Nog een vak?

De dames onder u, die een Kiplingtas hebben(gehad), herkennen het wel.
Tassen met stoere hengsels, een bungelend aapje en vakjes, veel vakjes.
Het kan zelfs gebeuren dat je na maanden ineens nog een mysterieus vakje ontdekt.
Ik vond dat heel erg Kipling. Tot gisteren.

Ik zat mijn fotorugzak nog eens goed te bekijken. Die heb inmiddels wel een klein half jaar en slechts één keer gebruikt. Bevalt ie niet? Ja hoor. Ik kocht de rugzak eigenlijk omdat ik zo ook handig een statief mee kon dragen. Dat mijn te filmen dieren stevig zijn uitgedund is er niet van gekomen.

Toen kwam gisteren de vraag of ik de rugzak volgende maand ga gebruiken, kan ze eens kijken of het wat is.
Ik denk het wel. Dat vanwege een plotselinge ontdekking. Ik zat de rugzak eens goed te bestuderen, en ontdekte een rits aan de achterzijde. Hee, die kende ik nog niet. Rits open en er een floept een zakje tevoorschijn, tjee, ruimte voor nog een waterflesje.
Zakje weer naar binnen, maar ik had nog geen flesje er in gepast, dan maar weer open.
Verrek, waar zat die rits ?

Ik draai de rugzak eens om, begin op de tast naar de rits te zoeken en stuit op een onverwachts stuk klittenband. Helemaal aan de onderkant van de rugzak. Ik vond het een rare plek voor opbergruimte, tot ik het klittenband losmaakte. Er verschijnt een lichtgrijs stuk materiaal.
Geen idee wat dat nu kan zijn, tot ik er maar eens aan ging trekken.

Zo blijkt mijn rugzak een ingebouwde regenjas te hebben. Niet voor mij, maar voor de rugzak zelf.
Nu nog eens bedenken wat het netje bij het statief voor nut heeft.

Raar dagje

Maar wel een leuk raar dagje. Leerzaam dagje ook.

Een lekkere zonnige middag, dingen te regelen dus hup, lekker richting stad. De zaken die ik moest regelen gingen griezelig vlot. Eerste ding, een nieuwe OV chip regelen. De mijne is nog tot middernacht geldig. En omdat ie nog geldig was geen gemauw over geld terug laten storten, nee, tikkerdetik, alstublieft, nieuwe kaart en het saldo van de oude staat er gelijk op.

Ik loop het station uit en zie een staande vaan wapperen. Grappig, iets met een boompje er op, toch maar eens oversteken. Mijn bek viel open, 2017 en Gouda heeft ineens een Spar?? Wist niet dat De Spar nog bestond.

Op naar de ANWB waar het aanschaffen van een wandelkaart van deze regio al veel moeilijker bleek dan het klinkt. Ik werd gewezen op een fietskaart van de Veluwe. Toen werd er blij gewezen naar een wandelkaart, maar om de Loonse en Drunense duinen nu "deze regio" te noemen vind ik iets te ver gaan.

Ik loop verder en zie kraampjes. Oh jee, vergeten Goudse Kaasfeesten. Ik vergeet met liefde alles met kaas te maken heeft. Maar bij het eerste kraampje valt mijn oog op een kalfje. Verwacht je ook echt in de winkelstraat.

Camera thuisgelaten anders was het een lange rit geworden. Ik zie altijd teveel onderweg. Nu gewoon één grote tas mee. Natuurlijk ging het bij winkel 3 al fout. Hee, daar hebben ze van die stoffer en blik gevallen voor 4 euro. Koopje!  Weegt niks, maar is best een obstakel.
Hup meis, je niet meer af laten leiden, naar de outdoor winkel. Obstakel nummer twee onder de arm.

Nu zit die winkel niet direct in de winkelstraat en moet je door een zijstraatje waar een volgende verlokking mijn toefluisterde. "Kom kijken, kom kijken." Een winkeltje vol prachtige Afrikaanse spullen. De eigenaresse die achteraf aan een naaimachine zat hoorde mijn oh en ah en kwam toch maar eens kijken.  Al die mooie stoffen!

Daarna even nuchter worden met een rap bezoekje aan de oer Hollandse Hema.
Vervolgens de ramp die pasfoto heet, maar ook dat ging vlot.
Ah, de VVV nog open, vragen naar wandelkaartjes. Ik kreeg er mee, wat later thuis een puzzeltocht werd.

Ik zag een leuke wandelroute, ah Oukoop, kan ik op de fiets naartoe. Ja, als het Oukoop in Reeuwijk was, maar op de plattegrond zag ik vreemde watertjes. Oh, Oukoop een stukkie verderop.
Zodoende weet ik nu ook dat het bord langs de snelweg "Groene Hart" nergens op slaat. Het Groene Hart is dus gewoon de complete Randstad mits het veenweide gebied is. Oh.

Een leuke route bij Vinkeveen, 7,54 km: duur 1 uur. Geen idee hoe hard degene loopt die dat heeft gelopen, heus, ik doe er heel wat langer over. Wellicht heeft de testloper een kudde nieuwsgierige pinken achter zich aangehad?

Maar met de kaartjes in de tas, de obstakels onder de arm lekker neergeploft op een terrasje.
Genieten van het zonnige weer. En me af zitten vragen waarom mevrouwen in scootmobielen wel gedag zeggen en meneren in scootmobielen dat weigeren.