Als het je overkomt, een aanval van poetswoede, gewoon aan toegeven.
Hoewel, mijn armen denken er nu wel anders over.
Iemand met niet zo heel erg handig inzicht heeft een keukenindeling zo gemaakt dat twee kastjes vrijwel onbereikbaar zijn. Al balancerend op een krukje dus de glazenkast maar eens leeg gehaald.
Plankjes er uit en hup de pot ouderwetse Vim gepakt.
Die plankjes eruit is één ding, er weer in werd een complete circusact.
Voor de rest werd het wel een verrassing. Ik blijk ineens een heel nest bierglazen te bezitten.
Verrek, komt nog een stapel Ikea glazen tevoorschijn, een half dozijn longdrinkglazen, advocaatglaasjes en wat likeurspul.
Dan nog de weesglazen, die helemaal buiten bereik stonden. Weesglazen? Ja, van die glazen waar je er maar eentje van hebt maar voorheen soms een setje. Een groot glas met rare tekens, een eenzaam theeglas, een paar kleine Turkse theeglaasjes.
Al die weesjes of halfweesjes zijn jammerlijk aan hun einde gekomen. In de glasbak.
De grootste verrassing was dan een doosje, een langwerpig doosje met iets groens.
Donker hoekje daar, dus ik sta te bedenken iets langwerpig met mini batterijen?
Toch maar eens naar het raam lopen. Het blijkt dus een autootje te zijn. Een vrachtwagen van Pickwick.
Hoe ik daar in hemelsnaam aan kom? Geen idee, zal wel een promotieartikel geweest zijn.
Benieuwd wat ik in een volgend keukenkastje tegenkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten