Kostenpost

Hoera, wat een feest, een gouden medaille. En wat zijn we fier.
Urenlang gaat het (ook terecht) over het goud van Marianne Vos.
Zij is één van ons.
Een uur later is mijn gevoel van trots weg.
Terwijl mensen nog blij kijken zal er in menig huishouden een kreet van afschuw geklonken hebben.

Daar gaat het over 100 van ons. Geen helden, geen nationale trots, maar mensen met een ziekte.
Zo tussen het Olympisch goud en beschietingen in Aleppo door verneem ik iets over concept bezuiningingsplannen.
Opgesteld door het CVZ (College voor zorgverzekeringen). Voor men gaat gillen van "zie je wel, die zorgverzekeraars" nee,  dit is geen verzekeraar.

Het is een club van mensen die zich buigt over de zorgkosten en dan advies uitbrengt aan de minister.
In dit geval durf is ze de Inquisitie te noemen.
Zij lopen rond met het idee om een aantal medicijnen (hele dure) voor een groep patiënten met zeldzame ziekten uit het basispakket te halen.
Het gaat om de ziekte van Pompe en de ziekte van Fabry (van de laatste had ik niet eerder gehoord).

Nooit van gehoord dus eens verder zoeken, mijn blik bleef gekleefd aan de site van NRC.nl
Daar kom ik een interessante opmerking tegen. Dat mensen met bovengenoemde ziekten 40 jaar behandeld moeten worden voor een levensverlenging van 2 jaar.
Hoe ze dat in hemelsnaam hebben berekend is mij een raadsel!
De enige uitgesloten patiënten van deze rampzalige plannen zijn die met de klassieke variant van de ziekte van Pompe. Heel cynisch zet ik dan ook neer dat die hun eerste verjaardag meestal niet halen.


Medicatie uit het basispakket, te duur.
Maar wat dan? Aanvullende verzekering? Ze zien je aankomen! De patiënt zelf dan laten betalen?
We hebben het niet over een doosje diazepam of een kuurtje diclofenac.

Hoeveel van die operatierobots hebben we ook al weer teveel? Ik denk als we er eens 10 tegen een schappelijk prijs verkopen wij die 100 mensen uit de brand kunnen helpen.
Niet alleen die 2 verlengde levensjaren, want daar moeten ze tenslotte 40 jaar medicatie voor gebruiken.

Ik ben geen arts, ik ben geen econoom. Ik ben nu gewoon een boos mens die zich soms schaamt dat er labels worden geplakt of men dan maar kan worden afgeschreven als kostenpost.
Net als menigeen vrees ik nu dat dit een eerste stap is. Want ze broeden al op plannen om meer dure medicatie te schrappen.

Dan zal de goegemeente zich gaan roeren, dan gaat het over de enorme kosten van kankerpatiënten en reumapatiënten.
Zij die te duur zijn, laat maar verreken. Is dat het nieuwe Calvinisme?