De grote boze...

Ja, de wolven haalden het nieuws. De één zal blij zijn, de ander ziet het somber in.
Ik groeide op met die horrorverhalen. Oude oma's die werden opgepeuzeld, geitjes die in een klok wegkropen.
De enige keer dat ik wolven heb horen huilen was in een dierentuin.
Zelfs toen, het zweet stond me bijna tussen de tenen.

Verstand komt met de jaren, in mijn geval ook leergierigheid.
Ik zeg het eerlijk, zou ik ergens wandelen en een wolf kruist mijn pad? Ik zou verstijven!
Om vervolgens te denken: foto maken!

De wolf is bijna terug. En ik vind het goed nieuws.
Op eigen poten de grens over gewandeld. Natuurlijk begrijp ik de zorgen van schapenhouders wel.
Maar bladerend in Roots las ik een artikel over schade door loslopende honden.
Als het aantal nullen klopt, van doodgebeten lammeren en schapen, dan zou ik als schapenhouder die honden meer vrezen.
Dan valt de ophef over 10 wolven me knap tegen.
Het zal ook een groot deel oer angst zijn. Soms merk je ineens dat het in ieder mens zit, die angst.

Verre van echt gevaar, in een park vol acteurs, heb ik toch ook eens mijn leven aan me voorbij zien trekken. Een bronstijdnepper kwam met een speer op ons afgerend. Op dat moment wist ik niet of ik moest gillen of rennen. Ik stond er als een zoutpilaar met een ongezond adrenalinegehalte.

Terug naar de wolf, dat is geen nepper. Helaas bij voorbaat al een onbetrouwbaar sujet.
Jammer, want het werd hoog tijd dat er weer eens een roofdier zonder kogels of strikken komt.
Het is toch prachtig, hoe sommige dieren zich hier zelfstandig weer vestigen.

Neem nu de grote zilverreiger, bijna weg. Nu zie ik ze geregeld. Ik hoef niet ver te reizen voor de lepelaar. De aalscholver, bijna weg, nu zie je ze volop.
Natuurlijk zijn er ook exoten (kunnen zij ook niks aan doen) die goed gedijen. De één iets leuker dan de ander.

Ik zeg: laten we genieten van het feit dat een aantal dieren zich hier thuis gaat voelen.
Denk maar aan de slechtvalken, het gaat ze goed. Denk aan de oehoes, prachtige uilen.

Geniet van deze vrije dag, laat de winkelboulevard links liggen en ga lekker naar buiten.

Strenger straffen?

Ik roep dat vaak richting tv of radio als ik hoor dat een ettertje wat minderjarig is een misdaad pleegt waarvan ik denk: ho effe!

Dan hoor ik dat vandaag een Amerikaanse rechter een illegale hertendoder wel een speciale straf geeft.
Ik weet niet wat de misdadiger nu echt illegaal deed, jagen mag op veel plaatsen. Maar deze meneer nam alleen de koppen mee.
Hij krijgt een jaar cel en moet elke maand verplicht Bambi kijken.

Ik ben een animatiefan, maar Bambi valt bij mij in de categorie "zeikfilms". Ik heb er nooit een traan om gelaten.
Erger nog, behalve het ree vind ik herten niet eens mooi.
Waar ik bij zat te snotteren was de Disneyversie van "The Ugly Duckling."

Persoonlijk denk ik niet dat deze creatieve taakstraf de dader laat huilen.
Ik zou hem minstens eens per week de Sissi trilogie laten kijken en de andere dag Lord of The Rings trilogie.  Dan nog 2 dagen Home Alone deel 1 tot weet ik hoeveel. Al zal dat dan weer martelen heten. Gewoon een jaar lang kerstfilms, dat zal 'm leren!

Ik ben geen voorstander van de jacht, maar als je iets schiet, eet het dan ook op!
Niet gewoon een kop als trofee.  Trofee jagen is iets wat ik veracht. En sportvissen vind ik geen sport.
Ik woon ergens bij een vaart waar voeger veel viswedstrijden waren. Er zit nog steeds veel vis en zie nu soms groepsvissen, maar dat door aalscholvers. Een ander dapper vissertje is het visdiefje.

Maar moeten we dan de illegale vissers verplicht naar Finding Nemo laten kijken?
Men is nog steeds aan het onderzoeken of vissen pijn voelen of stress.  Ik denk dat ze het voelen, waarom zouden ze niet?  Er worden straks weer heel veel karpers op illegale wijze gevangen.
Wij eten ze niet maar in Oost Europa wel, vooral met Kerst.

Ik hoop dat er strengere straffen op stropen komen. Enorme geldboetes. Net als op het massale wegsnijden van paddenstoelen en ze dan thuis op de keukentafel wel gaan uitzoeken wat eetbaar is.
Maar het handhaven?  Tegenwoordig moet je overal een peloton ME inzetten.

Voetbalwedstrijden, dance events en weet ik waar. Oh ja en we moeten dan XTC maar legaliseren.
Waarom? Dat die brave burgers dan in het weekend uit hun dak kunnen gaan en de teringzooi maar laten dumpen?  Dood aan de rokers! Leve de pillenslikkers en de snuivers!  Het moet kunnen.

Ga vooral jullie gang schaamtevliegers, yogasnuivers en zuipschuiten. Verban de sigaret maar zuip en snuif maar lekker en jaag vooral door op een trofee of ga op de foto met een enorme  vis die heeft moeten lijden voor jouw plezier. Vreet maar 6 dagen per week je Goj bessen en je tarwegras. Wat zo braaf met 80x teveel gif op de markt komt voor schofterige prijzen. 

Jammer dat er geen animatie is over planten, of eigenlijk degene die voor de oogst moeten zorgen.
Dat zou een straf zijn voor de consument.
Ik als deels vleeseter denk altijd van eet iets op en gebruik alles, ja ook de huid en de botten in beenderlijm.

Vraag me nu ook af wat het lot van de bevers bij Wijhe gaat zijn.  Zij hebben een dijk ondermijnd, stoute bevers! Gaat hun lot nu zijn als eeuwen geleden? Dan worden ze opgegeten. Tja de katholieke kerk kwam ooit met iets van we mogen op vrijdag geen vlees eten, maar de bevers hebben een geschubde staart dus valt ie onder vis. Pas toen er geen meer was , oh jee!

En zo gaat het ook met herten. We willen herten dus plemp er maar neer.  In veel gebieden zou het goed gaan met konijnen en met soms wat grotere grazers als schapen en koeien. Toen moesten de konijnen er weer aan....  Hou toch op met dat van alles uitzetten.  Anders zitten er straks honderden mensen verplicht Bambi te kijken, al zou ik ze heus verplicht de Sissi trilogie voorzetten.

Kwijtmaakkabouters deel heel erg veel

Kwijtmaakkabouters zijn net fruitvliegjes. Ineens heb je een huis vol.
En ineens zijn ze weer weg.

Mijn talent is chaotisch zijn. Ja heus, dat is een talent. Maar de donkere kant van het talent is dat je soms overzichtelijk wil opruimen. En daar gaat het mis.
Vooral in de feestmaand. Ik hoef geen cadeautje in te pakken, dat scheelt. Maar ik wil een touwtje aan mijn deur plakken, voor de kerstkaarten.
Waar is de plakbandhouder?  Natuurlijk weer ondergedoken!

Week na week kom ik ook van die correctie rollers tegen, behalve als ik ze nodig heb.
Scharen, ook al van die louche artikelen. Ik weet dat ik er minstens 7 heb liggen, maar is de nood aan de vrouw, scharen pleite.
Dan haal je er maar eentje, die natuurlijk in een blisterverpakking zit die je alleen open krijgt met...
Juist, een schaar.

Dan maar een mesje gebruiken. Natuurlijk snij ik me niet aan het mesje maar wel aan de blisterverpakking, vinger open. Opzoek naar pleisters (die ik snel vind), maar dat is dan een paar meter pleister aan een stuk. De nieuwe schaar pakken, als ie al uit de verpakking is.
Anders losse pleisters en dat is een drama aangezien ik het soort heb waar je het papier niet van los krijgt. Ik had het kunnen weten bij de naam van de pleisters, "Buurman & Buurman" pleisters.
Nooit bewust gekocht maar het bovenste vakje bij Kinderpostzegels aangekruist.
Dan verwacht je postzegels, geen pleisters.

Het bloedspoor dan maar wegwissen, neem je schoonmaakazijn, laat de pleister weer los. Nieuwe pleister erop en ineens bedenken ah, er is nog een tweede plakbandhouder. Opgelost!
Nou nee, want van die houder besluit dat scherpe onderdeel waar je het plakband mee doorsnijdt los te laten. Dat staat dan venijnig in een andere vinger te bijten.
Inmiddels zit de schaar nog deels in die valse verpakking. Aan het eind van de middag 4 pleisters armer en een frustratie rijker.
Dus maar een borrel.
Op zulke dagen tref je dan zo'n doordraai dop. Razernij overvalt je en ja hoor, nog een pleister!

Al doende leert men? Ik blijkbaar niet. Ik bewaar nu losse artikelen in van die afhaalchinees doosjes. Die ik ook zelden open krijg. Per doosje een zelfklevend label.

U leest het, het leven van een chaoot is niet saai en soms op het randje. Gelukkig bestaat het chaotische leven grotendeels uit kantoor- en hobby artikelen.

Voornemen voor 2019: aanschaf van minstens 5 fluorkleurige plakbandhouders.
En elk artikel wat geregeld zoekraakt, dat gaat onverbiddelijk bij hernieuwde kennismaking naar de kringloop.

Bij de wilde spinnen af

Dat was het nieuws wat ik vanmiddag op radio hoorde. Het soort bericht waarvan ik denk: het moet niet gekker worden!

Een aantal muggenzifters -nu mag het nog- van een dierenrechten organisatie hebben bedacht dat we onze uitdrukkingen ook maar vegan moeten maken.
Alsof  PETA niets beters heeft te doen.

Vegan uitdrukkingen? Het komt er bijna op neer dat je met taal geen dier mag beledigen.
Gij zult een koe niet schofferen door het spreekwoordelijk bij de hoorns te vatten.
Mocht je een paard krijgen? Kijk het vooral niet in de bek. Komt het paard te overlijden, niet aan trekken!
Kat in het bakkie? Nee,nee, dat is affreus!
Wat een uilskuiken... Hoe moet ik een kuiken van een uil dan noemen?

Krokodillentranen, na-apen, dom gansje zijn, angsthaas, zo bang als een wezel, bokkenpootjes, paardenstaart, een pony bij laten punten. Zo ziek als een hond, misselijk als een kat, stress kikker.

Sorry stelletje mierenneukers van PETA, in dit geval ben ik zo koppig als een ezel en zo doof als een kwartel. Jullie muizenissen zijn de mijne niet.

Dieren hebben rechten, terecht. Ik ken katten die Muis heten, of Beertje, denk maar niet dat de kat er mee zit.
Ik zou zeggen : ga stropers vangen!