Vreselijke vent, die Hans de Boer

En ja hoor, meneer De Boer weet weer eens over menselijke waarden heen te walsen.
Wie? Nou, die hork van VNO-NCW. En dat hork is een beetje afgezwakt want ik wil geen lelijke woorden gebruiken.

Voorheen waren werkelozen en ander "gespuis" gewoon maar een stel labbekakken.
Ik denk dan dat hij zijn mond wel ging spoelen, maar nee hoor, nu kwam ie weer zo heerlijk sociaal geniaal uit de hoek.

Wij hebben blijkbaar genoeg labbekakken van ons zelf dat we alleen maar vluchtelingen met de juiste opleiding toe moeten laten.
Onder het mom van alleen die een baankans hebben.

Jammer van die bommen lui, maar bent u ouder dan 40? Te oud ga maar terug.
Kinderen? Moeten ze vast een goede stamboom hebben, geen kinderen van laagopgeleide mensen want dat kunnen toekomstige labbekakken worden.
Lid van het CDA, maar of die C door hem wordt begrepen?

Weg is de menselijke maat.

Waardeoordeel

Hij was een beetje stout, toch?
Beetje dom ook. Maar ach, het zal wel een restje VOC-mentaliteit geweest zijn.

Wat moeten we daar nu toch van denken, onze ex-premier die een lezing geeft over creativiteit en dan zijn eigen misdraging als voorbeeld gebruikt.

Dat ie bier binnen liet smokkelen, och, niet netjes omdat in een land te doen waar alcohol streng verboden is.
Maar om dat binnen te laten smokkelen in een koffertje van het Rode Kruis, dat is heus niet netjes.

Dan volgen er geruchten dat ie ook graag even de meiskes aanraakte.
Eindelijk dan, een smet op zijn griezelig brave blazoen.

Eigenlijk hoort elke premier wel zoiets op te lopen.
Dus Mark..

Jan doedel

Culturele ondergang, dreigen met het verdwijnen van de doedelzak.
Zou ik het persoonlijk erg vinden? Nee. Zodra die heren eenmaal goed in de zak knijpen is het nog te doen, maar dat aanloopje!

De doedelzak, men zegt iets Schots, wel, ze zijn net zo Schots als tulpen Nederlands zijn.
Een zuinig Schots politicus denkt dat men wel zonder de muzieklessen kan, scheelt een slok op een borrel in de begroting.
Gelukkig zijn daar ook de conservatieven. Dat ding is cultuur en van cultuur blijf je af!

Het is een instrument, maar cultuur? Die zak is al zo oud als het maar zijn kan. Zelf in de oudheid had men er al gedoe mee.
In het Midden Oosten blies men ook al een aardig deuntje op dat ding, oke, in de voorloper. De oude Grieken wisten ook wel van toeten en blazen. Dus hoe Schots is het ding helemaal?

Maar ja, toeristen verwachten bij ons de bollenvelden en de gemixte traditionele klederdracht.
En in Schotland willen ze mannen in ruitjesrokken en ietwat kattengejank.

Ik geef het gelijk toe, ik ben nu eenmaal een cultuurbarbaar.

Potverdrie!

Huishoudelijke klussen? Blech, maar soms is het nodig.
Wat mij ontzettend tegenstaat is als je dan eenmaal een kast hebt leeg getrokken, de inhoud door een sopje gehaald en alles moet weer terug.

Joh, iets schoon terugzetten is toch niet erg?
Nee, niet als het allemaal weer in de kast zou passen. Het komt er uit dus kan het er ook weer in.
Maar die theorie klopt voor geen meter. De kast is vol en ik heb nu nog een tafel vol diepvriesdozen staan.
En nee, die passen niet in elkaar en degen die al wel in de kast staan passen er ook niet in.

Ik kan dan uren zitten peinzen waarom die er niet meer inpassen. Paar dingen in de container gemikt, scheelt weer wat? Nou, niks dus.

Dan maar de radicale oplossing. Er nog een paar een keer gebruiken en daarna hupsakee, de plastic container in.
Dan hou ik nu al mijn hart vast als de keukenlade weer leeg moet. Ik geloof dat ik de afvalemmer er maar vast bij zet.

Ik hou niet van huishouden en al helemaal niet van raadselachtig huishouden.

Een kastinhoud is net zo lastig als een opvouwbare paraplu, zie die maar weer eens rap in het hoesje te krijgen.
Of de ouderwetse wegenkaart, die weer in de juiste manier opvouwen.

Bah!

De glasbak in

Als het je overkomt, een aanval van poetswoede, gewoon aan toegeven.
Hoewel, mijn armen denken er nu wel anders over.

Iemand met niet zo heel erg handig inzicht heeft een keukenindeling zo gemaakt dat twee kastjes vrijwel onbereikbaar zijn. Al balancerend op een krukje dus de glazenkast maar eens leeg gehaald.
Plankjes er uit en hup de pot ouderwetse Vim gepakt.

Die plankjes eruit is één ding, er weer in werd een complete circusact.
Voor de rest werd het wel een verrassing. Ik blijk ineens een heel nest bierglazen te bezitten.
Verrek, komt nog een stapel Ikea glazen tevoorschijn, een half dozijn longdrinkglazen, advocaatglaasjes en wat likeurspul.

Dan nog de weesglazen, die helemaal buiten bereik stonden. Weesglazen? Ja, van die glazen waar je er maar eentje van hebt maar voorheen soms een setje. Een groot glas met rare tekens, een eenzaam theeglas, een paar kleine Turkse theeglaasjes.
Al die weesjes of halfweesjes zijn jammerlijk aan hun einde gekomen. In de glasbak.

De grootste verrassing was dan een doosje, een langwerpig doosje met iets groens.
Donker hoekje daar, dus ik sta te bedenken iets langwerpig met mini batterijen?
Toch maar eens naar het raam lopen. Het blijkt dus een autootje te zijn. Een vrachtwagen van Pickwick.

Hoe ik daar in hemelsnaam aan kom? Geen idee, zal wel een promotieartikel geweest zijn.
Benieuwd wat ik in een volgend keukenkastje tegenkom!

Bossie touw

Een ieder die in de jaren 70 op school zat zal zo een eigen idee hebben over macrameeën.
In die tijd in paars en oranje touw. Uren knopen om een plantenhanger te maken.
Hanger af, dan een erwtenplantje of een lantaarnplantje in een jampot er in.

Nooit mijn hobby geweest, of eigenlijk, ik had er ronduit een hekel aan. Ik vond het een totaal zinloze bezigheid. Net als punniken.
Waarom komt dat ineens bovendrijven?
Omdat het op een pagina van een natuurblad verscheen. Tussen de uilen en de tijgers door.

Nu begin ik te vrezen dat het weer een trend moet worden? De lente komt er weer aan, de loombandjes zijn zo 2015 dus wie weet.
Voorlopig hou ik mijn hart vast, daar er al kant-en klare pakketten te koop zijn. Nou ja, dat is een bossie touw en een handleiding.

Jullie begrijpen het vast wel, ik doe niet mee.