Kostenpost

Hoera, wat een feest, een gouden medaille. En wat zijn we fier.
Urenlang gaat het (ook terecht) over het goud van Marianne Vos.
Zij is één van ons.
Een uur later is mijn gevoel van trots weg.
Terwijl mensen nog blij kijken zal er in menig huishouden een kreet van afschuw geklonken hebben.

Daar gaat het over 100 van ons. Geen helden, geen nationale trots, maar mensen met een ziekte.
Zo tussen het Olympisch goud en beschietingen in Aleppo door verneem ik iets over concept bezuiningingsplannen.
Opgesteld door het CVZ (College voor zorgverzekeringen). Voor men gaat gillen van "zie je wel, die zorgverzekeraars" nee,  dit is geen verzekeraar.

Het is een club van mensen die zich buigt over de zorgkosten en dan advies uitbrengt aan de minister.
In dit geval durf is ze de Inquisitie te noemen.
Zij lopen rond met het idee om een aantal medicijnen (hele dure) voor een groep patiënten met zeldzame ziekten uit het basispakket te halen.
Het gaat om de ziekte van Pompe en de ziekte van Fabry (van de laatste had ik niet eerder gehoord).

Nooit van gehoord dus eens verder zoeken, mijn blik bleef gekleefd aan de site van NRC.nl
Daar kom ik een interessante opmerking tegen. Dat mensen met bovengenoemde ziekten 40 jaar behandeld moeten worden voor een levensverlenging van 2 jaar.
Hoe ze dat in hemelsnaam hebben berekend is mij een raadsel!
De enige uitgesloten patiënten van deze rampzalige plannen zijn die met de klassieke variant van de ziekte van Pompe. Heel cynisch zet ik dan ook neer dat die hun eerste verjaardag meestal niet halen.


Medicatie uit het basispakket, te duur.
Maar wat dan? Aanvullende verzekering? Ze zien je aankomen! De patiënt zelf dan laten betalen?
We hebben het niet over een doosje diazepam of een kuurtje diclofenac.

Hoeveel van die operatierobots hebben we ook al weer teveel? Ik denk als we er eens 10 tegen een schappelijk prijs verkopen wij die 100 mensen uit de brand kunnen helpen.
Niet alleen die 2 verlengde levensjaren, want daar moeten ze tenslotte 40 jaar medicatie voor gebruiken.

Ik ben geen arts, ik ben geen econoom. Ik ben nu gewoon een boos mens die zich soms schaamt dat er labels worden geplakt of men dan maar kan worden afgeschreven als kostenpost.
Net als menigeen vrees ik nu dat dit een eerste stap is. Want ze broeden al op plannen om meer dure medicatie te schrappen.

Dan zal de goegemeente zich gaan roeren, dan gaat het over de enorme kosten van kankerpatiënten en reumapatiënten.
Zij die te duur zijn, laat maar verreken. Is dat het nieuwe Calvinisme?

Villa kakelbont

Voor jullie Pippi al horen zingen, nee, ik bedoel het Olympisch stadion in Londen.

Ik denk dat men de opening leuk of geheel niet leuk vond. Persoonlijk vond ik 'm eens verfrissend,
lekker vaderlandslievend met hier en daar een knipoog.
Helaas duurt zoiets mij een uur te lang. Ik heb tot Sir Paul kwam optreden gekeken en vond het toen wel "gescheten".

Wat ik altijd wel grappig vind is dat je weer eens van landen hoort die anders uit je geheugen zijn gewist.
Het commentaar van Smeets (ik ben geen fan) maakte me zelfs aan het lachen.
Tja en de Italianen, in outfits van Armani en Prada, ijdelheid is ze niet vreemd.
Toch is het een feest, al die verschillende mensen langs te zien lopen.
Potige Polynesiërs, beeldschone centraal Afrikanen, ga zo maar door.

Ik gun menig van die sporters wel een fraaiere outfit. Maar veel informatie krijg je soms niet.
Welke sporten men vooral beoefend in, om maar eens een land te noemen, Liechtenstein.
Storend, al die kauwgom kauwende mensen, die meer interesse hadden voor hun mobieltje dan om eens stralend met het vlaggetje te wapperen.
Slechts een enkeling keek trots, een aantal dood nerveus en anderen lekker vrolijk.

Ik zie dan de Duitse ploeg, in knullig blauw en roze, alsof het een touwtrekwedstrijd betreft tussen de jongens en de meisjes, dat had fraaier gekund.
De Poolse dames droegen een fraai ingetogen japonnetje met een bolero, netjes en degelijk tegelijk.
De equipe uit de VS hadden ergens nog iets van oude leger uniforms gevonden?
Ik geniet altijd van de fraaie gekleurde Afrikaans gewaden echter blijft er nu een raadsel in de lucht hangen.

Waarom kwamen de Tsjechen op regenlaarzen?
Omdat het in Engeland zo vaak regent? Moet haast wel, gezien de bijpassende paraplu's.
Engeland had haar feestje a 33 miljoen euro.  Hoewel de bedragen per onderdeel wijzigden.
25 miljoen, 35 miljoen, 33miljoen.

Het ontsteken van de vlam, het grootst bewaarde geheim, dat vond ik ronduit geweldig!
Al het gedoe over blabla als respect, geen doping, sportiviteit, ik geloof er weinig meer van.
Het gaat om prestatie (vanuit de sporter gezien niet meer dan logisch) het gaat om prestige van het organiserende land. En de sponsoren, ja, die pikken ook een graantje mee.

Maar hoe vredelievend is het als je in een gewone stad ineens een half leger in moet schakelen en er afweergeschut op het dak van je flat staat?
Hoe kan je het als regering verantwoorden in een tijd van crisis zoveel geld uit te geven aan een feestje voor eigenlijk maar een paar mensen (percentueel)?
En tegelijkertijd roepen dat sport voor iedereen mogelijk moet zijn?

Je zult maar in een arme wijk van Londen wonen, in verpauperde buurt. Geen cent te makken hebben dan zien dat de politie niet goed kan optreden tijdens rellen, maar wel  een legermacht aan beveiliging voor iets wat een slordige 2 weken duurt.
Ik heb niet veel met Olympische Spelen. Hadden ze lekker bij Olympia moeten laten.
Net als de Tour de France niet in Stadskanaal moet starten, of de Vuelta in Lutjebroek (dit is slechts als voorbeeld).

Ik heb de opening gezien, vond het wel aardig, maar wel gekrulde tenen bij het zien dat men dan Mohammed Ali daar laat opdraven. MR Bean als "toetsenist" is grappig, een afgetakelde sporter die even wat in het oor getoeterd krijgt en een vlag moet aanraken is een tikkeltje wreed.
En weg met de helft van die officials! Mhh, ik heb vast nu wel een paar miljoen zitten bezuinigen in gedachten.

De krenten

Al weken zat ik me te verheugen op bermbloemen.
Lekker de bermtoerist uithangen, klaprozen, cichorei en zulks meer van dichtbij fotograferen.

Het weer werkte niet echt mee en tijdens een fikse regenbui vorige week zag ik op de route niets behalve diverse soorten kruiskruid, in diverse stadia van verval.

Nu was het dus eindelijk tropisch, wie weet? Ik de fiets van stal halen, tussen hier en 4 kilometer verderop 2 ielige klaprozen en 1 wat blekerige cichorei.
Bezuiniging? Voorheen zaaide men heel wat in de bermen. Zelfs geen koekoeksbloemen.
Dat men moet bezuinigen, prima, maar na de bouw van het nieuwe Huis van de Stad, kunnen er best nog wat zakjes zaad vanaf.
Teleurstellend!

En ik was vanmorgen ook al te laat met het fotograferen van een overijverig wespje die bedacht dat het zonde is, die leegstand in mijn bijenblokje. Zij en ik hadden bijna een botsing. Valt ook niet mee als je maar een paar centimeter groot bent en dan staat er ineens een lomp wezen in je vliegroute.
Volgend jaar geen enkele hangplant meer aan dat stukje muur, alleen maar bijenblokjes al blijft het een nadeel, een balkon. De solitaire bijen vliegen niet graag ver en tja, met dit voorjaar bloeide er vrijwel niets aantrekkelijks voor hen. Ze moeten hoog vliegen en redelijk ver vliegen.

Gevolg is dat alleen de kleinste gaatjes van het blokje zijn gevuld. De ruimere kamers zijn niet in trek?
Of is heel Nederland aan de insectenhotelletjes gegaan? Zo ja, dan vind ik de leegstand geheel niet erg.
Maar wie weet komen er nog laatbloeiers?

Zoethoudertjes

Schoolvakanties, en arme mensen in een tentje of zij die om welke reden dan ook thuisblijven.
Regen, regen, en nog eens regen. Als volwassene is het leuk om eens een museum te bezoeken, of eindelijk eens dat dikke boek wat al een jaar op de plank ligt te lezen.
Maar hoe houd je de kinderen zoet? Na de nieuwste versies van alle Pixar films is het wel gezien.

Misschien hebben sommige trendmakers een vooruitziende blik qua weer?
Oke, ik ben niet de vlotste als het om trends gaat, maar afgelopen week viel me iets op.
De laatste tijd zag ik steeds meer over cupcakes, er is een cupcakeworkshopwinkeltje,
(steek die maar in je zak Wordfeut!) bij Blokker zijn er cupcakemakers te koop.

Nu wordt een cupcake pas leuk als je die gaat versieren met patroontjes en kleurtjes.
Prachtige voorbeelden in de boekjes over cupcakes. Dolle pret voor de kleine keukenprinsesjes!
Daar ik niet tot die categorie behoor loop ik schouderophalend voorbij.

Een korte wandeling door een boekhandel leerde mij dat er weer nieuwere versies van die boekjes
zijn, cupcakes en poptarts, toe maar!
En ja, natuurlijk kan je nu ook poptartmakers kopen.
De laatste lijkt me eerder een mislukte versie van het eerste, het enige verschil is dat je poptarts op een stokje moet zetten? Het nut daarvan ontgaat me echter.

Tja, net als je denkt, nu weet ik het wel met die zoethoudertjes wordt het nog zoeter.
Ik heb me even over mijn "Xenosfobie" heen gezet, kijk wat rond en goh, nog een nieuw boekje.
Marsepein en rolfondant. Dat laatste in "boetseerklei" kleurtjes te koop.
Voor de minder handige onder ons zelfs kant en klare beestjes en poppetjes.

Heus, het zal leuk zijn om met de kinderen (vooral dochters) cupcakes te maken en daarna op te eten.
Misschien wel handig om daarna de Wii uit de kast te trekken en de kleine rakkers alle calorietjes
er weer af te werken.

Een slimme meid

Ja, een oude slogan. Jaren 80, meiden moesten meer een technische functie kiezen.

Maar ach, ik ga het niet over mensenmeiden hebben. De dierenwereld kent tenslotte ook veel slimme meiden.
Ik zag er vanavond weer eentje op tv.
Absoluut geen schoonheid maar wel koppie koppie. Zeg maar rustig "koppie krauw".
Het is de Vasa papegaai van Madagascar. Over het algemeen zijn papegaaien hele fraaie vogels, deze dame leek meer op een type uit Coronation street.
Als het een mens was zou ze in een versleten duster en krulspelden in het haar op een bijna vergaan plastic tuinstoeltje zitten.
Door het broeden was ze haar glans kwijt en een deel van de veren van haar kop.
Madagascar kent veel vreemde creaturen, is wel leuk als de natuur eens miljoenen jaren zelf kan klooien..
Natuurlijk heeft een beetje eiland wel een papegaai.
Maar om nu te zeggen dat dit een exotische schoonheid is,niet echt.
Wat maakt haar dan speciaal? Het koppie koppie gedrag.
Het is onmogelijk geen waardering te hebben voor die vogel, ze heeft het het helemaal voor elkaar.

Wat heb je als kiene vogeldame nodig voor het nageslacht? Ja, een mannetje.
Hoe slim ben je als je met meerdere mannetjes gaat paren? Slim!
De pappa-gaaien willen het beste voor hun nageslacht. Mamma-gaai gaat in een boom zitten en wat roepen.
Daar komt pappa-gaai met een hapje.  Natuurlijk toont mamma-gaai wel enige dankbaarheid met een vreemdsoortige nekbeweging die mij niet echt des papegaais leek... maar ach, de bekende vreemde kostgangers.
Hapje gaat naar de kuikens, mamma-gaai gaat de boom weer in en roept, daar komt pappa-gaai nr 2.
Zo komen ze dus om- en om eten brengen, want ja, van wie zijn nu die koters in die nestholte?
Het zal mamma-gaai vermoedelijk niet boeien, de koters zijn zeker van haar. En als die pappa papegaaien zo zeker willen zijn dat ze hun genen door kunnen geven, voeren maar!

Slimme investering van mamma-gaai, eentje van de melkboer en eentje van de bakker. Zo komen zij en haar kuikens niets te kort.

Waarom?

Soms zijn er dingen die ineens opvallen. En waarover ik op de gekste uurtjes dan plotsklaps over na ga denken zonder een aanwijsbare reden.

Verschillen tussen vroeger en nu. Nee, geen gezever over die goeie ouwe tijd.
Waarom was vroeger dialect iets "doms"? En was brouwen een onoverkomelijk spraakgebrek?

Dat laatste veroorzaakte een soort ander spraakgebrek. De Kinderen voor kinderen "R".
Da's pas eng!
Maar dialecten, ineens werd het een trend. Van dom naar cultuur. Een mooie stap voorwaarts.
Bandjes begonnen vrolijk te zingen  in "hun" taal/dialect.  Even leek het een trend te zijn.

Niets is minder waar. Was er een tijd (vroeger) dat als je ergens werkte en mensen te woord moest staan,
dat je dan heel deftig kon praten.
Wat een vreugde als ik nu eens een klantendienst bel dat ik dan duidelijk een noordelijke of oostelijke tongval tref. In goed verstaanbaar Nederlands, maar duidelijk herkenbaar.
KPN heeft een soort Jeltje (ooit voorzitster Tweede Kamer) en Telfort heeft een Herman Finkers in dienst.
Overigens vraag ik me nog steeds af waarom veel van mijn mede Randstedelingen denken dat noorderlingen stug zijn.

Een ander opvallend iets tussen vroeger en nu...
Namen. Vroeger kon je aan iemands naam gelijk weten hoe hun voorouders heetten.
Tot ik schat een jaar of 30 geleden.
Engelse namen kwamen in de mode. Weer wat later werden de Oud Hollandse namen weer even hip.
De laatste 20 jaar heb je heuse mode namen. De Sophies, Fleurs, Anna's, Sannes, Eva's. De Timmen, Bassen, Jordi's en Sems het wemelt er van.
Ik noem het zelf  "midden klasse namen". Ik vraag me het gewoon af hoe het komt dat bepaalde namen bij mensen met eenzelfde etnische achtergrond zo veel voorkomen, zonder dat men grootouders vernoemde.

De hockeymeisjes (van oranje) hebben van die oerdegelijke namen als Mijntje, Maartje en Nienke.
Maar kom je in de wat meer pechvogelaars wijken zijn er ook hoogblonde meiskes meisjes met een vrij exotische naam als Cheyenne.
Ik probeer een patroon te ontdekken. Met geen enkel doel voor ogen.

Zomerse perikelen

Het is zomer.
Aan het weer zou je het niet merken. Maar er zijn terugkerende zaken in de zomer.
Dat geblaat over de Tour, stoute beesten en jawel, herhalingen.

Herhalingen zijn soms fijn, ik heb veel niet gezien, ik kan niets opnemen dus moest dan kiezen.
Maar de zomerkomkommer, wat gaat het worden?
Niets kan de Veluwe poema overtreffen, dat vond ik hilarisch.
Voorlopig moeten we het doen met een steenmarterplaag. Het diertje rukt op en nog even en die wilderik uit het oosten komt het westen ook wild maken. Men sprak al van een plaag en foei, het stoute dier ging op rooftocht bij een bakker. Muesli bollen stelen. Beetje vreemd diët voor een marter....

In een ander journaal zag ik staatssecretaris Bleker op die fiets om een ander stout dier te bekijken.
De Aziatische boktor. Gelijk een ruimplicht voor de lokale bomen en struiken.
En om het journaal te vullen, jawel, nog een dierlijke lastpost. De zonnebaars.

Blijkt maar weer dat het hoog tijd wordt dat men tuincentra gaat verbieden exotische vijverbeesten te laten verkopen. Eerst de brulkikker, nu de zonnebaars. Bloedlinke knakkers, die bijvoorbeeld  de met zorg opgekweekte bijna uitgestorven padden die worden uitgezet doodleuk opvreten.
Gelukkig heeft ene grote keten van tuincentra al laten weten ze onmiddelijk uit de handel te nemen.

En bij die mededeling vraag ik me af wat ze ermee gaan doen? Vast niet door de plee spoelen, als zeze nu maar niet uitzetten in een plas.
Raar eigenlijk, als er geen binnenlands nieuws is vult men dat deel van het journaal maar met
op het weer mopperende mensen, beschermde plaagdieren en lastige exoten.

Nog even de Olympische Spelen uitzitten en dan blijkt er vast weer veel te gaan gebeuren.
Debatten en zulks spul. Daar kan ik me best op verheugen.

Woonwinkeltje

Zoals ik al schreef, op mijn computerloze dag eens argeloos het woonwinkeltje tegenover mijn flat bezocht.
De vriendelijke winkelmevrouw vroeg of ze me kon helpen of  kom ik eens rondkijken.

Ik vertelde haar dat ik vanaf mijn balkon al jaren naar het pand kijk maar nog niet eerder binnen was geweest en nu was ik toch inmiddels wel nieuwsgierig geworden.
Zij had denk toen wel door dat ik geen kopende klant zou zijn. Of ik dan vanaf mijn balkon de winkel zag?
Ik gebaarde naar waar ik woon en ineens verdween de glimlach.
"Bent u dat met die parkiet?"

Wat ik ook verwachtte, niet die kaakverzakkende vraag. Hoe kan zij nou weten dat ik een parkiet had?
Ik vroeg haar nog "hoezo met die parkiet?" De blik in haar ogen werd bijna strijdvaardig.
"Ja die grasparkiet die hele dagen op het balkon zat te schreeuwen!"
Oh... nee dat is de bovenbuur en dat was een agapornis.
Haar blik werd weer wat vriendelijker. Ze vond het schandalig dat die vogel met alle weertypen buiten moest staan.

Ik begon wat rond te lopen, maar zij was geenszins van plan  het gesprek te staken.
"Ik hou van vogels".

Heb je net diverse drama's rond vogelnesten achter de rug, loop je argeloos een winkel binnen en gaat iemand daar in detail vertellen wat er gebeurde met merelnesten in haar tuin.
Ik had geen idee wat voor ellende het is als een kat....  Eigenlijk wel.
En het duurde voor er een volgende klant kwam.

Zwart gat

Och, 36 jaren kon ik zonder, maar toen het mijn leven binnenkroop, einde zoek!
Ik heb het over de computer.
De mijne heeft een rateltje, blijkt dus een bijna versleten lagertje van de koeling van de voeding te zijn.

Dat was de diagnose en gevolgd door een soort van onlogica. Het valt nog onder de garantie, dan moeten we 'm opsturen en bent u de computer minstens 3 weken kwijt.
Alternatief : u laat het repareren op eigen kosten. En dan? Dan sturen we hem op want onderdelen voor dat merk hebben wij niet. En dan? Oh dan bent u 'm minstens 3 weken kwijt.

Lekker rustig toch, 3 weken geen pc. Nee.
De pc is ook een deel van mijn broodwinning. Ik heb zitten rekenen, alternatief, is al 21 euro aan telefoonkosten, tenminste 6 euro aan portokosten en afgesloten van de wereld.
Ik heb geen smartphone, tablet of extra laptop.  Maar ik heb nu wel door dat een netboekje wellicht een alternatief zou zijn, voor erbij.

Een computerloze dag, wel er gaan meer uren in een dag. Wat heb ik dan gedaan?
Eens een discussie programma gekeken, een deel boekenkast opnieuw ingericht, een halve houtsnipvleugel ingelijst, een half boek gelezen  en 6 braakballen uit gepluisd.
Toen ik dan wat afval in de container ging gooien eindelijk eens het kruispunt overgestoken. Daar zit al jaren een soort woonwinkeltje.

Een argeloos bezoek aan een woonwinkeltje, daarover later meer.

Adverteren

Reclame, een dagelijkse ergernis. Maar het werkt, anders zouden bedrijven er geen miljoenen per jaar insteken.
Maar wat nu als je geen tv kanalen tot je beschikking hebt. Je niet in de Michelin restaurantgids kan staan?
Hoewel, dat laatste begint ook al te veranderen..

Je zal maar bloem zijn. Lijkt allemaal erg relaxed, maar als bloem moet je ook adverteren.
Je bent het uithangbord voor de plant en planten willen zich.. voortplanten.
De grotere gasten gebruiken heerlijk sappig fruit, maar wat als je een eenvoudige plant als longkruid bent?

Geen probleem of de natuur heeft er over nagedacht. Het honingmerk.
Ik heb jarenlang gedacht dat bijen vooral op paars en geel afkomen, vanwege de kleur.
Maar die beestjes zien geen kleuren zoals wij ze zien. Zij komen af op het uithangbord.
Iets waar een mens niet naar kijkt omdat ze voor ons weinig opvallen.
Bijen zien uv licht. Dat wordt het best weerkaatst in geel en paars.

Ze zijn te herkennen aan de streepjes op de blaadjes van de bloem. Hoe dichter je bij het stuifmeel en de stamper komt, des te zichtbaarder worden ze.
Zijn er bloemen die list en bedrog gebruiken door hun vorm, er zijn er die gedragen zich wat netter.
Longkruid is een keurige adverteerder. Aan de plant zie je vaak zowel blauwe als paarse bloemen.
De blauwe hebben nog nectar, de paarse zijn al bestoven en geven zo ook een ander signaal af.
Netjes, hoef je als bij niet de hele winkel af om voor een leeg schap te staan.

Op onderstaande bloem (geen longkruid) zijn de streepjes op de blaadjes goed zichtbaar. Ze eindigen in een uitbundige vlek.