jacht naar een verkoopster dan maar.
Ik kom een verkoopster tegen, ik vraag haar waar de waszakjes/lingerie-netjes liggen.
In het verzorgingsvak. Lekker duidelijk. Daar waar mijn collega staat.
Ik loop naar het aangewezen vak, ja, waszakjes, maar niet die uit de aanbieding.
Dan maar even de daar uitpakkende dame vragen. Waszakkies? Die legge daaroh.
Ja, maar ik zoek die aanbieding van 3 zakjes in een verpakking? Neemt u toch 3 van deze.
Nee! Verkoopster nummer 3 begreep me.
Door naar de AH. Dat is een winkel waar ik nooit verder kom dan de sigarettenbalie.
En dat was wel zo wijs. Nu wilde ik twee mini quiches. Naast de pizza's mevrouw.
Ja, op 2 meter hoogte! Daar bestaat de hinderlaagmethode voor. Wachten op een lange vakkenvuller.
Ach meneer, kunt u voor mij even 2 quiches pakken. Twee kiesjes? Blanco blik.
Van die sjieke Franse maaltijdtaarten die daar hoog, naast de pizza's.
Ik met de quiches richting kassa, kassa's kwijt. Iemand ziet me rondkijken en wijst op een paneel met die handscanners. Daar moet u afrekenen.
Ik en techniek, maak me gek...
Haal uw bonuskaart door de gleuf. Mijn bonuskaart is een sleutelhanger, die laat zich niet gleuven.
Blijkt er nog een rood oog te zitten. Oke, ik pakte de oplichtende handscanner, zoeken naar de barcode.
Zet de scanner terug, weer gepiel met de bonuskaart, te laat voor de pincode, dus opnieuw.
Blij dat een mevrouw nog riep dat ik de bon vast moet houden en voor het rode oog bij het hekje wapperen anders gaat het hekje niet open.
Binnen een minuut afrekenen? Nou......
Later hoor ik dat er aan de andere kant van de winkel nog heus kassa's zijn.Was vast sneller geweest.
Kapers op de kust
We joegen op noordkapers, we besloten op Kaap de Goede Hoop te gaan wonen.
Er is wat afgekaapt.
Dankzij veel van die reizen en ondernemingen zijn we op den duur veel nieuwe dingen gaan eten.
Meegebracht, tegen een vergoeding of gewoon onder dwang meegekregen. Fair Trade kende men niet.
Als ik nu toch denk wat onze voorvaderen eeuwen geleden aten, vis en brood en uien.
Tenzij je voorvader een rijk man was of een goede stroper. Dan lukte een stuk vlees soms nog wel.
Maar als je nu rond de feestdagen eens in de winkels kijkt? Dan lijkt er geen crisis te bestaan.
Vruchten uit alle continenten, luxe vleesgerechten, het kan niet op.
Koken op de doordeweekse dag. Ik kaap wat recepten van internet waarin ik doodleuk een paar ingrediënten vervang door iets anders.
Er is zoveel keus. En soms ontdek je iets wat je erg lekker blijkt te vinden.
Nu krijg ik zondag mensen over de vloer en die wil ik een lekker soep voorzetten.
Dus controleer ik mijn voorraad zeezout, knoflook en uien alvast.
Mhh, ik heb alleen rode uien en die zijn iets te pittig voor de soep. Ik kijk nog eens naar het zakje en zie staan "mild/pittig van smaak en decoratief". Ik gebruik al jaren rode uien maar de decoratiewaarde is me steeds ontgaan. Kunstbarbaar die ik ben.
De knoflook, die had ik in het loopje uit een schap geplukt. Chileense knoflook uit China.
Daar in China weten ze nog van opgebonden voetjes want dit soort knoflook heeft geen teentjes.
Het kwam in een decoratief mandje. Gokken is het wel, hoeveel teentjes gaan er in zo'n bolletje?
Aan het begin van mijn "eens wat nieuws koken" kocht ik braaf de genoemde ingrediënten.
Nu vraag ik me toch af wat zeezout nu zo anders maakt? Persoonlijk gebruik ik liever zout met 70% minder natrium....
Als nu iets vraagt om witte peper gebruik ik rustig zwarte peper.
Peper en zout, smaakmakers met een lange geschiedenis. Zout, ooit als salaris, maar daar kon je een gepeperde rekening niet mee betalen.
Peper en zoutvaatjes zijn vrijwel uit de mode, alles komt nu in van die leuke flesjes met molen.
Kruidenrekjes zie ik ook zelden meer.
Maar wat hebben die bolgewasjes en de smaakmakers met kapers te maken?
In gedachten was ik weer even op reis, op Cyprus. In een klein familiehotel. Twee sterren hotelletje met een zwembad voor mij alleen omdat de overige gasten bang waren voor de overvliegende zwaluwen die er ijverig insecten kwamen vangen.
Heerlijk uitzicht op een eeuwenoude vuurtoren, op loopafstand van mooie Romeinse mozaïekvloeren.
En terug in het hotelletje zag ik daar iets anders moois. Een klein wijnflesje gevuld met schitterende bloemen.
Zo mooi!
Natuurlijk vroeg ik de opa achter de balie naar de naam. Picked them near the coast. Naam van de bloem?
Kapers. Kapers?? You know kapers? Uh, ja, maar hebbie die dan nog bij Cyprus?
Yes, near the coast. Dat werd een Cypriotische spraakverwarring. Kapers bij de kust??
Nu liet opa zich niet zo snel onbegrepen. Na een partijtje hints.
You pickle them in a jar and eat them with fish, kapers.
Ohhhh, kappertjes. Wist ik veel dat die in het Engels capers heten.
Ik gebruikte ze al nooit, die nog niet uitgekomen bloemknoppen, en eerlijk gezegd, daar zijn ze gewoon veel te mooi voor.
maandag 12 november 2012
Een kwart eeuw geleden
Het was weer "Boer zoekt" avond. Boer Aad helemaal op de versiertoer, de nieuwe lief van boer Willem, zat onwennig te schommelen op een paard, en terwijl er op Malta romantische werd gedineerd worstelde
Henrieke in de stad van de romantiek met de afstandelijke houding van Bert.
Ik genoot van het plezier van Martin en Wilma. Zij lijkt me toch zo'n warme vrouw.
De sterren in haar ogen bij het zien hoe hij genoot van al het vreemde. Lang niet op vakantie en duidelijk zelden tot nooit over de grens geweest.
Uit ervaring weet ik hoe leuk het is als iemand op reis maar niet uitgekeken raakt.
Mijn moeder had als kind ergens in hun boerderij twee schilderijen hangen.
Iets met een meer en bergen en iets met een palmboom. Als kind droomde ze er van om eens bergen te zien en ja, ook palmbomen. Maar dat was in 1935 nog vrij ongebruikelijk voor een boerendochter uit de Krimpenerwaard.
In de eerste jaren van haar getrouwde leven kwam het ook niet van eens naar het buitenland te gaan.
Pas begin jaren 60 zijn ze in Engeland geweest. Vooraf heeft ze stevig zitten studeren in thuiscursus lesboekjes van Walter en Connie.
Ik was toen een jaar, logeerde elders, weet er verder niets meer van. Pas later toen ik de foto's zag begreep ik niet dat ik er nooit enthousiaste verhalen over heb gehoord.
Tijdens bezoekjes aan Zeeland beperkte het buitenland zich ook vaak tot een dagje Brugge.
Toen, ergens 1984 of 1985 eens een midweek met haar naar de Eifel geweest. Met een busreis.
De eerste blauwe plek liep ik op toen ze 7 dorpjes in een dal zag. Geen bergen, maar heuvels kwamen al wat in de buurt.
In 1986 overleed mijn vader. Het huisje huren op een camping wilde ze niet langer.
Duidelijk, de tijd voor bergen en palmbomen was daar.
Haar wensenlijstje werd steeds langer, er moest ook nog een waterval bij. Iets gevonden in Oostenrijk wat op de valreep niet doorging. Het werd Zwitserland.
Met nog in gedachten het deprimerende gevoel van dagen tegen de Eiger aan te kijken kwamen we uit op Lugano. Een prima keus, met een busreis zodat je overal en nergens komt.
De reisgenoten genoten extra van haar enthousiasme. Soms leek ze vacuüm gezogen tegen het busraampje.
Moest af en toe wel zeggen "stomp me niet steeds" want oh kijk een echte berg! Daar, een palmboom!
Op de plaats van bestemming heb ik heel wat diepe zuchten gehoord. Uitzicht op het meer met aan de overkant een berg. Boottochtjes, bezoekjes aan een markt in Italië
Een luide "ahhhhhh"in Stresa waar ze een pleintje met schommelbanken ontdekte, tussen palmen in een pot.
En een nieuwe passie, handdoeken en kleedjeswinkels.
Aan het einde van de reis nog een bezoekje aan Schaffhausen, toch nog een waterval.
Tijdens de hele reis is ze één halve dag stilgevallen. Het dal van Verzasca, wat ook wel heel erg mooi is.
Daar heeft ze denk een half uur in stilte op een brug staan rondkijken. Soms zijn als die indrukken net iets te veel of te overweldigend.
Henrieke in de stad van de romantiek met de afstandelijke houding van Bert.
Ik genoot van het plezier van Martin en Wilma. Zij lijkt me toch zo'n warme vrouw.
De sterren in haar ogen bij het zien hoe hij genoot van al het vreemde. Lang niet op vakantie en duidelijk zelden tot nooit over de grens geweest.
Uit ervaring weet ik hoe leuk het is als iemand op reis maar niet uitgekeken raakt.
Mijn moeder had als kind ergens in hun boerderij twee schilderijen hangen.
Iets met een meer en bergen en iets met een palmboom. Als kind droomde ze er van om eens bergen te zien en ja, ook palmbomen. Maar dat was in 1935 nog vrij ongebruikelijk voor een boerendochter uit de Krimpenerwaard.
In de eerste jaren van haar getrouwde leven kwam het ook niet van eens naar het buitenland te gaan.
Pas begin jaren 60 zijn ze in Engeland geweest. Vooraf heeft ze stevig zitten studeren in thuiscursus lesboekjes van Walter en Connie.
Ik was toen een jaar, logeerde elders, weet er verder niets meer van. Pas later toen ik de foto's zag begreep ik niet dat ik er nooit enthousiaste verhalen over heb gehoord.
Tijdens bezoekjes aan Zeeland beperkte het buitenland zich ook vaak tot een dagje Brugge.
Toen, ergens 1984 of 1985 eens een midweek met haar naar de Eifel geweest. Met een busreis.
De eerste blauwe plek liep ik op toen ze 7 dorpjes in een dal zag. Geen bergen, maar heuvels kwamen al wat in de buurt.
In 1986 overleed mijn vader. Het huisje huren op een camping wilde ze niet langer.
Duidelijk, de tijd voor bergen en palmbomen was daar.
Haar wensenlijstje werd steeds langer, er moest ook nog een waterval bij. Iets gevonden in Oostenrijk wat op de valreep niet doorging. Het werd Zwitserland.
Met nog in gedachten het deprimerende gevoel van dagen tegen de Eiger aan te kijken kwamen we uit op Lugano. Een prima keus, met een busreis zodat je overal en nergens komt.
De reisgenoten genoten extra van haar enthousiasme. Soms leek ze vacuüm gezogen tegen het busraampje.
Moest af en toe wel zeggen "stomp me niet steeds" want oh kijk een echte berg! Daar, een palmboom!
Op de plaats van bestemming heb ik heel wat diepe zuchten gehoord. Uitzicht op het meer met aan de overkant een berg. Boottochtjes, bezoekjes aan een markt in Italië
Een luide "ahhhhhh"in Stresa waar ze een pleintje met schommelbanken ontdekte, tussen palmen in een pot.
En een nieuwe passie, handdoeken en kleedjeswinkels.
Aan het einde van de reis nog een bezoekje aan Schaffhausen, toch nog een waterval.
Tijdens de hele reis is ze één halve dag stilgevallen. Het dal van Verzasca, wat ook wel heel erg mooi is.
Daar heeft ze denk een half uur in stilte op een brug staan rondkijken. Soms zijn als die indrukken net iets te veel of te overweldigend.
vrijdag 9 november 2012
Jager mag ik oversteken?
Het gras zal altijd groener aan de andere kant van....
Nee, ik zoek niet naar liedteksten.
Wel vraag ik me af of ik het goed heb begrepen, dat de bouw van een ecoduct als doel heeft dieren veilig te laten oversteken.
Het ecoduct Hulshorst, over de A28. Onderdeel van het MJPO, wat geen jongerenorganisatie is maar de afkorting voor het Meerjarenprogramma Ontsnippering.
Een plan van ProRail en Rijkswaterstaat. Het ecoduct dient te ontsnipperen.
Zo kunnen de herten die kop aan kont op de Veluwe lopen eens oversteken en elders andere herten ontmoeten.
Veilig oversteken was er sinds de jaren '60 niet meer bij. Zo'n ecoduct lijkt dan een strak plan.
Niet dus. Nieuwsuur vond een stel stereotype boeren die helemaal geen herten aan hun kant van de A28 willen zien. Schadevergoeding of niet, het blijft gedoe. Herten horen in het bos.
Meneer De Koe, van Natuurmonumenten, begrijpt hen wel. Teveel herten geeft zo'n troep.
Een ecoduct dat zijn doel voorbij schiet. Als er teveel herten oversteken zullen ze wellicht worden afgeschoten.
Wacht even, dus men investeerde miljoenen in een ecoduct zodat de herten veilig kunnen oversteken?
Lijkt mij zo iets als een zebrapad aanleggen op een race circuit.
Natuur, het blijft tobben. Zit er geen autoweg of spoorlijn in de weg, dan weer boeren die geen natuur wensen.
Dat is, natuur wat het gewas aanvreet. Begrijpelijk, maar wellicht hadden de beleidsmakers dat zelf al eerder kunnen bedenken?
Weer een gevalletje van eerst doen, dan denken.
Nee, ik zoek niet naar liedteksten.
Wel vraag ik me af of ik het goed heb begrepen, dat de bouw van een ecoduct als doel heeft dieren veilig te laten oversteken.
Het ecoduct Hulshorst, over de A28. Onderdeel van het MJPO, wat geen jongerenorganisatie is maar de afkorting voor het Meerjarenprogramma Ontsnippering.
Een plan van ProRail en Rijkswaterstaat. Het ecoduct dient te ontsnipperen.
Zo kunnen de herten die kop aan kont op de Veluwe lopen eens oversteken en elders andere herten ontmoeten.
Veilig oversteken was er sinds de jaren '60 niet meer bij. Zo'n ecoduct lijkt dan een strak plan.
Niet dus. Nieuwsuur vond een stel stereotype boeren die helemaal geen herten aan hun kant van de A28 willen zien. Schadevergoeding of niet, het blijft gedoe. Herten horen in het bos.
Meneer De Koe, van Natuurmonumenten, begrijpt hen wel. Teveel herten geeft zo'n troep.
Een ecoduct dat zijn doel voorbij schiet. Als er teveel herten oversteken zullen ze wellicht worden afgeschoten.
Wacht even, dus men investeerde miljoenen in een ecoduct zodat de herten veilig kunnen oversteken?
Lijkt mij zo iets als een zebrapad aanleggen op een race circuit.
Natuur, het blijft tobben. Zit er geen autoweg of spoorlijn in de weg, dan weer boeren die geen natuur wensen.
Dat is, natuur wat het gewas aanvreet. Begrijpelijk, maar wellicht hadden de beleidsmakers dat zelf al eerder kunnen bedenken?
Weer een gevalletje van eerst doen, dan denken.
donderdag 8 november 2012
Turks fruit
Het oogt zoet, het smaakt klef. Maar vandaag toch een Turkse bananenschil.
Ons landje is in rep en roer, onze premier zit in Turkije en zegt "ik reageer niet op Nederlandse politiek als ik in het buitenland zit".
Waarom zit ie eigenlijk in Turkije? Ongetwijfeld een beetje koopman te spelen.
Nou, excellentie, ik zou nog maar een rondje hammam meepikken want als u weer thuis bent wordt het worstelen, en verre van ouderwets olieworstelen.
Niks niet luxe aanliggen in je Catshuispaleisje. Schoolgeld terughalen en opnieuw rekenlessen nemen.
Begin maar eens met de tafels. En daarna eens de breuken.
De mussen zijn al vrij schaars en hij maakte ons blij met een dooie.
De hardwerkende Nederlander zou en 1000 euro bij krijgen. Weken later, de crisis kost per inwoner 1000 euro.
Daar zit al een min post in. Het gaat de hardwerkende Nederlander kosten, en alle anderen ook.
Maar even voel ik een kleine opluchting, de minima gaan er 0,6% op vooruit. De rijken 5% er op achteruit.
Vandaag blijken de minima er 5% er op achteruit te gaan, de middeninkomens griezelig veel meer.
Excellentie, ik weet dat u tot de lang studeerders behoorde en duidelijk niet economie als hoofdvak.
Geef nu gewoon eens ruiterlijk toe dat u de plank missloeg, en wellicht dromend over het pluche even indommelde.
Na een dag vol applaus , de dag na de première ineens alleen maar nare recensies krijgt.
Beetje gevoed door de media, die uitnodigt tot een soort Haagse revolutie.
Dat een winnende partij kort na een zegetocht bijna met pek- en veren de stad kan worden uitgejaagd.
De ene dag bloemen en champagne, een paar dagen later een ruim 30% aan zetelverlies lijkt me zo'n duidelijk signaal.
Maar ach, de Nederlandse mores, gelukkig is er nog de zakgeld club, het Nibud.
Misschien zijn die wat realistischer met de cijfers dan die stropdassen van het CPB.
Geef de minima wat ruimte, want ook zij kunnen de economie spekken en het scheelt heel wat schuldsanering.
Hou stand met die 0,6% er bij, en die 5% er af, wel dat is voor de schathemel rijken wel te overleven.
Al is het al met het verlagen van het belasting tarief.
Kom niet aan met "ja dat is inclusief de beslissingen van het vorige kabinet", want daar was u toch ook het opperhoofd van.
En meneer Buma, misschien ook eens even eerst de eigen vloer dweilen voor u met moddervoeten lekker bij een ander binnen komt lopen.
Het liefst zou ik jullie allemaal in de hoek zetten, ga je schamen!
Ons landje is in rep en roer, onze premier zit in Turkije en zegt "ik reageer niet op Nederlandse politiek als ik in het buitenland zit".
Waarom zit ie eigenlijk in Turkije? Ongetwijfeld een beetje koopman te spelen.
Nou, excellentie, ik zou nog maar een rondje hammam meepikken want als u weer thuis bent wordt het worstelen, en verre van ouderwets olieworstelen.
Niks niet luxe aanliggen in je Catshuispaleisje. Schoolgeld terughalen en opnieuw rekenlessen nemen.
Begin maar eens met de tafels. En daarna eens de breuken.
De mussen zijn al vrij schaars en hij maakte ons blij met een dooie.
De hardwerkende Nederlander zou en 1000 euro bij krijgen. Weken later, de crisis kost per inwoner 1000 euro.
Daar zit al een min post in. Het gaat de hardwerkende Nederlander kosten, en alle anderen ook.
Maar even voel ik een kleine opluchting, de minima gaan er 0,6% op vooruit. De rijken 5% er op achteruit.
Vandaag blijken de minima er 5% er op achteruit te gaan, de middeninkomens griezelig veel meer.
Excellentie, ik weet dat u tot de lang studeerders behoorde en duidelijk niet economie als hoofdvak.
Geef nu gewoon eens ruiterlijk toe dat u de plank missloeg, en wellicht dromend over het pluche even indommelde.
Na een dag vol applaus , de dag na de première ineens alleen maar nare recensies krijgt.
Beetje gevoed door de media, die uitnodigt tot een soort Haagse revolutie.
Dat een winnende partij kort na een zegetocht bijna met pek- en veren de stad kan worden uitgejaagd.
De ene dag bloemen en champagne, een paar dagen later een ruim 30% aan zetelverlies lijkt me zo'n duidelijk signaal.
Maar ach, de Nederlandse mores, gelukkig is er nog de zakgeld club, het Nibud.
Misschien zijn die wat realistischer met de cijfers dan die stropdassen van het CPB.
Geef de minima wat ruimte, want ook zij kunnen de economie spekken en het scheelt heel wat schuldsanering.
Hou stand met die 0,6% er bij, en die 5% er af, wel dat is voor de schathemel rijken wel te overleven.
Al is het al met het verlagen van het belasting tarief.
Kom niet aan met "ja dat is inclusief de beslissingen van het vorige kabinet", want daar was u toch ook het opperhoofd van.
En meneer Buma, misschien ook eens even eerst de eigen vloer dweilen voor u met moddervoeten lekker bij een ander binnen komt lopen.
Het liefst zou ik jullie allemaal in de hoek zetten, ga je schamen!
dinsdag 6 november 2012
Mij te ingewikkeld
Zitten we ons nog achter de oren te krabben over Rutte II hebben we nu het tv terreur over de verkiezingen in de Verenigde Staten.
Mogen we ons hier verliezen in de cijfers, het systeem aldaar is me echt hogere wiskunde.
Vroeger dacht ik "meeste stemmen gelden" geen geklooi met coalities.
Maar nee, niets is wat het lijkt, zij hebben kiesmannen. Ik heb ooit getracht het systeem te begrijpen
maar het dringt niet tot me door waarom het daar zo is.
Wat wel weer grappig is zijn de "voorspellingen" Als een bepaald sport team verliest verliezen de Democraten. Al 70 jaar?
Dat lijken me statistieken van het soort als de eenden in de nacht kwaken komt er geen 11-stedentocht.
Almanak gezwets.
Ik snap ons systeem al zelden en dan is het voor ons meer van Erica tot aan America...heel wat anders dan Van New York to L.A.
De keren dat ik probeerde Amerikanen ons systeem uit te leggen bleken vruchteloos.
Wat wij vrij rechts vinden is voor veel van hen redelijk socialistisch, en dat is vloeken in de kerk.
De Amerikanen die naar Fox News kijken, ja dan vinden ze ons een soort Sodom en Gomorra.
Toch als ze Nederland bezoeken blijken we geen hoorntjes te hebben, we lijken net mensen.
In een andere tijd ben ik eens in de V.S. geweest. Cultuurschok hoor.
Zo heel anders dan op tv.
Het is een schitterend vakantieland. Machtige landschappen, alleen vond ik wat zij historical sites noemen tamelijk slaapverwekkend.
Het was een droom om er eens te kijken, ik voelde me tamelijk "bekocht" door Hollywood en series.
En nu ben ik toch zo blij dat ik tussen Erica en America woon.
Mogen we ons hier verliezen in de cijfers, het systeem aldaar is me echt hogere wiskunde.
Vroeger dacht ik "meeste stemmen gelden" geen geklooi met coalities.
Maar nee, niets is wat het lijkt, zij hebben kiesmannen. Ik heb ooit getracht het systeem te begrijpen
maar het dringt niet tot me door waarom het daar zo is.
Wat wel weer grappig is zijn de "voorspellingen" Als een bepaald sport team verliest verliezen de Democraten. Al 70 jaar?
Dat lijken me statistieken van het soort als de eenden in de nacht kwaken komt er geen 11-stedentocht.
Almanak gezwets.
Ik snap ons systeem al zelden en dan is het voor ons meer van Erica tot aan America...heel wat anders dan Van New York to L.A.
De keren dat ik probeerde Amerikanen ons systeem uit te leggen bleken vruchteloos.
Wat wij vrij rechts vinden is voor veel van hen redelijk socialistisch, en dat is vloeken in de kerk.
De Amerikanen die naar Fox News kijken, ja dan vinden ze ons een soort Sodom en Gomorra.
Toch als ze Nederland bezoeken blijken we geen hoorntjes te hebben, we lijken net mensen.
In een andere tijd ben ik eens in de V.S. geweest. Cultuurschok hoor.
Zo heel anders dan op tv.
Het is een schitterend vakantieland. Machtige landschappen, alleen vond ik wat zij historical sites noemen tamelijk slaapverwekkend.
Het was een droom om er eens te kijken, ik voelde me tamelijk "bekocht" door Hollywood en series.
En nu ben ik toch zo blij dat ik tussen Erica en America woon.
zondag 4 november 2012
Avondje voor de buis
Soms tref je een aardige tv-avond. Een aflevering van God in de Lage Landen, wat ik een boeiend programma vind. Deels door de manier van vertellen, Ernst Daniël Smid is een geweldige verteller.
Daarna Boer zoekt, ach gossie, een huilende Henk.
Ik kom die mensen nooit tegen, maar ben dan toch blij als ze naar mijn mening de juiste keuze maken.
Nu nog de aflevering van de uitjes in een romantische stad.
Zowaar weer eens naar de TV Show gekeken. Dat was lang geleden.
Na het zien van de hippies op Ibiza bedenk ik nu dat ik eigenlijk helemaal niet zoveel troepjes om me heen heb. Zal ik morgen wel weer anders over denken.
En leuk, nu eens de vrouw achter de 50 Shades hype te zien.
Ik was al nieuwsgierig, maar als ik hoor hoe Elsbeth Etty het slecht geschreven voor miljoenen halve analfabeten noemt, dan ben ik dus stinkend jaloers dat ik dat niet heb geschreven.
Meer exemplaren van verkocht dan van Harry Potter, wauw!
Over een tijd komt er dan voor de driekwart analfabeten een filmversie van uit.
Als ik sommige kritieken lees kan de film dus beter worden dan de boeken.
Boekverfilmingen zijn vaak riskant.
Een van de mooiste Nederlandse boeken (nou ja, je vindt het mooi of je vindt het niks)
" De ontdekking van de hemel" ik heb het boek verslonden, ben naar de film geweest wat ik een afknapper vond.
Een van de mooiste Australische boeken, "De Doornvogels" een schitterende roman, de serie was een slap aftreksel, dat vond de schrijfster zelf ook.
Een voorbeeld van prachtige boekverfilmingen, "The bridges of Madison County"
Prachtig boek, prachtige film.
Heb best weer eens zin in een mooie film. En altijd zin in een mooi boek.
Daarna Boer zoekt, ach gossie, een huilende Henk.
Ik kom die mensen nooit tegen, maar ben dan toch blij als ze naar mijn mening de juiste keuze maken.
Nu nog de aflevering van de uitjes in een romantische stad.
Zowaar weer eens naar de TV Show gekeken. Dat was lang geleden.
Na het zien van de hippies op Ibiza bedenk ik nu dat ik eigenlijk helemaal niet zoveel troepjes om me heen heb. Zal ik morgen wel weer anders over denken.
En leuk, nu eens de vrouw achter de 50 Shades hype te zien.
Ik was al nieuwsgierig, maar als ik hoor hoe Elsbeth Etty het slecht geschreven voor miljoenen halve analfabeten noemt, dan ben ik dus stinkend jaloers dat ik dat niet heb geschreven.
Meer exemplaren van verkocht dan van Harry Potter, wauw!
Over een tijd komt er dan voor de driekwart analfabeten een filmversie van uit.
Als ik sommige kritieken lees kan de film dus beter worden dan de boeken.
Boekverfilmingen zijn vaak riskant.
Een van de mooiste Nederlandse boeken (nou ja, je vindt het mooi of je vindt het niks)
" De ontdekking van de hemel" ik heb het boek verslonden, ben naar de film geweest wat ik een afknapper vond.
Een van de mooiste Australische boeken, "De Doornvogels" een schitterende roman, de serie was een slap aftreksel, dat vond de schrijfster zelf ook.
Een voorbeeld van prachtige boekverfilmingen, "The bridges of Madison County"
Prachtig boek, prachtige film.
Heb best weer eens zin in een mooie film. En altijd zin in een mooi boek.
Nou breekt mijn pump
Folders, catalogi, soms gaat er een wereld voor je open!
En zo blijkt dat mijn kennis over schoeisel nog ernstiger achterloopt dan die over broeken.
Neem nu iets simpels als de pump. Wat is de origine van het woord pump?
Met die zoekopdracht wandel je een doolhof in.
De reden van mijn zoektocht was de Bon Prix catalogus. Ik blader wat, kom op de pagina met schoenen,
en begin al te gniffelen bij de kreet "outdoor laarsjes". Best handig dat je er ook mee buiten kan lopen.
Ik zie een stukje naar boven dan, in mijn ogen, lelijke schoenen staan.
Oei, ik heb het vast mis, het zijn TopTrendy Stijlvolle pumps met veters.
Kortweg, veterpumps.
Veterpumps, nog nooit van gehoord. Bij mij zijn pumps dus gewoon hakschoentjes met een dichte teen.
Bij voorkeur ook zonder bandjes.
Mis, mis, helemaal mis. Een éénduidige omschrijving is er niet.
Volgens een site is het een Amerikaans woord voor wat de Engelsen ooit court shoes noemde, maar daar kennen ze dan ook pumps voor heren. Die heten dan ook weer operaslippers meer hebben eerder wat weg van pantoffels voor opoe.
Verwarrend, een pump heeft een hak tot maximaal 7 centimeter anders heet het een high heel, en wisten jullie dat basketbal spelers ook pumps dragen?
Mijn eerste gedachte daarover was "vandaar dat ze zo lang lijken" maar zonder dollen, ze dragen Reebok pumps.
Fijn, je bladert in een catalogus en je bent gelijk de weg kwijt.
En zo blijkt dat mijn kennis over schoeisel nog ernstiger achterloopt dan die over broeken.
Neem nu iets simpels als de pump. Wat is de origine van het woord pump?
Met die zoekopdracht wandel je een doolhof in.
De reden van mijn zoektocht was de Bon Prix catalogus. Ik blader wat, kom op de pagina met schoenen,
en begin al te gniffelen bij de kreet "outdoor laarsjes". Best handig dat je er ook mee buiten kan lopen.
Ik zie een stukje naar boven dan, in mijn ogen, lelijke schoenen staan.
Oei, ik heb het vast mis, het zijn TopTrendy Stijlvolle pumps met veters.
Kortweg, veterpumps.
Veterpumps, nog nooit van gehoord. Bij mij zijn pumps dus gewoon hakschoentjes met een dichte teen.
Bij voorkeur ook zonder bandjes.
Mis, mis, helemaal mis. Een éénduidige omschrijving is er niet.
Volgens een site is het een Amerikaans woord voor wat de Engelsen ooit court shoes noemde, maar daar kennen ze dan ook pumps voor heren. Die heten dan ook weer operaslippers meer hebben eerder wat weg van pantoffels voor opoe.
Verwarrend, een pump heeft een hak tot maximaal 7 centimeter anders heet het een high heel, en wisten jullie dat basketbal spelers ook pumps dragen?
Mijn eerste gedachte daarover was "vandaar dat ze zo lang lijken" maar zonder dollen, ze dragen Reebok pumps.
Fijn, je bladert in een catalogus en je bent gelijk de weg kwijt.
zaterdag 3 november 2012
Writers block
Wat een ramp, uren naar een leeg scherm kijken. Met de handen boven het toetsenbord en daar blijven ze ook boven hangen.
Een hoofd vol maar het komt niet uit de handen.
Misschien omdat wat het hoofd heeft totaal niet kan boeien als het uit de handen komt.
Net zoals de dagboeken uit mijn tienerjaren me niet meer kunnen boeien, als ik al het geheimschrift nog begrijp.
Mijn dagboeken blijken net zo onduidelijk te zijn als de boodschap aan het pootje van die vergane duif in een Britse schoorsteen.
Ik had een deeltje dagboek behouden, zodat ik misschien nog wist wie de mensen achter de afkorting zijn.
Maar het is duidelijk een vorig leven. Soms komt er een PB in voor, ja nu de afko voor een privé bericht.
Als ik terugdenk kende ik in die tijd 2 jongens met een voornaam die met en P begonnen en wiens achternaam met een B begonnen.
Tjonge, ik heb eens staan zoenen met J en later werd ik vriendjes met zijn zus...zoenen met, ach gossie, tienerig gekluns. Wie J. is weet ik dan weer wel. Net als KB die eigenlijk WA heet en nee niet te verwarren met onze KP.
Deze KB die WA heet woont in C te WF. KB was een LW en had niets te zoeken bij een stadse meid.
Tjezus Sofie, waar gaat dit over? Ach, over eigenlijk niks.
KB staat voor zijn bijnaam kaasbolletje vanwege zijn ronde gezicht. Een erg aardige toen knul die een vriendin had, wellicht zelfs een verloofde. Hij ging zich in C=Canada vestigen en vroeg zijn beste vriend op haar te passen.
Die beste vriend paste iets te goed op en trouwde zelf met haar.
Kaasbolletje was ooit eens met mij op de versiertoer. Op een nieuwjaarsavond, niet beschonken, de boer op, tussen mij en de dijk inlopen dat ik niet kon vallen, en ondanks dat hij mijn nepbontje belachelijk vond de arm om me heen. Aardige gozer, groot hart, ijverige werker, maar ja, ik was 16?
Dan denk je toch aan anders.Ik viel niet op hem.
Was ik die tegengekomen met 36, tja. Hadden we dan raakvlakken gehad. Vast niet. Hij wilde een nest kinderen. Hij was behoorlijk kerks.
Maar met 16 wist ik al, de kerk is niet mijn ding. ben nooit eens gaan puberen dus ook braaf een aantal keren naar cathechisatie (in de volksmond kattenbak) geweest.
Dan kan je je voorbereiden op de geloofsbelijdenis. Ik wist al dat ie er nooit van zou komen.
Natuurlijk kan je er een hoop mensen plezier mee doen. Net als met trouwen in de kerk.
Maar trouwen vind ik bijna net zo eng als geloofsbelijdenis doen. En dan het feest er na.
Het zal er niet van komen, het strikte beloven van en aan met getuigen. Al gun ik een ieder die dat wel doet er alle geluk en rust mee. Nu gun ik een ieder geluk en een vreedzaam hart.
Een hoofd vol maar het komt niet uit de handen.
Misschien omdat wat het hoofd heeft totaal niet kan boeien als het uit de handen komt.
Net zoals de dagboeken uit mijn tienerjaren me niet meer kunnen boeien, als ik al het geheimschrift nog begrijp.
Mijn dagboeken blijken net zo onduidelijk te zijn als de boodschap aan het pootje van die vergane duif in een Britse schoorsteen.
Ik had een deeltje dagboek behouden, zodat ik misschien nog wist wie de mensen achter de afkorting zijn.
Maar het is duidelijk een vorig leven. Soms komt er een PB in voor, ja nu de afko voor een privé bericht.
Als ik terugdenk kende ik in die tijd 2 jongens met een voornaam die met en P begonnen en wiens achternaam met een B begonnen.
Tjonge, ik heb eens staan zoenen met J en later werd ik vriendjes met zijn zus...zoenen met, ach gossie, tienerig gekluns. Wie J. is weet ik dan weer wel. Net als KB die eigenlijk WA heet en nee niet te verwarren met onze KP.
Deze KB die WA heet woont in C te WF. KB was een LW en had niets te zoeken bij een stadse meid.
Tjezus Sofie, waar gaat dit over? Ach, over eigenlijk niks.
KB staat voor zijn bijnaam kaasbolletje vanwege zijn ronde gezicht. Een erg aardige toen knul die een vriendin had, wellicht zelfs een verloofde. Hij ging zich in C=Canada vestigen en vroeg zijn beste vriend op haar te passen.
Die beste vriend paste iets te goed op en trouwde zelf met haar.
Kaasbolletje was ooit eens met mij op de versiertoer. Op een nieuwjaarsavond, niet beschonken, de boer op, tussen mij en de dijk inlopen dat ik niet kon vallen, en ondanks dat hij mijn nepbontje belachelijk vond de arm om me heen. Aardige gozer, groot hart, ijverige werker, maar ja, ik was 16?
Dan denk je toch aan anders.Ik viel niet op hem.
Was ik die tegengekomen met 36, tja. Hadden we dan raakvlakken gehad. Vast niet. Hij wilde een nest kinderen. Hij was behoorlijk kerks.
Maar met 16 wist ik al, de kerk is niet mijn ding. ben nooit eens gaan puberen dus ook braaf een aantal keren naar cathechisatie (in de volksmond kattenbak) geweest.
Dan kan je je voorbereiden op de geloofsbelijdenis. Ik wist al dat ie er nooit van zou komen.
Natuurlijk kan je er een hoop mensen plezier mee doen. Net als met trouwen in de kerk.
Maar trouwen vind ik bijna net zo eng als geloofsbelijdenis doen. En dan het feest er na.
Het zal er niet van komen, het strikte beloven van en aan met getuigen. Al gun ik een ieder die dat wel doet er alle geluk en rust mee. Nu gun ik een ieder geluk en een vreedzaam hart.
donderdag 1 november 2012
Adembenemend...
Ja, soms is politiek adembenemend boeiend. Het is een mix van Idols, Geen cent te makken en Eigenhuis&Tuin.
Wat goddank ontbreekt is de tv-kok, ze houden ons slecht een worst voor.
Al dagen is het nu van kiezersbedrog. Zij die zonder zonde is, werpe de eerste steen denk ik dan.
Het leuke in deze tijd is radio luisteren. Wat zeggen de politieke dieren van de bladen?
Ze blaffen om het hardst, maar niet op dezelfde toonhoogte.
Ik zag vandaag een beetje eng tafereel. Mark en Diederik op weg naar hun veilige huis, met als prooi het akkoord. Een beetje overmoedig lopen ze daar samen, samen de buit binnengehaald en niet bedacht op een hongerige meute aan hyena's.
In magere tijden willen zij elk hun deel. En wat er dan na het gekibbel overblijft, dat is voor de gieren.
De grote gieren eerst, en mocht er nog steeds iets over zijn, dan mogen de insecten de klus afmaken.
Thuisgekomen is de buit deels ontstolen, de lekkerste hapjes zijn weg.
Wie zijn de hyena's? De oppositie. Wat was de buit? Aangeschoten wild wat inkomensafhankelijke zorgpremie heet.
Heel veel mensen zijn boos. En als ik het geblaf hoor lijkt het me vrij onredelijk.
Wat ik jaren geleden al onredelijk vond was die marktwerking in de zorg. Neem de basispremie, of je nu een ton verdiende of 1000 euro, allemaal gelijke bijdrage. De bijdrage van de Zorgverzekeringswet was dan weer wel inkomens afhankelijk. Het ging van je loon af en je kreeg het er na aftrek weer bij, tenzij je in een constructie van een uitkering zit met een WAO-gat aanvulling. Schier onlogisch her en der.
Dan ga je als "mier" zorgtoeslag krijgen.
Nu is het credo ineens, niet eens zo liberaal, de sterkste schouders. Dat hoor ik al mijn halve leven.
De sterke schouders staan nu bijna schouder aan schouder en roepen toch heus een aantal nare dingen.
Bijna calvinistisch van lang geleden, werken voor je vreten. Ja, ik chargeer, ik weet het.
Ik ben het met de blaffers eens dat het ronduit belachelijk is dat iemand in de bijstand b.v. 20 euro per maand aan zorgkosten zou moeten betalen en de "hardwerkende Nederlander" duizenden euro's per jaar extra moeten betalen. Onder het kopje nivellering.
Dat wenst deze mier geen gier toe.
Edoch, ik vind het ronduit misselijk om dan ook te roepen van die mensen in de bijstand of die niet werken hebben dan bijna gratis zorg en ze doen dan maar wat want ze weten toch niet wat het kost en een ander betaald wel.
Boem, terug bij af!
Ik zit niet in de bijstand, maar er ook niet al teveel boven. Met dat ik dit hoorde wist ik al gelijk, oh minder per maand betalen, maar weg toeslag, het gaat me dus alleen maar weer meer kosten.
Hoe zit het nu echt in elkaar? Is het nu in percentages? Men smijt maar met bedragen.
Ik wil ook eens zien wat het de hogere middeninkomens nu echt gaat kosten met verlaging van de belasting.
Dat iemand als de dochter van die biermagnaat weet wat een pleister laten plakken bij de spoedeisende hulp kost trek ik ernstig in twijfel.
Dat elke bijstander weet wat het intapen van een enkel kost, nee, denk het niet.
Ik heb overigens ook geen idee meer van de prijzen per handeling maar heb het vaak langs zien komen.
Toch lijkt me daar een simpele oplossing voor. Ik weet hoe dol de belastingdienst is op brieven sturen, als ze nu elk huishouden per jaar een afschrift stuurt wat hun gebruikte zorgkosten zijn....
Levert denk weer een hoop banen op. Mooie invulling voor de vele mensen die voorheen bij een zorgverzekering werkten.
Maar ach, ik ben slechts een mier.
Wat goddank ontbreekt is de tv-kok, ze houden ons slecht een worst voor.
Al dagen is het nu van kiezersbedrog. Zij die zonder zonde is, werpe de eerste steen denk ik dan.
Het leuke in deze tijd is radio luisteren. Wat zeggen de politieke dieren van de bladen?
Ze blaffen om het hardst, maar niet op dezelfde toonhoogte.
Ik zag vandaag een beetje eng tafereel. Mark en Diederik op weg naar hun veilige huis, met als prooi het akkoord. Een beetje overmoedig lopen ze daar samen, samen de buit binnengehaald en niet bedacht op een hongerige meute aan hyena's.
In magere tijden willen zij elk hun deel. En wat er dan na het gekibbel overblijft, dat is voor de gieren.
De grote gieren eerst, en mocht er nog steeds iets over zijn, dan mogen de insecten de klus afmaken.
Thuisgekomen is de buit deels ontstolen, de lekkerste hapjes zijn weg.
Wie zijn de hyena's? De oppositie. Wat was de buit? Aangeschoten wild wat inkomensafhankelijke zorgpremie heet.
Heel veel mensen zijn boos. En als ik het geblaf hoor lijkt het me vrij onredelijk.
Wat ik jaren geleden al onredelijk vond was die marktwerking in de zorg. Neem de basispremie, of je nu een ton verdiende of 1000 euro, allemaal gelijke bijdrage. De bijdrage van de Zorgverzekeringswet was dan weer wel inkomens afhankelijk. Het ging van je loon af en je kreeg het er na aftrek weer bij, tenzij je in een constructie van een uitkering zit met een WAO-gat aanvulling. Schier onlogisch her en der.
Dan ga je als "mier" zorgtoeslag krijgen.
Nu is het credo ineens, niet eens zo liberaal, de sterkste schouders. Dat hoor ik al mijn halve leven.
De sterke schouders staan nu bijna schouder aan schouder en roepen toch heus een aantal nare dingen.
Bijna calvinistisch van lang geleden, werken voor je vreten. Ja, ik chargeer, ik weet het.
Ik ben het met de blaffers eens dat het ronduit belachelijk is dat iemand in de bijstand b.v. 20 euro per maand aan zorgkosten zou moeten betalen en de "hardwerkende Nederlander" duizenden euro's per jaar extra moeten betalen. Onder het kopje nivellering.
Dat wenst deze mier geen gier toe.
Edoch, ik vind het ronduit misselijk om dan ook te roepen van die mensen in de bijstand of die niet werken hebben dan bijna gratis zorg en ze doen dan maar wat want ze weten toch niet wat het kost en een ander betaald wel.
Boem, terug bij af!
Ik zit niet in de bijstand, maar er ook niet al teveel boven. Met dat ik dit hoorde wist ik al gelijk, oh minder per maand betalen, maar weg toeslag, het gaat me dus alleen maar weer meer kosten.
Hoe zit het nu echt in elkaar? Is het nu in percentages? Men smijt maar met bedragen.
Ik wil ook eens zien wat het de hogere middeninkomens nu echt gaat kosten met verlaging van de belasting.
Dat iemand als de dochter van die biermagnaat weet wat een pleister laten plakken bij de spoedeisende hulp kost trek ik ernstig in twijfel.
Dat elke bijstander weet wat het intapen van een enkel kost, nee, denk het niet.
Ik heb overigens ook geen idee meer van de prijzen per handeling maar heb het vaak langs zien komen.
Toch lijkt me daar een simpele oplossing voor. Ik weet hoe dol de belastingdienst is op brieven sturen, als ze nu elk huishouden per jaar een afschrift stuurt wat hun gebruikte zorgkosten zijn....
Levert denk weer een hoop banen op. Mooie invulling voor de vele mensen die voorheen bij een zorgverzekering werkten.
Maar ach, ik ben slechts een mier.
Abonneren op:
Posts (Atom)